Dit model , ook wel aangeduid als de Drake model voor Dartmouth onderzoeker Bob Drake , MD , neemt het standpunt dat zowel de middelenmisbruik / afhankelijkheid en psychiatrische ziekte behandeld moeten worden op hetzelfde tijdstip en op een geïntegreerde manier .

Hoewel dit maakt intuïtief gevoel , het doet vertegenwoordigen een ommekeer in behandeling praktijk . Tot voor kort - en er zijn nog veel voorstanders van deze aanpak - men geloofde dat je moest een onder controle te krijgen voordat je kon beginnen te werken aan de andere kwestie . In de dubbele diagnose -model , is de aanpak van de behandeling personcentered en de concepten van stages of change theorie. Dat wil zeggen, wanneer iemand probeert om een gedrag te veranderen , ze gaan door typische stadia die onder andere:

• Pre - contemplatie : " Ik heb geen probleem. "

• Contemplatie: " Dit kan een probleem zijn."

• Planning : "Wat kan ik doen? "

• Actie : " Ik verander mijn gedrag om het probleem weg te gaan , of op zijn minst minder. "

• Consolidatie van winsten , soms aangeduid als terugvalpreventie

• Beëindiging - het probleem is niet langer een probleem

In de DD -model , met een waardering voor waar iemand is , gerelateerd aan willen een verandering van gedrag, oriënteren van de behandeling . Het is een poging om de persoon met interventies die vaker te passen . Een goed voorbeeld hiervan is iemand die is momenteel manisch en misbruiken van cocaïne en alcohol . Ze zou niet denken dat er een probleem is dan ook ( een precontemplatie stadium van verandering ) , waardoor voor deze persoon, interventies kunnen zijn ziekenhuisopname , medicijnen , en mogelijk ontgifting . Drie maanden later , kan dit dezelfde persoon zijn in een stabiele stemming, maar worstelen met cocaïne onbedwingbare trek en af en toe een terugval met alcohol , ondanks proberen abstinent te zijn ( een actie stadium van verandering ) . Interventies op dit punt zou kunnen

Zelfmedicatie beschrijft het proces waarin mensen met een bipolaire stoornis en andere voorwaarden gebruiken alcohol en drugs in een poging om hun symptomen te verminderen . Omdat de bipolaire stoornis is een stemmingsstoornis , het maakt intuïtief gevoel dat de mensen zullen wenden tot stemmingsveranderende drugs te proberen en maken zich beter te voelen .

Gemeenschappelijke strategieën die mensen met een bipolaire stoornis proberen onder meer het gebruik van alcohol en kalmerende middelen om te slapen 's nachts , vooral wanneer in een hypomane , manische of gemengde toestand . Stimulerende middelen en cocaïne worden vaak gezocht om te proberen en breken een verpletterende depressie. Helaas zijn deze strategieën die sommige kortstondige opluchting zou kunnen geven hebben de neiging om dingen te verergeren na verloop van tijd . Terwijl alcohol kan leiden tot iemand die manisch om uiteindelijk overgaan , zal de slaap worden gebroken en niet rustgevend. ( Alcohol vermindert diepe slaap en droom ( REM ) slaap en eenmaal wakker de persoon kan nog meer moeite hebben in slaap te vallen . ) De persoon die gebruik maakt van cocaïne of amfetaminen om een tijdelijke verlichting van een depressie te bereiken zal uiteindelijk crashen , belangrijke neurotransmitters te hebben waaruit de hersenen, en nog meer depressief en misschien paranoïde , psychotische en suïcidaal .

Andere stoffen vaak gebruikt door mensen met een bipolaire stoornis zijn onder marihuana en opiaten , zoals pijnstillers , methadon en heroïne . Opiaten lijken vooral dominant te zijn bij mensen met een bipolaire stoornis die geschiedenissen van grote trauma's ( fysiek, seksueel of emotioneel ) te hebben. De notie van zelfmedicatie met deze mensen wordt vaak omschreven als " de wil om de pijn te verzachten . "

De eenvoudigste manier om na te denken over deze diagnoses is dat alcohol-en drugsmisbruik is het minder ernstig van de twee . In beide gevallen gaat het herhaald gebruik van mind-altering/mood-altering stoffen op een wijze die verstoring en schade aan het leven van een persoon veroorzaakt. Als misbruik ontwikkelt tot afhankelijkheid , bijkomende symptomen van tolerantie ( om meer van iets te nemen om dezelfde " hoog" te bereiken ) en fysieke en psychische afhankelijkheid optreden. Bovendien, als meer gebieden van het leven van een persoon negatief worden beïnvloed door gebruik ( verlies van werk, verlies van belangrijke relaties en juridische problemen , zoals het ontvangen van een Rijden onder invloed Citation DUI / DWI ) , zal de diagnose verschuiven van misbruik tot afhankelijkheid .

De stoffen van misbruik en afhankelijkheid zijn alcohol , sommige overthe - counter drugs , nicotine en veel voorgeschreven medicijnen , en illegale substanties . Sommigen beschouwen alle gebruik van illegale drugs als aan de criteria voor alcohol-en drugsmisbruik , want het stelt de mens risico om te worden gearresteerd.

Het is geschat dat tussen de 50 en 60 procent van de mensen met een bipolaire stoornis zal op een gegeven moment problemen hebben met alcohol en / of drugs. Sommige studies zet dit aantal zo hoog als 75 procent. Terwijl het hoe deze verbinding bipolaire stoornis en chemische afhankelijkheid niet volledig begrepen, zijn er een aantal theorieën die puzzelstukjes houden. Ten eerste gaan we terug naar de genetica. Net als bipolaire stoornis in de familie zit, zo kan alcohol-en drugsverslaving.

Voor anderen, wordt aangetrokken tot alcohol en drugs kan worden beschouwd als onderdeel van de plezier-zoekende symptoom dat is vaak een onderdeel van manie en hypomanie, net als seks, gokken, en roekeloze uitgaven. Tot slot is er de zeer reële kwestie van zelf-medicatie, die we later in dit hoofdstuk zullen bespreken