• Eerste indicaties van het geloof in het hiernamaals: grafgeschenken (Neanderthaler, Homo Sapiens) en het gebruik van religieuze symbolen (Cro Magnon, in alle culturen: kruis)
• Religie kan slechts tot ontwikkeling komen in de hersenen indien daar een darwinistische verklaring kan voor gegeven worden  een genetisch gecodeerd ‘God-gen’
  • Het Vmat2-gen? (homogen | betrokken bij transport van neurotransmitters  betrokken bij allerlei emotionele belevingen)
  • Studies bij tweelingen  individuele verschillen ivm geloof voor de helft genetisch bepaald.
•  ofwel religie als evolutionair voordeel, ofwel als een bijproduct van een evolutionair voordeel (=genetische drift)

Homo sapiens leefde in kleine families. Er werd gestreden voor hetzelfde voedsel en de sterkste clan overleefde. Indien er toevallig een ‘moreel gen’ werd ontwikkeld  deze groep groeit, want gen laat onderling vechten niet toe, maar kan wel de andere clans bestrijden  dit morele gen kan zich verder verspreiden. Later: God als externe rechter, zodat nog grotere groepen kunnen samenleven  polytheïsme: goden kunnen tegen elkaar worden opgezet  monotheïsme: functioneel sterker als ‘peace keeper’.

• Godsdienst als genetisch bijproduct

Newberg en D’Aquili: religie als bijproduct van het orgasme

Orgasme: evolutionair voordeel  stimuleert paargedrag  verspreiding van de genen

Beide zijn intense zelftranscenderende gevoelens, beide geïnduceerd door ritmische activiteiten, storingen van beide komen voor bij slaapkwab disfuncties.

• Astronomisch aantal hersenconnecties
• Hersencellen communiceren door elektrische prikkels door te geven aan elkaar

(10hz ≈ stationair toerental van de wakkere hersenen).

• Geen of gebrekkige elektrische signalen  hersencellen gaan op zoek naar informatie: slapende verbindingen selectedren/ nieuwe verbindingen aanmaken (= neuroplasticiteit)

 hersenen zijn géén star computersysteem met vaste elektrische leidingen, MAAR een dynamisch geheel dat zich constant aanpast aan de veranderende omgeving.

• Deze aanpassingen kunnen leiden tot uitvalsverschijnselen of een constante overactiviteit.
• Party effect: alle hersencellen die ongeveer gelijkaardige informatie verwerken, komen gegroepeerd voor in de hersenen. (Er bestaat echter geen centraal gebied waar alle info naartoe gestuurd wordt, om in zijn geheel tot het bewustzijn door te dringen  een som van microbewustzijnen. Wel zijn veel hersenfuncties het gevolg van een netwerkactiviteit.)
• Hersenstimulatie wordt voor vele toepassingen gebruikt (d.m.v. elektrische of magnetische stimulatie). Om de plaats op te sporen waar de prikkeloverdracht verkeerd loopt, gebruikt men allerlei hersenscanners.

• Hersenstimulatie kan verschillende effecten veroorzaken:
  • Heel laag frequente stimulatie (1-7 Hz)  inactivatie van de onderliggende hersencellen
  • Laag frequente stimulatie (10-120 Hz)  selectedert de onderliggende hersenen
  • > 120 Hz  onderdrukt de hersencellen (kunnen tempo niet meer volgen)

Aspecten van normaal en pahologisch ‘menszijn’ worden in kaart gebracht en kunnen beïnvloed worden door hersenimplantaties. Maar tot waar kunnen we hiermee gaan?