“Doctrine of Specific Nerve Energies”. Müller dacht dat ondanks alle zenuwen dezelfde boodschap verzenden – een electrische impuls – we toch verschillende boodschappen kunnen ontvangen van verschillende zenuwen. Hij toonde het verschil aan tussen de gewaarwording “horen” en “zien” in de hersenen.
Het doel van alle onderzoekers is om fenomenen die ze studeren te verklaren. Zo een verklaring kan op twee manieren; door generalisatie of door reductie.
1. Generalisatie: een conclusie gebaseerd op vele observaties
2. Reductie: het beschrijven van een fenomeen op basis van onderliggende fundamentele onderdelen (fysieke eigenschappen)
Dit is een experiment waarin ze je hersenen misleiden en je doen geloven dat het rubberen hand je eigen hand is: activiteiten in de hersenen wijzen erop dat de pré-motore cortex nog een functie heeft: “ the feeling of body ownership”
Synchroon aanraken beide handen: activiteit in de parietale cortex en premotore cortex ( planning bewegingen)
Aanraking in tegenovergestelde richting: enkel activiteite in de parietale cortex
Unilateral neglect= schade aan de rechterhemisfeer. Dit zorgt voor problemen in het waarnemen:
Mensen die lijden aan de heze hersenschade hebben steeds de neiging om alles wat links ligt te
negeren:
Maar: het waarnemen van een stimulus impliceert niet noodzakelijk het zich “bewust zijn” van deze
stimulus
