Uw nieuwe hart moet komen van iemand die al hersendood verklaard en wiens familie stemt in met de organen te doneren. Het is een anonieme gift. Hersendood is een permanente toestand meestal te wijten aan een hoofdletsel van een auto-ongeluk, schotwond, of een bloeding in de hersenen (zoals een beroerte). Dit betekent dat hoewel het lichaam wordt levend gehouden door machines, de hersenen geen tekenen van leven. Hersendood wordt gediagnosticeerd door veel verschillende tests en wordt bevestigd door twee artsen die niet betrokken zijn bij de zorg van de donor.

Hart van de donor blijft zelfstandig verslaan en kunnen worden ondersteund door middel van intraveneuze medicatie op een intensive care unit (ICU). Ademhaling en ademhaling worden onderhouden door een mechanische ventilator. Vervolgens wordt de donor geëvalueerd om te bepalen of de organen voor transplantatie. De donor ondergaat bloed werk vergelijkbaar met uw pretransplantatie evaluatie. Uitgebreide predonatie cardiale proeven op het donorhart wordt ook uitgevoerd, zoals een elektrocardiogram, echocardiogram en eventueel een coronair angiogram en hartkatheterisatie. Deze tests worden gedaan om het donorhart geschikt voor transplantatie.

Al deze informatie wordt vervolgens in de UNOS geautomatiseerde wachtlijst ingevoerd. Deze wachtlijst garandeert gelijke toegang en eerlijke verdeling van organen wanneer ze beschikbaar zijn. Wanneer een hart beschikbaar komt, wordt het gegeven aan de best mogelijke match, op basis van strikte criteria (bloedgroep, lichaamsgrootte, UNOS status en de lengte van de tijd op de wachtlijst). Het ras en geslacht van de donor hebben geen invloed op de wedstrijd.

Veel mensen die wachten op transplantatie hebben gemengde gevoelens, omdat ze zich bewust zijn dat iemand moet sterven voordat er een orgaan beschikbaar komt. Het kan helpen om te weten dat veel donorfamilies een gevoel van vrede te weten dat een aantal goede is gekomen uit hun geliefde tragische dood.

Wereldwijd is de noodzaak van orgaantransplantatie blijft het aanbod van donororganen overschrijden. De transplantatie gemeenschap wordt georganiseerd onder een landelijke paraplu, genaamd de United Network for Organ Sharing (UNOS). UNOS is een private, non-profit organisatie die overeenkomt met beschikbare orgaandonoren met die wachten op transplantatie. UNOS staat onder contract bij het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services om de natie orgaantransplantatie wachtlijst behouden. UNOS garandeert dat alle personen die een transplantatie nodig hebben een gelijke kans om hun organen te ontvangen, ongeacht leeftijd, geslacht, ras, sociale status, en ga zo maar door.

Er zijn 11 geografische UNOS regio's in het land. Deze regio's spelen een rol bij de toewijzing van organen, als organen worden aangeboden aan zieke patiënten binnen dezelfde regio waarin ze worden geschonken voordat ze aangeboden aan andere delen van het land.

Er zijn 58 organisaties orgaanverwerving (OPO) in de Verenigde Staten. Dit zijn private, non-profit organisaties die de orgaanverwerving coördineren in een aangewezen service gebied, waarin alle of slechts een deel van een staat kan dekken. De OPO evalueert potentiële donoren, bespreekt schenking met potentiële donor familieleden, draagt zorg voor de chirurgische verwijdering van gedoneerde organen, en draagt zorg voor de verdeling van de organen volgens de nationale organsharing beleid.

De toewijzing van een beschikbare donorhart wordt bepaald door een aantal strenge criteria, in het bijzonder

• Bloedgroep (A, B, AB, O-typen) compatibiliteit
• De ernst van de ziekte (scherpte) of medische urgentie van de ontvanger, volgens UNOS criteria ("UNOS toestand")
• Body size compatibility
• De lengte van de tijd een persoon is op de wachtlijst

Al deze informatie wordt vervolgens in de UNOS geautomatiseerde wachtlijst ingevoerd. Wanneer een hart beschikbaar komt, wordt het gegeven aan de best mogelijke match, op basis van deze strikte criteria. Het ras en geslacht van de donor hebben geen invloed op de wedstrijd.

Tijdens uw transplantatie evaluatieproces, wordt een test uitgevoerd om je bloedgroep te bepalen. Dit speelt een rol bij het bepalen van een "donor match," of van waaruit donoren u een hart (tabel 6) te accepteren. In het algemeen, kandidaten op de lijst krijgen een identiek geëvenaard bloedgroep hart (zoals bepaald door ABO bloedgroep), ongeacht de Rh-factor (rhesus factor, het + of - teken dat optreedt nadat de bloedgroep). Gelukkig is het afstemmen van de Rh-factor lijkt geen significante invloed van de uitkomst van de transplantatie of de kans op afstoting te hebben. Omdat sommige bloedgroepen komen vaker voor dan anderen, kan de hoeveelheid tijd op de wachtlijst worden beïnvloed door uw bloedgroep en de bloedgroep van alle beschikbare donoren.

De meeste patiënten die hartfalen ook een zekere mate van nierproblemen ervaren tijdens de loop van hun medische ziekte. Het syndroom van hartfalen omvat een verminderde voren pompen van bloed uit het hart (verminderde cardiale output). De verminderde pompwerking van het hart vermindert de hoeveelheid zuurstofrijk bloed die wordt geleverd aan de vitale organen, vooral de nieren. Een vermindering adequate bloedstroom naar de nieren nadelig beïnvloeden hun werking.

Daarnaast is een aantal andere medische aandoeningen die vaak samengaan met hartfalen, zoals hoge bloeddruk en diabetes, kunnen bijdragen en direct invloed hebben op de nieren, die het probleem verder kan verergeren en kan extra verzwakking van de nierfunctie veroorzaken. Soms kan de medicijnen die worden gebruikt om hartfalen te behandelen verergert nierfunctie, zoals diuretica (plaspillen) of andere geneesmiddelen voor het hart (ACE-remmers, ARB, of aldosteron antagonisten).

Als uw nieren niet goed functioneren, kan enkele hartfalen verergerde voorwaarden geworden. Als het filtersysteem van de nieren uitvalt, kan afvalstoffen zich ophopen, en bepaalde elektrolyten (zoals kalium) kan ongereguleerde geworden. Abnormale niveaus van deze elektrolyten kan gevaarlijk een verzwakt hart. Het is niet ongewoon voor patiënten met verzwakte nier hogere bloeddruk, die de werkbelasting kan stijgen tot het vermoeide hart ontwikkelen. Ook kan de verzwakte nier moeilijkheid goed beheer van uw vocht en water-status, wat kan leiden tot slechtere waterretentie hebben, zwelling, opgeblazen gevoel, en verslechterde algemene status hartfalen.

Het is duidelijk dat het hart en de nieren zou een delicaat evenwicht en een goed verstrengeld relatie. Elke verzwakking van beide voorwaarden nadelige gevolgen van de ander goede werking. Dit wordt vaak aangeduid als de cardiorenal syndroom (of het "heartkidney" syndroom) en kan beheren en gelijktijdig behandelen van zowel aandoeningen zeer moeilijk. Gelukkig voor de meeste patiënten met hartfalen, wanneer hun hartfalen verbetert, zo zal hun nierfunctie.

Soms echter een patiënt blijvende nierbeschadiging of nierfalen ontwikkelen. Als dit het geval is, nieuwere technieken om patiënten worden opgenomen voor zowel een hart en een niertransplantatie tegelijkertijd. De behoefte aan gecombineerde orgaantransplantatie heeft uw status niet verheffen op de wachtlijst. De organen van een patiënt die gecombineerd orgaantransplantatie uit een enkel orgaan donor nodig, omdat ze reeds goed worden afgestemd op de ontvanger.

In andere zeldzame omstandigheden als een patiënt cirrose en voorts een goede kandidaat voor harttransplantatie, gecombineerde hart-levertransplantatie worden overwogen. Dit hangt af van de mate van ervaring op uw individuele transplantatie programma.

Een cardiopulmonale metabole inspanningstest wordt ook wel aangeduid als een CPX-test of een VO2-Max test. Dit is een speciaal type van de oefening test die uw gecombineerde hart-en longfunctie en het vermogen van uw lichaam om zuurstof te gebruiken in rust en met oefening meet. Je loopt op een loopband terwijl aangesloten op een speciale ademhaling monitor / apparaat. Soms fiets wordt gebruikt.

Deze speciale ademhalingsapparaat wordt een "metabole kar," en het maakt gebruik van geavanceerde technologie die precies kwantificeert je zuurstofopname, kooldioxide uitademen, je stofwisseling (baseline energieverbruik van uw lichaam zonder te oefenen), evenals van uw hart en longen in staat is om goed te verwerken en gebruiken zuurstof tijdens het sporten.

Cardiopulmonale inspanningstest levert belangrijke informatie op een patiënt met hartfalen. De "maximale zuurstofopname" is bekend als de "VO2-Max" of de "MVO2." De VO2-Max wordt geregeld door uw hartfunctie, en het weerspiegelt de maximale hoeveelheid zuurstof die je hart tijdens aanhoudende om uw spieren te kunnen bieden activiteit. De VO2-Max is het punt waarop je lichaam niet kan verhogen de opname van zuurstof, ondanks een toename van de trainingsintensiteit. Dit wordt gekwantificeerd als een getal.

Onder normale omstandigheden een gezond lichaam blijft zuurstof inname te verhogen en opname als het verhoogt de trainingsintensiteit. Patiënten met hartfalen hebben de inspanningscapaciteit en een verminderd vermogen om goed te vergroten zuurstofopname te verhogen lichaam eisen te voldoen afgenomen. Ze hebben een lagere VO2-Max, een lagere VO2-Max aantal correleert met slechtere hartfalen symptomen evenals een verslechterde algehele prognose. Studies hebben aangetoond dat de VO2-Max is een van de sterkste voorspellers van overleving in patiënten met hartfalen.

Vanwege deze gevestigde correlatie bij patiënten met hartfalen, wordt uw maximale zuurstofopname nummer beschouwd als een onderdeel van uw evaluatie transplantatie. Een gezond persoon moet een VO2-Max van ruim 25 ml / kg / min te hebben. In de meeste transplantatiecentra, een VO2-Max score van minder dan 14 ml / kg / min je in aanmerking voor een transplantatie. Natuurlijk, net als met al je pretransplantatie testen, uw geval is individueel beschouwd, maar dit is nog steeds een belangrijk onderdeel van uw evaluatie.