Sommige goederen worden door de overheid zelf voortgebracht. Wanneer de marktsector (particuliere bedrijven) niet in staat is deze goederen voort te brengen, spreken we van collectieve goederen. Wanneer door de overheid aangeboden goederen wel door de marktsector kunnen worden voortgebracht, spreken we van quasicollectieve goederen.

Bij de koop en verkoop van een bepaald goed zijn twee partijen betrokken: de koper en de verkoper. Soms kunnen de productie en de koop/verkoop de welvaart van anderen beïnvloeden. We spreken dan van externe effecten.

Met behulp van maximumprijzen kunnen sociaal onaanvaardbaar hoge prijzen worden voorkomen. Van sociaal onaanvaardbaar hoge prijzen is sprake wanneer als noodzakelijk beschouwde goederen zó duur zijn, dat slechts een klein gedeelte van de bevolking zich deze goederen kan veroorloven. Door het voorkomen van kartelvorming kan de overheid concurrentie bevorderen, waardoor meer goederen tegen lagere prijzen op de markt kunnen komen dan zonder concurrentie het geval zou kunnen zijn.

Door het voorschrijven van minimumprijzen kan de overheid voorkomen, dat de marktprijs zó laag wordt, dat grote aantallen producenten moeten uittreden.