Ontologisch godsbewijs
Voor het eerst gesuggereerd door Anselmus een Aartsbisschop van Canterbury in de elfde eeuw na Christus. Hij begint bij de onproblematische definitie van God als ‘ een wezen grote dan wel niets kan worden gedacht’. Aangezien het ons niet moeilijk valt ons God als zodanig voor te stellen, moet God als een idee in onze geest bestaan, maar als dat idee enkel en alleen in onze geest zou bestaan, zouden we ons een wezen kunnen voorstellen dat nog groter is. Namelijk een wezen dat niet alleen in onze geest bestaat, maar ook in de werkelijkheid. Dus om tegenspraak te vermijden, moet God niet alleen in onze geest bestaan maar ook in de werkelijkheid.
