Een potentiële donor moet eerst vrijwillig een deel van zijn of haar lever doneren aan een familielid of iemand met wie hij of zij deelt sterke emotionele banden. Niet alle vrijwilligers zijn echter geschikt worden geacht. De donor bloedgroep moeten compatibel zijn met de ontvanger bloedgroep (zie tabel 6), en zijn of haar lever moet groot genoeg zijn in verhouding tot de lichaamsgrootte van de ontvanger zijn. Veel live-donor transplantatie centra dwingen ook leeftijd en gewicht beperkingen. Typisch, moeten donoren ten minste 18 jaar oud zijn. Dit verhoogt niet alleen de kans op een adequate donorlever grootte, maar zorgt er ook voor dat de donor is van wettelijke leeftijd in te stemmen met de procedure. Het zou zeker lastig, zo niet onethisch-voor een cirrhotic ouder om toestemming te verlenen voor zowel zijn of haar eigen functioneren en de werking van de donor. Zorgvuldige screening tests moeten worden uitgevoerd om de gezondheid en de geschiktheid van de donor te evalueren. Deze tests omvatten basische laboratoriumproeven een volledige medische evaluatie en beeldvorming (CT of MRI) van de lever om de grootte van elke lob en de vasculaire (bloedvat) anatomy bepalen.

De beslissing om een deel van je lever doneren uiterst moeilijk kan zijn. Per definitie is de donor gezond en derhalve geen grote buikoperatie en de bijbehorende risico's moeten. Vele factoren moeten worden overwogen in dit besluit, met inbegrip van de medische problemen eerder genoemde. Heeft de donor hebben iets te winnen uit de exploitatie-specifiek, meer quality time met de gezonde ontvanger? Hoe zou de donor voelen over de operatie als hij of zij ontwikkelde een complicatie? Hoe zit het als de ontvanger had een complicatie of gestorven? Psychiatrische evaluaties worden uitgevoerd zodat de donor voelt niet onnodig druk van andere familieleden en is werkelijk bereid om de procedure te ondergaan.

Zoals bij elke chirurgische procedure, zijn er risico's die betrokken zijn bij het doneren van een deel van de lever. Levende donoren ontvangen algemene anesthesie voor de operatie, en levende donor levertransplantatie wordt beschouwd als een grote operatie. Alle patiënten ervaren wat ongemak en pijn na een operatie. Levende donoren kunnen complicaties zoals infecties, bloeden, of zelfs de dood te ontwikkelen.

Hoewel de meeste donoren melden een algehele positieve ervaring, is het mogelijk om negatieve psychologische gevolgen van een dergelijke donatie. Er kan druk van familieleden of zelfs van zichzelf te doneren. Als er een ambivalentie van de kant van de donor, kan hij of zij zich schuldig voelen. Als de donor een evaluatie wordt bepaald dat de potentiële donor niet geschikt is, kunnen gevoelens van wrok van de ontvanger of zijn of haar familie ontstaan. Soortgelijke gevoelens kan optreden als, na de donatie, de ontvanger heeft een aflevering van afwijzing. Het is belangrijk dat potentiële donoren, ontvangers en hun families bewust van deze problemen en voldoende steun die eventueel optreden. Deze dragers zijn afkomstig uit de transplantatie team, geestelijke gezondheidszorg, en goede vrienden en familie.

Natuurlijk zijn er ook veel positieve aspecten aan levende donatie. Hoewel het doneren van een deel van de lever biedt geen directe medische voordeel voor de donor, heeft belangrijke voordelen voor de ontvanger. De operatie kan worden gepland op een moment dat de ontvanger is in redelijk goede lichamelijke conditie (timing is zeer belangrijk-de ontvanger dient geen te ziek of te goed). Omdat LDLT is een electieve operatie, kan de operatie worden gepland op een tijdstip dat is handig voor zowel de donor als de ontvanger. Een levende donor transplantatie verkort de tijdsduur moet de ontvanger wachten op een orgaan, meestal kortere ziekenhuisverblijf en elimineert de stressvolle periode van wachten op een geschikte orgaan beschikbaar komt.

Levende donatie biedt ook de donor en de ontvanger meer tijd samen, zodra de ontvanger wordt weer gezond. Deze extra tijd verbetert het leven van beide partijen. De ontvanger kan ervaren positieve gevoelens, wetende dat het geschenk kwam van een geliefde. De donor kan worden getroost, wetende dat hij of zij niet alleen een geliefde, maar ook heeft geholpen een andere persoon op de wachtlijst, die nu een overleden donor orgaan dat anders zou zijn gegaan naar de levende donor ontvanger kan ontvangen.

Er is een zeer klein risico op overlijden donor door de werking. Dit risico wordt geschat op minder dan 0,2% of 1 in 500. Tot op heden zijn drie sterfgevallen gemeld bij volwassen rechterkwab leverdonor in de Verenigde Staten. Daarnaast is een levende donor nodig transplantatie kort na donatie. Er waren geen bekende gelijkenissen in de donoren die overleden.

De gemiddelde donor in het ziekenhuis gedurende 7 tot 10 dagen en moeten blijven bij transplantatie programma ongeveer 1 week na ontslag. De donor kan herstellen thuis, maar zal wat hulp van vrienden en familie nodig hebben als hij of zij recupereert uit deze grote buikoperatie. Tijdens de eerste paar weken na de operatie, kan de donor veel van de activiteiten van de normale levensomstandigheden te bereiken, maar zal helpen uitvoeren van taken die het heffen van meer dan £ 5 vereisen nodig. Activiteit kan geleidelijk worden verhoogd in de komende weken. De donor is typisch werkloos gedurende 6 tot 8 weken, afhankelijk van het soort werk dat hij of zij doet. Bijvoorbeeld, kunnen donoren met een zittend beroep kunnen opnieuw minstens deeltijds te werken in 6 tot 8 weken. Donoren die handenarbeid verrichten meestal moet 8 tot 12 weken om te herstellen.

Net als de ontvanger, kan de donor verwachten dat een aantal indirecte kosten in verband met de evaluatie en ziekenhuisopname. De donor's-of, meer waarschijnlijk, zal de recipient's-ziekteverzekering dekken testen van de donor en de arts en het ziekenhuis kosten. Verzekeringsmaatschappijen zelden betalen voor de transportkosten van de donor, voedsel, onderdak, kinderopvang kosten, of verloren loon. Aanvullende financieringsbronnen, zoals spaarrekeningen, fondsenwervers, en de ontvanger, kan nodig zijn om deze kosten te dekken. Dekking voor postdonation complicaties varieert van een verzekering plan om de volgende en moeten worden onderzocht voordat donatie.

De unieke anatomie van de lever kan het worden gescheiden in onafhankelijke anatomische eenheden die in staat hun normale functie (figuur 8) behouden zijn. Sinds 1989 enkele duizenden live-donor levertransplantatie (LDLT) operaties zijn wereldwijd uitgevoerd, meestal tussen een volwassen donor en een pediatrische ontvanger. Deze procedures hebben significante vermindering van het aantal pediatrische patiënten die sterven terwijl op de wachtlijst.

De huidige gegevens wijzen erop dat de resultaten van levende donor levertransplantaties zijn ten minste vergelijkbaar met, en misschien zelfs beter dan de resultaten van de overleden donor levertransplantaties. Omdat het mogelijk kan verhogen van het aantal mensen die kunnen profiteren van een levertransplantatie, LDLT stelt spannende, nieuwe chirurgische mogelijkheden voor volwassen patiënten met eindstadium leverziekte. De basis voor het nemen van een deel van de lever van een levende persoon ligt in een gezonde lever de unieke mogelijkheid om terug te groeien of te regenereren tot normale grootte voor zowel de donor als de ontvanger.

In deze zeer technische werkzaamheden, is de rechter kwab van de lever van de donor (ongeveer 60% van de totale lever) geïmplanteerd in de ontvanger. Gehele lever van de ontvanger wordt verwijderd omdat het ziek is en slecht functioneert. Na de operatie, de snelle regeneratie van de lever kunnen zowel de donor en levers van de ontvanger terug tot bijna volledige grootte. Verbazingwekkend, het duurt meestal de lever van de ontvanger minder dan 1 maand volledig regenereren. Dat tijdsbestek is een beetje langer voor de donor, waarbij de lever neemt vaak een vol jaar om dezelfde prestatie te verwezenlijken.

Omdat de linker kwab is de kleinste van de twee lobben, kan het worden gebruikt als een levende donor orgaan slechts zeer kleine kinderen of volwassenen. De grotere juiste kwab is nodig wanneer de ontvanger is een gemiddelde-formaat of groter volwassene.

Moet ik om daarheen te verhuizen? Levertransplantatie kandidaten kunnen worden vermeld op meer dan een centrum op een gegeven moment, maar profiteren niet van worden opgesomd door twee programma's binnen hetzelfde orgaan toewijzing regio. Alle transplantatie programma's binnen een UNOS regio werk van dezelfde meester lijst.

Als een patiënt kiest om opgenomen te worden door twee programma's, moet hij of zij worden beoordeeld in verschillende UNOS regio's om de wachttijd te beperken. Het is niet een UNOS eis dat patiënten bewegen hun huizen om de regio van de transplantatie centrum. Echter, moet u overwegen een aantal extra problemen bij het zoeken naar een multiple listing. Ten eerste kan uw zorgverzekeraar niet te betalen voor een transplantatie in een centrum buiten uw regio. Ten tweede, als de verzekeraar is het ermee eens te betalen voor de transplantatie, waar die het eerst voorkomt, de betaler vaak dekt niet de kosten van vervoer en accommodatie voor u en uw gezin. Ten derde, organen beschikbaar komen op zeer korte termijn, en moet je in staat om snel naar het transplantatiecentrum krijgen zodra het orgel klaar is. Vierde meeste programma's hebben de ontvangers in de nabijheid van het centrum transplantatie gedurende een maand of langer na de operatie het herstel te volgen horloge voor afwijzing en medicijnen aan zoals nodig. Ten slotte, als ernstige posttransplant complicaties voordoen, je moet bereid zijn om terug te keren naar het transplantatiecentrum voor zorg. Deze eisen kan erg duur en tijdrovend voor zowel de patiënt en de familie. Hoewel de wachttijd korter bij een bepaald centrum buiten uw eigen regio kan zijn, kan het niet de beste totale plan om daar te worden getransplanteerd zijn.

Het orgel bank donororganen test uitvoerig voor hun transplantatie. Tests voor infectie met het humaan immunodeficiëntie virus (HIV), hepatitis B-virus en hepatitis C-virus uitgevoerd, en de informatie wordt gegeven aan de transplantatie team. Afhankelijk van de ziekte van de ontvanger en de ernst van de ziekte, de transplantatie team heeft de mogelijkheid van het gebruik van organen met bekende virussen. Vele studies hebben aangetoond dat het plaatsen van een donorlever met hepatitis C in een ontvanger met hepatitis C veilig en geen extra risico op leverfalen of de ernst van recidiverende hepatitis C. Ook verlenen, kunnen patiënten met hepatitis B worden getransplanteerd met organen van donoren met hepatitis B. HIV-positieve organen worden niet gebruikt, echter.

Levers getest niet alleen virussen maar ook andere infecties en aandoeningen hebben die kunnen worden doorgegeven aan de ontvanger. Bijvoorbeeld kan een donor met een ernstige bloedvergiftiging met Staphylococcus bacteriën niet als veilig donor omdat de bacteriële infectie waarschijnlijk de ontvanger worden verzonden. Zelfs als de ontvanger momenteel is preventief antibiotica, zal hij binnenkort immunosuppressie, bijgevolg het risico van overweldigende infectie direct na transplantatie is zeer hoog. De lever en andere abdominale organen ook worden gecontroleerd op de aanwezigheid van niet-lever-gerelateerde kanker.

Organenbanken zijn ook bedreven in het verwerven van historische informatie over de donor. Belangrijke factoren bij het bepalen van de geschiktheid van de donor bevatten anamnese van de donor van het drugsgebruik, seksueel contact, thuissituatie, voeding, en voorafgaand kanker zoals melanoom, basaalcelcarcinoom, en borstkanker. Deze overwegingen zijn risicofactoren voor de mogelijke aanwezigheid van infectieziekten en besmettelijke maligniteiten. Deze informatie, wanneer die aan transplantatie team van de ontvanger, kan worden gebruikt bij het maken van de beslissing om dat bepaald orgaan voor de ontvanger te accepteren.