Sukarno (Indonesië)

Soerabaja, 6 juni 1901 – 21 juni 1970) was de eerste president van het onafhankelijke Indonesië. In 1927 richtte hij, samen met leden van de Algemene Studieclub de PNI (Partai Nasional Indonesia) op. De oudste politieke partij die Indonesië sindsdien kent. In de daaropvolgende jaren sloot Soekarno zich fulltime aan bij het - toen nog Nederlands- Indische - verzet tegen de Nederlandse overheersing; hierin ging hij een steeds prominentere rol spelen totdat hij ten slotte de leider van het verzet werd (via zijn Partai Nasional Indonesia PNI, die de totale onafhankelijkheid predikte). Alhoewel hij niet fel anti-Nederlands was, was hij wel overtuigd pro-Aziatisch. Dit is ook te zien in zijn ontwikkelde politieke leer, het Marhaenisme. Op 17 augustus 1945 riep hij de nafhankelijkheid van de staat Indonesië uit. Tijdens de zogeheten Politionele acties was hij de leider van het Indonesische verzet tegen kolonisator Nederland. In 1945 werd hij
de eerste president van het onafhankelijk geworden Indonesië. Hij zou dit ambt tot 1967 bekleden. Tijdens zijn regering waren er spanningen tussen communisten en moslims. Vanwege deze toenemende spanningen wendde hij zich om zijn macht te stabiliseren, steeds meer tot het leger. Verder voerde hij een sterke nationalistische politiek om de vele volkeren die in Indonesië woonachtig zijn in het gareel te houden. In 1950 werd de Verenigde Staten van Indonesië omgedoopt tot de Republiek Indonesië. Vanaf 1959 kwam Indonesië in dictatoriaal vaarwater en in 1963 liet hij zich tot president voor het leven kiezen.