Is er een leeftijdsgrens? Voordat u een harttransplantatie, zal een team van professionals in de gezondheidszorg te bepalen of u gezond genoeg om een nieuw hart ontvangen. Het is noodzakelijk om vast te stellen dat je ziek genoeg zijn om een transplantatie nodig hebben, maar ook om ervoor te zorgen dat u lichamelijk in staat bent van het hebben van een transplantatie zijn.

De meeste patiënten die in aanmerking komen voor transplantatie zijn minder dan 70 jaar alvorens wordt vermeld voor een harttransplantatie. Hoewel de patiënten tot de leeftijd van 70 kan worden beschouwd voor transplantatie, die over de leeftijd van 65 jaar moeten in uitstekende fysieke conditie om considered.Over 50% van de patiënten om op de wachtlijst zijn over de leeftijd van 50, en 10% is ouder dan 65.

Om in aanmerking voor een harttransplantatie, de volgende fundamentele vragen over uw hartfalen conditie moeten worden aangepakt:

• Zijn alle andere therapieën geprobeerd of uitgesloten (inclusief medicijnen, correctieve hartchirurgie, hart catheterisatie, apparaten, etc.)?

• Ben je kans om te sterven zonder de transplantatie?

• Bent u in het algemeen een goede gezondheid dan de hart-en vaatziekten?

• Zijn er actieve infecties of kanker op het tijdstip van transplantatie?

• Bent u ernstig overgewicht? (Uw gewicht moet in verhouding staan tot uw lengte te zijn.)

• Heeft u enig bewijs van significante vaatlijden (vernauwing in de slagaders die de hersenen of benen leveren)?

• Heeft u psychische problemen die kunnen interfereren met uw vermogen om medicijnen te nemen of te frequente follow-up doktersbezoeken te wonen?

• Kunt u zich te houden aan de veranderingen in levensstijl, met inbegrip van complexe behandelingen met medicijnen en frequente onderzoeken / procedures die nodig zijn na een transplantatie? (U krijgt een "patiënt" voor de rest van je leven.)

• Hebt u een soort van sociale of familiale netwerk die u tijdens uw ziekte en uw wachttijd en tijdens uw herstelproces na een mogelijke transplantatie kan ondersteunen?

• Hebt u een soort van passende medische verzekering?

• Ben je vrij van alcohol, drugs en tabak gebruiken?

Als je "nee" hebt geantwoord op een van de bovenstaande vragen, dan kunt u niet een geschikte kandidaat voor een harttransplantatie zijn. Natuurlijk is elke patiënt individueel genomen zodat elke patiënt de volle aandacht.

Wat zijn de complicaties in verband met het gebruik van een VAD? Implantatie van een steunhart (VAD) bij veel patiënten resulteert in een dramatische verbetering i hun medische conditie en gezondheid. Hartfalen symptomen kunnen aanzienlijk verbeteren. Hierdoor kunnen de meeste patiënten om terug te keren naar huis met de VAD, om een betere kwaliteit van het leven te genieten.

Na de operatie te implanteren de VAD, zal u worden gecontroleerd op de intensive care unit. Meestal zal een beademingsbuis je longen functie te helpen en kan binnen een paar dagen worden verwijderd. Binnen een week of zo zal je uit de ICU worden verplaatst naar een gewone ziekenhuiskamer.

Na deze operatie zult u wat pijn waar de incisies werden gemaakt in je borst en buik te ervaren. De medische staf zal u pijn medicijnen geven in aanvulling op uw hart medicijnen. Zoals u herstellen, zult u werken met verpleegkundigen en fysiotherapeuten om je kracht en mobiliteit te herwinnen.

Daarna leert u hoe de VAD werkt. U moet vertrouwd met alle componenten van de VAD-systeem geworden. U zult zich comfortabel uitvoeren van alle "oplossen" manoeuvres.

De meeste patiënten kunnen het ziekenhuis binnen 2 tot 4 weken chirurgie reactie, uitgaande van hun herstel saai. Afhankelijk van de aard van de functie, kan het mogelijk zijn om terug te keren naar het werk binnen enkele maanden na de operatie VAD.

Omdat de implantatie van een steunhart worden grote hartoperatie, er zijn belangrijke potentiële complicaties. Er is een kleine kans op ernstige complicaties met betrekking tot de VAD operatie zelf, zoals een hartaanval, beroerte, nierfalen, of zelfs de dood. Er is ook een kleine kans dat de VAD niet goed kan werken, kan defect, of niet verbeteren van uw symptomen van hartfalen. In deze situaties kan een herhaling VAD operatie nodig.

Na succesvolle VAD implantatie, maar de meeste patiënten zeer goed doen. Omdat er een mechanische pomp in de bloedbaan, is er altijd een klein risico op vorming van bloedstolsels of een beroerte ontwikkelen, je zal worden bijgehouden op een soort van bloedverdunner om dit te voorkomen.

Het grootste risico voor een patiënt met een VAD is het risico van infectie. Dit is meestal een lokale infectie van de huid waar de buis (de "aandrijflijn") verlaat je buik. Sommige patiënten kunnen echter een systemische infectie ("sepsis") dat kan zeer ernstig te ontwikkelen. Elk type van infectie wordt zeer serieus genomen, zoals infectie kan leiden tot storing van de VAD, en dit kan uw gezondheid in gevaar brengen. Je technieken leert zorg nauwgezet uw VAD en de componenten om het risico op infectie.

Een steunhart (VAD) is een mechanische pomp apparaat dat chirurgisch wordt geïmplanteerd te helpen handhaven het pompvermogen van een hart dat is zo ernstig verzwakt dat het niet in staat is om effectief te functioneren op zijn eigen. Bij patiënten met zeer ernstig hartfalen en in aanmerking komen, kunnen deze mechanische hart pompen aanzienlijke verbetering van hun symptomen en hun overlevingskans.

De meeste VADs die worden geïmplanteerd ondersteunen de linkerkant van het hart (linker ventrikel), want dit is de belangrijkste pompkamer van het hart. Deze pompen worden aangeduid als linker ventriculaire inrichtingen (LVAD) staan. Er zijn ook andere pompen, minder vaak gebruikt, die helpen zowel de linker en rechter ventrikels pomp bloed, bekend als biventriculaire assist devices (Bi-VAD).

De typische LVAD omvat een buis die operatief verbonden is met het linker ventrikel en stuurt het bloed van de hartkamer in de pomp (figuur 15). De pomp stuurt dan bloed uit in de aorta (de grote bloedvat verlaten van de linker ventrikel, het leveren van bloed naar het hele lichaam). Deze worden in feite de verzwakte ventrikel maar levert volledige hoeveelheid bloed en zuurstof naar het lichaam en alle vitale organen.

De VAD is verbonden met een "system controller", die is verbonden met de buis die verlaat de buik (de "aandrijving"). Deze wordt aangedreven door een externe batterij. Een VAD moet altijd worden aangesloten op het lichtnet, of de draagbare batterij of om de machtsbasis console, die is aangesloten op een elektrisch stopcontact.

De accu kan gedragen worden in een kleine holster, waardoor het gemakkelijk te verplaatsen zonder te worden "ingeplugd" in de muur. Technologische vooruitgang in de draagbare accu van de kwaliteit van leven en de onafhankelijkheid van de patiënten die zijn nu vrij om te bewegen voor enkele uren in een tijd met de draagbare pack.Many patiënten die thuis met een VAD hebben verbeterd zijn in staat om een actief leven en om een deel van hun normale routines en activiteiten te hervatten.

Een patiënt met hartfalen kan worden beschouwd voor een VAD na alle medische en instrumentele therapie heeft gefaald en de patiënt heeft ernstige eindstadium hartfalen ontwikkeld. Vaak zijn deze patiënten zijn niet in staat om het ziekenhuis te verlaten, en hun hart kunnen zijn zo verzwakt dat ze nu afhankelijk zijn van permanente intraveneuze (IV) medicatie om te helpen het hart te pompen sterker.

Bij deze patiënten kan een VAD het hart pomp bloed efficiënter bijdragen tot een hart beschikbaar voor transplantatie (aangeduid als een "brug tot transplantatie"). Voor anderen die niet in aanmerking komen voor een harttransplantatie, maar die nog steeds lijden aan ernstig hartfalen, kan een LVAD worden geïmplanteerd als een permanente pomp om hun hart te helpen, de zogenaamde bestemming therapie.

en niet zo goed als zou moeten pompen. Een cardiale resynchronisatietherapie (CRT)-apparaat kan je hart werk beter te helpen. CRT wordt ook wel "biventriculaire stimulatie." Voor veel patiënten met hartfalen, kan een CRT-apparaat symptomen te verminderen en verbeteren van hun kwaliteit van leven. De meeste biventriculaire pacemaker CRT-apparaten bevatten ook de extra technologie en functies van een geïmplanteerde cardioverter defibrillator (ICD) ook. Dit wordt een "biventriculaire ICD" of "CRT-ICD."

Je hart heeft een elektrisch systeem dat de pompwerking regelt (de "geleidingssysteem"). Dit systeem stuurt automatisch elektrische impulsen door het hart spier die het hart vertellen om goed te verslaan. Als u lijdt aan hartfalen, kan de hartspier beschadigd raken, en deze elektrische signalen kan langzamer reizen door deze beschadigde spier. Dit wordt aangeduid als een "geleidingssysteem vertraging" die ook bekend staat als een "bundeltak." Deze afwijking kan gemakkelijk worden gedetecteerd op een elektrocardiogram (ECG), een eenvoudige registratie van het hartritme. Ongeveer een derde van de patiënten met een cardiomyopathie hebben een bundeltakblok.

Als je een bundeltakblok op uw ECG, kan dit betekenen dat het pompen de hartkamers (ventrikels) niet goed worden gesynchroniseerd en kunnen niet samen worden contractpartij. Als dit gebeurt, het horen wordt minder efficiënt en minder bloed wordt gepompt om het lichaam, dat hartfalen kan verergeren.

Als uw linker en rechter ventrikels niet samen aanbestedende en u lijdt aan hartfalen, een CRT-apparaat zorgt ervoor dat de weeën goed getimed. Dan de twee pompkamers worden gesynchroniseerd, en bloed wordt efficiënter uit het hart gepompt. Dat standaard pacemaker of ICD bevat slechts een of twee draden ("leads") aan de rechterzijde van het hart, een CRT toestel een derde draad. Deze extra draad stuurt signalen naar de linkerkant van het hart, zodat de elektrische impulsen zowel rechts als links ventrikels gelijktijdig kunnen stimuleren, waardoor de pompkracht van de hartslag.

Net als een ICD, is een CRT apparaat geïmplanteerd door een cardiale elektrofysioloog, die een hart arts die gespecialiseerd is in de elektrische storingen van het hart.