Berry en Broadbent(1984); experiment met een virtuele fabriek waarmee ze moesten aangeven hoeveel mankracht nodig was per output. Er was een formule voor, maar ondanks dat de proefpersonen er vrij goed mee werkten na een lange tijd konden ze de regel niet expliciet aangeven.
Declarative knowledge; kennis die we kunnen uitspreken, van bewust
Procedural knowledge; hoe dingen te doen, vaak impliciet.
Jacoby (1983); Liet proefpersonen woorden leren op 3 manieren: zonder context(alleen het woord), in context(door de tegenpool erbij te noemen) en door genereren, na het noemen van de tegenpool moesten de proefpersonen met het te leren woord opkomen. Daarna werd bij een gedeelte gecheckt op impliciete kennis en bij een gedeelte op expliciete kennis. De impliciete kennis bleek vooral beter te werken bij de eerste manier en nam af naar de derde, de expliciete
kennis nam juist toe richting de 3e manier. Jacoby refereert dit effect aan priming; ze moeten bij de 1e manier meer op hun perceptuele encoding steunen.
Jacoby & Witherspoon(1982); Ontdekten dat het kort tonen van een woord dat bestudeerd werd heel goed de proefpersonen het woord konden oproepen, maar als ze expliciet moesten aangeven uit een lijst welke woorden ze herkennen hier meer moeite mee was(?).
Impliciet geheugen; BV een toetsenbord: iemand die kan typen kan niet zomaar alle toetsen en locatie opnoemen(expliciete kennis), maar met keyboard blijkt deze het perfect te weten.
Dit grote contrast heet dissociations.
Graf, Squire en Mandler(1984); Ze lieten een groep mensen met geheugenverlies en normale mensen een lijst woorden leren. Uiteraard konden de mensen met geheugenverlies minder goed de woorden herinneren, maar als de eerste paar letters werden gegeven deden beiden het evengoed. Het wordt dus wel ergens opgeslagen.
Thompson(1972) toont in een exp aan dat bij het leren van het 2e woord in woordparen dit 2e woord beter herkend wordt als bij de tests weer de woordparen ipv alleen het 2e woord wordt gebruikt.
Tulving en Thompson(1973), Tulving(1975); Een driefase experiment, waarbij eerst woordparen als hiervoor genoemd geleerd werden. In de 2e fase proberen ze associaties te laten maken naar het geleerde woord door hele andere woorden en in de 3e fase doen ze de test. Het blijkt dat wat in de 2e fase getest wordt niet goed werkt. Dit wijten ze aan context:
die is heel anders in de 2e fase, waar men zelf in het wilde weg associaties moet zien te maken naar het geleerde woord > ver van context waarin het geleerd is. In de 3e fase werden de woordparen wel weer in de originele setting getest en resultaten veel beter.
