Boekhoudwetgeving : verplicht BIU apart te verwerken los van klassieke voorraden. Boekhoudkundige verwerking analoog aan die van GIB !

Deze methode laat toe om naargelang van de afwerkingsstand van werk een zekere winstopslag in waarde van BIU te calculeren.

Deze methode stelt strenge eisen :

• Verkoopprijs moet vastliggen en solvabiliteit opdrachtgever moet verzekerd zijn
• Verkoopprijs moet aangepast zijn aan kostprijsverlagende elementen die zich tijdens uitvoeringstermijn voordoen
• Kostprijs moet vastgelegd zijn en vergeleken kunnen worden met werkelijke kosten die gemaakt zijn in ieder fase
• Winstmarge tussen kostprijs en verkoopprijs moet voor iedere fase kunnen worden vastgelegd
• De waardering mag op geen enkel moment uitstijgen boven de verkoopprijs (waardering BIU) schatting van de nog te maken kosten voor afwerking en aflevering

2. Resultatenopslag bij aflevering

Deze methode laat geen winstopslag toe gedurende de afwerkingsperiode.

Is niet eenvoudigweg te “tellen”, men moet een proces kwantificeren of een afwerkinggraad vastleggen.

In geval van proces costing of continue productie kan men dit soms verrichten op basis van het eindproduct en schat men op diverse punten in het proces de hoeveelheid in bewerking.
Ook is het zo dat het afsluitingsmoment op voorhand gekend is en men ook een aantal maatregelen kan nemen om de waardering te vereenvoudigen (productie bvb merken).

In geval van job-order-costing of orderproductie gaat dit niet. Daar zal men moeten steunen op jobkaarten. In feite kent men zo permanent de waarde van de BIU. Dat is zo voor de directe kosten, de indirecte moeten nog toegewezen worden.

GIB = goederen in de productiecyclus die al bepaalde bewerkingen hebben ondergaan, maar nog niet afgewerkt zijn

BIU = zelfde betekenis, maar slaan op individualiseerbaar stukwerk