Item gefilterd op datum: maart 2014

• Help je beter voelt lichamelijk en geestelijk

• Verbeter uw kracht, flexibiliteit en uithoudingsvermogen

• Help je insuline beter werken

• Verlaag uw bloedglucose, bloeddruk, en cholesterol

• Verminder uw risico op hart-en vaatziekten en beroerte

• Versterk uw hart, spieren, en botten

• Verbeter uw bloedcirculatie en houdt uw gewrichten soepel

• Oefening kan uw bloedglucose te verlagen voor vele uren en is goed voor je hart, spieren, humeur, gewicht, en vertrouwen. Als u overweegt een oefenprogramma, raadpleeg dan eerst uw arts om een plan dat zal werken voor u te bepalen.

Diabetes PHD (Personal Health Divisies), aangeboden door de American Diabetes Association, is een interactieve riskassessment tool op haar website site.To een Diabetes PHD analyse te voltooien, bezoek www.diabetes.org / diabetesphd. U wordt gevraagd om zo veel als je kunt over uw gezondheid geschiedenis en medicijnen in te voeren. Eenmaal voltooid, Diabetes PHD meet uw toekomstige risico op het ontwikkelen van diabetes, hartaanval, beroerte, nierfalen, en mond-en oog complicaties.

U kunt bepaalde variabelen in uw profiel, zoals afvallen of stoppen met roken, om te zien hoe het maken van positieve veranderingen zullen uw toekomstige gezondheid te verbeteren veranderen.

Type 1 diabetes treedt vaak op jonge leeftijd en onvoorspelbaar. Deze vorm van diabetes is auto-immuun. De alvleesklier wordt aangevallen en stopt met het maken van insuline.

Type 2 diabetes kan ontwikkelen als gevolg van een combinatie van genetica en lifestyle bekend risicofactoren die het risico kunnen verhogen op type 2 diabetes:

• Leeftijd hoger dan 45 jaar
• Overgewicht (vooral rond de taille)
• Familiegeschiedenis van diabetes
• Diabetes tijdens een verleden zwangerschap
• De geboorte van een kind met een gewicht van meer dan £ 9
• De lage niveaus van HDL, de "goede" cholesterol in het bloed
• Hoog niveau van triglyceriden, een type vet in de bloedbaan
• Hoge bloeddruk (groter dan of gelijk aan 140/90 mmHg)
• Pre-diabetes
• Lage activiteitenniveau
• Slechte voeding

Op dit moment zijn er geen behandelingen voor auto-immuunziekten. Er zijn behandeldoelen, echter. Immunosuppressieve geneesmiddelen worden gebruikt om te kalmeren en een verzwakking van het immuunsysteem en het voorkomen van schade op lange termijn. Kanker chemokuren waarvan neveneffect is om het immuunsysteem verzwakken worden soms gebruikt om auto-immuunziekten te behandelen. Nieuwere geneesmiddelen voor de behandeling van auto-immuniteit omvatten biologics. Biologics genetisch gemanipuleerde eiwitten van humane genen betreft tot specifieke delen van het immuunsysteem te richten. Dezelfde middelen kunnen de oorzaak van de symptomen te pakken. Voor symptomen zoals pijn en neuropathie, kunnen andere medicijnen worden opgenomen om de symptomen verder te minimaliseren. Eerder immunosuppressiva kan vergeleken worden met het werpen van een handgranaat in het lichaam om de auto-activiteiten te verstoren. Nieuwere geneesmiddelen zijn meer specifiek en kan het immuunsysteem problemen meer specifieke manieren richten. Veel onderzoek moet nog worden gedaan. Nakazawa behandelt de noodzaak van meer financiering voor auto-onderzoek: "Hoewel de NIH [National Institutes of Health] financiering voor auto-immuniteit is aanzienlijk uitgebreid in de afgelopen jaren, de uitgaven van $ 591.200.000 2003 is nog steeds slechts een fractie van het geld besteed voor hart ziekte en kanker. De NIH budget voor kanker is meer dan 5 miljard dollar ... voor hart-en vaatziekten [de begroting] is meer dan 2 miljard dollar. "

Regelmatige medische controle is noodzakelijk beheer autoimmuunziekte. De auto-activiteit kan verhogen, waardoor permanente schade waarvan de patiënt zich niet bewust zijn. Medicijnen worden aangepast aan veranderingen in het niveau van ziekteactiviteit weerspiegelen.

De rol van de patiënt in het beheer van auto-immuniteit is cruciaal. Sinds spanning stimuleert het immuunsysteem, moet de patiënt leren om stress zoveel mogelijk te verminderen en beheren van de stress die niet kan worden gereduceerd (zie vraag 62). Naast het beheren van stress, een gezonde voeding is essentieel. Een van de gevolgen van auto-immuunziekte ontsteking, die ontsteking van de bloedvaten omvat. Hoge bloeddruk en atherosclerose (aderverkalking) kan leiden. Steroïden worden vaak gebruikt als een eerste lijn van verdediging in aanwezigheid van inflammatoire auto-immuunziekte. Steroïden leiden tot gewichtstoename, verergeren het risico op een hartaanval, beroerte, en hoge bloeddruk. Een gezond eten plan en behoud van een optimale gewicht bijdragen tot het verminderen van deze risico's. Het minimaliseren van kunstmatige toevoegingen is wijs. Elke keer dat het immuunsysteem wordt geconfronteerd met een stof die een door de mens gemaakte chemische, het heeft om erachter te komen of deze chemische stof veilig is of kwetsend. Als je je immuunsysteem veel van deze chemische stoffen, zal worden benadrukt proberen te achterhalen wat te doen.

Auto-immuniteit is een aandoening waarbij het immuunsysteem niet in staat het verschil tussen gezonde delen van het zelf en indringers, zoals bacteriën, virussen en parasieten vertel. Volgens Douglas Kerr in een voorwoord van De Auto-Epidemie door Donna Jackson Nakazawa:

De cijfers zijn onthutsend: 1 op de 12 Amerikanen en 1 op de 9 vrouwen zal een auto-immuunziekte ontwikkelen. En aangezien het duidelijk dat niet elke patiënt met een auto-immuunziekte correct gediagnostiseerd, de prevalentie zeker hoger. De American Heart Association schat dat door vergelijking, slechts 1 op de 20 Amerikanen zullen hart-en vaatziekten hebben. Op dezelfde manier, volgens het National Center for Health Statistics, 1 op de 14 Amerikaanse volwassenen kanker zal hebben op een bepaald moment in hun leven. Dit betekent dat een Amerikaan is eerder een autoimmuunziekte dan of kanker of hartkwaal krijgen.

Sommige auto-immuunziekten zijn nogal gespecialiseerd, het aanvallen slechts een deel van het gezond zelf. Anderen, zoals systemische lupus erythematosus, zijn niet zo kieskeurig. Ze zijn gelijke kansen torpedojagers, gaan na elk deel van het lichaam. Auto-immuunziekten kunnen moeilijk te diagnosticeren niet alleen vanwege de persoonlijke aard van de symptomen, maar ook omdat ze willen reizen met andere auto-immuunziekten. Als u een auto-immuunziekte, hebt u waarschijnlijk anderen. Dit heeft sommige wetenschappers het idee dat er een ziekte-auto-immuniteit, dat neemt vele verschijningsvormen beschouwen.

De Amerikaanse Auto-gerelateerde ziekten Association bevat meer dan 100 auto-en aanverwante stoornissen. Veel mensen zijn verbaasd als ze erachter komen ju hoeveel ziekten zijn auto. Hier zijn een paar: alopecia, coeliakie-spruw, ziekte van Crohn, type 1 diabetes, de ziekte van Graves en Hashimoto, juveniele artritis, multiple sclerose, psoriasis en artritis psoriatica, reumatoïde artritis, en het syndroom van Sjögren. Vele andere ziekten worden verdacht van het hebben van hun basis in auto-immuniteit.

Onzichtbare chronische ziekten (ICI) vormen een bijzondere reeks van uitdagingen. Als u een ICI niet alleen heb je te leven met de ziekte, maar ook met het feit dat uw ziekte is onzichtbaar. Je hoeft niet ziek uit! Andere mensen kunnen geen symptomen zoals pijn, verwarring, vermoeidheid, of subtiele veranderingen in het geheugen en cognitie zien. Deze symptomen zijn moeilijk voor artsen om te meten of de symptomen helemaal kan worden gemeten. Mensen, waaronder artsen, twijfel dat de patiënt echt ziek. Zij kunnen de problemen toe te schrijven aan stress, overwerk, of depressie. Kortom, onzichtbaar kan gemakkelijk worden als "zijn allemaal in je hoofd." Inderdaad ontslagen, mensen met ICI twijfelen aan zichzelf, vooral als hun ziekte, zoals veel chronische ziekten, heeft perioden van activiteit en relatieve rust.

De afwezigheid van zichtbare en meetbare symptomen leidt bij patiënten ziek voor de jaren voordat ze ernstig genoeg om een diagnose te krijgen worden genomen. ICI is zeer moeilijk te diagnosticeren. Clinici zijn aangewezen op subjectieve beschrijvingen van de symptomen die door de patiënt. En de waarheid is dat sommige van deze symptomen zich voordoen als onderdeel van een psychische aandoening. Een arts kan een poging doen, maar zonder enige meetbare klinisch bewijs, is geen diagnose gesteld. In de tussentijd blijft de ziekte vooruitgang, vaak veroorzaakt blijvende schade.

In Ziek en moe van het gevoel ziek en moe: Leven met Invisible Chronische Ziekte, Donoghue en Siegel lijst met enkele van de meest verbijsterende en overwegend onzichtbare chronische aandoeningen: artritis, die zo'n 100 aandoeningen, Charcot-Marie-Tooth (neuropathie en spierdystrofie omvat ), chronische vermoeidheid immuun dysfunctie syndroom, endometriose, fibromyalgia, humaan immunodeficiëntievirus (HIV), inflammatoire darmziekte, prikkelbare darm syndroom, systemische lupus erythematosus, ziekte van Lyme, migraine, multiple sclerose, post-polio syndroom, premenstrueel syndroom en schildklier ziekten . Veel van de auto-immune ziekten kunnen ook worden opgenomen in deze lijst.

Misschien is een van de moeilijkste uitdagingen van ICI is twijfel en achterdocht. Artsen twijfelen aan de geldigheid van uw symptomen. Familie, vrienden, en collega's kan elk tastbaar bewijs van de ziekte niet zien en de patiënt van faken ziekte om eruit te komen van het werk, om eruit te komen van de verbintenissen, of vermoed omdat de patiënt is gewoon een hypochonder. In het licht van al deze twijfel en achterdocht, begint de patiënt ook te twijfelen aan de realiteit van de ziekte, vooral in ziekten die een remitting / affakkelen natuur hebben. De twijfel die bij u uit zowel buiten van u en in u leidt tot meer stress en onzekerheid, waardoor wat je hebt zelfs nog erger.

De beste manier om klinische studies te vinden is om naar www. ClinicalTrials.gov. De database van proeven is doorzoekbaar op voorwaarde, locatie, druginterventie en sponsor. De National Institutes of Health suggereren de volgende voor mensen die overwegen klinische studies:

Mensen moeten zo veel mogelijk over de klinische proef kennen en comfortabel vragen de leden van het zorgteam vragen over het voelen, de zorg te verwachten, terwijl in een proef, en de kosten van de proef. De volgende vragen kunnen nuttig zijn voor de deelnemer te bespreken met de gezondheidszorg team. Een deel van de antwoorden op deze vragen zijn te vinden in het informed consent document.

• Wat is het doel van de studie?

• Wie gaat worden in de studie?

• Waarom onderzoekers geloven dat de experimentele behandeling wordt getest kan effectief zijn? Is het al eerder getest?

• Welke soorten tests en experimentele behandelingen gaat het?

• Hoe kan de mogelijke risico's, bijwerkingen en de voordelen in de studie vergelijken met mijn huidige behandeling?

• Hoe kan dit proces mijn dagelijks leven beïnvloeden?

• Hoe lang zal het proces duren?

• Will hospitalisatie nodig?

• Wie zal betalen voor de experimentele behandeling?

• Krijg ik een vergoeding voor andere kosten?

• Wat voor soort lange-termijn follow-up zorg is onderdeel van deze studie?

• Hoe weet ik dat de experimentele behandeling werkt? Zullen de resultaten van de proeven worden verstrekt aan mij?

• Wie zal de leiding van mijn zorg?

Klinische studies hebben voordelen. U kunt toegang tot nieuwe behandelingen voordat ze beschikbaar zijn voor het grote publiek. U krijgt om een zeer actieve rol spelen in je eigen gezondheidszorg. U kunt deskundige medische zorg krijgen tijdens het proces. En je hebt de voldoening te weten dat u een bijdrage aan medisch onderzoek dat kan uiteindelijk helpen van miljoenen mensen. Klinische studies hebben ook risico's. In sommige vormen van proeven kunt u een placebo en de studie medicijnen helemaal niet krijgen. Dit is noodzakelijk opdat de onderzoekers werkelijk de effectiviteit van de behandeling te meten. Als je de placebo, kan uw ziekte verergeren. De behandeling medicijnen kan ernstige of levensbedreigende bijwerkingen hebben. Of u kunt vinden dat na het proces protocol is meer betrokken en tijdrovend dan u bereid bent te verduren zijn. Als u aanvaard voor een klinische proef, heb je altijd de mogelijkheid van het verlaten van de proef.

De reis naar nieuwe medicijnen is een lange. De reis begint met een idee en eindigt in uw lokale apotheek. Nieuwe medicijnen worden getest in het laboratorium en vervolgens op dieren alvorens ze naar de klinische proeven met mensen. Klinische studies, kunnen worden gesponsord door particulieren, artsen, medische instellingen, of vrijwilligersgroepen zoals de ziekte van stichtingen, farmaceutische bedrijven en overheidsinstellingen.

Mensen hebben verschillende redenen om te willen deelnemen aan klinische proeven. "Deelnemers aan klinische proeven kunnen een actievere rol spelen in hun eigen gezondheidszorg, toegang tot nieuwe onderzoek behandelingen krijgen voordat ze op grote schaal beschikbaar, en anderen te helpen door bij te dragen aan medisch onderzoek," aldus ClinicalTrials.gov. Niet iedereen kan deelnemen aan een klinische studie. Er zijn zeer specifieke criteria voor die kunnen worden opgenomen en die zullen worden uitgesloten. De onderzoekers moeten deze beperkingen in te voeren, zodat ze de beste gegevens in het bepalen van de effectiviteit van een nieuwe behandeling kan hebben.

Er zijn verschillende soorten van klinische proeven. Klinische studies testen verschillende soorten experimentele behandelingen. Preventieproeven onderzoeken manieren om een ziekte voor mensen die het nooit hebben gehad te voorkomen of stoppen van een ziekte terug te keren. Diagnostische onderzoeken willen betere manieren om bepaalde ziekten te diagnosticeren te vinden, terwijl screening proeven testen de beste manier om bepaalde ziekten of aandoeningen op te sporen. En tenslotte, de kwaliteit van het leven proeven worden ontworpen om te kijken naar manieren om de kwaliteit van leven voor mensen met chronische ziekten te verbeteren.

Volgens ClinicalTrials.gov, klinische studies hebben verschillende fasen, elk met meer deelnemers.

• Fase I studies: Onderzoekers testen een experimenteel medicijn of behandeling in een kleine groep mensen (20 tot 80) voor de eerste keer om de veiligheid te evalueren, bepalen een veilige dosering, en identificeren van bijwerkingen.

• Fase II studies: De experimentele studie medicijn of behandeling wordt gegeven aan een grotere groep mensen (100 tot 300) om te zien of het effectief is en om de veiligheid verder te evalueren.

• Fase III studies: De experimentele studie medicijn of behandeling wordt gegeven aan grote groepen mensen (1000 tot 3000) naar de effectiviteit, de monitor bijwerkingen bevestigen, vergelijk het met veelgebruikte behandelingen, en het verzamelen van informatie, zodat de experimentele drug of behandeling veilig te gebruiken.

• Fase IV studies: Post-marketing studies af te bakenen aanvullende informatie, met inbegrip van de drug risico's, voordelen en optimaal gebruik

Veel mensen denken dat meditatie is zeer mysterieus of dat je moet studeren gaan met zenmeesters of Boeddhistische monniken om het te leren. Dat is niet waar. Hoewel meditatie is een onderdeel van vele spirituele praktijken, kun je het leren, afgezien van een specifieke religieuze pad en nog steeds ervaren veel van de voordelen voor de gezondheid. Benson bestudeerde de effecten van stress en van meditatie in de laboratoria van de Harvard Medical School en Boston's Beth Israel Hospital. Zijn boek, The Relaxation Response, voor het eerst gepubliceerd in 1975, is een zeer nuttige gids voor fundamentele meditatie. "Eenmaal aangeleerd, de ontspanning reactie duurt slechts 10 tot 20 minuten twee keer per dag en, als miljoenen al hebben ontdekt, kan de onrust en spanning die tussen jou en een rijker, voller en gezonder leven te verlichten."

Meditatie vereist geen speciale apparatuur. Je kunt het overal doen. Een van de eenvoudigste manieren bekend als volgt de adem. Zoek een rustige plek. Draag losse, comfortabele kleding. U kunt gaan zitten of liggen, maar zorg ervoor dat u vertrouwd bent. Als u in een stoel zit, zorg ervoor dat uw voeten zowel plat op de grond. Sluit je ogen. Adem langzaam in en uit door de neus (tenzij, natuurlijk, wordt je neus gevuld.) Let op de sensatie van de lucht bewegen in je lichaam. Let op het gevoel van de lucht die uit je lichaam. Blijf uw eigen ademhaling en de sensaties te observeren in je lichaam. Uw geest zal waarschijnlijk afdwalen en beginnen na te denken. Dat is OK. Let op dat je geest dit heeft gedaan en vervolgens voorzichtig terug te brengen naar aanleiding van de adem.

U kunt rekenen tijdens de ademhaling. Mentaal tel tot vier als je inademt en weer als je uitademt. Als voorheen, als je geest afgaat op zijn eigen, merken dat, en brengen de geest zachtjes terug naar de adem. Sommige mensen vinden het nuttig om het gebed te gebruiken met de adem. Adem in, merken de gevoelens van de ademhaling in, dan als je uitademt denk dat een lijn van een gebed dat je weet.

Er zijn tal van boeken en cd's beschikbaar die u kan begeleiden bij een meditatie-sessie. Het Centrum voor Mindfulness aan de Universiteit van Massachusetts heeft een uitstekende cd's voor mindfulness-based stress te verminderen (zie bijlage voor meer informatie). Wilt u misschien overwegen het controleren van enkele van uw plaatselijke bibliotheek eerste, zodat u ze kunt bekijken en later te kopen degenen die voor u werken.