Item gefilterd op datum: maart 2014

Wanneer een partner heeft een chronische ziekte, kan ongelooflijke spanning op intieme relaties worden gelegd. Enkele statistieken plaats de snelheid van de echtscheiding op 75% wanneer de ene partner is chronisch ziek! Er zijn vele redenen voor deze statistieken, en een gebrek aan lichamelijke intimiteit is zeker een van hen.

De ziekte zelf en de bijwerkingen van medicijnen kunnen fysieke veranderingen in je lichaam dat je weggaat onaantrekkelijk en ongewenst gevoel veroorzaken. Extreme veranderingen in gewicht, misvormingen, littekens van operaties en procedures, haarverlies, en andere veranderingen laat je je afvraagt waarom iemand nog zou willen intiem met je te zijn. Als je niet van jezelf, waarom zou iemand anders vinden? Plaats van het risico afwijzing, vermijd je het probleem helemaal. Wanneer u dat doet, bent u het maken van een beslissing voor uw partner. U hebt geen recht om dat te doen. Het resultaat is dat uw partner voelt zich afgewezen, en de relatie begint te verslechteren. Goede communicatieve vaardigheden zijn essentieel voor partners om een relatie in het gezicht van chronische ziekte te ondersteunen. Als die vaardigheden zijn nog niet in plaats, ga dan naar een counselor die kan leren jullie beiden hoe je je gevoelens en behoeften bekend gemaakt op een gezonde manier te maken.

De constante pijn en vermoeidheid die vaak gepaard gaan chronische aandoeningen zijn niet bevorderlijk voor intimiteit, vooral als intimiteit wordt gedefinieerd als een atletische seksuele gebeurtenis in plaats van een emotionele. Herdefiniëren van uw perceptie van intimiteit zo dicht menselijk contact, fysiek of emotioneel, in plaats van een fysieke handeling, verandert de verwachtingen van beide partners. De zieke partner kan lang worden vastgehouden, geknuffeld of gekust voorzichtig maar is bang om elke toenadering uit angst dat de gezonde partner deze toenadering zal nemen als een signaal dat er meer is om te komen. Natuurlijk kan de gezonde partner zijn erg blij om te omhelzen en knuffelen als dat is wat troost de zieke partner. Maar niemand zal weten wat de ander denkt of wat de andere behoeften, zonder die behoeften wordt gesproken.

Het gebruik van "I" berichten is hier bijzonder belangrijk. "Ik wil lekker met je voor een tijdje. Ik voel me goed als we dat doen. Ik ben bang dat je denkt dat ik wil meer, en nu ben ik gewoon niet aan dat. Gaat het met dit? "Nogmaals, een bezoek of twee aan een goede geestelijke gezondheid counselor kan wonderen doen voor communicatieve vaardigheden dat de relatie zal behouden werken.

Pijn kan een bijzonder moeilijke hindernis voor fysieke intimiteit. Als dit een probleem voor u, overleg dan met uw arts. Kan hij of zij suggesties hebben. Je bent niet de eerste persoon die intimiteit problemen met betrekking tot uw chronische aandoening ervaren, en je zal niet de laatste zijn. Je verdient het om als volwaardige een leven als je kunt. Waarom niet vragen voor de hulp die u nodig hebt? Als uw arts niet in staat is om u te helpen, raadpleeg dan een fysiotherapeut. U zult versteld staan van wat je leert. Een vrouw die beide heupen had vervangen toen ze nog maar 22 (ze is nu in haar late jaren '40) was geleerd dat het hebben van seks in de badkuip werkt het beste voor haar, als het water minimaliseert gewicht!

Er is een scène in de film Gone with the Wind, waar Melanie gaat bevallen net als de Yankee troepen aanvallen Atlanta geven. Scarlett O'Hara en preuts, de jonge slavin, zijn haar enige bedienden. Preutse gaat om een mes te krijgen onder het bed te zetten, want, "Mama zegt dat het snijdt de pijn in de helft." Zou het niet mooi zijn als dat werkte? Als we lijden onder de gevolgen van de chronische ziekte-pijn, vermoeidheid, angst, verlies van controle, woede, wanhoop, we willen de fysieke en emotionele pijn in half.We gesneden denk dat als de mensen om ons heen kon gewoon begrijpen wat we zijn doormaakt, zou ons lijden een of andere manier worden verminderd. Zoals het mes onder het bed, werkt het niet.

Hoewel het misschien geruststellend om mensen meeleven met u en aan je zijde staan, uiteindelijk ieder van ons heeft te gaan door de ervaring alleen in onszelf.

Dit is een zeer moeilijke levensles. Het is een les die ik leerde terwijl het leveren van mijn eerste kind. Ik lees alle boeken, aanwezig bij de bevalling klassen met mijn man, zorgde ervoor dat mijn artsen wisten wat mijn wensen waren, en zelfs een bezoek aan de kraamafdeling voorsprong op mijn vervaldag. Ik had mijn coach en mijn team, en alles prima zou zijn. De arbeidsmarkt was 22 zeer lange uren! In die tijd realiseerde ik me dat het niet uitmaakt wie met mij was, de weeën waren van mij, en het duwen was van mij. Mensen zou kunnen zijn om me heen om hun deel te doen en om me te herinneren wat mijn deel was, maar de ervaring was van mij alleen.

Ieders ervaring van chronische ziekte is uniek voor die persoon. En zoals in het kraambed, kunnen we helpers hebben, maar uiteindelijk gaan we door de ervaring alleen in onszelf. Patiënten in steungroepen vaak klagen dat hun gezonde partners en anderen, "Just snap het niet. Ze begrijpen het niet. "Dat doen ze niet. Ze kan echt niet. Ze zijn niet ervaren wat de patiënt ervaart. Je kunt krijgen zo opgehangen op het maken van anderen te begrijpen dat ze moe van je uitleg en eindeloze beschrijving van de symptomen. De ziekte met een hoofdletter "D", en uw inspanningen om anderen te begrijpen, wordt uw enige onderwerp voor een gesprek. Als dat gebeurt, niet alleen de anderen niet begrijpen, ze niet eens willen, omdat je al rijden ze gek. Je rijdt ze weg.

De centrale vraag hierbij is waarom heb je ze nodig hebt om te begrijpen? Zodra je je realiseert dat hun begrip van uw situatie niet zal veranderen, kunt u stoppen met de nadruk op hen en draai je aandacht naar je eigen zelfmanagement. Een deel van dat self-management betekent het vragen om de juiste hulp en ondersteuning wanneer u het nodig hebt, maar niet verwacht dat anderen te kunnen lopen in je schoenen.

Chronische ziekte berooft ons van onze identiteit , hoop en dromen . Zodra de diagnose wordt uitgesproken dat we zullen nooit meer hetzelfde zijn . Susan Sontag , in haar boek Illness as Metaphor , schrijft dat als we gediagnosticeerd worden wij burgers van het land van de zieke , maar een bezoek aan het land van de put op een passport.We zijn buitenlanders in hun wereld .

Once upon a time je jezelf terugvinden via je werk , relaties en hobby's, nu u zich identificeren als zijnde " . De ziekte " De ziekte is het laatste waar je aan denkt als je in slaap valt en het eerste waar je aan denkt als je wakker in de ochtend . Uw hoop en dromen voor de toekomst zijn ingeslagen. Je identiteit is verdwenen . Zonder die identiteit , je bent een vreemdeling aan jezelf en aan de mensen met wie je relaties gehad. Je voelt je als een vreemdeling , omdat je inderdaad een vreemde geworden .

Maar het verlies van identiteit geeft ons een kans om een nieuwe identiteit , een nieuw normaal maken . Ontdaan van onze identiteit als mens " handelingen " we kunnen leren om mens te zijn " wezens . "

Peter J. 's reactie :

Ik weet niet hoe ik om mijn familie geef ik ze boeken "get it . " . Ik laat ze dingen op het internet . Ik vertel ze hoe ik me voel . Ze lijken niet te schelen. Ik vroeg mijn zus om te gaan met mij naar afspraak van mijn arts . Ze zat in de wachtkamer . Misschien als ze kwam bij mij , zou ze beseffen wat deze ziekte doet . Ik vroeg haar om de steungroep met mij te komen . Misschien als ze hoort wat wij allemaal doormaken , zal ze begrijpen. Ik blijf proberen maar niets works.What kan ik doen?

Ten eerste , het feit accepteren dat sommige mensen niet kunnen omgaan met het gezelschap van mensen die ziek zijn . Je kunt ze niet controleren of wat ze doen , maar u kunt uw reacties sturen. U kunt ervoor kiezen om geobsedeerd over deze mensen of u kunt ervoor kiezen om uw beperkte energie ergens productiever te zetten.

Ten tweede , zich bewust zijn van wat er uit uw mond . Wat je zegt is een weerspiegeling van wat je denkt . Kan je door een uur met iemand en je conditie niet vermelden ? Wat dacht je van een dag ? Bewustwording van wat je doet is de eerste stap om te veranderen .

Ten derde , het vinden van een steungroep . Steungroepen en hoe ze te vinden worden behandeld in vraag 93. Contact opnemen met een stichting die zich richt op uw ziekte is een goede manier om te beginnen .

Ten vierde , erkennen dat, hoewel chronische ziekte neemt een tol op je , het beïnvloedt ook mensen die van je houden. Luister naar uw dierbaren . Moedig hen aan om hun eigen strijd met uw ziekte te delen . U bent minder alleen dan je denkt .

Tot slot , uit te reiken naar anderen. Schrijf doordachte brieven , kaarten sturen , doen weinig , onverwachte leuke dingen voor mensen zonder aanwijsbare reden . Er zijn zoveel andere mensen die geïsoleerd zijn net als jij . " Steek je hand uit en raak iemand " is meer dan een reclameslogan .

Chronische ziekte isoleert ons. De rest van de wereld lijkt te gaan over hun bedrijf, terwijl u links op de buitenkant kijken in , met uw ziekte uw enige metgezel . De maatschappij heeft rituelen voor het omgaan met ziekte. Als je gewoon een beetje ziek , zullen de mensen je goed wilt . Als u het midden- zieke mensen kunnen bieden zelfs om u te helpen . Als je heel ziek , zullen ze bloemen en kaarten te sturen , te bieden om te gaan winkelen voor u , of breng je gekookte maaltijden . Al deze rituelen zijn gebaseerd op het model van acute ziekte , dat wil zeggen, je ziek , dan krijg je behandeld , dan beter krijg je ( of sterven ) . Wanneer u voor het eerst gediagnosticeerd met een chronische ziekte , kunnen mensen al deze dingen te ervaren . Dan verwachten ze u om better.When je niet beter krijgen , de meeste mensen het gevoel dat ze hebben " gedaan hun plicht " voor u en gaan over hun leven . U neemt uw ziekte bij de hand en sluipen weg in de schaduwen.

Sommige mensen zullen je vermijden omdat je iets angstaanjagende - hun eigen kwetsbaarheid en hun eigen sterfelijkheid te vertegenwoordigen . Als je hebt deze ziekte , dat betekent dat ze kunnen een ongeneeslijke ziekte te krijgen! Laten we eerlijk zijn , we allemaal denken dat we onoverwinnelijk grootste deel van de tijd . Wanneer moet je kijken in de ogen van iemand die kanker , diabetes , epilepsie , of multiple sclerose heeft , kunt u niet verder te negeren het feit dat vroeg of laat iedereen sterft , en sommigen van ons ziek worden een lange tijd voordat dat . U vertegenwoordigt nu ziekte, kwetsbaarheid , verlies van controle , en de dood . Anderen kunnen je vermijden om de werkelijkheid die je vertegenwoordigt vermijden. Maar je hoeft niet naar die werkelijkheid te vermijden . Je leeft er elke dag mee .

Anderen voelen zich ongemakkelijk rond zieke mensen . Ze weten niet wat te zeggen. " Get well soon" lijkt niet juist wanneer er geen genezing in zicht . Ze zijn bang dat als ze praten over hun eigen leven en activiteiten , dan zul je slechter voelen omdat je die dingen niet meer kan doen . Over en de discussie lijkt terug naar uw ziekte of om een ongemakkelijke stilte komen . In de tijd , jij en de anderen hebben minder en minder met elkaar gemeen . Vriendschappen en relaties haperen en soms helemaal niet .


U kunt bijdragen aan uw eigen isolement , of je het nu beseffen of niet . Gezonde mensen nemen de groet, "Hallo , hoe gaat het? " Naar niets meer dan dat , een passerende groet zijn. Maar je voelt geïsoleerd. U wilt iemand hoe je echt het gevoel te vertellen. En je doet hen vertellen . Je krijgt misselijk van de drugs . Je botten en gewrichten pijn en kraken . De arts stuurt u voor een CT-scan , magnetische resonantie beeldvorming ( MRI ) , of zet camera's in je lichaam waar geen camera's zou moeten gaan ! Wie wil dat om te luisteren ? Niemand die ik ken!

Zoals bekenden uit de boot vallen , moet je meer en meer partners en naaste familie te vertrouwen om uw isolement te verlichten . Het is gemakkelijk om te vergeten dat uw dierbaren voelen zo hulpeloos als jij. Ze willen wanhopig iets te helpen you.When u besteden al uw tijd proberen om hen te begrijpen hoe je je voelt door eindeloos uitleggen van je klachten te doen, het gevoel dat ze nog meer hulpeloos en gefrustreerd . Is het een wonder dat je geïsoleerd voelen ?

Je mag afwijzen uitnodigingen , omdat je niet weet hoe je je voelt . Als u ja zegt op dinsdag voor een donderdag geval kan je crash voor die tijd. Je bent bang om ja te zeggen en vervolgens annuleren. Je maakt je zorgen over wat mensen zullen denken van jou. Misschien is uw ziekte manifesteert zich in een aantal voor de hand liggende manier, zoals epileptische aanvallen of die onverwacht lopen naar de badkamer . U wilt niet de verlegenheid gezicht , zodat je niet naar buiten . Of je pijn en vermoeidheid maken het loutere idee van socialiseren overweldigend.

Maar er is een ander soort van isolement . Je weet dat het door deze intense , stekende gevoel van eenzaamheid . Je hoeft niet meer passen . Je bent een vreemdeling in het land van de gezonde . Leven aan de hand is , maar je leven in de wacht . U wilt slechts een persoon kon er echt met u , begrijpen uw ervaring , en voel je pijn . En het maakt niet uit hoe mooi ze zijn , de gezonde mensen gewoon niet hoe het is voor jou. Je voelt je afgesneden , geïsoleerde , vreselijk alleen. Isolatie leidt tot depressie , wat leidt tot meer isolatie .

Of mensen belijden het geloof in God of volg een spiritueel pad, vinden ze zelf proberen om hun weg te onderhandelen uit uitzichtloze situaties. Het oude gezegde, "Er zijn geen atheïsten in schuttersputjes" kan gemakkelijk van toepassing op chronische ziekte. Een van de stadia van rouw-en herinneren we treuren om onze eigen verliezen-is onderhandelen. Of het nu gaat onderhandelen met God zoals wij God kennen of onderhandelen met iets zo vaag als de kosmos, zullen mensen proberen om hun weg te onderhandelen uit de ziekte. Het proces begint wanneer de patiënt kijkt terug op zijn of haar leven en besluit dat zijn minder thanperfect levensstijl of houding is de oorzaak van de ziekte. De volgende stap is het maken van beloftes over toekomstig gedrag in ruil voor verlichting van de ziekte. Afdingen klinkt iets als dit: "Als ik beter (of You make me beter) Ik beloof dat ik zal (eet meer groenten, wees aardig tegen mijn buurman, een aangename persoon, enz.). Afdingen maakt een aantal verkeerde veronderstellingen. De eerste is dat we iets te verdienen onze ziekte. De tweede is dat onze ziekte werd toegebracht aan ons als een soort van religieuze of kosmische straf. De derde is dat wie we onderhandelen met onze ziekte zal verwijderen op dezelfde manier dat het 'gegeven' het naar ons.

Of u heeft bijgedragen aan uw ziekte is alleen van belang dat je hebt geleerd om je gedrag te veranderen. Wat gebeurde er is gebeurd, en niets kan veranderen. Terwijl gebed en meditatie zeer nuttig kan zijn in het beheer van chronische ziekte, het spelen van "Let's Make a Deal" is dat niet. Gelukkig is de onderhandelingspositie stadium meestal niet erg lang. In plaats van de uitgaven van uw energie uitzoeken wat een verleidelijk aanbod vormt, zet je energie in iets dat je weet zal betalen en maken een plan om uw ziekte te beheren.

Moeite met denken en onthouden kan verschillende oorzaken hebben . Er kan een biologische oorzaak voor de cognitieve problemen die is gebaseerd op de ziekte zelf . De medicijnen die u nemen om de ziekte of de symptomen te beheren kan de oorzaak zijn . Of de oorzaak kan situationele , veroorzaakt door de vele stress van het leven met een chronische medische aandoening. Meer dan waarschijnlijk is een combinatie van alle drie .

Auto-immuunziekten kunnen ontsteking in de hersenen , waardoor het vermogen om helder te denken . Neurologische aandoeningen kunnen de berichten die reizen van zenuw naar zenuw scheef . Een snelle zoektocht op het internet opgedoken 371 ziekten die kunnen ertoe leiden dat mensen problemen met vergeetachtigheid , moeite met concentreren , verwarring en desoriëntatie hebben .

Medicijnen die een waarschuwing dat ze kunnen slaperigheid en dat moet je bedienen van machines na het nemen van ze te vermijden dragen kunnen cognitieve stoornissen te veroorzaken . Pijnstillers , bètablokkers , en steroïden kunnen allemaal boosdoeners , onder vele anderen .

De constante stress van het leven met de onzekerheid van chronische ziekte , pijn , vermoeidheid en depressie kunnen allemaal interfereren met uw vermogen om helder te denken . Als je de uitdagingen van het verlies van inkomsten toe te voegen , het onvermogen om te betalen voor medische zorg, en veranderingen in relaties als gevolg van chronische ziekte , is het een wonder dat u een harde tijd concentreren ?

Iedereen heeft blauwe periodes in hun leven. Het feit dat het leven ups en downs is geen nieuws. Maar als je strategieën proberen om uw depressie te tillen en als de symptomen van depressie duren langer dan een paar weken, wil je professionele hulp te krijgen. Vraag uw arts om een verwijzing naar een psycholoog of psychiater, zodat u kunt worden geëvalueerd voor depressie. Een goede geestelijke gezondheidszorg in staat zal zijn om te bepalen of uw depressie is biologisch, situationeel, of beide, en begeleiden u bij het kiezen van de behandeling opties. En, als het is met chronische ziekte, het behandelen van depressie kan enige trial-and-error pogingen van de kant van patiënt en arts betrekken. Voor sommige mensen, is er een stigma op geestelijke begeleiding. Ze denken dat het alleen voor degenen die zwak zijn en gek. Depressie is net zo echt een stoornis als insulindependent diabetes of een gebroken been. Je zou het niet proberen om die op uw eigen behandelen, zou je? Het is de sterke persoon, niet de zwakke persoon, die de moed om hulp te vragen als dat nodig is. Het is de weldenkend mens, niet de gekke is, die een besluit om zijn eigen lijden te verlichten maakt.

De depressie die gepaard gaat met chronische ziekte is normaal, maar slechts voor een tijdje. Mensen met een chronische ziekte gaan via dezelfde stadia van rouw als mensen doen als iemand die ze liefhebben sterft. Deze fasen zijn ontkenning en isolatie, woede, onderhandelen, depressie en uiteindelijk aanvaarding. Niet iedereen ervaart deze stadia in dezelfde volgorde. Elke fase wordt meestal revisited een aantal keren.

Als uw depressie het gevolg is van het hebben van een chronische ziekte en is niet biochemische in de natuur, zijn er enkele dingen die je kunt proberen. Alles wat je doet om te stoppen met denken en gaan doen nuttig kan zijn. Of het snijden van uw teennagels, het kijken naar een feel-good film, of het leren van een nieuwe hobby, iets te doen is beter dan zitten en piekeren over uw ziekte en de situatie. Telefoon van een vriend, en op te lossen om echt naar de ander te luisteren. Beëindig het gesprek niet als een kans om te zeggen hardop alle nare dingen die je hebt nagedacht. Focus op de andere persoon. Luister naar uw favoriete muziek. Lees een boek. Maak een wandeling. Plant een bloem. Neem een bad. Heeft u een lekker kopje thee. Denk na over dingen die je plezier brengen en kies er een die je kunt doen.

Wijzig uw thinking.What we denken veroorzaakt wat we voelen. Eerst betalen aandacht aan wat je jezelf te vertellen. Hoeveel van het negatief is, hopeloos en hulpeloos? Schrijf deze gedachten neer. Schrijf dan een positieve verklaring dat elke gedachte tellers. Als u denkt dat je "iets" niet meer kan doen, misschien het tegenovergestelde: "Ik kan een goede luisteraar zijn om iemand in nood", of "Nu dat ik niet meer doen ____, heb ik de tijd om te leren _____, die ik altijd al wilde doen maar nooit de tijd voor gehad. "Oefen je nieuwe positieve uitspraken. Elke keer dat de negatieve verklaring kruipt in, herhaal de positieve verklaring die u hebt voorbereid.

Depressie, zoals bijna alles wat te maken heeft met een chronische ziekte, is ingewikkeld. Depressie kan een lichamelijke oorzaak hebben. Depressie kan het gevolg zijn van pijn en vermoeidheid, maar depressie kan leiden tot pijn en vermoeidheid als goed, het instellen van een eindeloze cyclus in beweging. Depressie kan komen als gevolg van uw situatie. Verlies van werk, identiteit, gezondheid en zelfvertrouwen kan leiden tot depressie. De reis naar acceptatie in chronische ziekte is vergelijkbaar met de reis van rouw voor iemand die je liefde, maar dat iemand je en je bent nog niet dood. Je treurt om wie je was en voor verloren hoop en dromen. Een groot deel van de tijd dat je het gevoel hopeloos en hulpeloos. Depressie is een fase in het rouwproces.

Je zou niet eens beseffen dat je depressief bent. In een chronische ziekte workshop werden de deelnemers gevraagd om een lijst van symptomen van depressie: verlies van interesse in dagelijkse activiteiten, veranderingen in eetlust, teveel slapen, niet kunnen slapen, huilen, onvermogen om negatieve gedachten, concentratieproblemen, gebrek aan controle motivatie, die kort met anderen, etc. Een van de deelnemers aan de workshop, een take-charge soort vrouw, zat in haar stoel en zei door stille tranen. "Oh mijn God," zei ze, "Ik besefte dat ik ben depressief en hebben voor een lange tijd." Dat was een keerpunt voor haar.

Volgens de Mayo Clinic, symptomen van depressie zijn:

• Verlies van interesse in de normale dagelijkse activiteiten
• Verdrietig of omlaag
• Gevoel hopeloos
• Huilen spreuken zonder aanwijsbare reden
• slaapproblemen
• moeite zich te concentreren of concentreren
• Moeite nemen van beslissingen
• Onbedoeld gewichtstoename of-verlies
• Prikkelbaarheid
• Rusteloosheid
• Wordt snel geïrriteerd
• Gevoel vermoeid of zwak
• Feeling waardeloos
• Verlies van interesse in seks • Gedachten over zelfmoord of suïcidaal gedrag
• Onverklaarde lichamelijke problemen, zoals pijn of hoofdpijn terug

Niet iedereen heeft elk symptoom. Als u vermoedt dat u depressief bent, is er een goede kans dat je bent.