Wat als ik een erectiestoornis na radicale prostatectomie of bestraling of brachytherapie? Bij het zoeken naar de behandeling van prostaatkanker, veel mensen zijn zeer bezorgd over de effecten van de behandeling op de erectiele functie. In principe alle behandelingen een risico van erectiestoornissen, maar ze verschillen in hoe snel na behandeling van de erectiele dysfunctie optreedt en hoe waarschijnlijk het is optreden. Als u al moeite met erecties, zal geen van de behandelingen voor prostaatkanker verbeteren van uw erecties. De incidentie van erectiele dysfunctie geassocieerd met radicale prostatectomie varieert met de leeftijd van de patiënt, de erectiele functie voor de operatie, zenuw-sparende status en technische bekwaamheid van de chirurg om een zenuwsparende radicale prostatectomie. De incidentie van erectiestoornissen na een zenuwsparende radicale prostatectomie varieert 16-82%. Wanneer het gebeurt met radicale prostatectomie, erectiele dysfunctie is direct en is gerelateerd aan schade van de bekken zenuwen, die zich langs de buitenrand van de prostaat. Mannen die hebben ondergaan nervesparing radicale prostatectomies en die impotent na de operatie kan terugkeer van hun erectiele functie te ervaren over de volgende 12 maanden.

De incidentie van erectiele disfunctie na EBRT varieert 32-67% en wordt veroorzaakt door stralingsgerelateerde schade aan de bloedvaten. In tegenstelling met chirurgie, de erectiele disfunctie optreedt een jaar of meer na de bestraling. De incidentie van erectiele disfunctie is 15-31% in het eerste jaar na EBRT en 40-62% na 5 jaar na EBRT. De incidentie van erectiele disfunctie na tussenliggende zaad behandeling met of zonder vloeistof-dosis bestraling varieert 6-50%. Vergelijkbaar met bestraling, de erectiele dysfunctie meestal uiterlijk met radicale prostatectomie optreden. Hormonale therapie met LHRH analogen of orchidectomie veroorzaakt ook erectiestoornissen, evenals verlies van interesse in seks meeste mannen. Dit verlies van libido is gerelateerd aan het verlies van testosteron, maar waarom het verlies van testosteron veroorzaakt problemen met erectie is niet bekend.

Verschillende behandelingen zijn beschikbaar voor de behandeling van erectiele dysfunctie, waaronder orale, intra-urethrale en injectie therapieën, de vacuüminrichting, en de penisprothese, een apparaat dat operatief wordt geplaatst in de penis en maakt een impotente individu om een erectie ( zie vraag 75, 80-100). In de behandeling van post-radicale prostatectomie erectiestoornissen, de effectiviteit van orale PDE-5 remmers (Viagra, Cialis, Levitra) varieert met zenuw-sparende staat:

Bilaterale zenuwsparende: 71% kans op succes

Eenzijdige zenuwsparende: 50% kans op succes

Non-zenuwsparende: 15% kans op succes

In mannen met bestraling geassocieerde erectiele dysfunctie, orale PDE-5 remmers werken bij ongeveer 70% van individuen. Bij mannen die een erectiestoornis geassocieerd met interstitiële zaad therapie, PDE-5 remmers hebben een slagingspercentage van ongeveer 80% (zie vraag 81 voor het gebruik van PDE-5 remmers). Als orale therapie niet effectief is of als u contra-indicaties voor orale therapie zijn er een verscheidenheid van andere medicijnen / apparaten die kan u toestaan om een adequate erectie voor een bevredigende seksuele functie te bereiken. Zie Vragen 84-99. Urine-incontinentie, het ongecontroleerd urineverlies, is een van de meest hinderlijke risico van prostaatkanker Canc behandeling. Hoewel het meer algemeen geassocieerd met radicale prostatectomie, kan het ook gebeuren na interstitiële zaad therapie, bestraling, en cryotherapie. Urine-incontinentie kan leiden tot angst, hopeloosheid, en verlies van zelfbeheersing en zelfvertrouwen. Angst voor lekkage kan sociale activiteiten en participatie in seks te beperken. Als u last krijgt van deze gevoelens, moet u dit bespreken met uw arts en echtgenoot of significante andere.

Als u aanhoudende urine-incontinentie na een operatie of bestraling, zal uw arts willen de mate en de aard van de incontinentie te identificeren. U wordt gevraagd vragen over het aantal pads die u per dag gebruikt, welke activiteiten neerslaan van de incontinentie, hoe vaak je moet plassen, als u de frequentie of urgentie, hoe sterk je kracht van de urinestraal is, als je het gevoel dat je het legen van uw blaas goed, en welke soorten en hoeveel vocht je drinkt. De arts kan controleren om ervoor te zorgen dat u uw blaas te legen ook. Dit wordt meestal gedaan door het hebben van het plassen en dan het scannen van uw blaas met een kleine ultrasone sonde te bepalen hoeveel urine wordt achtergelaten. Normaal gesproken minder dan 30 cc (een eetlepel) blijft na het plassen. Verschillende vormen van urine-incontinentie bestaan en de verschillende naast elkaar kunnen bestaan. De behandeling van urine-incontinentie afhankelijk van het soort en de typen die kunnen worden aangetroffen bij mannen behandeld voor prostaatkanker omvat stress, overstroming en aandrangincontinentie. Mannen die een radicale prostatectomie hebben ondergaan ervaren meestal een vorm van stress-incontinentie genoemd intrinsieke sfincterdeficiëntie. Stress-incontinentie kan ook later tussenliggende zaad therapie en is veel vaker als een TURP van de prostaat uitgevoerd in het verleden. Bij mannen, urine controle is vooral op de blaas door de interne sluitspier. Deze spier blijft gesloten en opent alleen tijdens het plassen. Een extra spier, de externe sfincter ligt verder van de blaas en het terug spieren. De externe sluitspier is de spier die je contract wanneer je voelt de drang om te plassen en er is geen badkamer in zicht. Tijdens een radicale prostatectomie, wordt de interne sfincter vaak beschadigd door verwijdering van de prostaat, omdat het ligt net aan de bovenkant van de prostaat. Continentie dan afhankelijk van het vermogen van de overblijvende urethra te sluiten (coapt) en de externe sluitspier.

Urge-incontinentie is het onwillekeurig urineverlies verbonden urinedrang en is gerelateerd aan een overactieve blaas. Hoewel minder algemeen dan intrinsieke sfincter deficiëntie bij mensen die radicale prostatectomie ondergaan hebben, kan het aanwezig alleen of in combinatie met intrinsieke sfincter deficiëntie. Overactieve blaas en een verminderde capaciteit van de blaas komen vaker voor bij mensen die bestraling voor prostaatkanker hebben ondergaan. Urge-incontinentie kan worden behandeld met antimuscarinerge middelen, medicijnen die de blaasspier ontspannen.

Overflow incontinentie is het onwillekeurig urineverlies betrekking op de onvolledige lediging van de blaas. Na radicale prostatectomie, kan dit optreden als belangrijke littekenvorming (een blaashals contractuur) aanwezig op de blaas gebied is. Behandeling van de blaashals contractuur verlicht vaak de overflow incontinentie. Andere symptomen zijn een zwakke urinestraal en het gevoel van onvolledige blaas ledigen. Met overflow incontinentie, zouden de blaas scanner een grote hoeveelheid urine in de blaas na het plassen tonen. Urethrastricturen na EBRT kan ook leiden tot overflow incontinentie, verwijding van dergelijke vernauwingen ook het verbeteren van de overflow incontinentie. Urethrastricturen steeds terug komen, en dagelijks in en uit passage van een katheter buiten de plaats van de vernauwing helpt herhaling van de vernauwing te voorkomen. Zwelling van de prostaat na interstitiële zaad therapie kan leiden plassen problemen, die, indien herkend, kan leiden tot overflow incontinentie. Initiële behandeling van overflow incontinentie na zaad therapie is met schone intermitterende catheterisatie, en eventueel het toevoegen van een alfa-blokker (Hytrin, Cardura, Flomax, Rapaflo) en een niet-steroïde anti-inflammatoire. Uw arts kan wensen verdere studies uit te voeren (zie urodynamica in vraag 34) om de oorzaak van uw incontinentie verder te identificeren.

Behandeling Opties

Zodra de oorzaak en de ernst van de urine-incontinentie is beoordeeld, kan je dan beginnen aan de behandeling. In alle gevallen van incontinentie is het belangrijk om ervoor te zorgen dat u regelmatig plassen, dat wil zeggen, om de 3 uur, en het vermijden van alcohol en cafeïnehoudende vloeistoffen. Cafeïne en alcohol zorgen dat de nieren meer urine maken en zijn blaas irriterende stoffen. Het kan ook nuttig zijn zure voedingsmiddelen en voedingsmiddelen met veel hete kruiden vermijden omdat deze kunnen ook als blaas irriterende stoffen. Als een blaashals contractuur aanwezig is, kan de behandeling bestaan uit dilatatie of incisie. Er bestaat een risico van stress-incontinentie na incisie van een blaashals contractuur. Als overflow incontinentie optreedt na interstitiële zaad therapie, kan uw arts u een medicijn genaamd een alfa-blokker aan de prostaat, een anti-inflammatoire drug ontspannen geven, en voorschrijven schone intermitterende katheterisatie totdat je plassen op uw eigen. Meestal plassen problemen van deze aard na interstitiële zaad therapie te lossen met de tijd, dus aanvullende behandeling is zelden nodig. Uw arts zal heel terughoudend om iets agressievere de eerste 6 maanden na de plaatsing van de zaden vanwege het hoge risico van urine-incontinentie met TURP doen.

Overactieve blaas wordt behandeld met medicijnen die de blaasspier, de meest voorkomende waarvan antimuscarinica genoemd, waaronder relax:
• oxybutynine (Ditropan) • Ditropan XL
• tolterodine (Detrol) • Detrol LA
• solifenacin (Vesicare)
• trospium chloride (SANCTURA)
• SANCTURA XR • darifenacine (Enablex)
• oxybutynine patch (Oxytrol)
• oxybutynine gel (Gelnique)
• fesoterodine (Toviaz)

Meer voorkomende bijwerkingen van deze medicijnen zijn een droge mond, blozen, constipatie, en, bij sommige patiënten, wazig zicht. Droge mond en constipatie tarieven worden verminderd met de langwerkende formuleringen. Een verscheidenheid van de behandeling opties bestaan voor stress-incontinentie, waaronder bekkenbodemspieroefeningen, een penis-klem, collageen injectie, een kunstmatige sluitspier, en een mannelijke urethrale sling. Bekkenbodemspieroefeningen: Bekkenbodem spieroefeningen zijn bedoeld om deze spieren te versterken. Om deze spieren te identificeren, probeer dan gewoon stoppen van uw urinestraal tijdens het plassen. De oefeningen omvatten repetitieve samentrekken en ontspannen van de bekkenbodemspieren minstens 20 keer per dag elke dag van de week. Bekkenbodem stimulatie en biofeedback kun je deze spieren beter te identificeren en om de sterkte van de weeën te controleren. Penisklem: Verschillende penis klemmen zijn beschikbaar, en alle van hen hebben hetzelfde principe, dat is om de plasbuis te comprimeren tot urineverlies (figuur 14) te voorkomen. Zij moeten worden gedragen voor korte periodes alleen tijd en mag niet worden achtergelaten op de hele dag. Als ze gelaten gedurende lange tijd, kunnen zij schade aan de penis huid en de urethra veroorzaken. De klem moet worden verwijderd als u nodig hebt om te urineren. De penis klem mag niet de plaats van bekkenbodemspieroefeningen te nemen, maar veeleer moet worden gebruikt als back-up maatregel. Bijvoorbeeld, als je gaat uit eten en willen zeker dat er geen lekkage te maken, dan moet je de penis klem gebruiken.

Collageeninjectie: Collageen is een chemische stof die wordt gevonden door je hele lichaam. Het collageen dat wordt gebruikt om urine-incontinentie is afgeleid van een koe. Want het komt uit een bron buiten je lichaam, 83 je moet de huid testen moet je ervoor zorgen dat je niet allergisch bent voor het collageen. Het collageen wordt geïnjecteerd in de blaashals en proximale urethra om de urethra samenkomen (coapt) (Figuur 15). De hoeveelheid collageen geïnjecteerd bij elke behandeling varieert van persoon tot persoon. Het collageen injectie kan worden uitgevoerd in het kantoor van de uroloog onder plaatselijke verdoving of in de operatiekamer onder spinale of algemene anesthesie. Vaker wordt het collageen retrograde geïnjecteerd door een cystoscoop die wordt geplaatst door de penis urethra en geplaatst vlak voor de injectie. Een lange, dunne naald wordt vervolgens door de omvang, voortbewogen in de urethra op de juiste plaats waar het collageen wordt geïnjecteerd. Het collageen wordt geïnjecteerd op verschillende plaatsen in de urethra tot de uroloog tevreden met de hoeveelheid urethrale coaptatiegebied. Sommige urologen verkiezen om de procedure antegrade voeren. Een kleine naald wordt door de onderbuik huid in de blaas. Een kleine draad wordt dan door de naald in de blaas, en de naald wordt verwijderd. Kleine dilatatoren worden vervolgens over de draad geplaatst om een opening die groot genoeg is voor de cystoscoop, die vervolgens wordt geplaatst door de opening in de buikhuid in de blaas maken. De blaashals wordt geïdentificeerd en collageen geïnjecteerd. Vaak wordt meer dan een behandelsessie nodig. Typisch 03:57 injecties, elke 4 weken, noodzakelijk. Het is ook mogelijk dat herhaalde collageen injecties nodig zijn op de lange termijn. Collageen injecties geven een continentie van ongeveer 26% in postprostatectomy incontinentie en een vermindering van het aantal elektroden die per dag een extra 37% van de mannen.

De voordelen van collageeninjectie zijn dat het minimaal invasief is herhaalbaar, het wordt geassocieerd met een korte herstelperiode, en als het niet lukt, is het niet belet om andere vormen van therapie. Nadelen van collageen therapie zijn dat slechts een klein percentage van de mannen worden helemaal droog, een klein aantal mannen het ontwikkelen van een infectie van de urinewegen, en 11% van de mannen hebben voorbijgaande urineretentie waarvoor schone intermitterende katheterisatie. Permanente retentie is niet gemeld. Ten slotte zal een aantal individuen voorbijgaande dysurie (pijn met plassen) en urgentie ervaren na de procedure. De beste kandidaten voor collageen zijn mannen die hebben een hogere druk Valsalva lek punt (60 cm H2O), die niet beschikken over een overactieve blaas, hebben geen bestraling of cryotherapie gehad, en die hebben niet een krachtige insnijding van een blaashals contractuur had.

Artificiële urinaire sfincter: De kunstmatige sluitspier is een mechanisch apparaat dat bestaat uit een manchet die is geplaatst rond de urethra, een pomp die is geplaatst in het scrotum en een reservoir dat is geplaatst in de buik (figuren 16 en 17). Al deze onderdelen en de slang die hen verbindt zijn begraven onder de huid en niet zichtbaar. De manchet blijft gevuld met steriele vloeistof en comprimeert de urinebuis. Wanneer u wenst om te plassen, wordt de pomp gedrukt, die vloeistof overbrengt uit de manchet, zodat u om te plassen. De manchet vult automatisch de urethra te comprimeren. Plaatsing van de kunstmatige sluitspier vereist algemene of spinale anesthesie en een overnachting in het ziekenhuis. Aanvankelijk na de operatie, wordt de sfincter gedeselectederd zodat het niet werkt. Het zal worden geselectederd 4 tot 6 weken na de operatie, als de weefsels genezen en zwelling en gevoeligheid zijn verdwenen. De kunstmatige sluitspier biedt continentie van 20 tot 90%, waaronder mannen die ofwel helemaal droog of die gebruik maken van een pad per dag. De sluitspier kan gebruikt worden na collageen is mislukt. Nadelen van de sluitspier omvatten mechanische defecten tarieven van 10 tot 15%, erosiesnelheid van 0 tot 5%, en infectie van 3%. De manchet kan eroderen of verplaatsen, in de urethra of door de huid en andere delen van de sluitspier kan eroderen in de huid of elders. Als er een erosie, moet het apparaat worden verwijderd. Evenzo, indien de sluitspier geïnfecteerd, moet worden verwijderd. Het is heel belangrijk dat een urodynamische onderzoek worden uitgevoerd voordat de sfincter geplaatst om ervoor te zorgen dat de blaas heeft een adequate hoeveelheid urine bij lage drukken en een overactieve blaas, die aanvullende behandeling vereist identificeren.

Man sling: De fascial sling is gebruikt voor verscheidene jaren bij vrouwen met stress incontinentie en heeft bewezen een succesvol en duurzaam procedure. Door zijn succes bij vrouwen, is meer recent gebruikt bij mannen die incontinent na radicale prostatectomie. De sling kan afgeleid zijn van weefsel van de patiënt, uit kunststof of uit kadavers. Het doel van de sling is om weefsel onder het urethra om als een schoor of hangmat. Het weefsel wordt verankerd aan ofwel de buikwand of het schaambeen. Slagingspercentages met de mannelijke strop variëren, maar ongeveer 50% zal droog met een enkele procedure en natrekken van de strop in degenen die incontinent zijn na de eerste operatie de kans op succes kunnen verbeteren. In een lange-termijn studie, werden 64% van de patiënten verbeterd en vereist twee of minder pads per dag na de slinger en 36% vereist nul pads per dag. Dit is een chirurgische procedure die meestal van een nacht in het ziekenhuis. Urineretentie kan voorkomen dat CIC vereist op korte termijn en het loskomen van de sling als hardnekkig. Complicaties van chirurgie zijn de noodzaak van een herziening, erosie van de strop, en infectie.

Wat zijn de bijwerkingen van bestraling ? Externe bestraling ( bestraling ) is het gebruik van radiotherapie om kankercellen te doden of te inselectedren . De totale dosis straling wordt gegeven in afzonderlijke individuele behandelingen , zogenaamde fractionering . Kankercellen zijn het meest gevoelig voor straling in verschillende fasen van hun groei

Door de straling op een dagelijkse basis , de stralingsoncoloog hoopt de kankercellen te vangen in de kwetsbare fase van groei en ook te voorkomen dat de cellen van tijd hebben om te herstellen van de stralingsschade . Conforme bestraling gebruikt CT-beelden om de straling doelstellingen en de normale tissues.With driedimensionale afbeeldingen beter te visualiseren , kan de stralingsoncoloog kritische structuren , zoals de blaas , het rectum en de heupbeenderen identificeren . Hierdoor kan de stralingsoncoloog meer straling ( 72-82 Gy tegenover 66-72 Gy bestraling met standaard ) leveren aan het prostaatweefsel maar de hoeveelheid normaal weefsel dat bestraald verminderen . Het voordeel van conforme bestraling dan bestraling is dat conforme bestraling veroorzaakt minder rectale en urine irritatie . De bouw van een immobilisatie apparaat ( houder) en de plaatsing van kleine , zorgen permanente tatoeages dat u goed gepositioneerd voor de bestraling elke dag . Door de hulp van computers , kan de stralingsoncoloog aanvaardbare dosisverdeling de prostaat en omliggende weefsels definiëren , en de computer bepaalt de geschikte straalconfiguratie deze gewenste verdeling te creëren .

Wie is een kandidaat voor conforme bestraling ?

Mannen die kandidaat zijn voor conventionele bestraling zijn ook kandidaten voor conforme bestraling . Net als andere curatieve behandelingen , het ideale patiënt een levensverwachting van 7 tot 10 jaar . In het hoger - risico patiënten , de verhoogde stralingsdosis gebruikt met conforme bestraling veroorzaakt een significant betere daling van PSA progressie dan de dosis die in conventionele bestraling . Er lijkt niet een PSA progressievrije overleving met conforme bestraling in vergelijking met conventionele bestraling bij patiënten met een laag risico op prostaatkanker . Mannen die een PSA > 10 ng / ml of met een tumor die klinisch stadium T3 zijn de meeste kans om te profiteren van de hogere stralingsdoses die kan worden bereikt met conforme bestraling . Zij kunnen profiteren van de combinatietherapie , zoals hormoontherapie voor 6 maanden plus bestraling . Voor patiënten met lokaal gevorderde of high -grade ziekte ( Gleason -score> 7) studies hebben aangetoond dat 2 tot 3 jaar van postradiatie adjuvante therapie helpt bij het verbeteren overleven . De hoeveelheid straling en het stralingsveld verschillen per individu en afhankelijk van de klinische fase en Gleason rang . Contra bestraling omvatten een geschiedenis van inflammatoire darmziekten , zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa of een voorgeschiedenis van bekkenradiotherapie .

Wat zijn de bijwerkingen en risico's van bestraling en conforme bestraling ?

De bijwerkingen van bestraling of conforme bestraling kan zowel acuut ( optredend binnen 90 dagen na EBRT ) of laat ( voorkomend > 90 dagen na EBRT ) . De ernst van de bijwerkingen varieert met de totale en de dagelijkse dosis straling , het type behandeling , de plaats van behandeling en de tolerantie van het individu . De meest opgemerkt bijwerkingen zijn veranderingen in de stoelgang , darm bloeden , huidirritatie , oedeem , vermoeidheid , en urine-symptomen , waaronder dysurie , frequentie , aarzeling , en nycturie . Minder vaak kan zwelling van de benen , scrotum of penis optreden . Late bijwerkingen zijn persistentie van darmstoornis , persistentie van plasklachten , urine bloeden , urethrale strictuur , en erectiestoornissen .

darm Wijzigingen

Een verandering in de stoelgang is een van de meest voorkomende bijwerkingen van bestraling . Patiënten kunnen diarree , buikkrampen , het gevoel om een stoelgang , rectale pijn , en bloeden te ontwikkelen. Meestal, als deze bijwerkingen zullen optreden , doen ze dat in de tweede of derde week van behandeling. Rectale pijn kan worden behandeld met warm Sitz baden , hydrocortison - bevattende crèmes ( ProctoFoam HC , Cortifoam ) of anti - inflammatoire zetpillen ( Anu - sol , Rowasa ) . Na darm effecten omvatten blijvende veranderingen in de darmfunctie , rectale fistel of perforatie ( een gat in de endeldarm ) en bloeden . Rectale fistel en perforatie zijn zeldzaam en vereisen vaak chirurgische behandeling .

huidirritatie

Hoe huid verdraagt straling afhankelijk van de dosis straling gebruikt en de locatie van de huid aangetast . Het perineum en de plooi onder de billen zijn zeer gevoelig en kan rood worden , vlok , of afvoer vloeistof. Om verdere irritatie te voorkomen , voorkomen dat er zeep, deodorants , parfums , poeders , cosmetica , of lotions om de geïrriteerde huid . Nadat u het gebied te wassen, maak hem voorzichtig droog . Katoenen ondergoed en loszittende kleding kan helpen voorkomen dat verdere irritatie . Als de geïrriteerde huid droog , topicale therapieën , zoals vaseline ( vaseline ) , lanoline , zinkoxide , Desitin , Aquaphor , Procto - schuim en maïszetmeel , worden toegepast .

zwelling

Oedeem van de benen , scrotum en penis kunnen zelden voorkomen , maar als dat zo is , het komt vaker voor bij mensen die voorafgaand bekken lymfeklierdissectie hebben ondergaan . Onderste extremiteit oedeem kan worden behandeld met ondersteunende kousen , TED slang , en de hoogte van de voeten bij het zitten en liggen . Penis en scrotum oedeem is vaak moeilijk te behandelen .

plasklachten

De urogenitale symptomen van dysurie , frequentie , aarzeling en nocturie zijn gerelateerd aan veranderingen die optreden in de blaas en urethra als gevolg van blootstelling aan straling . De blaas kan niet vasthouden veel urine vanwege de irritatie en littekens , en irritatie van de blaas voering kan meer vatbaar voor bloeden maken . Blaasontsteking komt meestal ongeveer 3 tot 5 weken in de radiotherapie geleidelijk afneemt ongeveer 2 tot 8 weken na de voltooiing van bestralingen . Urine anesthetica ( phenazopyridine HCL [ Pyridium ] ) en de blaas relaxantia ( antimuscarine ) kan nuttig zijn bij het verminderen van de frequentie van urineren .

Wat is het slagingspercentage met bestraling / conforme bestraling ? Het succes varieert met de eerste PSA -niveau. In een studie , 89-92 % van de mannen die met conforme bestraling waarvan voorbehandeling PSA was < 10 ng / ml vertoonde geen verhoging van PSA na 5 jaar . Degenen met een voorbehandeling PSA van 10-19,9 ng / ml had een 82-86 % kans op geen verhoging van PSA-niveau na 5 jaar , vergeleken met een 26-63 % kans op geen verhoging van PSA na 5 jaar bij mannen met een voorbehandeling PSA van > 20 ng / mL . Mannen met T1 en T2 tumoren overlevingskansen die vergelijkbaar zijn met die met radicale prostatectomie zijn . In deze personen , de klinische tumor overleving is 96 % na 5 jaar en 86 % bij 10 jaar

Wie is een kandidaat ? Wat zijn de risico's? Brachytherapie is afgeleid van het Griekse woord brachy , wat betekent dat in de buurt van . Brachytherapie is een techniek die ofwel permanent radioactieve zaden ( Figuur 13 ) of tijdelijke naalden direct in de prostaat worden geplaatst . Palladium 103 en jodium 125 zijn twee radioactieve middelen die kunnen worden gebruikt voor permanente zaaien en beide zijn effectief bij de behandeling van prostaatkanker . Palladium geeft een hogere initiële dosis straling wanneer het wordt geplaatst , en sommige mensen denken dat het nuttiger in hoogwaardige , snelgroeiende tumoren kunnen zijn . Palladium vaak wordt gebruikt voor tumoren met Gleason score van ten minste 7 en jodium wordt gebruikt voor tumoren met Gleason score van 6 of lager . Voordat de zaden worden geplaatst , ofwel een transrectale echografie of een CT- scan van de prostaat uitgevoerd om het prostaatvolume beoordelen . Dit helpt bij het bepalen plaatsing van de naald en het zaad positionering binnen de naald . Typisch het doelvolume omvat de oorspronkelijke prostaatvolume plus 2 mm marge lateraal en ventraal van de prostaat , en extra 5 mm marge aan de boven en onderkant van de prostaat . Deze meting wordt gedaan om te proberen te verzekeren dat de prostaat capsule in de behandeling . Geen extra marges posteriorly toegevoegd om zowel letsel bij de endeldarm . Het is ook belangrijk om de door de urethra ontvangen dosis urethrale irritation.Typically voorkomen beperken , wordt een dosis van 144 Gy gegeven jodium 125 en 125 Gy wordt gegeven palladium 103 . Jodium 125 heeft een halfwaardetijd van 60 dagen , terwijl palladium heeft een halfwaardetijd van slechts 17 dagen .

De meest voorkomende bijwerkingen van interstitiële zaad therapie omvatten voiding problemen gerelateerd aan blaasuitgang , incontinentie en rectale ulceratie en bloeden . Daarnaast is in sommige patiënten een goedaardige verhoging van de PSA later interstitiële zaad therapie . Urinaire symptomen eerder optreden met palladium , omdat het releases hoge energie eerder dan jodium . Particulieren kunnen frequent urineren , dysurie , of urineretentie ontwikkelen. Urinaire symptomen , als ze niet zijn gekoppeld aan urineretentie , worden vaak behandeld met niet-steroïde anti - inflammatoire en een alfa - blokker , zoals doxazosine ( Cardura ) , terazosin ( Hytrin ) , alfuzosine ( Uroxatral ) , tamsulosine ( Flomax ) en silodosin ( Rapaflo ) . Ze hebben vaak verdwijnen na 1-4 maanden, maar kan gedurende 12 tot 18 maanden .

blaas Outlet

Obstructie Trouble plassen na tussenliggende zaad therapie optreedt in 7 tot 25 % van de patiënten , mogelijk als gevolg van bloedstolsels in de blaas of zwelling van de prostaat . Ongeveer 10 % van de mannen zal acute urineretentie , waarvoor tijdelijke plaatsing van een Foley katheter ervaren. Uw arts kan vragen om te proberen sommige medicijnen , zoals een alfa - blokker , zoals doxasin ( Cardura ) , terazosine ( Hytrin ) , tamsulosine ( Flomax ) of silodosin ( Rapaflo ) , en / of een anti - inflammatoire ( bijvoorbeeld ibuprofen ) ( zie vraag 39) . Als u niet in staat om te vervallen voor een tijdje , dan is een suprapubische buis of schone intermitterende catheterisatie kan het gemakkelijker voor je. Een buis is een suprapubische katheter die wordt geplaatst door de huid van de onderbuik in de blaas om de urine af te voeren. Het blijft op zijn plaats totdat u kunt plassen op uw eigen. Het heeft de voordelen van te kunnen worden veranderd op een maandelijkse basis in het kantoor van uw uroloog , en het veroorzaakt geen urethra irritatie als een Foley katheter. Intermitterende catheterisatie omvat het plaatsen van een katheter door de penis in de blaas naar de blaas uitlekken op een regelmatig schema ( meestal om de 4 tot 6 uur ) gedurende de dag. De voordelen van schone intermitterende catheterisatie zijn dat het u toestaat om te weten wanneer je in staat bent om te vervallen op uw eigen zijn , het minimaliseert de blaas en de urethra irritatie, en het heeft minder kans op infecties en blaasstenen op de lange termijn . Hoewel het ontmoedigen staat te urineren na de procedure , is het belangrijk om tijd te passen en of het probleem op te lossen mogelijk . Een TURP moet worden uitgesteld om u een voldoende proef vanwege het verhoogde risico op urine-incontinentie te geven .

urine-incontinentie

Urine-incontinentie is ongewoon bij mannen die interstitiële zaad therapie die < 1 % . Echter , bij mensen die een vroegere TURP hebben , het risico van incontinentie is 25 % en tot 40 % of meer dan een TURP is uitgevoerd .

Rectale Zweren / Bloeden

Rectale irritatie treedt niet zo vaak als urine-symptomen en de neiging om sneller dan urine-symptomen doen verbeteren. Minder dan 5 % van de patiënten een rectale zweer of rectaal bloeden , die optreedt als gevolg van irritatie van de rectale voering . Het kan gepaard gaan met pijn , rectale spasmen , en het gevoel dat men nodig heeft om een stoelgang . Deze aandoening kan worden behandeld met diverse actuele medicatie , waaronder Anusol , hydrocortison , hydrocortison Proctofoam , mesalamine ( Rowasa ) zetpillen , Metamucil en een laag ruwvoer dieet .

PSA " Bounce " of " Blip "

Dit gebeurt wanneer de PSA stijgt op twee opeenvolgende bloed trekt en vervolgens daalt en laag blijft zonder weer te stijgen . De oorzaak van dit verschijnsel is niet bekend . Het komt voor bij ongeveer een derde van de mensen die met interstitiële zaden en treedt meestal ongeveer 9 tot 24 maanden na de behandeling . Het kan al dan niet gepaard gaan met symptomen van prostate inflammatie; indien dergelijke symptomen aanwezig zijn , dan behandeling van prostatitis kan verminderen de symptomen en PSA .

urethrale strictuur

Deze vernauwing van de urethra is gerelateerd aan de ontwikkeling van littekenweefsel en komt in 5 tot 12% van de mannen , en neigt later ontwikkelen. Het kan aanwezig zijn met een verandering in de kracht van de stroom of de noodzaak om de stam te vervallen. Een vernauwing wordt geïdentificeerd door cystoscopie in de spreekkamer . Behandeling van de strictuur afhankelijk van de locatie en omvang van de strictuur , kan eenvoudig kantoor dilatatie of een incisie onder verdoving .

erectiestoornissen

Dit kan voorkomen in zoveel als 40 tot 60 % van de mannen die tussenliggende zaad therapie ondergaan . Unlike radicale prostatectomie , de erectiele dysfunctie treedt meestal op een jaar of langer na de procedure en niet direct . Zoals met post radicale prostatectomie ED , zijn er een verscheidenheid aan opties beschikbaar om het te behandelen ( zie deel III , erectiestoornissen ) .

Wie is een kandidaat voor interstitiële zaad therapie ?

Net als radicale prostatectomie , het doel van interstitiële therapie is om de patiënt te genezen van prostaatkanker . Met dit in het achterhoofd , moet de kandidaat een levensverwachting van meer dan 7 tot 10 jaar en geen onderliggende ziekte die de procedure zodanig dat hij niet zal profiteren van een remedie contra-indicatie zou hebben . Mannen met significante obstructieve plasproblemen en / of prostaat volumes groter dan 60 ml hebben een verhoogd risico voor het vervallen van problemen en urineretentie na de procedure . Mannen die een voorafgaande TURP hebben ondergaan, hebben een verhoogd risico voor urine-incontinentie na brachytherapie . Mannen met klinisch gelokaliseerde prostaatkanker van laag tot gemiddeld risico zijn kandidaten voor interstitiële zaad therapie . Mannen met hoog risico prostaatkanker ( PSA > 20 ng / mL , Gleason -score> 8 , of stadium T3a prostaatkanker) mogen niet worden behandeld met interstitiële zaad therapie alleen . Afhankelijk van het risico, hormonale therapie gebruikt naast interstitiële zaad therapie .

In sommige individuen die worden geacht een hoger risico , kan uitwendige bestraling worden gebruikt als aanvulling op interstitiële zaad therapie . Interstitiële zaad therapie beperkt in zijn vermogen om weefsel te bereiken buiten de prostaat , vooral de achterkant van de prostaat . De toevoeging van bestraling kan helpen bij patiënten die geacht worden met een hoog risico op de ziekte penetreren via of buiten de prostaat capsule . Gebruik van interstitiële zaden alleen is geschikt voor patiënten met tumoren in klinische fase T1c om T2a , een Gleason score < 6 en een PSA < 10 . Patiënten met een Gleason score van 7 of hoger , een PSA > 10 , tumoren in klinische fase T2b of minimale T3a , en ten minste vier van zes biopsieën positief voor kanker of perineurale invasie de biopsie lijken de best gediend door de combinatie zijn van interstitiële zaden en bestraling .

Hoe wordt een gecontroleerd na interstitiële zaad therapie en wat is de kans op succes?

Unlike met radicale prostatectomie , de prostaat blijft in het lichaam en dus de PSA niet afneemt tot een detecteerbaar niveau . Bovendien kan het minstens 2 jaar duren voor het PSA tot het laagste niveau ( PSA nadir ) te bereiken . De PSA wordt meestal gecontroleerd 1 maand na het zaaien , dan elke 3 tot 6 maanden daarna 2 jaar als het niveau stabiel blijft . Na 2 jaar , wordt de PSA jaarlijks gecontroleerd. In januari 2005 de definitie van PSA falen na bestraling werd verfijnd . De Phoenix definitie definieert PSA falen na bestraling een stijging van 2 ng / ml of meer boven de nadir PSA met of zonder het gebruik van androgeen blokkade .

Een stijging van PSA optreden in zoveel als een derde van de patiënten in de eerste en tweede jaar na de implantatie . Dit heet een goedaardige PSA bult , en het lijkt gerelateerd te zijn aan de late weefsel reacties op de straling , maar het betekent niet dat de zaden hebben gefaald of dat u een verhoogd risico van mislukking . In deze situatie , heeft de PSA niet blijven stijgen en dit is hoe men telkens een PSA bult van een mislukking . De resultaten van prostaat brachytherapie zijn vergelijkbaar met die van radicale prostatectomie voor 5 tot 7 jaar na behandeling . De gegevens op lange termijn ( dat wil zeggen , de gegevens langer dan 10 jaar na de behandeling ) zijn beperkt. Gerapporteerde studies tonen succespercentages tussen 64 tot 85% tien jaar succesvol wordt bepaald door ofwel een PSA < 0,5 ng / mL of afwezigheid van drie opeenvolgende stijgingen van PSA bij patiënten die brachytherapie bestraling ontvingen

Alle chirurgische ingrepen hebben risico's, en de voorkomende zijn infectie, bloeden, pijn en verdoving complicaties. Grotere chirurgische ingrepen, die langere operatieve tijden betrekken en verminderde postoperatieve mobiliteit, hebben het risico van bloedstolsels in de benen (diepe veneuze trombose), longembolie, longontsteking, en stress-gerelateerde maagzweren. Complicaties van radicale prostatectomie omvatten hernia, aanzienlijke bloeden bloedtransfusie nodig, infectie, anestheticrelated complicaties, impotentie, incontinentie, blaas nek contractuur, diepe veneuze trombose, rectaal letsel en dood. Bloeden Meestal het bloedverlies minder dan een pint (eenheid) bloed, maar in ongeveer 5 tot 10% van de gevallen een bloedtransfusie nodig. De hoeveelheid bloedverlies is doorgaans lager met zowel laparoscopische en robot-geassisteerde radicale prostatectomies te zijn, in vergelijking met radicale prostatectomie retropubic openen.

Infectie Verschillende soorten infecties kunnen optreden bij deze operatie. Een huidinfectie (cellulitis) kan op de incisie kan een abces optreden onder de huid of diep in het bekken of een urineweginfectie optreden. Een huidinfectie op de incisie meestal presenteert met roodheid, zwelling, gevoeligheid, en af en toe, drainage op de incisie. Zonder pus, dat meestal met succes kan worden behandeld met orale antibiotica, zelden zijn intraveneuze antibiotica geïndiceerd.

Abcessen verzamelingen van pus en optreden net onder de huid of dieper in het bekken en vereisen drainage. Meer oppervlakkige abcessen kunnen worden behandeld door het openen van de incisie, het aftappen pus en verpakken van de wond met steriel gaas. De verpakking wordt voortgezet tot het gebied geneest. Wanneer het abces in het bekken, kan het vaak worden behandeld door een afvoer door de huid in het abces en aftappen van de pus. Dit wordt vaak gedaan onder x-ray begeleiding door een interventieradioloog. Urineweginfecties gevolg van de katheter, waarbij de blaas afvoert tijdens het genezingsproces. Het risico van een urineweginfectie toeneemt met het aantal dagen dat de catheter op zijn plaats. Omdat de meeste urologen laat de katheter in 1 tot 2 weken na de operatie, kan uw uroloog heeft u een urinemonster af te zetten bij het lab 2 tot 3 dagen voor de katheter wordt verwijderd, zodat ze kunnen detecteren of er bacteriën aanwezig en zo is zo behandelen de bacteriën een infectie voorkomen nadat de katheter is verwijderd. Tekenen van een infectie van de urinewegen omvatten vaak moeten plassen, urgentie en ongemak bij het plassen, en soms een lichte koorts.

Verdoving Complicaties

De meeste patiënten ondergaan algemene anesthesie voor hun radicale prostatectomie, maar kan de procedure onder spinale anesthesie worden uitgevoerd. Epidurale anesthesie kan vaak worden gebruikt om postoperatieve pijnbestrijding te verbeteren en de anesthesie-eisen te verlagen. De meest voorkomende bijwerkingen van narcose zijn kriebelende keel, misselijkheid en braken, maar significante verdoving complicaties zijn zeldzaam. Bij epidurale katheters, mogelijke bijwerkingen omvatten verlaging van de bloeddruk en spieren blokken, die beweging van een been kan beïnvloeden.

Impotentie

Impotentie of erectiele dysfunctie, is helaas een gemeenschappelijk bepaalde risico van radicale prostatectomie. De zenuwen die de penis en deze voeding zijn betrokken bij het erectiele proces liggen langs elke zijde van de prostaat en de urethra. Ze kunnen bewust worden genomen door de chirurg (niet-zenuwsparende radicale prostatectomie), of ze kunnen permanent of tijdelijk tot gewond. De beslissing om te proberen om een of beide zenuwbanen sparen varieert met de expertise van uw chirurg, uw Gleason score, uw PSA-niveau, en het volume van de tumor op de biopten. De incidentie van postoperatieve erectiele disfunctie kan zo laag als 25% bij mannen jonger dan 60 jaar die bilaterale zenuwsparende radicale prostatectomie ondergaan, of het kan bij mannen zo hoog als 62% ouder dan 70 jaar die ondergaan eenzijdige zenuwsparende radicale prostatectomie. Vele factoren kunnen uw erectiele functie beïnvloeden na de operatie, met inbegrip van uw erectiele functie voor de operatie, uw leeftijd, uw pathologisch tumorstadium, en de mate van bescherming van de zenuwen. Erectiele disfunctie na radicale prostatectomie kan besluiten over het eerste jaar of twee na de operatie. Gedurende die tijd en als het probleem zich blijft voordoen, kunt u de behandeling voor het zoeken (zie het derde deel hoofdstuk over erectiestoornissen). Na een radicale prostatectomie, je hebt geen ejaculaat, omdat de bronnen van de vloeistof ofwel worden verwijderd (prostaat en zaadblaasjes) of afgebonden (de zaadleider). Echter, moet u nog steeds climax (bereiken van een orgasme).

Urine-incontinentie

Urine-incontinentie is een ander risico van radicale prostatectomie. Incontinentie kan variëren van geen tot blijvende incontinentie, zodanig dat elke keer dat je beweegt je urine lekken. De meest voorkomende vorm van incontinentie is spanningsgerelateerd incontinentie, lekkage die optreedt wanneer u de druk in uw buik, zoals wanneer je naar beneden te dragen, pak iets zwaars, lachen of hoesten verhogen. De incidentie van incontinentie varieert van 1 tot 58%, en een van de redenen voor het brede scala van de gerapporteerde incidentie van incontinentie is dat de definitie van incontinentie varieert. Als men alle lekken aan incontinentie, dan is de incidentie hoger zou zijn dan wanneer incontinentie werden gedefinieerd als lekkage voldoende om een pad wijzigen van een dag. Zoals met erectiestoornissen, incontinentie kan verbeteren of op te lossen in de tijd. Risico's voor de incontinentie na de operatie zijn: eerdere bekkenbestraling en oudere leeftijd. Er zijn vele opties beschikbaar voor de behandeling van urine-incontinentie na radicale prostatectomie (zie vraag 24).

Cliff 's reactie:

Ik dit risico het meeste vreesde. Ik herinner me nog steeds de luiers en pads de dag had ik mijn katheter verwijderd. "Mijn God," dacht ik, "ik ben 60 jaar oud en ik ga dragen luiers." Onnodig te zeggen, mijn vrouw heeft geen sympathie toen ik klagen over de mogelijkheid van het hebben van een pad te dragen. Ik had geluk, maar, ik had twee kleine "rampen" s nachts en dat was het voor mijn incontinentie. Ik gooi alle van die luiers en pads binnen een week.

Blaashals Contractuur

Een blaashals contractuur is littekenweefsel dat zich ontwikkelt in het gebied waar de blaas en urethra elkaar genaaid. Dit probleem komt voor bij ongeveer 1 op de 20 tot 30 prostatectomies. De tekenen en symptomen van een blaashals contractuur omvatten verminderde kracht van de stroom en persen (duwen) om te plassen. De blaashals contractuur er gedurende een kantoor cystoscopie, waarbij een cystoscoop, een telescoop-achtig instrument, wordt door de urethra tot aan de blaashals en de vernauwing wordt gevisualiseerd. Als de opening erg klein is, kan een kleine draad doorheen te leiden en het verwijde gebied met bepaalde metalen of plastic dilatatoren. Voordat de procedure, wordt de plasbuis verdoofd met lidocaïne gelei om ongemak te verminderen. Gewoonlijk, wanneer de blaashals wordt verwijd, blijft geopend, maar in een beperkt aantal mensen, een herhaling dilatatie of een incisie in het litteken onder anesthesie nodig. Een complicatie van behandeling voor blaashals contractuur is incontinentie.

Diepe veneuze trombose

Een diepe veneuze trombose (DVT) is een bloedstolsel dat zich ontwikkelt in de aderen in de benen of het bekken. Mensen met kanker en degenen die sedentair zijn een verhoogd risico op dergelijke bloedstolsels. Trombo-embolische (TED) slang Venodynes (pneumatische opeenvolgende kousen die opblazen en leeglopen om bloed te laten stromen) worden vaak tijdens de operatie en de postoperatieve periode om het risico van het vormen van dergelijke bloed clots.DVTs verlagen kan leiden tot zwelling van de poot, die vaak opgelost wanneer het bloedstolsel oplost. Een ernstiger risico van een DVT is dat een stukje van het stolsel af kunnen breken en reizen naar het hart en de longen. Dit heet een longembolie. Een longembolie kan levensbedreigend zijn als het fragment groot genoeg om blokkeren bloedtoevoer naar de longen.

Rectale Injury

De incidentie van rectale verwonding tijdens een radicale prostatectomie minder dan 2%. Er is een iets hoger risico op rectale letsel met de perineale benadering (1,73%) dan bij de retropubic aanpak (0,68%). In de meeste gevallen, als de schade is klein en je de darm prep hebt uitgevoerd en geen ontlasting zichtbaar is, dan is het gebied kan worden gesloten en moeten genezen. Voor grote verwondingen die optreden bij darmen die niet goed voorbereid, wordt een tijdelijke stoma aan de kans op lekkage en ontlasting abcesvorming verlagen, de stoma kunnen als later genomen.

Diverse Complicaties aan de radicale prostatectomie Verwante

De retropubic prostatectomy heeft een hoger risico op cardiovasculaire, respiratoire, en andere medisch gerelateerde complicaties, vooral maag, zoals langzame terugkeer van darmfunctie, dan perineale benadering. De perineale benadering een hoger risico van diverse chirurgische complicaties, zoals de rectale schade en postoperatieve infecties. De perineale benadering kan ook worden geassocieerd met een verhoogd risico op incontinentie van ontlasting. De incidentie van complicaties en mortaliteit stijgt met leeftijd van de patiënt op het moment van de operatie.

Dood

De mortaliteit geassocieerd met radicale prostatectomie minder dan 0,1%.