De energie die nodig is voor verwering komt indirect of direct af van de zon. Met behulp van deze energie komen vele processen op gang die tot uiting komen in weer en klimaat. Water verdampt uit de oceanen, wordt in wolken verplaatst en komt weer als neerslag naar beneden. De neersalg stroomt weer terug naar zee en de cyclus begint weer van voor af aan. Deze hydrolische kringloop zorgt er samen met verwering voor dat gebergten verslijten, verweringsproducten worden afgevoerd door rivieren, rivieren eroderen en laagvlakten en zeeën voorzien worden van pakken sediment.
Gebergten worden gevormd als een stuk continentale korst en een stuk oceanische korst botsen. Behalve de subductie en de trog ontstaat er voor het continent een ondiepe zee met dikke lagen sediment. Een klein deel hiervan wordt met de oceaanbodem mee de diepte in gesleurd en draag bij aan het explosieve vulkanisme en intrusies. De rest zal tijdens de botsing in de verdrukking komen. De sedimentlagen worden geplooid, opgeheven en aan het land vastgeplakt. Dankzij deze endogene processen groeien de continenten.
De meeste gebergten ontstaan gewoon bij botsingen tussen continent en oceaan. Sommige door continent tegen continent. Beiden gaan niet omlaag, enige uitweg is dus omhoog. Daarvoor is wel nog eerst een botsing tussen continent en oceaan. Zodra de oceaanbodem weg is kan dat gebeuren. Het huidige aardoppervlak is het resultaat van endogene en exogene processen. Continenten gaan al veel langer mee dan oceanen omdat ze niet wegzaken. In het midden van continent vindt je de oudste delen, het schild. Deze zijn tussen de 4000 en 500 miljoen jaar oud. Daarom zijn stukken bij gekomen tijdens plooiingsfasen.
