Het lobbywerk van de stewardessen had een grote invloed op de relatie tussen de luchtvaartsector en de tabaksindustrie . Luchtvaartmaatschappijen de regels veranderd voor het roken om niet-rokende op vluchten en op luchthavens , behalve in de aangewezen plaatsen . Vliegtuigen kan worden gezien als de belichaming van een afgesloten ruimte , en zij werden de focus van het debat tijdens de late jaren zestig . In 1971 , de stewardessen klaagden over hun arbeidsomstandigheden , omdat ze werden blootgesteld aan passief roken , terwijl op hun banen . Ze lobbyde de luchtvaartindustrie een verbod op roken in vliegtuigen . Zowel de luchtvaartindustrie en de tabaksindustrie verzet tegen het veranderen van hun beleid , omdat ze vreesden dat ze klanten zouden verliezen. Aanvankelijk was de Civil Aeronautics Board maakte rokende secties een vereiste voor alle commerciële vluchten als reactie op eisen van de stewardess . In 1986 , de National Academy of Sciences gemeld dat de luchtkwaliteit in vliegtuigen was in strijd met de milieu-eisen voor de bouwvoorschriften en andere indoor omgevingen . Naar aanleiding van dat onderzoek , de luchtvaartindustrie verbood roken op commerciële vluchten .

Sinds de publicatie van de Surgeon General, aos Reports, samen met het groeiende bewijs dat sigaretten waren beide gevaarlijk voor een, aos gezondheid en verslavend, er is een gestage daling van het aantal rokende Amerikanen, waaronder tieners geweest. Vooral omdat de gevaren van milieu rook kwam aan het publiek, aos aandacht, organisaties uitgevaardigd regels om meer rookvrije openbare voorzieningen te ontwikkelen. Verbod op roken in openbare plaatsen zijn bijna universeel in de Verenigde Staten.

Onmiddellijk na het eerste jaar dat het verslag openbaar (1964) werd gemaakt, het aantal rokers gedaald. Echter, het volgende jaar de industrie herstelde, rapportage record verkoop en een toename van de consumptie per hoofd van tabaksproducten. Tijdens de jaren 1980, de consumptie van sigaretten een kritiek punt bereikt, waarna de tarieven van het roken in de Verenigde Staten begon een langzame en geleidelijke afname. In 1982 eenderde (33%) van alle volwassenen waren rokers, drie jaar later het aantal tot 30% was gedaald. De tweede Surgeon General, aos Verslag over passief roken, gepubliceerd in 1986, op weg een rampzalige verschuiving van publieke roken omdat het nadelig beïnvloed zowel rokers als niet-rokers. Workplace initiatieven verbieden het roken van sigaretten verspreid. Door de eenentwintigste eeuw heeft het roken meer dramatisch gedaald, en nu het roken heeft meer van een prive-en niet openbare activiteit geworden.

Door de jaren 1960, was er toenemende druk voor de US Public Health Service om een soort van actie tegen het roken te nemen. Verschillende anti-rook belangengroepen, bijvoorbeeld, The American Lung Association en de American Heart Association, voorgesteld aan president Kennedy dat hij een commissie om de implicaties van het gebruik van tabak studeren in de Verenigde Staten te benoemen. Luther Terry, daarna Surgeon General, een commissie benoemd om de aanhoudende vragen over roken en gezondheid volledig te onderzoeken.

Hardnekkige ontkenningen van een causaal verband tussen roken en longkanker door de tabaksindustrie stimuleerde de noodzaak om een consensus rapport ontwikkelen. Op dat moment was de consensus methode ongekend in de geneeskunde. Het werd het model voor evidence-based medicine (EBM) als leidraad voor de medische praktijk op basis van de consensus van onderzoekers.

Commissieleden kwam uit een verscheidenheid aan disciplines. Leden inclusief een apotheker, een statisticus, een pulmonale geneeskunde specialist, een internist, een chirurg, een patholoog, een bioloog die een kanker specialist was, een toxicoloog, een apotheek, een bacterioloog, een epidemioloog en een tabaksindustrie woordvoerder. Elk lid is een gerenommeerd expert in zijn of haar vakgebied. Eenieder die al had gepubliceerd over de kwestie of het openbaar had gemaakt een stand kwam niet in aanmerking om op de onderzoekscommissie, om ervoor te zorgen dat de bevindingen onpartijdige zou zijn. De commissie onder rokers en niet-rokers.

Na het uitvoeren van een lange studie, de leden van de commissie tot de conclusie dat er een sterk verband tussen roken en kanker. Deze conclusie was gebaseerd op een breed scala van bewijsmateriaal en omvatte zowel statistische en epidemiologische bevindingen. (Statistiek is de studie van numerieke gegevens. Epidemiologie is de studie van de incidentie, de distributie, en de bestrijding van een ziekte in een populatie.) De commissie vond dat het sterftecijfer van kanker bij mannelijke rokers was 1000 keer hoger dan bij niet-rokers. De tabaksindustrie weerlegde de bevindingen, het aanroepen van de causaal verband tussen roken en longkanker een, Äúmathematical aberratie., AU

De Surgeon General, aos verslag werd uitgebracht in januari 1964. Dit was een centraal document in de geschiedenis van de volksgezondheid. Het rapport verstrekt legitimiteit op de aantijgingen dat roken schadelijk is. De consensus rapport werd een voorbeeld voor andere rapporten over gezondheidsrisico's als gevolg van de onafhankelijkheid en de integriteit van de commissieleden en hun bevindingen.

De volgende Surgeon General, aos Verslag gericht op tweedehands rook of omgevingstabaksrook. Twee belangrijke rapporten werden uitgegeven in 1986, een van de Surgeon General Koop en de andere van een onafhankelijke onderzoeksinstelling, de National Academy of Sciences (NAS). Zowel ingegaan op de effecten van het milieu rook op niet-rokers. De twee rapporten elkaar bevestigde de andere, aos bevindingen. Eerste, mainstream rook uitgeademd in de lucht door rokers vermengd met rook direct vrijgelaten uit het brandende uiteinde van een sigaret, en vormden ongeveer 85% van de niet-roker, aos inname van teer en nicotine. Ten tweede, passief roken ook poseerde risico niet alleen voor kwetsbare personen, zoals mensen met ademhalingsproblemen, maar ook om gezonde volwassenen en kinderen. Wat werd beschouwd een milieuhinder werd erkend en gevalideerd risico voor de gezondheid van iemand blootgesteld aan verontreinigde lucht. De conclusie was dat de eenvoudigste uitgestrekte en meest effectieve manier om ziekten te voorkomen dat tweedehands rook was tot rookvrije ruimten, met inbegrip van werk-gebieden voorkomen.

De wetten variëren van provincie tot staat om natie en zijn niet gemakkelijk gecodificeerd. De belangrijkste gebieden van wetgeving primair gericht op pogingen om de verspreiding van tabak te regelen. Deze wetten opgenomen omzetbelasting, reclame grenzen, leeftijdsgrenzen en rookverboden in openbare plaatsen. Daarnaast wetgeving gericht op het waarschuwen van de bevolking over de gezondheidsrisico's van roken door het opnemen van waarschuwingslabels en inhoud beschrijvingen. Tenslotte hebben vele wetten voorgedaan als gevolg van rechtszaken tegen de tabaksindustrie bedrijven en niet door middel van wetgeving. De meeste wetten zijn wetten van de staten, in het bijzonder die met betrekking tot omzetbelasting. De algemene trend over de jaren is geweest om de omzetbelasting op sigaretten zowel te verhogen tot het product minder wenselijk maken, maar ook om de staat de gezondheidszorg financiering te ondersteunen. De belastingen variëren van staat tot staat net als alle belastingen op de verkoop. Regionaal, belastingen doorgaans lager in het Zuiden, de Midwest, en in delen van de westerse interieur.

In 1967, de Federal Communication Commission (FCC) vereist dat alle tabaksreclame op televisie worden gecompenseerd met advertenties waarschuwing van de gezondheidsrisico's van roken. In 1970 overgegaan Congres De volksgezondheid roken van sigaretten Act, die alle tabaksreclame verboden op televisie en radio beginnen op 2 januari 1971. Rookloze vormen van tabak verder worden geadverteerd op televisie en radio tot 1986, toen ze ook werden verboden. In 2003, tabak bedrijven en tijdschriften publicaties vrijwillig ingestemd met tabaksreclame van school edities van vier prominente opiniebladen elimineren: Time, Newsweek, People en Sports Illustrated. Dit kwam op de hielen van enorme class-action rechtszaken tegen de tabaksindustrie en was niet het gevolg van wetgevende handelingen.

Op internationaal niveau, de World Health Organization (WHO) Kaderverdrag inzake tabaksontmoediging werd in 2003 goedgekeurd en vastgesteld in 2005. Tabel 3 geeft de belangrijke bepalingen van het verdrag dat moet worden uitgevoerd. Tot op heden heeft het Amerikaanse Congres niet ondertekenden het verdrag.