Het antwoord ligt in de definitie van drugsverslaving en de verwarring tussen deze term en de termen slechte gewoonte en fysiologische afhankelijkheid. Deze subtiele onderscheid heeft geleid tot geen einde van verwarring met betrekking tot alle vormen van verslaving en afhankelijkheid . Tabel 4 bevat de DSM - IV -TR criteria voor Drugsverslaving .

De DSM - IV - TR ( Diagnostic and Statistical Manual of psychiatrische stoornissen , 4de editie , tekst herzien) is de diagnose "gouden standaard" van psychiatrische stoornissen . De schrijvers kozen de term verslaving vervangen door de term substantie afhankelijkheid in een poging om de negatieve connotatie verbonden verslaving te verwijderen . Voor de vervanging van de termen , afhankelijkheid van oudsher alleen bedoeld fysiologische afhankelijkheid. Fysiologische afhankelijkheid , in tegenstelling tot verslaving of substantieafhankelijkheid , treedt met vele geneesmiddelen , ook niet als verslavend beschouwd , zoals antihypertensiva , anti - astmatische geneesmiddelen , anticonvulsieve geneesmiddelen , en zelfs veel over-the - counter ( OTC ) medicijnen, zoals aspirine . Soms worden andere drugs beschouwd als zeer verslavend te zijn niet geassocieerd met een typische fysiologische afhankelijkheid , zoals cocaïne en amfetamine . Merk op, na het bekijken van de criteria , dat slechts drie van de zeven criteria moeten de diagnose substantieafhankelijkheid maken , terwijl slechts twee van de zeven criteria verwijzen naar symptomen meestal beschouwd als bewijs van fysiologische afhankelijkheid . Het meest opvallend zijn de eerste twee criteria , die worden aangeduid als " tolerantie en terugtrekking. "

Om te herhalen , als je slechts twee van elk van de zeven criteria voldoen , dan hoeft u niet de diagnose hebben . Dit kunt u nu fysiologische afhankelijkheid los te koppelen van drugsverslaving , de versterking van het feit dat er zijn medicijnen die alleen fysiologische afhankelijkheid kan veroorzaken, maar niet verslavend zijn , en drugs die verslaving veroorzaken, maar veroorzaken geen fysiologische afhankelijkheid. Het is echter mogelijk om een geneesmiddel dagelijkse waarvan bekend is dat fysiologische afhankelijkheid en verslaving veroorzaken en toch niet verslaafd raken nemen ? Het antwoord is " ja ", zolang alleen de eerste twee criteria is voldaan . Een patiënt met chronische pijn , bijvoorbeeld , die dagelijks opiaten medicatie nodig heeft om zijn of haar pijn te beheren zal fysiologische afhankelijkheid ontwikkelen, maar is niet aan drugs verslaafd of verslaafd als hij of zij voldoet aan alleen de eerste twee criteria . Noch , wat dat betreft , is een depressieve patiënt die dagelijks medicijnen om de functie vereist , hoewel antidepressiva significant ontwenningsverschijnselen kan veroorzaken als abrupt stopgezet. Als alternatief kan men voldoen aan een van de eerste twee criteria , maar drie van de andere criteria , te worden gediagnosticeerd als drugs verslaafd te voldoen , of verslaafd . Dit zou onder meer mensen die drugs gebruiken we normaal associëren met een verslaving , zoals cocaïne , maar ook geneesmiddelen die vaak aangevoerd als zijnde niet - verslavend , zoals marihuana en voorheen , tabak . Dit maakt ook de opname van gedrag zoals gokken en geslacht geen van beide chemisch verandert het lichaam. En dit alleen verbindingen van de verwarring . De meeste rokers duidelijk rapporteren symptomen die voldoen aan de eerste twee criteria . Zij rapporteren zowel tolerantie en ontwenningsverschijnselen . Maar wetenschappers historisch bepaalde terugtrekking niet door subjectieve rapporten ( of symptomen ), maar door objectieve metingen ( of tekenen ) , zoals veranderingen in bloeddruk of hartslag , trillen , zweten , diarree , hallucinaties , of andere vormen van grove afwijkend gedrag . Rokers toonde geen van deze symptomen na abrupt staken . Zo, de tabaksfabrikanten in staat waren om met succes betogen dat terugtrekking niet optreden omdat er geen objectieve maatstaven om het te demonstreren .

Deze kwesties over de betekenis van verslaving verwarrend blijven, zelfs tot op de dag . Artsen en medische studenten vaak denken dat een patiënt die een opioïde of benzodiazepine medicijnen die lijdt aan ontwenningsverschijnselen na het abrupt stoppen , per definitie , is verslaafd aan dat medicatie. Ze geloven ook dat het enkele feit dat het staken van de antidepressieve medicatie leidt tot acute terugtrekking bewijst deze medicijnen zijn verslavend . En toch , tegelijkertijd , diezelfde artsen en studenten zouden niet associëren alle andere medicijnen die fysiologische terugtrekking veroorzaken als bewijs van een verslavend potentieel. De reden hiervoor heeft te maken met het feit dat eventuele medicatie die psychotrope of psychoactieve effecten ( dat wil zeggen, van invloed zijn geest, emoties of gedrag) wordt automatisch gehouden om moreel te verdenken . Alle andere medicijnen , ongeacht hun risico's en ontwenningsverschijnselen , worden als alternatief gezien als moreel neutraal . Zo worden antidepressiva dacht verslavend te zijn door sommige individuen terwijl astma medicijnen zijn niet . Dit is een voorbeeld van hoe cultuur - en geen wetenschappelijk bewijs - nog steeds een grote rol in veel artsen spelen ' en leken ' percepties van de geneeskunde.

Zonder in te gaan op de enorme details over de geschiedenis van de tabaksindustrie en de pogingen om het gebruik van tabak te presenteren gewoon als een kwestie van keuze met geen sluitend slechte gevolgen voor de gezondheid , het antwoord ligt gewoon in de aard van verslaving en afhankelijkheid . ( Meer over de strategieën van de tabaksindustrie om gezondheidsrisico's van tabak te verbergen is in vraag 95. )

Zoals vermeld in vraag 25 , tabak rokers lijken te delen weinig gemeen met wat de meeste mensen beschouwen verslaafden . Het idee van een roker worstelt met een " slechte gewoonte " is aannemelijker op het oppervlak. Roken heeft geen invloed op gedrag in een negatieve manier op dezelfde wijze als andere verslavingen . De roker kan blijven fungeren als enig niet-rokende persoon zou doen. Dit gebeurt ook wanneer de roker abrupt stopt met roken . Er zijn geen openlijk fysiologisch meetbare effecten van de terugtrekking . De gedragseffecten zijn algemeen en kan worden gezien in iemand die een gewoonte afziet , of het nu wordt beschouwd als " goed" of "slecht . " De roker niet belanden op straat toevlucht te nemen tot criminaliteit om zijn of haar verslaving te onderhouden , noch in de ziekenhuis in een toestand van acute terugtrekking.

Uiteraard vanuit het perspectief van tabak bedrijven , de financiële gevolgen ten aanzien van verslavende potentieel roken waren enorm. Verslaving roept een reeks beelden die op zijn best negatief , in het slechtste geval schromelijk verontrustend. Om het gebruik van tabak te associëren met heroïne of cocaïne verslaving is noch een goede marketingtruc noch algemeen een nauwkeurige weergave van een roker . Rokers houden banen , gehoorzamen aan de wet , en hebben normale relaties. Een minder duur , zoals een slechte gewoonte lijkt geschikter en gemakkelijker te slikken . Immers , we hebben allemaal slechte gewoonten , maar een chronische roker is nauwelijks een persoon in verband met de seedier elementen van de samenleving afgebeeld op Miami Vice . Een slechte gewoonte is een gedrag dat wordt overgenomen door veelvuldige herhaling. Hoewel het niet gemakkelijk gebroken , met een bewuste inspanning kan worden verbroken zonder ontwenningsverschijnselen en zonder nadelige gevolgen . Roken , aan de oppervlakte , lijkt meer op dit dan een verslaving . Met de toenemende wetenschappelijke informatie en meer toezicht van het onderzoek tabak bedrijven ' in de problematiek en hun poging om de toegang tot dat onderzoek te voorkomen , de kwestie werd zeer gepolitiseerd , uiteindelijk leidend tot de enorme class action rechtszaken en de overheid boetes .

Commentaar Joseph's :

Door de afgelopen paar jaar , begon ik te voelen mijn gevoel van eigenwaarde werd beïnvloed door de publieke controverse rond roken . Ik probeerde te verbergen mijn roken en die mijn tabak adem . Ik voelde rokers keek neer op mij ( in vele opzichten , Ik was het met hen) . Ik was geen slecht mens , maar een verslaafde persoon die hulp nodig hebben .

Lisa's commentaar :

Ik woonde een stoppen met roken programma in de vroege jaren 1980 . De leider lezen via een virtuele tirade tegen rokers dat maakte de groep voelen als mislukkingen , mensen die gewoon niet werken , mensen die gewoon waren te lui om hun taak uit te voeren om te stoppen met roken , en zo verder en zo voort . De groep "uitgevoerd " zo slecht dat uiteindelijk de co - leider van de groep begon weer met roken . Vervolgens uit elkaar viel het hele programma . Ik was bang om een ander stoppen met roken programma proberen gedurende vele jaren na die uit angst voor weer niet .

De American Society of Addiction Medicine ( ASAM ) definieert verslaving als volgt : " Verslaving is een ziekte die wordt gekenmerkt door continue of periodieke verminderde controle over het gebruik van drugs of alcohol , preoccupatie met drugs of alcohol , voortzetting van het gebruik van deze stoffen ondanks nadelige gevolgen verbonden aan het gebruik ervan , en vervormingen in het denken , met name ontkenning . "

Deze definitie van verslaving als een ziekte betekent dat het een redelijk voorspelbaar zijn en een constellatie van tekenen en symptomen geassocieerd met een relatief gedefinieerde pathofysiologie en wetenschappelijk gevalideerde behandeling . Met betrekking tot het verloop van de ziekte , verslaafden meestal beginnen met experimenteren , evolueren in reguliere maar gecontroleerd gebruik , en uiteindelijk zich in periodieke afleveringen van onbeheerst gebruik die stoornis veroorzaakt op verschillende gebieden van hun leven , zowel fysiek als sociaal. Ondanks deze negatieve gevolgen , ze blijven gebruiken .

Preoccupatie met het verkrijgen en het gebruik van tabak verwijst naar het feit dat de verslavende stof speelt een centrale rol in de binnenste en / of buitenste levens al dan niet actief gebruikt. Zo behoud onthouding is slechts een element in zijn behandeling , als de belangrijkste strijd gaat verder . Vervorming in het denken omvat, maar is niet beperkt tot , ontkenning . Ook inbegrepen zijn de litanie van excuses voor verder gebruik , het beschuldigen van anderen , met name familieleden en verzorgers , voor zijn niet- onthouding te behouden , en de vaak aangehaald identificatie met een ander emotioneel probleem dat echt nodig heeft in plaats van de drug zelf moeten worden aangepakt . De negatieve gevolgen speelt weinig of geen rol in het wijzigen hernieuwd gebruik , het laatste aspect van verslaving . Vanuit het perspectief van de ASAM 's , kan verslaving en afhankelijkheid van elkaar worden gebruikt .

Verslavend gedrag kunnen gokken , geslacht , drugs , en alle variaties aan onderwerpen die recentelijk zijn het gebruik van het internet en betrokkenheid pornografie . Vanaf dat eenvoudige definitie blijkt dat er geen biologische of pathofysiologisch proces moet worden ingeroepen . De verslaving kan voortvloeien uit de betrokkenheid of de uitoefening van een activiteit in plaats van op wat het effect van de uitoefening van de activiteit kan hebben op de hersenen . Hoe kunnen gokken of het internet hebben dezelfde effecten op de hersenen als nicotine of alcohol ? Er is geen specifieke receptor voor gokken of het internet alsof er voor nicotine of alcohol . Een of andere manier het gedrag en de uitoefening van een activiteit te nemen op een eigen leven , met uitsluiting van alle andere activiteiten.