Earl Hunt ontwikkelde een cognitive-correlates approach waarbij testscores afhangen van cognitieve taken (bijv. geheugen scannen en het matchen van letters). Zijn aanpak wordt ook wel de cognitive-components approach genoemd.

Thurnstone gaat ervan uit dat intelligentie van meerdere factoren afhangt (kennis acquisitie en prestatie factoren). Een oligarchisch model aldus Spearman, die intelligentie unitary noemt. Zo zijn er nog meer dingen maar boven alles: intelligentietesten waren controversieel, zijn controversieel en zullen dat nog lange tijd blijven.

De grote aantallen testen zijn een bewijs van de invloed van psychologische testen. De opmerking van Arthur Jensen dat 60-90% van intelligentie genetisch bepaald is werd in de jaren 70-80 druk gedebateerd.

Robert Yerkes was een pioneer in de comparatieve psychologie. Hij deed diverse onderzoeken met apen wat leidde tot zijn werk The Great Apes in 1929.

Yerkes, Hall, Thorndike, Watson en Cattel met nog 4 anderen onderzochten pyschologische toepassingen in het leger tijdens de 1^ste WW. Ze moesten testen maken die: 1) als groep afgenomen konden worden, 2) boerenverstand als meeteenheid, 3) moet voor alle lagen (eenvoudig tot zeer moeilijk), 4) moet in een uur te maken zijn en objectief te bescoren.

Er kwamen 2 testen, de Alpha voor literaire personen en de Beta voor analfabeten en buitenlanders. Toen het testen stopte in 1919 waren zo’n 1.723.000 mensen getest. Hierop volgende meer massatesten, zo waren er 7 miljoen kinderen getest gedurende de dertiger jaren met de National Intelligence Test for Children. De daadwerkelijke effecten van de testen was klein, slechts 0.005% van de soldaten werden mentaal niet capabel geacht om in het leger te werken, en vaak werden deze aanbevelingen genegeerd. De link tussen lage testscore en lage soldaatwaarde stond voor het leger niet vast. Wel waren de militaire testen een doorbraak van de psychologie in de praktijk.

In het rapport over deze testen bleek dat de gemiddelde mentale leeftijd van alle soldaten op 13 jaar lag, hiervoor werd aangenomen dat het gemiddelde 16 was. 13 was de leeftijd die als zwakzinnig wordt uitgelegd. Dit feitje kwam al snel in het nieuws en veroorzaakte veel oproer.

Goddard geloofde niet in gelijkheid en miljoenen dollars zouden verspild worden aan scholing. Deze conclusie was opvallend omdat de test score en aantal jaren aan opleiding met .81 correleerden. Door velen werden zijn bevindingen verwelkomd.

Charles Brigham onderzocht de gegevens uit de legertesten en vond dat mentale leeftijden uit centraal Europese en mediterrane landen lager lag dan die uit noord Europese landen. Aanbevolen werd iedereen te weren behalve immigranten uit noord europa. Deze racistische stellingen hadden gewicht omdat de mensen die dit riepen gerespecteerde wetenschappers waren.

Het grootste tegengeluid kwam van de journalist Walter Lippmann. Hij zei dat de omgeving belangrijk was voor de mate van educatie en dus intelligentie. Verder viel hij het leeftijds model aan. Terman viel Lippmann stevig aan, hij zette Lippmann weg als een ongeïnformeerd persoon.

Lewis Terman kon makkelijk meekomen op school en werd op een gegeven moment onder de aandacht van Hall gebracht die hem naar Clark University bracht. Toen Terman mentale testen wilde gebruiken in zijn thesis wilde Hall hem niet meer begeleiden. Na het behalen van zijn diploma kwam hij in Stanford terecht.

Op Stanford onderzocht hij de sterke en zwakke punten van de Binet-Simon test en publiceerde een revisie in zijn The Measurement of Intelligence. Deze test werd snel overgenomen door psychologen. Hij 1) standaardiseerde op basis van 10.000 individuën, 2) gebruikte IQ i.p.v. leeftijden, 3) verlegde de leeftijd van de test naar 5-16 jarigen en 4) gaf duidelijke instructies bij het afnemen van de test. Hij bleef echter niet tevreden over zijn revisie en bleef onderzoeken naar de validiteit van test items. In 1937 maakte hij een 2^de revisie.

Hij begon een onderzoek naar hoogbegaafde kinderen. Dit onderzoek loopt nog altijd. Het doel was te onderzoeken wat voor mensen hoogbegaafde kinderen worden. 661 kinderen waren uitgekozen met een gemiddeld iq van 151. Informatie over achtergrond, persoonlijkheid, karakter, interesses verzamelde Terman. Ook bleek hun lichaamsbouw groter te zijn dan andere kinderen. In de vervolgstudies bleven de personen hoog presteren (beste 1%). Opvallend was dat 42% van de vrouwen op 40-50 jarige leeftijd fulltime posities hadden, in die tijd opmerkelijk. Toen ze in de 70tiger jaren waren bleken velen nog goed mentaal mee te kunnen.

Kritieken waren 1) steekproef was niet representatief (achtergrond), 2) ze voelden zich speciaal, werden beïnvloed doordat ze proefpersoon waren, 3) Terman was veel betrokken in hun leven, 4) vergelijkingen met controle groep zijn summier, 5) ook de prestaties van de betrokkenen worden in twijfel getrokken.