Richtte in 1896 de eerste psychologische kliniek in de U.S.

op. Hij zag de behoefte voor psychologie, apart van psychiatrie, gewijd aan verzorgen en

behandelen van mentaal zieken. In 1907 stelde hij een nieuwe professie voor, namelijk

klinische psychologie, die onafhankelijk van medicijnen en educatie is.

Dorothea Lynde Dix (1802-1887): Toen ze vrouwelijke gevangenen lesgaf, kwam ze

erachter dat de gevangenen die mentaal ziek waren, behandeld werden als gewone

criminelen onder vreselijke omstandigheden. Ze streed voor verbeterde omstandigheden

van de zieken.

In 1796 richtte Tuke een Retreat for Persons Afflicted with Disorders of the Mind op, dicht

bij York. De Quakers deden de gelofte dat patiënten nooit vastgebonden zouden worden,

maar dat ze vrijheid, respect, vriendelijkheid, goed voedsel, recreatie, beweging,

medische behandeling, vriendelijke steun en religieuze instructie zouden krijgen. Het

York Retreat van Tuke was opzettelijk opgezet als een boerderij in plaats van een

gevangenis. Er waren geen tralies voor de ramen, en tuinen en boerderijdieren werden

onderhouden. Patiënten en medewerkers waren altijd ‘de familie’. Tuke werd 90 jaar en

zag dat zijn York Retreat een succes was en diende als een model voor andere instituten

voor huisvesting en zorg voor de mentaal zieken. Zowel zijn zoon als zijn kleinzoon

wijdden hun leven aan de York Retreat en het bestaat vandaag de dag nog steeds.

Pinel ging te werk op een voorzichtige en systematische manier. Beginnend in 1793 met

een klein aantal bewoners, observeerde hij nauwkeurig de effecten van het weghalen van

hun boeien. De eerste man die ontdaan werd van zijn boeien was een Engelse officier die

al 40 jaar in Bicêtre zat, een wrede en gewelddadige man die het hoofd van een bewaker

had ingeslagen met zijn kettingen. Pinel sprak zacht met hem, vroeg hem of hij wilde

beloven kalm te blijven en niemand te verwonden. De man ging hiermee akkoord en liep

nadat zijn boeien verwijderd waren naar de binnenplaats en staarde in extase naar de

lucht die hij al die jaren niet meer had gezien. Hij meed al het geweld en hielp mee met

het verzorgen van andere bewoners, en werd 2 jaar later vrij gelaten.

In 4 maanden tijd, liet Pinel de boeien van 53 bewoners wegnemen, en langzaam

veranderde hun gedrag en de atmosfeer in Bicêtre