Chirurgie voor PD en andere bewegingsstoornissen werd in de jaren 1940 ontwikkeld door Meyers (Verenigde Staten). Grote gebieden van de hersenen werden blootgelegd en met oppervlakte oriëntatiepunten (er waren geen CT-scan of MRI) de basale ganglia-een reeks onderling verbonden gebieden van de hersenen, waaronder striatum, globus pallidus, thalamus en-bevonden en ablatie (vernietigd). In 1947, Spiegel en Wycis ontwikkelde een kroonachtige stereotactische frame dat de kop op zijn plaats gehouden en liet gebieden in de hersenen te correleren met referentiepunten op het frame. In de jaren 1950 Leksell (Zweden) pionierde pallidotomie voor tremor. Later, in de late jaren 1950 en 1960 Cooper (Verenigde Staten) en Narabayashi (Japan) pionierde thalamotomie voor tremor. De introductie van levodopa drastisch verminderd de noodzaak van chirurgie. Laitinen (Zweden) en De Lange (Verenigde Staten) echter nieuw leven ingeblazen chirurgie door het aantonen van de effectiviteit van pallidotomie voor-levodopa geïnduceerde dyskinesieën. Benebid (Frankrijk) pionier DBS van de STN. Lozano (Canada), Lang (Canada), en Koller (Verenigde Staten) verfijnd DBS voor PD en ET. Al deze pioniers dramatisch toegenomen ons begrip van de anatomie van de hersenen, circuits, en de effecten daarvan op beweging. Momenteel drie typen operaties worden uitgevoerd: (1) ablatieve of vernietigende chirurgie, (2) stimulering chirurgie of diepe hersenstimulatie (DBS), en (3) transplantatie of herstellende chirurgie.

Ablatieve of destructieve chirurgie verwijst naar het lokaliseren, het richten, dan ablatie of vernietigen van een specifieke, duidelijk omschreven hersenen gebied of regio. Het gekozen gebied is meestal een gebied of een gebied dat is veranderd of gewijzigd door de PD, of een regio die genereert of produceert een afwijkende of abnormale chemische of elektrische ontlading. Een abnormale afscheiding die op zijn beurt produceert of genereert een abnormaal signaal of "statisch." De statische, op zijn beurt, onderbreekt de normale, harmonieuze werking van de hersenen. Vernietiging van de abnormale ontlading hersengebied vermindert of ontkent de statische. Dit maakt herstel van normaler of dichter bij normale functie. Vernietiging van de abnormale ontlading regio leidt zelden tot herstel van volkomen normale functie.

Waarom niet de vernietiging van de abnormale ontlading regio herstel van de normale functie? De hersenen is meer dan een printplaat. Er is meer mis in PD dan een abnormale ontlading regio. Slechts een deel van de abnormale ontlading gebied kan zijn vernietigd en, op een later tijdstip, kan de chirurg weer bedrijfsgereed. Om te begrijpen waarom een deel van de abnormale ontlading gebied kan worden vernietigd vereist kennis van de chirurgische procedure.

Om ablatie of vernietigen de abnormale ontlading regio, de chirurg verwarmt het verkennen sonde of elektrode-deze stolt, denatureert, vernietigt de abnormale regio. Als de patiënt wakker tijdens de operatie kan de chirurg zien op de omvang van de ablatie door het observeren respons van de patiënt. Als voorbeeld, een patiënt met een linker tremor heeft de sonde ingebracht in de rechterkant van zijn hersenen. De rechterkant van de hersenen regelt het lichaam de linkerkant en vice-versa. De chirurg vervolgens verwarmt, stolt, en vernietigt een deel van rightthalamus van de patiënt, de abnormale ontlading regio. De abnormale elektrische ontlading wordt gecontroleerd via de sonde-dezelfde sonde die later verwarmt, stolt, en vernietigt de abnormale regio. Bij tremor van de patiënt stopt, wordt de sonde verwijderd. Verhitting veroorzaakt de omringende thalamus te zwellen. Aanvankelijk was de warmte-geïnduceerde zwelling inselectedert een grotere, ruimere regio dan nodig is om de tremor te stoppen. Na enkele dagen of weken, de warmte-geïnduceerde zwelling afneemt. Een deel van de thalamus blijft rustig, niet meer lozen. Maar een deel kunnen herstellen, en de tremor kan terugkeren. Als voorbeeld, als u uw hand-het equivalent van het verwarmen van de thalamus-de zwelling van uw hand pieken in 48-96 uur branden, daarna verdwijnt. De volledige omvang van de verbranding, de grootte van de brand veroorzaakte litteken niet bekend dagen of weken, totdat de burninduced zwelling afneemt. Het merendeel van de verbranding geïnduceerde zwelling van de hand tijdelijk. Aanvankelijk echter de zwelling maskeert de omvang van de onderliggende littekens die permanent is. Ook wanneer de thalamus wordt verhit de omvang van de permanente litteken is meestal minder dan de aanvankelijke zwelling. Enkele chirurgen kunnen schatten omvang en intensiteit van het brandproces nodig is om een tremor permanent schaffen. Het is veiliger induceren een kleinere burn-dat wil zeggen een kleinere gebied en de kans tremor terugkeren dan een groter gebied en risico verlamming verdierven.

De operatie-ablatieve, destructieve chirurgie en chirurgie stimulatie, DBS-pijnloos. De hoofdhuid, die pijn-gevoelige zenuwen bevat, wordt verdoofd met een plaatselijke verdoving. Vervolgens wordt een klein gaatje geboord in de schedel. De schedel en de onderliggende hersenactiviteit bekleding, de dura, bevatten pijn-gevoelige zenuwen. Ook zij worden verdoofd met een plaatselijke verdoving. De hersenen zelf geen pijn-gevoelige zenuwen. De hersenen, vooral de thalamus ontvangt, interpreteert, en zorgt dat het lichaam pijnlijke prikkels te reageren. Omdat de hersenen zelf geen pijn-gevoelige zenuwen, voelt geen pijn. Ablatieve of vernietigende operatie niet genezen PD. Een verontrustend symptoom-tremor, dyskinesie-kunnen worden verwijderd, maar PD is niet. PD is een onverbiddelijk progressieve ziekte, en andere symptomen uiteindelijk verschijnen.

Hoeveel mensen gaan voor een operatie-all operatie? Naar schatting zijn er 1.000.000 PD patiënten in de Verenigde Staten. Minder dan 1.000 van PD-patiënten (minder dan 0,1%) geopereerd elk year.Why zo weinig? Omdat de operatie is niet te nieuw gediagnosticeerde patiënten, patiënten doet goed op geneesmiddelen (met uitzondering van tremor), patiënten met gevorderde ziekte die niet reageren op geneesmiddelen of patiënten met hallucinaties, verwarring, of geheugenverlies. Het is ook niet uitgevoerd op patiënten die aarzelen of bang. Chirurgie is verbeterd en geperfectioneerd, naarmate het veiliger, omdat technieken en strategieën worden vernieuwd, ontwikkeld en toegepast-een groter aantal patiënten kiezen voor en profiteren van een operatie.

Het is niet gebruikelijk voor PD om "ineens" erger. Omdat de progressie van PD langzame veranderingen zijn nauwelijks waarneembaar en een "plotselinge" verandering is waarschijnlijk niet het gevolg van de PD. Verschillende dingen moeten worden gecontroleerd voordat u ervan uitgaan dat het de PD. Ten eerste, heb je elke doses van de geneeskunde gemist? Als de dingen zijn vlot ga, is het soms makkelijk om een dosis te missen en geen merkbaar effect hebben. Na verloop van tijd zullen deze gemiste doses een verschil maken. Wanneer je je medicijnen? Zijn de doses op regelmatige tijdstippen van de dag? De timing van doses is belangrijk. Soms is een patiënt of zorgverlener zal niet begrijpen de noodzaak voor sequentiële doses gedurende de dag, denken dat het de totale hoeveelheid medicatie die is belangrijk. Een probleem kan zich voordoen als een andere medicatie te mengen met uw PD drugs. Zo kan je je 's ochtends vroeg dosis Sinemet nemen, omdat u is geadviseerd om Fosamax nemen een uur voor het ontbijt en op een lege maag. Als je vertraging Sinemet en neem het bij het ontbijt, zal je 's ochtends symptomen van PD erger. Levodopa met voedsel of melk kan ook verminderen de werking ervan. Voordat carbidopa werd toegevoegd aan levodopa, veel patiënten die levodopa alleen last van misselijkheid, zodat werd het een gangbare praktijk om hen te adviseren om levodopa te nemen met voedsel. De toevoeging van carbidopa geëlimineerd misselijkheid en maakte het mogelijk om betere verlichting van de symptomen bereiken met een kleinere dosis levodopa. Een gebrek aan slaap of depressie kan ook verergeren de symptomen van PD.

Als geen van deze gebeuren, dan moet je kijken voor een infectie. Blaasontstekingen of bovenste luchtweginfecties zijn de meest waarschijnlijke boosdoeners. Het is waarschijnlijk dat een van deze situaties kan een tijdelijke verergering van de symptomen veroorzaken zonder te impliceren dat er progressie van de PD is geweest. Soms is het veranderen van de momenten waarop je je drugs, het opruimen van een blaasontsteking, of gewoon genoeg slaap kan de problemen op te lossen.

Bij sommige mensen , patches van olieachtige , vettige , schilferige , ontstoken , rode en jeukende huid te ontwikkelen als reactie op overmatige talgproductie . Je hoofdhuid , de zijkanten van je neus , je wenkbrauwen , oogleden , de huid achter je oren en het midden van je borst zijn de meest voorkomende sites. Deze gebieden hebben de hoogste concentratie van talgklieren . In verband met de dermatitis , kan roos verschijnen als scaling op je hoofdhuid , zonder roodheid . Seborrheic dermatitis is vaak voor bij zuigelingen , waar het " cradle cap . " Cradle cap verdwijnen meestal zonder behandeling door de leeftijd van 8 tot 12 maanden wordt genoemd . Dit kan verband houden met het geleidelijk verdwijnen van bepaalde hormonen die worden doorgegeven van de moeder naar kind . Seborrheic dermatitis optreedt in tieners waar het wordt geassocieerd met acne of psoriasis . Seborrheic dermatitis optreedt bij ouderen en bij mensen met PD . Mensen die herstellen van stressvolle omstandigheden , zoals een hartaanval , ook seborrheic dermatitis ontwikkelen. In al deze omstandigheden een combinatie van hormonale veranderingen en een defecte ANS kan verantwoordelijk zijn voor de overmatige talgproductie zijn . De aandoening wordt best behandeld door een dermatoloog .

Weinig mensen brengen deze kwestie met hun artsen, en weinig artsen vragen. Dit betekent niet dat het is onbelangrijk. Het vermogen te bereiken en handhaven van een erectie is frustrerend, pijnlijk en schrijnend om u en uw partner. Het bereiken en handhaven van een erectie analyse van het succesvolle samenspel van verschillende fysische en psychologische processen. Een of meer van deze kunnen verminderen bij PD. Aldus kunnen angst en depressie of resulteren in een verlies van een wens om of denken over seks. Het verlangen om seks te hebben of denken over seks heet libido. Een verlies van libido leidt tot impotentie. De meeste mannen met PD, echter behouden hun verlangen naar seks, en dit in combinatie met impotentie, verhoogt frustratie, resulteert in onthouding, en verdiept sociaal isolement.

PD begint meestal op de leeftijd van 60, een tijd waarin veel mannen ervaren onmacht met betrekking tot vaatziekten, diabetes, een vergrote prostaat, of depressie. Daarom impotentie niet automatisch worden toegeschreven aan PD. Diabetes, een traag werkende of overactieve schildklier, bijnier of hypofyse, of een tekort aan testosteron kan leiden tot impotentie. Ziekte van de slagaders en aders kan leiden tot impotentie. Roken, diabetes, hoge bloeddruk en hoge cholesterol bevorderen ziekte van de slagaders. Mannen met vaatlijden kunnen moeilijkheden bij het bereiken van een erectie te hebben, terwijl mannen met de ziekte van de aderen moeilijkheid bij het handhaven van een erectie kan hebben. Ziekte van de aders leidt tot impotentie omdat de aders niet vernauwen. Na een erectie is bereikt, bloed normaal lekt uit de penis terug in de aderen, waardoor de penis te verzachten. Na een erectie wordt bereikt, de aderen vernauwen, waardoor lekkage van bloed uit de penis handhaven van de erectie.

Sommige functies van je uiterlijk zoals tremor kan ertoe leiden dat u het gevoel van eigenwaarde te verliezen. Andere functies, zoals kwijlen kan u denken dat je onaantrekkelijk om je partner bent. Deze functies, indien van toepassing, moeten worden besproken en opgelost. Sommige mannen (en vrouwen) vanwege hun fysieke beperkingen niet langer een goede verzorging te behouden. Zo groeit het haar uit hun neus of oren, of hun tanden vuil. Indien relevant, moeten deze functies worden verholpen. Sommige mensen, omdat ze langzaam bewegen en niet kan draaien in bed geworden onnodig angstig en kan niet seksueel uit te voeren. Voor hen, Sinemet of een dopamine-agonist (Mirapex, Requip) een uur voor de geslachtsgemeenschap is nuttig.

Alcohol, met mate (want het verdringt sociale remmingen), kan de seksuele activiteit te promoten. In overmaat alcohol drukt de hersenen en kan tijdelijk leiden tot impotentie. Antihistaminica, kan cocaïne, marihuana, grote tranquillizers, sedativa, en sommige anti-depressie medicijnen verergeren of impotentie veroorzaken door het indrukken van de hersenen. Sommige geneesmiddelen kunnen ejaculatie blokkeren. Sommige medicijnen die hoge bloeddruk te verlagen kan leiden tot impotentie. Dit kan verband houden met de daling van de bloeddruk. Geneesmiddelen die de bloeddruk reguleren door het reguleren van de ANS hebben meer kans op impotentie veroorzaken. De meest gebruikte PD drugs zelden leiden tot impotentie. Impotentie gebruik ervan verbonden altijd als resultaat van PD. In de regel, als impotentie plaatsvindt binnen een paar dagen of een maand na aanvang van een geneesmiddel, het geneesmiddel moet worden beschouwd als een potentiële oorzaak van impotentie. Als een medicijn verergert of veroorzaakt impotentie, stoppen met het middel herstelt potentie.

In PD, de belangrijkste oorzaak van impotentie is ANS insufficiëntie. Impotentie is gewoonlijk, maar niet altijd, geassocieerd met andere symptomen van ANS insufficiëntie. De ANS stuurt berichten naar de lagere ruggenmerg, die betrokken zijn bij de seksuele functie delen. De onderste ruggenmerg stuurt berichten via zenuwen naar de penis en testikels. Als u kunnen bereiken en handhaven van een erectie, weerspiegelt dit adequate bloedstroom door de slagaders naar de penis, met geschikte vulling en verharding van de penis. Als u niet in staat om te bereiken of te handhaven een erectie zijn, weerspiegelt dit een falen van de ANS-systeem om de aderen rond de penis vernauwen, waardoor verweking.

Impotentie moet worden bevestigd. U, of uw partner, moet brengen de kwestie en willen het op te lossen. Veel mannen zijn terughoudend om toe te geven dat ze impotent. Als ze bekennen impotentie, ze doen het op het einde van hun overleg-als een bijzaak. Dit weerspiegelt hun dubbelzinnigheid en laat geen tijd voor een openhartige bespreking van een gevoelige probleem. Als impotentie belangrijk is, moet het alleen het onderwerp van het bezoek van uw arts te zijn, en zowel u als uw partner moet wonen. Als het bespreken van onmacht in het bijzijn van je partner is moeilijk, dan moet je alleen gaan. U en uw partner moeten erkennen dat uw onvermogen om te praten met familie deel van het probleem kan zijn. Sommige mannen geobsedeerd raken met impotentie. Dit, wanneer het allesomvattende, kan uit zelfs een sympathieke partner draaien. De belangrijkste ingrediënten voor succes in de behandeling van impotentie zijn bereidheid om hulp te zoeken, om alles openlijk te bespreken, en om elkaars behoeften te respecteren.

Houd in gedachten dat verlangen voorafgaat opwinding. Uw partner moet zich bewust zijn van de problemen die uniek zijn voor jou. Dit omvat een verminderde reukzin, resulteert in een onvermogen wordt gewekt door prikkelende geur, waaronder parfums, haarlotions, en lichaamsdelen. Visuele stimuli kan beter zijn: iets dat werkt. Viagra, oraal ingenomen, is een krachtige antagonist van een enzym in de penis. Viagra verhoogt de concentratie van een natuurlijk voorkomende verbinding, lachgas, waardoor bloed naar de penis voeren. Studies tonen aan dat Viagra is effectief bij veel mannen met PD. Omdat de bloeddruk bij PD-patiënten kan dalen bij staan, moet u overleggen met uw arts voordat u Viagra.