Item gefilterd op datum: december 2012

De voornaamste manieren waarop men zich de eerste 100.000 jaar aanpaste was de overgang van nomadische leefwijzen naar permanente vestiging, van sedentisme naar semipermanente vestiging en van groepen van dorpen naar beschaafde centra. De voornaamste zorg was overleven.

Landbouwproductie leidde tot economisch surplus, territoriale expansie en een bevordering van het gemeenschapsleven. Organisatie werd belangrijker toen de samenleving complexer werd, het was hierbij van belang dat de autoriteit collectief geaccepteerd werd en gebaseerd was op een gemeenschappelijk geloofspatroon.

Het schilderij was waarschijnlijk bedoeld als siervoorwerp voor de kunstliefhebbers uit de 17de eeuw. Het beeldt een stukje van de Griekse mythologie uit.

Na in vele verschillende handen te zijn geweest werd het schilderij in 1957 verkocht aan het Wadsworth Atheneum Museum of Art. In 1959 verdween het voor een lange periode, waarna het in de zestiger jaren weer werd ontdekt door Pierre Rosenberg.

Het schilderij bevindt zich tegenwoordig, net als in 1957, in het Wadsworth Atheneum Museum of Art in Hartford, Connecticut, Verenigde Staten.

Het oordeel van Paris behoort denk ik tot de barok. Dit is te zien aan het jaar waarin het is gemaakt, maar ook aan de beweging en drukte in het schilderij, wat kenmerkend is voor barok. Aan de andere kant zijn er geen theatrale houdingen en emoties aanwezig, wat je hierbij wel zou verwachten.

Het zou naar mijn mening ook tot het classicisme kunnen behoren. Hierdoor was Stella tenslotte erg beïnvloed. Ook is er een scene uit de Griekse mythologie afgebeeld, wat deze conclusie ondersteunt.

Jacques Stella leefde van 1596 tot 1657. Hij werd geboren in Florence, en verhuisde in 1623 naar Rome. Zijn vader was ook schilder, maar hij overleed te vroeg om het zijn zoon te leren.

Jacques Stella was opgeleid in Lyon, alvorens hij de periode van 1616-1621 doorbracht in het hof van Cosimo II De Medici in Florence. De Florentijnse kunst is dan ook van grote invloed op het werk van Stella. Toen Cosimo II in 1621 overleed vertrok Stella naar Rome waar hij de volgende 10 jaar van zijn leven doorbracht.

In Rome werkte hij een tijd voor paus Urbanus VIII. Stella werd geïnspireerd door het classicisme en door het werk van Nicolas Poussin, met wie hij bevriend raakte.

Stella keerde terug naar Lyon in 1634 en een jaar later verhuisde hij naar Parijs.

Daar werd Stella door kardinaal Richelieu voorgesteld aan Louis XIII. De koning maakte van hem een peintre du roi, waardoor Stella nog meer ging schilderen.

Het oordeel van Paris maakte hij in 1650 in Frankrijk. Tijdens zijn leven was Stella niet alleen een schilder en tekenaar, ook was hij een verzamelaar van schilderijen van Poussin, Raphael, Michelangelo en Leonardo da Vinci.

Na zijn dood door een ziekte in 1657 werden veel van zijn schilderijen verkocht als zijnde het werk van Poussin.

Het schilderij is naar mijn mening een artistiek gemaakt kunstwerk. Jacques Stella moet een ervaren vakman geweest zijn. Alles is tot in detail afgebeeld, de personages zijn anatomisch juist, er is veel gebruik gemaakt van licht en kleur en de poging om perspectief uit te beelden is uitstekend gelukt.

Voor zover ik weet zijn er geen beschadigingen aan het schilderij, tenminste geen duidelijk zichtbare. Dit kan natuurlijk ook wijzen op precies restauratiewerk.

In de linker bovenhoek is de zonnewagen van Helios, tevens de lichtbron, aanwezig.

Over het algemeen is het een licht schilderij maar onderaan, met name in de linker onderhoek, is een donkere schaduw te zien. Ook is er een opvallend donkere wolkenpartij aanwezig in de spanningsrijke hemel.

De drie godinnen in het centrum van de afbeelding zijn de lichtst afgebeelde personen, voornamelijk Afrodite die in het midden staat. Hierdoor wordt de blik

van de toeschouwer speciaal naar haar toegetrokken. Hieraan kan de toeschouwer, naast de huldiging, al zien dat Afrodite de gouden appel toebedeeld zal krijgen.

Er is gebruik gemaakt van veel verschillende kleuren. Deze zijn allen gedempt gebruikt. De meest overheersende kleur is die van het licht en de roze/witte kleur waarin de personen zijn afgebeeld. Over het algemeen zijn er geen heftige contrasten tussen de kleuren. De meest opvallende kleurovergang is die van het licht naar de schaduw in de hoek linksonder en in de wolkenpartij. Het schilderij is zo opgebouwd dat 2 diagonale lijnen elkaar precies zouden

kruisen bij Afrodite, als je deze door het schilderij zou trekken. De personen zijn dus afgebeeld op twee diagonalen dwars over het schilderij, en het kruispunt is Afrodite.

Door middel van overlapping (de vrouwen achter Afrodite), vage contouren (de zonnewagen van Helios) en afsnijding aan de randen heeft de schilder perspectief proberen te suggereren.

Opvallend is dat er uitsluitend gebruik is gemaakt van gebogen/golvende lijnen en dat er bijna geen sprake is van emotie. Dit is vooral goed te zien bij de toekijkende saters, nimfen en goden. Zelfs Afrodite, die de gouden appel toebedeeld krijgt, toont nauwelijks emotie.

De figuren op het schilderij zijn waarschijnlijk geïdealiseerd afgebeeld, het zouden de knapste goden zijn geweest en niemand kan bewijzen hoe ze eruit hebben gezien. De schilder kon zijn fantasie loslaten op het schilderij en de figuren dus zo mooi maken als hij zelf wilde.

Het schilderij toont het moment dat Hermes de gouden appel aan Paris geeft, zodat hij hem aan Afrodite kan geven.

In het midden van het schilderij staat Afrodite die gehuldigd wordt.

Hera (links van Afrodite) en Athena (rechts van Afrodite, met een uil aan haar voet) wijzen nog naar de dingen die zij Paris beloofd hebben, om hem zo over te halen, terwijl Afrodite al een bloemenkrans op haar hoofd geplaatst krijgt.

Links van de drie godinnen zit Paris, met zijn hond aan zijn zijde.

Naast Paris knielt de gevleugelde Hermes die hem de gouden appel overhandigt.

Aan de voet van Afrodite staat een Amor en boven haar zweeft een Amor met een fakkel.

Naast deze Amor is Pheme (met trompet en palmtak) te zien met een lauwerkrans.

Boven Hermes zijn nog twee goden en een Amor met parelketting afgebeeld.

De rechter van de twee goden is waarschijnlijk Demeter, gekenmerkt door de krans van aren in het haar. Ook zij heeft een krans voor de overwinnaar. Links van haar is een godheid met baard te zien die doet denken aan de Romeinse god

Saturnus (door de zak voor de oogst), in de Griekse mythologie is Kronos de personificatie van Saturnus.

In het midden onder de regenboog zien we twee figuren met speer te paard, dit zouden Kastor en Polydeukes kunnen zijn, de zonen van Zeus.

In de rechter bovenhoek is op een wolk Zeus zelf te zien, zittend op een troon met een bliksemschicht en adelaar aan zijn voeten. Hij wordt vergezeld door 3 godinnen.

Onderaan het schilderij zijn saters, nimfen en andere minder belangrijke watergoden te zien, een aantal zijn door afsnijding niet volledig afgebeeld.

Het licht komt vanuit de linker bovenhoek en is afkomstig van de door vier paarden getrokken zonnewagen van Helios.

Er is een scene uit de mythologie afgebeeld: het oordeel van Paris.

Er wordt verteld dat er een trouwerij plaatsvond in de godenwereld tussen Peleus en Thetis. Hierbij waren alle goden uitgenodigd, behalve één, Eris de godin van de twist. Als wraak hierop gooide zij tijdens het feest een gouden appel in de menigte met daarop de tekst, " ", voor de schoonste. Drie τηι καλλίστηι godinnen vonden dat zij recht hadden op de appel: Hera, Athena en Afrodite. Het was aan Zeus om een keuze te maken. Omdat Zeus zich geen woede van de twee verliezende godinnen op de hals wilde halen, stelde hij voor om Paris, die op de berg Ida woonde, te laten oordelen.

Vervolgens leidde Hermes, de boodschapper van de goden, de drie godinnen naar Paris.

Paris twijfelde over wie hij moest kiezen, want alle drie de godinnen waren even prachtig om te zien. Om hem over te halen boden de godinnen hem elk een geschenk aan:

Hera beloofde Paris de grootste rijkdommen en heerschappij over heel Azië.

Athena beloofde Paris de grootste krijgsroem en de diepste wijsheid.

Afrodite beloofde hem op haar beurt de schoonste vrouw van heel de wereld,Helena. (De dochter van Menelaos, de koning van Sparta.)

Dit laatste aanbod kon Paris niet weerstaan en dus koos hij voor Afrodite.

Afrodite hield zich aan de afspraak, en zo werd Helena verliefd op Paris en nam hij haar mee naar Troje, wat uiteindelijk tot de Trojaanse oorlog leidde.

Mijn beeldanalyse gaat over het schilderij Het oordeel van Paris. Het is geschilderd door Jacques Stella. De afmetingen zijn 75 x 99 centimeter en het is aangebracht met olieverf op doek.