Tegenfeitelijk redeneren (Counterfactual thinking):

= een aspect van het verleden op mentaal niveau veranderen zodat je je kunt voorstellen hoe het had kunnen zijn, nadenken over “wat als … gebeurd zou zijn”

• Hoe makkelijker we aan alternatieven kunnen denken, hoe sterker de emotionele reactie. Er zijn namelijk meer redenen om aan je eigen keuze te twijfelen. Je grijpt er net naast.
• Paradox van emoties: Medvec et al. Toonden aan dat zilveren medailles minder tevredenheid geven dan bronzen. Iets net niet gehaald hebben of iets helemaal niet gehaald hebben. Wanneer je het net niet gehaald hebt  meer aanleiding tot tegenfeitelijk redeneren.
• Het is bewust en vraagt inspanning maar hoe meer en meer je het doet, hoe automatischer het wordt, hoe minder inspanning het vraagt. Als je aan niets meer anders kan denken en je blijft er over doorpiekeren kan het leiden tot depressie.

• Opdracht : stereotypische gedachten over bepaalde personen onderdrukken(=O.V.) bv.skinhead
• Er wordt gevraagd om een dag van die persoon te beschrijven. Er zijn twee condities. Conditie 1: er wordt enkel die vraag gesteld, er is geen sprake van stereotype-onderdrukkin. Conditie 2: de vraag wordt gesteld + men moet proberen geen gebruik te maken van het type waartoe deze persoon behoort.

Na dit te hebben uitgevoerd is het experiment zogezegd ten einde (dekmantel)

Hierna moeten de deelnemers zich verplaatsen naar een andere kamer. Daar staat een tafel met een reeks stoelen aan. Op één van die stoelen zijn spullen achtergelaten die kenmerkend zijn voor bv. Skinhead.

De A.V. is het aantal stoelen dat de personen tussenlaten tussen zichzelf en de spullen van de skinhead.

Resultaat: De persoon die het stereotype heeft onderdrukt zal meer stoelen tussenlaten dan mensen die geen onderdrukkingstaak hadden. Dus onderdrukking leidt soms tot slechte ervaringen.