Een andere manier waarop wij ons ruimtelijk geheugen gebruiken is als we iets horen wat een situatie omschrijft. Zo gaf de Britse psycholoog Alan Baddeley aan dat hij niet kon autorijden en luisteren naar een voetbal wedstrijd op de radio, omdat dit beide gebruikt maakt van het ruimtelijk geheugen. In een onderzoek van Franklin en Tversky (1990) bleek dat mensen minder moeite hadden met verticale bewegingen en voor-achter, dan met links en rechts. Zij verklaarden dit aan de hand van het feit dat mensen asymmetrisch zijn en dat wij bij afbeeldingen ook moeite hebben met links en rechts.

Uit een ander onderzoek bleek dat mensen even snel uit verbale omschrijvingen cognitieve kaarten kunnen maken.

De Mentale maps van proefpersonen lijken een hiërarchische structuur te hebben die met geen andere ruimtelijke beelden is te vergelijken. Uit een onderzoek van Stevens en Coupe (1978) bleek dat mensen zich een ruimtelijk representatie maken door kleine delen te vergelijken met grotere delen. De proefpersonen kregen een aantal vragen, bijv. Wat ligt oostelijker: San Diego of Reno. De meeste proefpersonen hadden dit fout, omdat ze er vanuit gingen dat,

omdat Nevada ten oosten ligt van Californië.

Bij een ander experiment kregen proefpersonen een aantal kaarten voorgezet, die ze moesten onthouden. Hierna kregen ze vragen als: Ligt X ten oosten of ten westen van Y. Uit het onderzoek kwam naar voren dat er bij het kaarten waarbij de grenzen van de ‘landen’ slingeren, er 45% fout gemaakt werd. Dit zou komen doordat de mensen de landen met elkaar gaan vergelijken in plaats van de plaatsen X en Y. Deze zijn onderdeel geworden van het grotere geheel.

Wanneer mensen of relatieve posities van 2 locaties moeten redeneren, dan zullen ze vaak redeneren in termen van de grotere locaties waarin die 2 locaties zich bevinden.

De denkbeeldige representaties die wij hebben van onze omgeving worden ook wel cognitive maps genoemd. Hierbij is het logisch dat er een verbinding is tussen maps en acties. Vaak lopen we door onze omgeving heen, om van 1 plaats naar een andere te komen.

Er zijn 2 verschillende soorten maps, namelijk survey maps en route maps. Het verschil tussen beide is dat je bij route maps een 2 dimensionale representatie hebt om van a naar b te komen, als je weg echter geblokkeerd is, dan weet je niet meer hoe je daar komt. Terwijl je je bij survey maps juist bewust bent van je positie. Als mensen ervaring hebben met een bepaalde route map, dan evolueert deze vanzelf in een survey map.

Uit onderzoek van Reed bleek dat mensen soms moeite hadden met het ontdekken van deelelementen die gegeven waren binnen een van te voren gegeven figuur. Dit komt doordat de mentale representatie die mensen maken van een object een aantal deelelementen bevat, waarin die figuren niet voorkomen. Het woord wat vaak gebruikt wordt voor de gevormde deelonderdelen is chunk. Dit wordt in de psychologie gebruikt als een term voor een unit voor kennis representatie.

Visuele afbeeldingen zijn hiërarchisch georganiseerd, met delen van afbeeldingen ofwel chunks in groter afbeeldingen, of als onderdelen van andere chunks.