Item gefilterd op datum: januari 2014

2.8.2.1 Terminologie

a) Uitval (spoilage, defective units)
= de productie die niet volledig voldoet aan de gestelde kwaliteitsnormen en die als dusdanig niet als een gereed product kan worden verkocht.

b) Afval (waste, scrap,shrinkage)
= verlies ten gevolge van het productieproces en hetgeen overblijft aan waardeloze input na het doorlopen van het productieproces. Geen waarde meer (waste), nog een beetje waarde (scrap).

2.8.2.2 Betekenis voor het kostenbeheersingsproces

a) Uitval
Wat de kost van uitval is, is vooral afhankelijk van datgene wat met de uitval gedaan wordt. Wordt de uitval verwijderd of verkocht als tweede kwaliteit, dan is de kost voor beheersdoeleinden de geïncorporeerde kost.

Als de uitval herbewerkt wordt, zijn de kosten de additionele productiekosten om de uitval tot een volwaardig gereed product te transformeren.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen “normale uitval” (als gevolg van normaal productieproces) en “abnormale uitval” (gevolg van uitzonderlijke omstandigheden).

b) Afval
Waste => kost beheersdoeleinden = kost van verloren input plus eventuele kosten om het afval te verwijderen

Scrap => kost = opbrengstwaarde

Dit gaat meestal trapsgewijs :

De rekeningen 89 duiden dan de full-cost aan van de gedurende de periode verwezenlijkte productie, namelijk de fabricagekostprijs.

Dit gaat meestal trapsgewijs :

De rekeningen 89 duiden dan de full-cost aan van de gedurende de periode verwezenlijkte productie, namelijk de fabricagekostprijs.

Dit gaat meestal trapsgewijs :

De rekeningen 89 duiden dan de full-cost aan van de gedurende de periode verwezenlijkte productie, namelijk de fabricagekostprijs.

Dit gaat meestal trapsgewijs :

De rekeningen 89 duiden dan de full-cost aan van de gedurende de periode verwezenlijkte productie, namelijk de fabricagekostprijs.

Dit gaat meestal trapsgewijs :

De rekeningen 89 duiden dan de full-cost aan van de gedurende de periode verwezenlijkte productie, namelijk de fabricagekostprijs.

Boekhoudwetgeving : verplicht BIU apart te verwerken los van klassieke voorraden. Boekhoudkundige verwerking analoog aan die van GIB !

Deze methode laat toe om naargelang van de afwerkingsstand van werk een zekere winstopslag in waarde van BIU te calculeren.

Deze methode stelt strenge eisen :

• Verkoopprijs moet vastliggen en solvabiliteit opdrachtgever moet verzekerd zijn
• Verkoopprijs moet aangepast zijn aan kostprijsverlagende elementen die zich tijdens uitvoeringstermijn voordoen
• Kostprijs moet vastgelegd zijn en vergeleken kunnen worden met werkelijke kosten die gemaakt zijn in ieder fase
• Winstmarge tussen kostprijs en verkoopprijs moet voor iedere fase kunnen worden vastgelegd
• De waardering mag op geen enkel moment uitstijgen boven de verkoopprijs (waardering BIU) schatting van de nog te maken kosten voor afwerking en aflevering

2. Resultatenopslag bij aflevering

Deze methode laat geen winstopslag toe gedurende de afwerkingsperiode.

Is niet eenvoudigweg te “tellen”, men moet een proces kwantificeren of een afwerkinggraad vastleggen.

In geval van proces costing of continue productie kan men dit soms verrichten op basis van het eindproduct en schat men op diverse punten in het proces de hoeveelheid in bewerking.
Ook is het zo dat het afsluitingsmoment op voorhand gekend is en men ook een aantal maatregelen kan nemen om de waardering te vereenvoudigen (productie bvb merken).

In geval van job-order-costing of orderproductie gaat dit niet. Daar zal men moeten steunen op jobkaarten. In feite kent men zo permanent de waarde van de BIU. Dat is zo voor de directe kosten, de indirecte moeten nog toegewezen worden.

GIB = goederen in de productiecyclus die al bepaalde bewerkingen hebben ondergaan, maar nog niet afgewerkt zijn

BIU = zelfde betekenis, maar slaan op individualiseerbaar stukwerk

Soorten onderhoud:

• Permanent : courant onderhoud dat optimale productie verzekert alsook tussenkomt i.v.m. kleine breuken
• Preventief : onderhoud om defecten te voorkomen
• Groot onderhoud : onderhoud dat men alleen met een frequentie groter dan een boekjaar waarneemt

De onderhoudswerken worden uitgevoerd door eigen afdeling, door derden OF door samenwerking tussen eigen afdeling en derden.

2.5.3.1 Algemene organisatie

Als onderhoud heel belangrijk is, creëert men een afdeling “onderhoud” die de onderhoudswerken moet plannen, de frequentie ervan moet vastleggen (minstens jaarlijks / om de x jaar) en de onderhoudswerken coördineren.

De onderhoudsafdeling is de kostenplaats waar :

• Alle courante onderhoudswerken geregistreerd worden
• Men informatie vindt over wat voorzien moet worden voor groot onderhoud
• Men informatie vindt over de uitvoering van groot onderhoud
• Men informatie vindt voor welke bestemmeling men onderhoudswerken gepresteerd heeft

Bij een maandelijke afrekening gebruikt men de wachtrekening 499… Toe te rekenen voorzieningen voor risico’s en kosten.

2.5.2 Analytische boekhouding

In iedere productonderneming is er “zwaar of groot onderhoud” en meestal ook technische waarborgverplichtingen.

Zwaar onderhoud = om de n boekjaren machines ontmantelen en reviseren omwille van slijtage

Technische waarborgverplichtingen = verkochte goederen die binnen een bepaalde tijd defect worden, gratis herstellen of vervangen

Het niet-inbaar worden van vorderingen is een kost die ten laste kan worden gelegd van de commerciële afdeling. Deze staat in voor selectie en aanvaarding van potentiële klanten, het tijdig stoppen van leveringen,..

De verliezen aanrekenen in de kostprijs heeft weinig zin DAAROM gaan ze risico wegens niet-betaling gaan inschatten op “oude” verliezen en dit gemiddelde risico aanrekenen in de kostprijscalculatie.

Op het einde van de periode komt de werkelijke toevoeging aan de waardeverminderingen.Het verschil met de algemene en analytische boekhouding wordt dan weer aangepast met de 994-rekening.