Herstellende of transplantatie transfers of implantaten dopamine-producerende cellen in het striatum . Het striatum , van het Latijnse " gestripte - stof " wordt genoemd vanwege het grote aantal vezels dat oversteken - geven van een gestript of gevlochten uiterlijk. In het striatum vezels projecteren naar beneden van de cerebrale cortex , vermenging met dopamine vezels omhoog steekt vanaf de substantia nigra . Het striatum bestaat uit twee delen : de nucleus caudatus en het putamen . Het putamen is meer getroffen in PD .

Cellen worden getransplanteerd in het striatum , want het is makkelijker en veiliger te vinden en doel dan de kleinere en minder toegankelijk substantia nigra . Omdat de vreemde cellen niet worden getransplanteerd in de nigra , kunnen ze niet repliceren precies verloren nigrale cellen . Als voorbeeld , dopamine cellen in de nigra ontvangen , wisselen, analyseert, verwerkt , en van andere hersengebieden waaronder serotonine cellen in de hersenstam ( een gebied onder de nigra ) en de nucleus subthalamicus te interpreteren . Dopamine getransplanteerd in het striatum niet ontvangen , uitwisseling , analyseert, verwerkt , en van de hersenstam of nucleus subthalamicus interpreteren informatie .

Getransplanteerde cellen kan afkomstig zijn van verschillende bronnen . Eenmaal geïmplanteerd , de cellen dan proberen te compenseren voor de verloren cellen in substantia nigra van de patiënt . Er zijn 400.000 zenuwcellen in de substantia nigra , met 200.000 aan elke kant . Wanneer een persoon verliest 240.000 cellen , 60 % van zijn totale , eerst verschijnt PD . Dit houdt in dat 160.000 cellen , of 40 % , zijn de minimum om normale beweging te houden . Ongeveer 80-90 % van de getransplanteerde cellen sterven tijdens de implantatie , niet aan te slaan of verbindingen binnen de hersenen van de patiënt vast te stellen. Succesvolle transplantatie vereist meestal ten minste 1,6 miljoen cellen 10 maal de minimaal . Als menselijke embryo's worden gebruikt , transplantatie vereist ten minste 3 tot 4 embryos met 400.000 cellen per embryo .

Transplantatie of herstellende operatie wil dopamine niveaus te herstellen in de hersenen tijdens het instellen van de rug van de " PD klok , " de terugkeer van de patiënt naar een minder vergevorderd stadium van de ziekte . Transplantatie wordt meestal uitgevoerd bilateraal . In sommige ziekenhuizen operatie wordt uitgevoerd aan beide zijden op dezelfde instelling . In andere ziekenhuizen operatie wordt uitgevoerd in fasen : eerste zijde dan enkele weken of maanden later , de andere zijde . De operatie wordt uitgevoerd stereotactische - dat wil zeggen , met de patiënt slaapt . De operaties zijn ongeveer dezelfde risico's als ablatieve operatie : een risico op bloeding , beroerte , of overlijden 1 % tot 3 % . Unlike ablatieve operatie of DBS , de voordelen van transplantatie zijn niet duidelijk maandenlang omdat de getransplanteerde cellen moeten richten zich integreren in hersenen van de patiënt .

De meeste , maar niet alle , patiënten die transplantatiechirurgie ondergaan behandeld met immunosuppressieve geneesmiddelen te voorkomen dat de hersenen afstoot de cellen . Er is een verschil van mening tussen onderzoekers over de noodzaak van het gebruik van immunosuppressiva . Bronnen van getransplanteerde cellen zijn onder meer:

• Cellen van bijnier de patiënt . Deze cellen lijken maar niet identiek dopamine producerende cellen . Deze aanpak was succesvol bij zeer weinig patiënten . De meeste PD patiënten hadden moeite die een gelijktijdige operaties : een op hun buik om hun bijnier te verwijderen , dan is een van hun hersenen om de bijnier te implanteren . De overleving van bijnier weefsel in de hersenen is slecht . Deze aanpak werd verlaten .

• Cellen van carotis lichaam van de patiënt . Een kleine cluster van dopamine-producerende cellen omringen de halsslagader in de nek . Deze cellen worden verwijderd en geïmplanteerd in de hersenen van de patiënt . Deze operatie heeft beperkt succes gehad , waarschijnlijk omdat er niet genoeg cellen in het lichaam halsslagader innestelen in de hersenen .

• Cellen van geaborteerde menselijke embryo's . Deze aanpak , en veel van onze kennis van de menselijke transplantal tie is ontwikkeld door Bjorkland en Lindvall ( Zweden ) . De sociale en ethische problemen rond het gebruik van menselijke embryo's , is de moeilijkheid van het verkrijgen van een voldoende aantal embryo's , en het verschil tussen embryo deze operatie beperkt . Menselijke embryo's moeten worden verzameld op 9 tot 12 weken zwangerschap , aangezien alleen dergelijke embryo's bevatten cellen die kunnen differentiëren tot dopamine-producerende cellen. Het embryo en de donoren worden gescreend op virussen en andere besmettelijke agentia te voorkomen , ziekten aan de ontvanger . De embryonale weefsel wordt meestal getransplanteerd in de putamen . Putamen , meer dan de kern met een staart , is betrokken bij het sturen en regelen van beweging. Na enkele maanden het getransplanteerde weefsel integreert zich in de hersenen en werkt als een pomp injecteren dopamine direct in de putamen - waar is het tekort . Een studie uitgevoerd in een gerandomiseerde , dubbelblinde wijze met inbegrip van " schijnvertoning " chirurgie aangetoond transplantatie is matig nuttig zijn in sommige patiënten - voornamelijk die minder dan 60 jaar .

• Cellen van varken embryo's. Varkens zijn immunologisch dicht bij de mens. Een onbeperkt aantal - miljoenen - van cellen van speciaal gefokte , ontwikkeld en bereid varken embryo's voor transplantatie beschikbaar worden gesteld . De resultaten met varkens transplantaties zijn echter teleurstellend geweest .

• Spheramine . Spheramine uit normale humane cellen ( gepigmenteerde cellen van de menselijke retina ) dat dopamine en die zijn aangesloten op microdragers verschaffen . In een pilot-studie , werden miljoenen spheramine cellen eenzijdig aan de hersenen geleverd met een bescheiden verbetering.

Stimulatie chirurgie of diepe hersenstimulatie ( DBS ) betreft het implanteren van een sonde of elektrode , een stimulator in een duidelijke , abnormaal ontladen hersengebied - regio genererende "static ". Dit is gewoonlijk , maar niet altijd , dezelfde regio doelwit ablatieve of vernietigende operatie . Door het genereren van een blokkerend of remmen tegenstroom , worden de effecten van de statische verminderd of teniet gedaan . Technisch , DBS is een verkeerde benaming - de abnormale ontlading hersengebied wordt niet gestimuleerd , maar veeleer , het is geblokkeerd of geremd door een omgekeerde of tegenstroom .

Er is hernieuwde belangstelling voor DBS omdat wordt het gezien als een verfijning van thalamotomie en pallidotomie . In plaats van een deel van hersenweefsel verwoest, DBS maakt gebruik van een hoogfrequente elektrische lading naar de hersenen. Wanneer de elektrode wordt geplaatst in de hersenen bepaalt welke symptomen worden verlicht . Twee operaties nodig zijn. Bij een operatie wordt een micro-elektrode in een specifieke regio geïmplanteerd om er permanent te blijven . Draden van de geïmplanteerde elektrode worden vervolgens onder de huid om een kleine accu onder de huid bij de schouder geplaatst . Deze inrichting wordt dan aangepast aan de eigen behoefte van de patiënt om de frequentie in de elektrode te regelen . De patiënt zal in staat zijn om het uit te zetten en door middel van een magneet . Wanneer het apparaat is ingeschakeld, wordt de stimulatie van de tremor te stoppen , de dyskinesie , of te verbeteren bradykinesia binnen een paar seconden. Wanneer deze is uitgeschakeld , zal de tremor of dyskinesie terugkeren . Het grote voordeel van deze operatie is dat het minder complicaties dan thalamotomie of pallidotomie , en er is aanzienlijke verbetering van de symptomen , soms vereisen kleinere hoeveelheden PD drugs . Het doelwit van DBS regio's zijn de thalamus , de globus pallidus en de nucleus subthalamicus . Steeds vaker wordt de nucleus subthalamicus steeds de voorkeur doelwit . De nucleus subthalamicus bevindt zich onder de thalamus en fungeert als " rem " op de substantia nigra . Studies hebben DBS vergelijking met thalamotomie en pallidotomie , en hoewel voldoende gegevens nog moeten worden verzameld , hebben deze studies aangetoond veelbelovende resultaten in het voordeel van DBS .

Pallidotomie is een chirurgische procedure die dyskinesie kan verminderen , verminderen tremor en verbeteren bradykinesia . De ideale kandidaat is een jonge persoon die gezond met geen stoornis in het denken en het geheugen is . De persoon moet een goede respons op PD drugs . Dit in tegenstelling thalamotomie , waar een goede respons op geneesmiddelen niet noodzakelijk . Vergeet niet , tremor mag niet reageren op PD drugs , terwijl bradykinesia doet , en dyskinesie resultaten van PD drugs ( levodopa ) . Pallidotomie is vergelijkbaar met thalamotomie behalve het doelgebied is de globus pallidus . Dit gebied van de hersenen bekend overactieve in diermodellen van PD is. De onderbreking van de uitstroom uit de globus pallidus remt ( blokken ) de route die dyskinesieën veroorzaakt. De onderbreking van de uitstroom uit de globus pallidus ook " releases " een rem die blokkeert de substantia nigra . De resultaten van pallidotomie het verminderen dyskinesie , tremor verminderen en toenemende verkeer zijn minder consistent dan de resultaten van DBS op de globus pallidus en de nucleus subthalamicus . Pallidotomie wordt gedaan op de zijkant van de hersenen tegenover de zijde van de meest dyskinesie of de meest ernstige bradykinesia . Bilaterale gelijktijdige pallidotomie draagt het risico van meningsuiting en denken moeilijkheidsgraad . Zoals bij elke operatie , zijn er risico's , vooral bij oudere mensen . Er is een risico op een beroerte of bloeding met thalamotomie of pallidotomie 1 % tot 3 % .

Tremor resulteert waarschijnlijk uit "static " in lijn met zenuwcellen in verschillende delen van de hersenen , vergelijkbaar met "static " in radio . De lus gaat van de cerebrale cortex striatum de globus pallidus de ventrale laterale thalamus en vervolgens naar de cortex . Schorsing circuit in de thalamus via een laesie , een thalamotomie , stopt de tremor . De operatie wordt uitgevoerd met een stereotaxische frame en MRI of CT- scans de chirurg begeleiden in de plaatsing van de laesie . De patiënt is licht verdoofd , en een lokale pijnstiller wordt gegeven voor het boren door de schedel . Een micro-elektrode wordt door de hersenen om het doel in de thalamus . Een test laesie geprobeerd wordt voor de plaatsing van de permanente laesie . De laesie wordt door een bepaalde radiofrequentie stroom, die de temperatuur van de punt van de micro-elektrode verhoogt en vernietigt een klein deel van de thalamus . De laesie is geplaatst op de kant van de hersenen de tegenoverliggende zijde van het lichaam aangetast , zodat als de linkerarm en linkerhand de tremor , zal de laesie in de rechter thalamus . Thalamotomie gedaan aan beide zijden van de hersenen gelijktijdig kan leiden tot moeilijkheden met spreken of moeite met evenwicht ( verlies van evenwicht reflexen ) . Bilaterale simultane thalamotomie wordt niet aanbevolen . De ideale persoon voor thalamotomie heeft een beving op slechts een kant van zijn lichaam , een die niet goed reageert op medicijnen . De persoon moet in goede gezondheid zijn zonder psychische of psychiatrische stoornissen . Thalamotomie kan tremor en stijfheid te verlichten, maar het helpt niet bradykinesia of evenwichtsproblemen .