Om te begrijpen hoe een erectie optreedt , moet men eerst leren een beetje over de anatomie van de penis . De penis kan lijken op een eenvoudige buis, maar het is in feite uit drie cilinders . Er zijn twee op de top van de penis genaamd corpora cavernosa ( een Latijnse uitdrukking betekent ruwweg " lichamen uit holten of holen" ) en een op de onderzijde van de penis , het corpus spongiosum ( " sponsachtig lichaam " ) ( Figuur 28 ) . Het uiteinde van de penis , genaamd de eikel , deel van het corpus spongiosum . De corpora cavernosa zijn omringd door een fibroelastic laag van weefsel , de tunicaalbuginea ( letterlijk , " witte jas ", verwijzend naar het feit dat tunicaalbuginea is een dikke witte vlies rond de zwellichamen als een mantel ) . De twee corpora cavernosa bevatten tal van compartimenten die gevuld zijn met bloed tijdens seksuele opwinding , dat is wat maakt de penis te worden erectie . Het corpus spongiosum bevat de urethra , de buis die urineert doorheen , en is niet betrokken bij het erectiele proces .

De twee corpora cavernosa en het corpus spongiosum hebben elk een slagader die het levert . De slagader elke corpus cavernosum loopt door het midden ( fig. 29 ) . De beide corpora cavernosa communiceren in het midden van de penis , waardoor bloed ve corpus cavernosum te stromen in de andere . De aders die de penis afvoer zijn ook verschillend voor het corpus spongiosum en de corpora cavernosa . De aderen die de corpora cavernosa afvoer , in tegenstelling tot de slagaders , langs de buitenrand van de corpora cavernosa , net onder de tunica albuginea ( figuur 29 ) . De reden waarom deze aders en slagaders van belang is dat wanneer een mens wordt gewekt , zijn hersenen en zenuwen in zijn bekken chemische stoffen vrijkomen die bloedstroom naar de penis . De corpora cavernosa zijn vergelijkbaar met een spons : net als een spons absorbeert vloeistoffen in de lucht ruimten en distends bij onderdompeling in de corpora cavernosa hebben holle ruimtes , of sinusoïden , die opzwellen met bloed bij seksuele opwinding veroorzaakt een verhoogde bloedtoevoer naar de penis . Zoals de sinusoïden vullen met bloed en uitzetten , ze comprimeren de aderen tegen de tunicaalbuginea . Hierdoor compressie van de aderen die bloed voorkomt aftappen uit de penis , die vol stijfheid en onderhoud van de stijfheid ( figuur 29 ) bevordert .

Je zou verbaasd zijn om te leren dat erecties zijn niet alleen iets dat gebeurt in de penis . De hersenen bepaalde zenuwen in het bekken en de slagaders en aders die de penis leveren : Voor een erectie te voorkomen , moet er goede werking van vele fysieke structuren en systemen . Wanneer iemand opgewonden , de hersenen geeft zenuwen in het bekken neurotransmitters , waardoor de penis stimuleren de bloedvaten te openen en de gladde spier in de corpora cavernosa vrij om te ontspannen om bloedstroom te verhogen in de penis . Nadat seksuele prestaties is voltooid , de hersenen releases andere chemicaliën die de slagaders vertellen de penis vernauwen , waardoor het verminderen van de bloedstroom naar de penis en waardoor de aderen het bloed uit de penis afvoer . Deze chemicaliën die vernauwing van de gladde spieren veroorzaken kunnen ook worden uitgebracht in tijden van stress en kan een negatieve invloed hebben op de erectiele functie .

Nu je weet dat de erectiele proces is een neurovasculaire evenement , dan wordt het duidelijk dat een ziekte proces dat de hersenen aantast , de zenuwen in het bekken , de slagaders naar en binnen de penis , de aderen in de penis , de tunicaalbuginea , of het erectiele weefsel binnen de corpora cavernosa kunnen erectiele functie beïnvloeden.

De behandeling van bacteriële prostatitis is met antibiotica . Patiënten met acute bacteriële prostatitis kan een kort verblijf in het ziekenhuis voor intraveneuze antibiotica nodig hebben en dan verder op antibiotica voor 2 tot 4 weken . Mensen met chronische bacteriële prostatitis kan een langere antibioticakuur nodig . In die mannen met terugkerende chronische bacteriële prostatitis , kan de arts een lage dosis antibioctics voorschrijven voor 6 maanden tot recidiverende infecties te voorkomen . Vaak bacteriële prostatitis wordt behandeld met een klasse van antibiotica genaamd quinolonen ( bijvoorbeeld ciprofloxacine , norfloxacine , ofloxacine ) . Voor mensen die allergisch zijn voor chinolonen alternatieve antibiotica, worden gebruikt , afhankelijk van de gevoeligheid van de resultaten urine cultuur . Dergelijke alternatieve antibiotica bevatten doxycycline , minocycline , trimethoprim - sulfamethoxazol en trimethoprim .

Omdat nonbacterial prostatitis wordt erkend en wordt vaak gedacht te worden veroorzaakt door Chlamydia trachomatis , zullen sommige urologen de patiënt een kuur van doxycycline , een antibioticum dat Chlamydia omvat bijzonder geven .

Klinische geschiedenis van de patiënt , algemeen voorkomen en urineonderzoek vaak suggestief voor acute bacteriële prostatitis . Een urine cultuur is vaak positief voor een urineweginfectie . Een rectaal toucher zal meestal identificeren van een zeer mals prostaat. In zeldzame gevallen kan fluctuance voelbaar zijn in de prostaat , als er een prostaat abces . Bij mannen die giftige verschijnen of die niet te verbeteren met antibiotica , kan een transrectale echografie worden verkregen uit te sluiten van een prostaat abces . Een beoordeling van postvoid resterende wordt uitgevoerd . De klassieke diagnostische manoeuvre voor bacteriële prostatitis is de drie -in-lood -test . De patiënt wordt gevraagd om te vervallen en het verzamelen van zijn eerste 10 ml urine . Dit wordt gestuurd voor cultuur en staat bekend als VB1 . Dan wordt de patiënt gevraagd om een midstream urinestaal verzamelen nadat hij vervalt ongeveer 200 ml . Dit urinemonster wordt gestuurd voor cultuur en staat bekend als VB2 . Dan voert de uroloog een digitale rectale examen en massages prostaat van de patiënt in een poging om de prostaat afscheidingen ( EPS ) te uiten in een steriele container. Een prostaat massage is niet altijd succesvol in het produceren van voldoende afscheiding , en voor sommige mannen , kan het heel ongemakkelijk. Na de prostaat massage wordt de patiënt verzocht opnieuw vervallen in een houder , genoemd VB3 , en dit monster is voor kweek verzonden . Bij een toename van het aantal bacteriële kolonies waargenomen in zowel EPS of VB3 , is een diagnose van bacteriële prostatitis gemaakt en behandeling berust op de antibiotische gevoeligheid van de organismen die geïsoleerd werden . Als er geen bacteriën aanwezig , maar witte bloedcellen aanwezig in de VB3 collectie zijn , het is suggestief van nonbacterial inflammatoire prostatitis .

Prostatitis verwijst naar een ontsteking van de prostaat die kan worden gemanifesteerd in een verscheidenheid van manieren . Symptomen van acute bacteriële prostatitis omvatten urinaire frequentie , urgentie dysurie of pijn bij het plassen , nycturie , perineale pijn , lage rugpijn , koorts en / of rillingen . Sommige mannen met acute bacteriële prostatitis kan opleveren met het onvermogen om te plassen en zal een katheter of suprapubische buisplaatsing nodig totdat de ontsteking en pijn hebben opgelost . Sommige mannen met acute prostatitis kan een prostaat abces dat drainage vereist ontwikkelen. Chronische bacteriële prostatitis kunnen vormen op soortgelijke wijze , maar men typisch minder toxisch uiterlijk .

Prostatitis normaal niet optreedt bij kinderen of adolescenten , maar kan voorkomen bij volwassen mannen van elke leeftijd. De diagnose kan worden ongrijpbaar en behandeling is vaak empirisch .

Welke soorten prostatitis zijn er?
De National Institutes of Health ( NIH ) heeft onlangs bepaald de verschillende prostatitis syndromen :

Prostatitis syndromen : NIH classificatie
I. Acute bacteriële prostatitis
II . Chronische bacteriële prostatitis
III . Chronische prostatitis / chronische bekkenpijn syndroom ( CPPS )
A. Inflammatoire
B. noninflammatory Asymptomatische inflammatoire prostatitis

Acute bacteriële prostatitis is meestal een plotselinge ziekte met irriterende urine-symptomen en kan gepaard gaan met koorts . Urine en / of prostaat afscheidingen zijn vaak positief voor bacteriën . Sommige patiënten met acute prostatitis een voorbijgaande verhoging van de PSA hebben . Een PSA moet niet worden gedaan tijdens een aanval van acute prostatitis . Als een PSA per ongeluk wordt getrokken tijdens een aanval van acute prostatitis en komt terug opgeheven , moet een herhaling PSA worden verkregen na een antibioticakuur is toegediend . Chronische bacteriële prostatitis neiging om een indolente aandoening . Irriterende urine-symptomen zijn typisch , maar koorts is zeldzaam , en positieve kweken zijn zeldzaam .