Item gefilterd op datum: maart 2014

Voor mensen die hebben geleden onder al jaren met een constellatie van symptomen, een diagnose, het hebben van een naam voor wat er mis is, is iets van een opluchting. Voor velen is de eerste opvang verandert snel tot wanhoop. De ziekte model dat de meeste mensen weten is er een die acute ziekte past. Je wordt ziek, krijg je behandeld wordt, dan moet je ofwel te herstellen of je sterft. De ziekte model voor chronische ziekte is heel anders. Je wordt ziek, uiteindelijk kom je erachter wat er mis is, je getrakteerd, en je bent ziek, maar hopelijk niet zo ziek blijven als je was zonder behandeling. Het is gemakkelijk op te geven.

Hoewel het waar is dat je nooit zal worden "normaal" als je eens was, of "normale" zoals gezonde mensen die je ziet, je leven is niet voorbij, tenzij je besluit het is. Je lichaam en je leven eruit zien alsof ze zijn uit de hand. Je voelt je hopeloos, hulpeloos en machteloos. Het is tijd om te laten gaan of / of denken.

Niemand is ofwel totaal ziek of helemaal goed. Normaal gezonde mensen hebben tijden als ze ziek zijn. Mensen met een chronische ziekte hebben tijden wanneer ze het gevoel normaal. De mate van gezondheid die we ervaren is continuüm, niet een of de ander. Ongeacht waar u zich op dat de gezondheid continuüm, heb je de macht om een verschil te maken in uw kwaliteit van leven. U mag nooit meer terug te gaan uw "oude normale" dus je moet om een "nieuwe normaal." Dat nieuwe normaal kan worden zitten rond met een solo jammer partij, die dingen waren anders of het kan worden het creëren van een nieuw leven waar chronische ziekte is geïntegreerd in het geheel, maar niet in het midden. Als je eenmaal een bewuste beslissing om het feit dat je chronische ziekte en het is niet weg te accepteren, kun je je aandacht richten op pro-actief in uw medische zorg, de zorg voor uw gezondheid, en het creëren van een nieuw leven.

Als je niet kan onderdrukken woede en je kunt het niet uiten zonder vervreemden anderen , wat moet je dan doen ? Accepteer het feit dat je boos bent . Begraven gevoelens niet sterven . Deze woede is een deel van jou en je kunt niet zomaar knip het uit en gooi het weg . Er verandert niets totdat je accepteren waar je nu bent . Woorden zijn krachtige tools voor het omgaan met boosheid . Schrijf over wat je voelt . Praten met een goede vriend of een vertrouwenspersoon . Klop een kussen ; schreeuwen hardop in de auto of als je alleen bent . Tuurlijk, het klinkt gek , maar wat heb je te verliezen door te proberen ? Wat heb je te winnen ? Kanaal je woede in het leren over uw conditie en het beheer ervan . Doe mee , en werken voor een genezing . Maak een verschil .

Journaling is een uitstekende manier om te onderzoeken , te uiten , en beginnen om woede los . U hoeft niet een fancy boek voor journaling , gewoon een eenvoudige notebook , een pen , en wat rust nodig . Begin met een open - ended uitspraak als " Ik ben boos omdat . . . "," Ik voel me boos wanneer. . . ", Of iets dergelijks . Maak je geen zorgen over grammatica , spelling of interpunctie . En veroordeel jezelf niet voor wat je voelt . De enige regel is om de pen in beweging te houden . Probeer om te schrijven voor 20 minuten per keer. Elke keer dat je schrijft, zal de moeilijke emotie van woede een deel van zijn kracht verliest . Moeilijke emoties hebben een halfwaardetijd erg op radioactieve stoffen . Elke keer dat u drukken de emotie verliest de helft van zijn vermogen tot het weinig meer is dan een vage achtergrondgeluiden.

In de tussentijd proberen bewust te zijn van woede , vooral als je het gevoel alsof je gaat uitbarsten en doen allerlei schade aan uw relaties met anderen . Het oude gezegde op " tellen tot 10 " is een goed advies . Als u reageren op ongepaste , verontschuldig de tweede je je realiseert wat je hebt gedaan . De meeste mensen zullen begrijpen als je een snelle en oprechte verontschuldiging aanbieden .

David J. ' s reactie :

Ik weet dat ik waarschijnlijk te oefenen en beter eten . Maar wat is het nut? Ik ga nooit om zich te ontdoen van deze ziekte . Als ik ga te hebben om de rest van mijn leven ongelukkig te brengen , ga ik doen wat ik wil . Tenminste kan ik genieten van mijn chips , frisdrank en snoep. Zij zijn de enige geneugten ik nog heb. En die medicijnen ? Ze zullen me niet genezen . Ze kunnen allerlei problemen veroorzaken . Het heeft geen zin. Ik ga doen wat ik wil doen . Ik verdien dat veel.

Je wordt boos , bozer dan je ooit geweest zijn. Wat moet je dan doen met deze woede ? U kunt de woede naar binnen te keren . Maar woede naar binnen gekeerd is depressie. Je boos op jezelf voor depressief en krijgen dan nog meer depressief . Als je een goed genoeg werk van het onderdrukken van woede doet, zul je uiteindelijk het gevoel niets - slecht of goed . Of je voelt je gevoelens of je doet het niet . Er is geen plukken en te kiezen , geen middenweg .

Je kunt je woede draaien naar buiten . Als je dat doet , je vervreemden de mensen je nodig hebt om er voor je zijn . Wie wil er rond een boze persoon ? Je hoeft niet eens leuk om om je heen als je boos bent . Je uiteindelijk alleen. En nogmaals, boos op jezelf te krijgen u en uiteindelijk meer depressief .

Je kunt boos op je lichaamsdelen . Veel goede dat doet! Als je boos bent op je lichaam , je niet voor jezelf zorgen . Niemand wil om te zorgen voor een verrader , je zelfs niet . En je krijgt zieker .

You zijn bang , verward en gefrustreerd. Je leven is uit de hand . Dit had niet mogen gebeuren . Niet nu . Niet voor u . Het is dan te snel . Je hebt niet kiezen voor deze reis . Natuurlijk ben je boos . Elke persoon in zijn volle verstand zou zij

Ontkenning is een normaal onderdeel van de aanpassing aan de diagnose van een chronische ziekte . In de ontkenning fase , voelen we numb.We gevoel alsof we hebben in het leven van een vreemde of dat wij vreemden observeren ons eigen leven van buiten zijn vervoerd. Op het eerste , ontkenning is goed. Ontkenning beschermt ons tegen het denken over het ondenkbare . Ontkenning geeft ons tijd aan te passen , te komen met de diagnose te komen . Gezonde mensen kunnen deze periode van ontkenning zien als een fout en ons beoordelen . Elke persoon heeft zijn eigen diagnose te aanvaarden in zijn eigen tijd en zijn eigen manier. De ontkenning dat zegt: "Ik heb het niet , ze zijn verkeerd, " is een ontkenning dat alleen kan duren een paar dagen of weken. Daarna ontkenning neemt subtiele destructieve vormen .

Willen een second opinion kan het verstandig zijn . Willen tiende mening toen de eerste negen artsen allemaal over eens kunnen leiden tot denial ( en vrij duur ontkenning bij dat) zijn. Het niet opvolgen van een behandelschema kan zijn ontkenning. We moe van herinneringen van ziekte , en gemakshalve vergeten om medicatie te nemen of zelf het beheer van onze ziekte kan ontkenning . Duwen jezelf over je grenzen is een andere manier van doen alsof je beperkingen niet bestaan . Ontkenning kan spreken in de woorden : "Wat maakt het uit eigenlijk? "

Laat ontkenning zijn de korte termijn buffer het bedoeld is , en ga dan verder leren om je ziekte te beheren . Aanvaarding van het feit dat u een chronische aandoening is niet berusting en het is niet te geven of op te geven . Norman Cousins , een journalist die van de ziekte van Bechterew leed , zei: " ontkennen nooit een diagnose , maar ontkennen de negatieve oordeel dat daarmee gepaard gaat. "

Wanneer u een chronische ziekte , kunnen veel andere dingen problemen verergeren of veroorzaken nieuwe problemen . Kate Lorig , ontwikkelaar van het Chronic Disease Self - management Workshops , schrijft over het symptoom cyclus in het leven een gezond leven met chronische aandoeningen . De ziekte , die in het midden , kan een verscheidenheid aan andere symptomen zoals depressie , angst, angst , pijn , vermoeidheid , spierspanning en slechte adem veroorzaken . Elk van deze symptomen kunnen leiden tot andere in de cyclus . Bijvoorbeeld, constante pijn leiden tot angst en angst die weer leiden tot spierspanning , die nog meer pijn veroorzaakt .

Om uw symptomen te beheersen , is het nuttig te beseffen dat niet alle symptomen rechtstreeks van de ziekte . En een van de symptomen kan de ziekte verergeren. Als een persoon met een chronische ziekte , jij bent de enige die kan bepalen wat er met jou en dit symptoom cyclus . En om de zaken nog ingewikkelder nog meer , als je eenmaal de cyclus te doorbreken , zal het zichzelf kan herstellen . Het is jouw taak om bewust te zijn en de nodige maatregelen te nemen om de cyclus elke keer te breken.

Slechte voeding is een andere problem.When je ziek bent , je niet zo geneigd om te eten wat het beste is voor u . In plaats daarvan kunt u bereiken voor het voedsel dat je troost . U waarschijnlijk niet veel energie te besteden aan het bereiden van voedsel , dus bereid voedsel dat is geladen met bloeddruk verhogen van natrium , geraffineerde koolhydraten , en slagader-verstoppingen vet kan de norm. Zonder goede voeding , je lichaam heeft een nog moeilijker tijd omgaan met de ziekte . Slechte voeding zal waarschijnlijk leiden tot overgewicht, waardoor je lichaam harder werken om zelfs de eenvoudigste dingen te doen. Gebrek aan lichaamsbeweging leidt tot vermoeidheid , meer pijn , spierspanning en slaapproblemen , en draagt ook bij aan obesitas.

Het is mijn schuld . Als het niet mijn fout het moet iemand zijn. Misschien is het genetisch . Je behaalt je hersenen op zoek naar een familielid die u de defecte genen gaf . Ben je gewoon defect ? Heeft uw ouders doen drugs of roken of drinken ? Werden ze blootgesteld aan straling of giftige chemische stoffen ? Misschien is het iets om je heen : vervuiling, genetisch gemodificeerde gewassen , pesticiden , drinkwater , fluoride , vaccinaties , straling , of het gat in de ozonlaag Noem maar op, kun je het kwalijk nemen. Er moet een reden zijn, en je zal niet rusten tot je het vinden.

Mensen zullen zelfs proberen om je de schuld voor uw eigen ziekte . Ze kunnen geen wijs uit waarom dit er met je gebeurd . (U kunt niet wijs uit ofwel . ) Als chronische ziekte of acute ziekte wat dat betreft, gebeurt willekeurig , dan is iedereen in gevaar is. Dat is angstaanjagend ! De onmiddellijke reactie is de schuld ergens te leggen , meestal op het slachtoffer . Dus we zijn twee keer vervloekt . Het beschuldigen van het slachtoffer is niets nieuws . Het Oude Testament verhaal van Job is een perfect voorbeeld . Job alles - bezittingen , familie , vee , en zijn gezondheid verloren . Drie vrienden kwamen om hem te troosten . Na vergadering in stilte met Job voor 1 week , ze eindelijk sprak . Wat zeiden ze? Job moet iets gedaan hebben om Gods toorn oplopen !

In het Nieuwe Testament is er het verhaal van de blindgeborene . Mensen vragen Jezus die gezondigd : de man of zijn ouders ? Iemand moest de schuld voor de blindheid van deze man te dragen. In de afgelopen tijd , een fundamentalistische predikant ging zelfs zo ver om de inwoners van New Orleans publiekelijk schuld voor de verwoesting veroorzaakt door de orkaan Katrina , zeggen dat ze het verdienden ! Mensen hebben altijd geprobeerd om het onverklaarbare te verklaren , meestal door de schuld bij iemand .

U zult waarschijnlijk jezelf de schuld , ook. U zult terugkijken op je leven en vind alle keren dat je moet beter voor jezelf hebt genomen . U zult zich herinneren alle waarschuwingen en informatie die je ooit gelezen of gehoord op het nieuws of van een andere persoon . Als u alleen had geweten dat je gedrag dat je zou brengen te dien einde , zou je andere keuzes hebben gemaakt . Vul in het lege : "Ik zou have_____ . " Er zijn evenveel antwoorden als er mensen zijn die ziek worden.

Schuld niet zinvol . Wanneer anderen het slachtoffer de schuld geven , worden ze niet beschermd tegen wat ze het meest vrezen - slachtoffer te worden van de ziekte zelf . Hun eigengerechtigheid doet niets om ons lijden te verlichten . Hun oordelen niet troosten. Onszelf de schuld geven helpt niet , ook niet. In feite is het ronduit vernietigend . De tijd en energie die je besteedt aan het uitzoeken wat je verkeerd hebt gedaan of uitschelden jezelf niet af aan het feit dat je ziek bent . Die tijd en energie kan worden gericht op het creëren van de beste leven mogelijk te maken. Als een eerlijk onderzoek van uw verleden leert dat er betere keuzes had kunnen maken , los te doen op dat moment. Woning in het verleden , echter , berooft u van het heden. Woning in het verleden houdt je hopeloos en hulpeloos . Als je kijkt naar het verleden , leren, en beslissen in het huidige moment te leven , word je een mondige patiënt .

Waarom ik? Waarom nu ? Er is zoveel dat ik nog niet gedaan . Is dit het begin van het einde? Ik ben nog niet klaar . Wat heb ik gedaan om deze ziekte te verdienen ? Ik moet een slecht persoon zijn. Dit moet een straf zijn . Heb ik veroorzaken deze ziekte ? Had ik maar meer uitgeoefend , gegeten beter, stopte benadrukken , enz. Zal ik mijn onafhankelijkheid te verliezen? Mijn geest ? Mijn leven? Mijn hoop en dromen ?

Waarom ik niet ? Waarom niet nu ? Zijn er dingen die ik kan nog steeds doen ? Ben ik nog ademhalen en denken en lezen ? Is iemand ooit klaar om een chronische ziekte hebben ? Kan dit alles afvragen , piekeren , en verwijten verandering wat er gebeurt juist dit zeer tweede ?

Mensen ziek , en de mensen die.We weten allemaal dat.We heb een moeilijk te geloven dat het zal gebeuren voor ons. Elke seconde besteden we proberen om deze vragen te beantwoorden is een tweede we hebben verloren in het huidige moment . Elk grammetje energie die we gebruiken nadenken deze vragen is een ounce van energie die we konden gebruiken om te leren om onze ziekte te beheren . Gisteren is een geannuleerde cheque . Morgen is een promesse . Vandaag ( en deze minuut ) is contant geld in de hand . Verstandig uitgeven .

De arts - patiënt relatie in chronische ziekte is van cruciaal belang in het beheer van de ziekte . Terugkomend op het voorbeeld van een gebroken been , het maakt niet veel uit of je een relatie met die dokter , je wil gewoon het been set . Mensen met een chronische ziekte zien hun artsen vaak , soms maandelijks, en dus de oprichting van een goede werkrelatie is essentieel. Goede relaties zijn gebaseerd op openheid , vertrouwen en goede communicatie .

Arts en patiënt moeten beide open met elkaar. De relatie zal niet werken als de patiënt is het verbergen van vitale informatie . Die informatie zou kunnen zijn alternatieve therapieën de patiënt probeert , eerlijk over het niet nemen van medicatie of na de behandeling regime , de openbaarmaking van alle vitamines en supplementen , of het plegen van zeer riskant gedrag . De relatie zal niet werken als de arts informatie over de ernst van de ziekte verbergt en wat de patiënt waarschijnlijk kan verwachten in de toekomst . Wees eerlijk en open met uw arts . Een deel van eerlijk en open is ervoor te zorgen dat uw arts begrijpt dat u dezelfde eerlijkheid en openheid in ruil verwachten .

Vertrouwen is essentieel in een relatie , maar vooral zoals dit geldt voor arts en patiënt . De patiënt vertrouwt de arts om zijn of haar beste belang op het hart hebben . De patiënt vertrouwt ook opleiding en deskundigheid van de arts. Met de hoeveelheid informatie en desinformatie op het internet beschikbaar , patiënten vaak proberen secondguess artsen. Open discussie is goed. Geloven dat de arts is verwikkeld in een samenzwering om u te houden van wonderbaarlijke genezingen is dat niet. De arts vertrouwt de patiënt de symptomen en veranderingen nauwkeurig te melden . De arts vertrouwt de patiënt op de behandeling plan.Without dit soort vertrouwen is er geen relatie arts-patiënt volgen .

Communicatie is zo veel over het luisteren als het gaat over praten . Zowel de patiënt als arts moet aandachtig naar elkaar te luisteren . Als u niet zeker bent over wat de dokter zei , herhaal het terug , en vragen of je bent juist . Vraag om een duidelijker uitleg als je het nodig hebt . In een goede relatie , zal de arts het zelfde voor u doen . U hebt het recht om een duidelijke uitleg , zodat u uw gezondheid kunt beheren . De dokter heeft het recht om duidelijke communicatie van u hebben om te helpen het beheer van uw ziekte . ( Meer over de communicatie met uw arts in vraag 31. )

Er zijn drie belangrijke manieren waarop de behandeling van chronische ziekten en de behandeling van acute ziekte verschillen . De eerste is het doel van de behandeling . De tweede is het verschil in de relatie tussen medische professional en patiënt. De derde is de permanente verantwoordelijkheid van de patiënt voor zijn of haar eigen gezondheid .

Als je je arm ( acute aandoening ) te breken, het doel van de behandeling is duidelijk ingesteld op het bot, en immobiliseren de breuk met een cast totdat genezing plaatsvindt. Doel van de behandeling is om de breuk te herstellen. Als u een infectie veroorzaakt door bacteriën , zoals keelontsteking , de behandeling doel is ook duidelijk - de bacteriën te doden . Antibiotica worden voorgeschreven en toegediend . De infectie verdwijnt , en de patiënt hervat normale activiteiten .

Aangezien chronische ziekten niet te genezen , althans op dit moment , de behandeling doelen zijn zeer verschillend . De doelstellingen van de behandeling bij chronische ziekte zijn de symptomen , langdurige schade en ziekte-activiteit te minimaliseren. Hoewel de manier van handelen van de behandeldoelen in acute ziekte te bereiken is meestal vrij duidelijk , dat is meestal niet het geval met chronische aandoeningen . Mensen met een chronische ziekte hebben vaak andere voorwaarden , waardoor de ontwikkeling van een behandelplan minder gesneden en gedroogd . De remitting / affakkelen karakter van veel chronische ziekten , in combinatie met het feit dat de symptomen drastisch kan veranderen na verloop van tijd , het vinden van het juiste verloop van de behandeling nog moeilijker .

Het tweede grote verschil in de behandeling van chronische ziekten versus de behandeling van acute ziekte is de relatie tussen de arts en de patiënt . In het acute geval van een gebroken been of een infectie , de arts is de autoriteit , en de behandeling is duidelijk. Als je zit in de spoedafdeling met een been die kapot is of een razende infectie , bent u niet van plan om de behandeling opties te onderhandelen! U vertrouwen op de expertise van de arts en volg het behandelplan zonder twijfel. In gevallen van chronische ziekte , de patiënt en de medische professional ( s ) moeten werken als partners in het beheer van de ziekte . De patiënt moet zelfmanagement leren en opgeleid over de ziekte. En aangezien er geen absolute bij de behandeling van chronische ziekte , de patiënt en professional moet een goede werkrelatie met open communicatiekanalen ontwikkelen. Vaak is meer dan een behandelingsoptie beschikbaar . Terwijl je waarschijnlijk niet debatteren over de noodzaak van een cast, als u een chronische aandoening kan je jezelf debatteren behandeling opties met uw arts.

Het derde verschil is in de rol van de patiënt . Het is de taak van de patiënt op de behandeling van plan trouw volgen . Medicijnen worden genomen zo vaak voorgeschreven en volgens de aanwijzingen . Alle medicijnen in de wereld zal geen goed doen als het niet goed wordt genomen . De patiënt moet symptomen dagelijks bewaken en zeer nauwkeurig in de rapportage die symptomen van de arts bij het volgende bezoek . De patiënt is ook verantwoordelijk voor veranderingen in levensstijl - rust , beweging, voeding en stress management , dat de gevolgen van de ziekte kan minimaliseren .

Chronische ziekten ontwikkelen zich over een periode van tijd langzaam . Symptomen komen en gaan , waardoor patiënten af of er iets echt mis of als het allemaal in hun hoofd . Wanneer deze patiënten uiteindelijk aangifte doen van symptomen aan hun artsen is de ziekte meestal aanwezig geweest voor bepaalde tijd. Tegen de tijd dat een patiënt krijgt in naar de dokter , kan de symptomen verdwenen zijn , waardoor de arts af of het allemaal in het hoofd van de patiënt. Het is net als de auto-eigenaar die een vreemd geluid in de auto merkt , alleen te laten verdwijnen wanneer de auto wordt meegenomen naar de monteur , of zoals de kiespijn die verdwijnt als je naar de tandarts . Medicijnen kunnen zijn voorgeschreven dat de symptomen gemaskeerd zonder ooit naar de oorzaak van de ziekte .

Tegen de tijd dat zowel de patiënt als de arts zijn er van overtuigd dat er iets mis is , kan blijvende schade al hebben voorgedaan . Mensen die een chronische aandoening hebben meestal anderen , waardoor de diagnose nog moeilijker . Bijvoorbeeld , een patiënt met een slechte lipidenprofiel waarschijnlijk ook lijdt aan obesitas , diabetes en hypertensie . Coming een diagnose is nog moeilijker bij ziekten waar geen definitieve laboratoriumtests om de ziekte te identificeren . In deze gevallen kunnen de artsen tot een diagnose te komen door proces van verwijdering .

De meeste artsen zijn getraind in de acute zorg . Zij zien het probleem , noem maar op , repareren , en sturen u op uw manier . Volgens David Jones , MD , van het Instituut voor Functionele Geneeskunde , zijn medische studenten geleerd om snel een diagnose van een ziekte en zorgen voor acute zorg voor de symptomen , medische scholen trainen toekomstige artsen voor wat er zal ongeveer 20 % van hun praktijken , maar 78 % bedragen van de hedendaagse patiënten aanwezig met minstens een chronische ziekte.