Demografie en economie

Als we de demografie grafisch voorstellen, zien we een lange stijgende lijn, ondanks de aanwezigheid van
golvende bewegingen in de economie (Kondratieffgolven). De economie en de demografie vallen dus
deels samen.

Na de Romeinse fase zien we een B-fase in de demografie, ondanks het feit dat er een volksverhuizing
van de stammen gaande is. Bij de Karolingische tijd zien we dan weer een A-fase. Henri Pirenne zegt dat
dit komt door het economisch stilvallen van het Middellandse Zeegebied na de Arabische overheersing,
waardoor Europa op zichzelf gewezen was, en weer achterlijk werd. Het is bewezen dat dit geen waar is.
In de veertiende eeuw is er dan weer een agrarische en demografische crisis door de
structuurverandering. In de zestiende eeuw is er groei tot aan de godsdienstoorlogen, waarna er een
contractiefase volgt die het sterkst is tot 1720. Vanaf de 18e eeuw is er dan een onafgebroken groei, tot
aan de Franse Revolutie. Vanaf de 19e eeuw zien we dan een loskoppeling van de demografie en de
economie.
De gevolgen van een neergaande demografie zijn de zogenaamde ‘lost fields’, ‘lost villages’ en ‘deserted
villages’. In Duitsland spreekt men van “Flurwüstungen” versus “Dorfswüstungen”. 30 % van de dorpen
zal verlaten worden in middeleeuwen, en in nog meer gevallen worden enkel de velden verlaten.