Item gefilterd op datum: januari 2014

• Onderzoeksvraag: Wat is de overlevingswaarde van uitdrukkingen? Vooral woede dan, vanwege de bedreiging voor een ander. Het is namelijke en discriminatieve prikkel die aanleiding geeft voor vermijding van of ontsnapping uit een situatie)
• Opdracht: het discrepante gezicht vinden in een massa. Bv. Het boze gezicht vinden in een massa van blijde gezichten en een blij gezicht in de massa van boze gezichten.
• Resultaat: het woede-gezicht wordt altijd het snelst gevonden, het is het best herkenbaar

Opmerking: er zijn ook andere emoties dan de “basisemoties” die een universele uitdrukking hebben. Bv. Schaamte (onderzoek van Keltner: proefpersonen (blanken en afro-amerikanen) moeilijke opdrachten laten maken die hen vaak het gevoel gaven dat ze tekortschoten in vaardigheden of zelfvertrouwen. De onderzoeker gaf hen expliciet feedback over hun prestaties, de proefpersonen voelde zich dikwijls gegeneerd. Tijdens het maken van de opdrachten, trok de onderzoeker foto’s van de proefpersonen, die liet hij daarna door andere proefpersonen decoderen. Daar concludeerde hij dat er inderdaad een te onderscheidbare uitdrukking bestaat van gêne.)

• Verhalen met emotionele inhoud en een set foto’s worden getoond aan de deelnemers, in dit geval primitieven die nog nooit te maken hebben gehad met de Westerse cultuur. Ze moesten de juiste foto,waarop een emotie stond afgebeeld, koppelen aan het juiste verhaal. Daarna werd hen gevraagd dezelfde emoties af te beelden als op de foto’s, de uitdrukkingen van die deelnemers werden daarna ook door de westerlingen juist geïnterpreteerd.
• Het is dus een dubbele vertalingsoefening: Transfereert de taal van onze gezichtsuitdrukkingen tussen culturen?
• Ekman had veelvuldig onderzoek gedaan naar hoe alle kleine spiertjes werken voor gezichtsuitdrukkingen. Via deze kennis kan hij aan leugendetectie doen.

• Belangrijkste vorm van non-verbale communicatie
• Zeer veel gelaatsspieren  veel mogelijkheid om variatie en dus informatie te bieden
• Gezichtsuitdrukkingen krijgen veel aandacht tijdens het spreken, dus meer kans om informatie te laten oppikken
• Interesse voor gezichtsuitdrukkingen is er al sinds Darwin (The Expression of Emotions in man and animals)

De belangrijkste emoties door het gezicht uitgedrukt zijn universeel, het zijn primaire emoties. Als mensen een bepaalde emotie voelen vertalen ze het redelijk universeel in gezichtsuitdrukkingen,…. Anderen kunnen daaruit dingen afleiden.

Alle mensen coderen en decoderen deze emoties op dezelfde manier.

Coderen = uitdrukken of voortbrengen van non-verbaal gedrag, zoals glimlachen of iemand op de rug kloppen

Decoderen = interpreteren van de betekenis van non-verbaal gedrag van andere mensen, zoals de conclusie dat een klopje op de rug een uitdrukking van neerbuigzame minzaamheid is, en niet van vriendelijkheid.

• Dit geldt voor zes basis-emoties: woede, afgrijzen, blijdschap, verrassing, angst en droefheid

• Emoties uitdrukken
• Houding/attitude prijsgeven
• Persoonlijkheidskenmerk duidelijk maken
• Ondersteunen van verbale communicatie

Soms is non-verbale communicatie ook een aanvulling bij de verbale communicatie (bv. Een glimlach die zegt “Ik ben zo blij voor je”)

Het kan echter ook een contradictie zijn (bv. Sarcasme, een bepaald woord op een ironische manier benadrukken,…)

Ze kunnen ook louter op zichzelf werken, zonder verbale communicatie.(bv. Opgeheven duim, opgestoken middelvinger)

= Manier waarop mensen opzettelijk of onopzettelijk communiceren zonder woorden. Onder andere gelaatsuitdrukking, stemgeluid, gebaren, lichaamshouding en –beweging, aanraking en manier van kijken.

Niet-verbale communicatie is een onderschatte vorm van communicatie: meestal denken we namelijk enkel aan het gesproken of geschreven woord, eventueel een beeld. Maar ook niet-verbale gedragingen zijn tijdens de communicatie heel bepalend.

Sociale perceptie = hoe mensen indrukken vormen over anderen en hoe ze daar bepaalde zaken uit afleiden. Een belangrijke informatiebron hierbij is het non-verbale gedrag van mensen, zoals hun gelaatsuitdrukking, hun manier van bewegen en hun stemgeluid.

Tegenfeitelijk redeneren (Counterfactual thinking):

= een aspect van het verleden op mentaal niveau veranderen zodat je je kunt voorstellen hoe het had kunnen zijn, nadenken over “wat als … gebeurd zou zijn”

• Hoe makkelijker we aan alternatieven kunnen denken, hoe sterker de emotionele reactie. Er zijn namelijk meer redenen om aan je eigen keuze te twijfelen. Je grijpt er net naast.
• Paradox van emoties: Medvec et al. Toonden aan dat zilveren medailles minder tevredenheid geven dan bronzen. Iets net niet gehaald hebben of iets helemaal niet gehaald hebben. Wanneer je het net niet gehaald hebt  meer aanleiding tot tegenfeitelijk redeneren.
• Het is bewust en vraagt inspanning maar hoe meer en meer je het doet, hoe automatischer het wordt, hoe minder inspanning het vraagt. Als je aan niets meer anders kan denken en je blijft er over doorpiekeren kan het leiden tot depressie.

• Opdracht : stereotypische gedachten over bepaalde personen onderdrukken(=O.V.) bv.skinhead
• Er wordt gevraagd om een dag van die persoon te beschrijven. Er zijn twee condities. Conditie 1: er wordt enkel die vraag gesteld, er is geen sprake van stereotype-onderdrukkin. Conditie 2: de vraag wordt gesteld + men moet proberen geen gebruik te maken van het type waartoe deze persoon behoort.

Na dit te hebben uitgevoerd is het experiment zogezegd ten einde (dekmantel)

Hierna moeten de deelnemers zich verplaatsen naar een andere kamer. Daar staat een tafel met een reeks stoelen aan. Op één van die stoelen zijn spullen achtergelaten die kenmerkend zijn voor bv. Skinhead.

De A.V. is het aantal stoelen dat de personen tussenlaten tussen zichzelf en de spullen van de skinhead.

Resultaat: De persoon die het stereotype heeft onderdrukt zal meer stoelen tussenlaten dan mensen die geen onderdrukkingstaak hadden. Dus onderdrukking leidt soms tot slechte ervaringen.

Gedachtenonderdrukking = de poging om alle gedachten over iets wat je zo snel mogelijk wil vergeten te vermijden.

Gedachtenonderdrukking is een consequentie van afwezig zijn of je er niet toe kunnen zetten om gecontroleerd te denken.
Het is moeilijk om gedachten te onderdrukken want dat vraagt energie.

Ironische gevolgen van gedachtenonderdrukking:

• Als mensen hun uiterste best doen om niet aan iets te denken maar ze wel moe of afwezig zijn, dus onder cognitieve druk staan, dan is de kans groot dat deze gedachten toch ongecontroleerd naar boven komen.
• Een onderdrukkingspoging zorgt voor priming van de te onderdrukken gedachte, de gedachte is daarna nog veel sterker aanwezig.
• Bij hoge mentale belasting (Cognitive load: er zijn dan al delen van ons 7-eenheden tellend werkgeheugen gereserveerd)  meer fouten in ondedrukking

Experiment:

Bijvoorbeeld: niet aan witte benen denken, als je die instructie bewust maakt door op een briefje te schrijven wordt het juist heel moeilijk om niet aan witte benen te denken. Gevolg: je blijft op een onbewust niveau denken aan dat concept. Als de instructie wegvalt denk je heel makkelijk terug aan witte benen.

Informatie voor waar aannemen hoe onbetrouwbaar ze ook is

Klopt deze info? Adhv motivatie capaciteit en energie bepalen

Het geleerde “ontleren” als het het geval is dat de info niet klopt

Bijvoorbeeld bij reclame: het merk is goed = automatisch, het merk is slecht = bewust