Verklaring voor de fundamentele attributiefout
- Gepubliceerd in Sociologie
- Reageer als eerste!
REDEN 1:
- Wanneer we het gedrag van een persoon willen verklaren, ligt onze aandacht vooral bij de persoon en niet bij de situatie. De situationele oorzaken van iemand anders’ gedrag zijn dikwijls onzichtbaar voor ons.
- = perceptuele salliëntie: het ogenschijnlijke belang van de informatie waarop mensen hun aandacht gericht hebben.
Demonstratie invloed salliëntie: onderzoek Taylor & Fiske
- Inhoud: Twee pseudo proefpersonen voeren een ingestudeerd gesprek. Zes proefpersonen observeren vanuit drie soorten observaties (schuin achter persoon B (beter zich op persoon A), schuin achter A (beter zicht op persoon B) of even goed zicht op persoon A als op persoon B).
- O.V.: positie die ze innemen tov de 2 sprekers
- A.V.: beoordeling wie het meeste inbreng heeft in het gesprek
- Resultaat:
Degene die je het best kan zien, heeft volgens jou meer inspraak in het gesprek. Wat je ziet, daar gaan ook je bewuste en automatisch processen over. Wat je niet ziet, daar denk je niet over.
- We richten onze aandacht meer op de personen dan op de situatie
REDEN 2:
- We ankeren onze attributie op de perceptuele salliëntie van de persoon en daarna passen we dat anker onvoldoende aan. We gebruiken het middelpunt van onze aandacht als beginpunt.
- Bijvoorbeeld: experiment Jones & Harris (essay Castro) onvoldoende aanpassing van het standpunt in de essay.