Er zijn vier primaire symptomen van de PD. PD diagnosticeren, dienen ten minste twee primaire symptomen aanwezig zijn. Tremor is het meest kenmerkende symptoom van PD en is het eerste symptoom bij 75% van de mensen met PD. Het verschijnt als een "pak slaag" of oscillerende beweging, meestal van de handen, maar af en toe van de voeten of kin. De beweging is regelmatig (4-6 slagen per seconde) en is ritmisch, bij elke beweging de andere lijkt. De tremor wordt meestal weergegeven wanneer de spieren van de handen of voeten worden versoepeld, als ze in rust. Vandaar de naam: rust tremor. De tremor meestal, maar niet altijd, vermindert of verdwijnt wanneer de spieren van de handen of voeten contract tijdens de beweging. De tremor van PD begint meestal aan een zijde van het lichaam en later uitbreidt naar de andere kant van het lichaam. De tremor meestal lijkt je het werpen van een sigaar, munt of een pil tussen duim en wijsvinger. Vandaar de naam 'pil-rollen "tremor.

In 20% van Parkinson, de tremor ook aanwezig, of slechts aanwezig tijdens beweging. Dit is net als de tremor in een andere aandoening vaak verward met PD: essentiële tremor (besproken in vraag 13). Essentiële tremor, want het is mede gedreven door angst, misschien niet zo goed reageren op medicijnen voor PD.

De stijfheid van Parkinson wordt beschreven als stijfheid en hardheid van de spieren. Normaal spieren samentrekken en verharden wanneer ze bewegen, en te ontspannen of te verzachten wanneer ze rusten. In stijfheid, de spier van een getroffen ledemaat blijft hard en gecontracteerd. Het oprekken van de ledematen is moeilijk. Vanwege de stijfheid kan je niet met je armen zwaaien als je loopt. Het masker-achtige of uitdrukkingsloos gezicht dat kenmerkend is voor PD resultaten, voor een deel, van de stijfheid van uw gezichtsspieren. Veel mensen met PD hebben "tandrad stijfheid," waarin de arm of het been "bijvangst" tijdens de beweging, die lijkt op de manier waarop een radertje vangt in een wiel. De kleine, onleesbaar, samengeperst handschrift en de verminderde oog knipperen van mensen met PD-gerelateerd zijn, voor een deel, om de stijfheid.

Bradykinesia betekent langzaam (bradycardie) beweging (kinesis). Naast beweging vertragen, bradykinesia bevat ook een onvolledigheid van beweging, een moeilijkheid bij het initiëren beweging, en een arrestatie van voortdurende beweging in verband met deze traagheid. Bradykinesia is de meest prominente en meestal de meest invaliderende symptomen van de PD. Met bradykinesia, kunt u moeite met lopen en veranderende posities. De traagheid en onvolledigheid van beweging kan ook invloed hebben op het spreken en slikken.

Houdingsinstabiliteit is een gebrek aan balans of wankel tijdens het staan of veranderende posities. Vaak vrienden merken deze veranderingen voor de persoon met PD doet. Als u hier last van, kan je moeilijk houden van je evenwicht tijdens het draaien of het veranderen van positie. Sommige van de dingen die je automatisch deed, zoals het oprichten of corrigeren jezelf na te zijn gestoten of geduwd worden moeilijk en je kan vallen. De posturale reflexen, die deze correctieve bewegingen te initiëren, bevinden zich diep in de hersenen en kan worden beïnvloed in PD. Houdingsinstabiliteit mag niet reageren op PD drugs.

In 1967, voordat levodopa, Mirapex, Requip, permax of Comtan beschikbaar kwam, mensen gediagnosticeerd met PD leefden gemiddeld 5 tot 15 jaar van diagnose tot de dood. Dood kwam op verschillende manieren.

1. Mensen met PD werd immobiel en werden bedlegerig 5 tot 15 jaar na de diagnose. Sommige ontwikkelde moeite met slikken. Ze mond gesnoerd of verslikte zich in hun voedsel, hoe zorgvuldig ook gevoed. Het eten werd afgezogen of ingeslikt in de longen, waardoor longontsteking. De stijfheid van PD beperkt de beweging van de borstwand spieren-spieren nodig en uitademen diep en derhalve voor het overwinnen longontsteking. Zoals de longontsteking spreiding en de stijfheid van de borstwand spieren beperkt vermogen van het lichaam om de longontsteking te bestrijden, het overweldigd afweer van het lichaam, ondanks het gebruik van antibiotica. Ademhaling werd moeizame, zuurstofgehalte viel, en de patiënten overleden. Soms is de infectie zich vanuit de longen naar het bloed, het hart, de lever en de nieren, zodat de patiënten overleden aan sepsis (bloedvergiftiging).

2. Patiënten werd immobiel en werden beperkt tot bed 5-15 jaar na de diagnose. Tenzij patiënten werden gedraaid bed per uur, tenzij zij geschoolde een-op-een verpleging, hun huid afgebroken, en zij ontwikkelden decubitus hun billen en de onderrug. De wonden werden geïnfecteerde en de patiënten overleden aan de infectie.

3. Patiënten werd immobiel en werden beperkt tot bed 5-15 jaar na de diagnose. Liggend in bed, hun benen stijf en onbeweeglijk, ontwikkelden ze bloedstolsels in hun benen. De stolsels brak uit elkaar en verspreid naar de longen, sluiten ze naar beneden.

4. Mensen met PD viel en brak een heup, hun bekken, of de wervelkolom. Dit beperkt hun bed en, beurtelings, de complicaties van zijn bed gebonden ontwikkelden ze.

De introductie van medicijnen zoals L-dopa, Comtan, Mirapex, Requip, en permax heeft de dynamiek van deze ziekte veranderd. Mensen gediagnosticeerd met Parkinson leeft nu gemiddeld 15 tot 25 jaar van diagnose tot de dood. De drugs uitstellen de dag waarop mensen worden beperkt tot bed, en dit op zijn beurt, uitstelt de complicaties van zijn bed gebonden. Antibiotica zijn verbeterd. Deskundige verpleegkundige zorg is verbeterd. Luchtbedden verminderen de kans op doorligwonden ontwikkelen. Speciale kousen kan verminderen de vorming van bloedstolsels in de benen, en anticoagulantia (bloedverdunners) kan de kans op bloedstolsels uiteenvallen en reizen naar de longen te verminderen. Sterven mensen van de PD? Technisch gezien niet. Dood wordt uitgesteld, maar het is niet verhinderd. Maar PD stelt het lichaam voor de dood. Of patiënten overlijden van PD, of van complicaties van PD, ze sterven. De remedie is het onderzoek naar de oorzaak van PD te vinden of de progressie ervan vertragen zodat patiënten meer tijd kunt genieten met mildere symptomen.

Twee beroepen zijn geassocieerd met PD: boksen en lassen. Boksen en Head Injury Een klein aantal mensen, minder dan 1%, die het behoud van een belangrijke hoofdletsel ontwikkelen symptomen van PD. Een "significante hoofdletsel", de persoon was in coma voor 24 uur of meer, kan een operatie heeft ondergaan om een bloedstolsel te verwijderen, en bracht een aantal weken of maanden in een ziekenhuis. Een kleine hoofdletsel veroorzaakt geen PD symptomen. Een hoofdwond is er een die niet leidt tot een verlies van bewustzijn-of als dat zo is, het verlies van het bewustzijn is kort. Zulke mensen worden zelden in het ziekenhuis. Echter, er zijn mensen die PD ontwikkelen die zeker zijn van hun ziekte begon na een hoofdwond. PD beginnen, moet circa 60% van de cellen in de substantia nigra verloren. Deze cellen zijn niet verloren als gevolg van een kleine verwonding. Het is meer waarschijnlijk PD was al aanwezig en de schade "ontmaskerd" het. Een probleem ontstaat wanneer er een rechtszaak en een persoon beweert een klap op zijn hoofd veroorzaakt zijn PD. Het wetenschappelijk bewijs ondersteunt dit niet. Hoe een rechter en jury beslissen verschillend kunnen zijn.

Omwille van Muhammad Ali, de beroemde bokser die PD heeft, is er veel belangstelling voor de vraag of het boksen veroorzaakt PD. Boksen, toen het hersenbeschadiging veroorzaakt, leidt tot de ziekte van Alzheimer. Dit is niet wat Ali heeft: zijn geest is scherp. In verschillende studies 15-40% van de professionele ex-boksers werden gevonden te hebben ontwikkeld symptomen van de ziekte van Alzheimer. Een paar hadden ook symptomen van PD. Aan het ene uiteinde van het spectrum is George Foreman, die langer dan Ali gevochten, maar is op de televisie doet het prima verkoop van zijn grill, zonder duidelijke problemen. Aan de andere kant zijn zwaar getroffen boksers, het label "punch drunk." Tussendoor zijn boxers met variërende graden van spraakmoeilijkheden, stijfheid, wankel, geheugenverlies, en ongepast gedrag.

Symptomen, wanneer zij zich voordoen, beginnen meestal kort na het einde van de carrière van een bokser. Bij gelegenheid worden ze eerst opgemerkt na een harde wedstrijd. De symptomen ontwikkelen zich gemiddeld 16 jaar nadat ze beginnen te geven, maar soms komen ze al 6 jaar nadat ze beginnen te doos. Hoewel de symptomen worden gerapporteerd in amateurs, ze komen vaker voor bij professionals. Ze komen voor in alle gewichtsklassen, maar komen vaker voor in de zwaargewichten. Het exacte mechanisme waardoor meerdere herhaalde slagen op het hoofd veroorzaakt hersenbeschadiging niet vaststaat, ofschoon zij de diepe middellijn gebieden van de hersenen, met inbegrip van die betrokken bij PD worden zwaarst getroffen. Er wordt gedacht dat zware slagen op het hoofd resulteert in microscopische schade aan deze gebieden. Als de schade zich ophoopt, minimale symptomen fuseren geleidelijk in meer duidelijke symptomen. De boxer is meestal niet bewust van zijn moeilijkheden, zijn vrouw en trainer zijn vaak de eerste om subtiele veranderingen in de persoonlijkheid opmerken. Confrontaties met wetshandhavingsinstanties zijn vaak het gevolg van verlies aan sociale remmingen of plotselinge veranderingen in stemming en gedrag. Deze problemen worden meestal weggeredeneerd als symptomen van depressie, angst, of zelfs het enthousiasme van een onvolwassen veroudering atleet. Een voorbeeld van dergelijk gedrag is de ex-zwaargewicht kampioen Mike Tyson.

Post-mortem onderzoek van de hersenen van boksers onthullen niet de veranderingen van PD-verlies van dopamine cellen in de substantia nigra met de vorming van Lewy lichamen maar het verlies van cellen in verscheidene gebieden van de hersenen, vooral de frontale en temporale kwabben maar ook de substantia nigra en het striatum. De veranderingen lijken op die van de ziekte van Alzheimer en omvatten de verschijning van "zenuwvezel klitten" in de stervende hersencellen.

Lassen

Metalen vergiftiging kan het gevolg zijn van blootstelling aan dampen of wanneer metalen worden ingenomen in besmet voedsel of drank. De meeste metalen worden uitgescheiden door de nieren en ontlasting. Sommige zijn ook uitgescheiden via het speeksel, de transpiratie en de longen. Na een metaal wordt geabsorbeerd, de distributie is afhankelijk van de verwerking, de binding aan eiwitten van het lichaam, en de inwerkingtreding van de brain.Welding is het proces van toetreding tot metalen samen met een vulmiddel en een elektrische boog. De vulstof is een gecoate draad die metalen bijdraagt aan het gewricht. Het proces van het smelten van het metaal en de vulstof produceert dampen en gassen die een aantal elementen, waaronder mangaan, lood, koolmonoxide en fluor bevatten. Lassen kan veroorzaken bovenste ademhalingsklachten, longoedeem (water op de longen), pulmonaire fibrose (littekenvorming van de longen) en long cancer.Welding is ook geassocieerd met blaas en keelkanker. Neurologische complicaties zijn verwardheid en wanen van de dampen (genaamd "fume fever"). PD symptomen zijn beschreven lassers. Hoewel mangaan mijnwerkers zijn bekend bij PD symptomen ontwikkelen van inademen van mangaan stof, het is onduidelijk of dit gebeurt in lassers. Aan de Washington University in St. Louis, een studie vergeleek de kenmerken van de PD in 15 carrière lassers, aan groepen bedienen met PD. Lassers werden blootgesteld aan een gemiddelde van 47.144 lassen uur (5,4 jaar). Lassers had een jongere leeftijd bij het begin (46 jaar) van de PD in vergelijking met de controlegroep (63 jaar). Er was geen verschil in de frequentie van de tremor, traagheid van bewegingen, stijfheid, houdingsinstabiliteit, familiegeschiedenis, klinische depressie of dementie. Alle behandelde lassers gereageerd op levodopa. Motorische fluctuaties en dyskinesieën vond plaats in een vergelijkbare frequentie in lassers en de controlegroepen. PET-scans met 6-fluorodopa verkregen 2 van de lassers toonde resultaten typisch PD. Dit suggereert, maar bewijst niet, dat lassen veroorzaakt een PD-achtige aandoening. Zoals postmortem studies zijn niet gedaan op lassers, het is niet bekend of de pathologie van PD in lassers is vergelijkbaar met of verschillend van PD in de gemiddelde mensen.

Strokes are caused by blockage of arteries: the “pipes” through which blood flows. Arteries harden in older people, especially if they have diabetes, high blood pressure, high cholesterol, and if they smoked. If an artery closes, and if there are no arteries in the neighborhood that can replace it, the region of the brain the artery supplies is infracted: it dies. Unlike PD, where symptoms appear slowly and progress, in a stroke symptoms appear suddenly and do not progress. In PD symptoms do not go away, whereas in a stroke they may. Strokes do not cause PD, but occasionally a person may have many small strokes in the corpus striatum, the region of the brain to which fibers from the substantia nigra go. Strokes in the striatum may cause symptoms of PD. These symptoms do not respond well to PD drugs. The strokes can be seen on an MRI scan (magnetic resonance imaging). This is called “vascular PD.” Sometimes strokes and PD coexist: having PD does not protect you from having strokes, and vice versa.