De basiscriteria voor de algemene boekhouding zijn :
De analytische boekhouding zal alle kosten van afschrijvingen en waardeverminderingen, voor zover ze betrekking hebben op productie en verkoop, opnemen in de kostprijs, respectievelijk het analytisch resultaat.
Ze zal dit op maandelijkse basis doen en rekening houden met de bedrijfseconomische waardering.
Dit gebeurt door alle vaste activa onder te verdelen naar de kostenplaatsen. Per kostenplaats maakt men een afschrijvingsblad op en verdeelt het bekomen jaarafschrijvingsbedrag over de productiemaanden.
De rekening 973 zal meestal niet met 63 overeenstemmen omdat er andere waarderingsregels worden gebruikt in de algemene en analytische boekhouding.
Dit verschil wordt nauw opgevolgd en zal later gebruikt worden om de aansluiting te maken tussen ondernemingsresultaat en analytisch resultaat, na inventarisboekingen.
AANSLUITING :
Het personeel wordt opgesplitst in zo homogeen mogelijke groepen.
Per groep wordt vastgelegd :
a) De tijdsduur
b) De gemiddelde bezoldiging : deze gebeurt door de personeelsafdeling op basis van de laatst gekende kwartaalaangifte en omvat :
+ brutobezoldigingssom van de periode
+ patronale bijdragelast van de periode
+ pro rata vakantiegeld voor de periode
+ pro rata andere kosten voor de periode
= personeelskost voor de periode
Daaruit berekent men de gemiddelde personeelskost :
Personeelskost voor de periode = personeelskost per uur
Shoptime van de periode
Deze gegevens worden in de analytische administratie aangepast aan de effectiviteitquotiënt :
Personeelskost per uur = analytische personeelskost per uur
Effectiviteitquotiënt
c) De kostprijs van het personeel : deze bekomt men door de jobtime te vermenigvuldigen met de personeelskost per uur jobtime.
Deze methode enkel geschikt als binnen de gevormde groepen geen te grote loonverschillen voorkomen!
2.3.2.2 De gemiddelde personeelskost per kostenplaats-kostendrager
Omvat dezelfde gegevens en berekeningen als in 2.3.2.1 MAAR per personeelsgroep samengebracht in de kostenplaats, respectievelijk kostendrager.
2.3.2.3 De geïndividualiseerde personeelskost
Dit is opnieuw een tarificatie, maar nu uitgevoerd per personeelslid. Zware administratie!
De vastgelegde bestede tijd moet monetair uitgedrukt worden als kost. De bestede uren moeten dus vermenigvuldigd worden met de integrale personeelskost uitgedrukt per uur.
De vastgelegde bestede tijd moet monetair uitgedrukt worden als kost. De bestede uren moeten dus vermenigvuldigd worden met de integrale personeelskost uitgedrukt per uur.
Bij continue productieprocessen verkrijgt men dit meestal door arbeiders en bedienden toe te wijzen aan de kostenplaats, respectievelijk de kostendrager, waarvoor zij permanent werken. Via prikklok weet men dan exacte tijd.
Bij niet-continue processen en ordercalculatie kan dit niet omdat personeel binnen een afdeling voor verschillende jobs werkt. Dan moet een jobkaart ingevoerd worden. Dit is een kaart die de job door de afdelingen heen volgt en waarop het personeelslid dat het werk verricht, steeds zijn tijd print.
Zo kan men een onderscheid maken tussen :
In geval van CS (analytische boekhouding heeft meer kosten opgenomen dan de algemene)
De kostenplaatsen zijn daardoor zo juist mogelijk belast met de kosten effectief besteed in een bepaalde maand. We gebruiken 971 en niet de spiegelrekening 901n omdat de basis van noteren van kosten verschilt van deze in de algemene boekhouding.
Er zal per maand een verschil zijn tussen de rekeningen van groep 61 (gebaseerd op ontvangen facturen en 971(gebaseerd op werkelijk verbruik)!
Ook op het einde van het boekjaar is dit nog mogelijk omdat de algemene boekhouding via de inventaris nog de uitstel- en anticipatieposten moet boeken. Analytische boekhouding is dus hulpmiddel om tot een juiste inventaris te komen!
Men berekent in de algemene boekhouding het globale saldo van alle rekeningen 61 en boekt dit in de analytische boekhouding.
Ter herhaling :
Over te dragen kosten = kosten die reeds tijdens het voorbije boekjaar werden betaald, maar die ten laste van het volgend boekjaar moeten worden gelegd
Toe te rekenen kosten = kosten die pas in een later boekjaar zullen worden betaald, maar die ten laste van het voorbije boekjaar moeten worden gelegd
Bij het voeren van een analytische boekhouding zullen deze boekingen in de algemene boekhouding volstaan!
Opdat men kennis zou hebben van diensten en diverse goederen die per kostenplaats, per maand, in rekening moeten worden gebracht, houdt men extracomptabele staten bij.
Deze staten moeten dubbele informatie geven :
