Item gefilterd op datum: december 2012

Persoonlijke autonomie is noodzakelijk voor welzijn. Men ervaart een grotere mate van succesvolle betrokkenheid in activiteiten die het waard zijn wanneer deze activiteiten zelf gekozen zijn. Autonomie betekend echter niet direct een goed welzijn. Het maken van eigen keuzes brengt ook lasten en gevaren met zich mee. Gevaren kunnen zich uiten op het moment dat mensen beslissingen nemen die niet goed zijn voor het welzijn. Een voorbeeld zou kunnen zijn, het deelnemen aan de ramadan. Dat is schadelijk voor de basis behoeften, die onder welzijn vallen. Ook in het geval van kinderen zou autonomie een gevaar kunnen opleveren. Zij zijn zelf niet in staat overwogen beslissingen te nemen, omdat zij niet de effecten op lange termijn kunnen overzien. Ouders nemen over het algemeen beslissingen voor het kind. Wanneer deze het welzijn van het kind in gevaar brengen komen we bij een belangrijk kernbegrip in deze discussie, gestructureerd paternalisme. De overheid bepaald niet volledig hoe mensen moeten leven, maar zij kunnen wel ingrijpen wanneer er slechte keuzes gemaakt worden. Het is niet alleen belangrijk om kinderen te kunnen beschermen, maar ook om volwassen te beschermen. Het gaat om een gevoel van algehele veiligheid. Mensen behouden dus wel hun autonomie, maar er zitten grenzen aan de keuzes die zij mogen maken. Door middel van (gedeeltelijke) autonomie kan een individu zijn levensomstandigheden en welzijn maximaliseren, zonder hierbij schade aan anderen aan te doen.

inkomen, onderwijs, erkenning en vrije tijd. Vrijheid van denken en doen, geluk

voeding, lucht, water, gezondheid

White legt well-being op verschillende fronten uit. Ten eerste noemt hij drie dingen waarvan hij denkt dat ze belangrijk zijn voor een gezond/florerend leven. Succes, actieve en welwillende betrokkenheid bij activiteiten en relaties (relationships). Om dit mogelijk te maken, zegt white, dat er geen autoriteiten zijn die beslissen welke activiteiten de moeite waard zijn voor het welzijn van jezelf. Er zijn wel heel veel mensen die je vertellen hoe zij denken dat jij het beste je leven kunt leiden, maar een onderdeel van onderwijs moet zijn dat je dit leert bekritiseren. Je wordt opgeleid tot een autonoom persoon dat voor zijn eigen welzijn kan zorgen.

Naast de drie elementen, noemt White nog een aantal vereisten kenmerken, ook wel basis behoeften, voor gezondheid/ een florerend leven. Deze bevatten de biologische behoeften en de sociale behoeften van de mens. Precieze betekenis zie je hieronder.

White zegt ook dat een florerend leven niet gelijk staat aan een plezierig leven. Soms moet je kiezen tussen leuk en wat goed voor je is. Ook moeten we ons niet richten op ons eigen succes als doel in het leven. Sommige dingen moeten spontaan gebeuren.

Verder maakt white nog een contrast tussen persoonlijk welzijn en een moreel leven. Wat moreel goed is staat niet altijd in lijn met jouw eigen welzijn.

Ten slotte noemt hij nog dat we welzijn niet te veel met ‘leisure’ moeten associëren.

Sommige dingen doen we niet omdat we het leuk vinden, maar gewoon omdat het moet. Zoals werken. Uiteraard zijn er mensen die van hun werk houden, maar veel mensen doen dit niet. Hierin kun je nog verschil maken in werk waarin je zelf keuzes mag maken en werk waarin alles opgelegd wordt van bovenaf. Het zou volgens white goed zijn om ‘heteronomous’ werk te verwijderen uit de samenleving. Het is beter voor het geluk en dus voor het welzijn als we autonome banen hebben.

Well-being (het welzijn van een persoon) is een gevolg voldoen aan de verlangen/voorkeuren van de mens. Het gaat om krijgen wat je wilt. Hierin heb je basis behoeften (zoals eten, een huis, school, etc) en meer diepgaande verlangens. Alles wat onder we onder welzijn verstaan zorgt er uiteindelijk voor dat je je goed voelt (dat je happy bent). Toch doen mensen niet alle dingen waar ze gelukkig van worden. Sterker nog, er zijn meer dingen die we niet doen dan die we wel doen, ook al worden we er misschien wel even gelukkig van. Dit komt doordat we over de lange termijn kijken en dat veel dingen ons op de lange termijn ongelukkig maken. Een voorbeeld: Stel je houd heel veel van taart en je wilt dat het liefst elke dag eten, want daar wordt je gelukkig van op dat moment. Toch weet je dat je dat niet moet doen, want als je dat een jaar lang doet eindig je als obesitas patiënt en daar wordt je niet gelukkig van. Dat is niet goed voor je welzijn. Daarom is het van belang dat we verlangens filteren en inperken tot deze die echt belangrijk zijn in een leven. Krijgen wat je wilt is niet altijd goed voor het welzijn, het is belangrijk dat je als individu goed geïnformeerd bent over de voor en nadelen van de verlangens die je hebt. Op die manier kun je een overwogen beslissing maken, die zorgt voor een goed welzijn. Hiervoor zijn geen grenzen opgelegd door iemand, je bepaalt het helemaal zelf. Dit is dan ook het ideaal waar veel mensen naar leven, maar dit hoeft niet te betekenen dat preference satisfaction ook de bron van welzijn is! Er is geen bewijs dat het welzijn van een persoon een gevolg is van de voldoening aan zijn goed geïnformeerde behoeftes.

Extra toevoegingen die je kunt noemen zijn:

Denk bij de preference satisfaction ook aan Huxley’s happy pills. Hierin nemen mensen telkens een gelukspil wanneer ze zich ongelukkig of depressief voelen. Dit draagt op de lange termijn niet bij aan well-being, omdat het voelen van geluk niet meer speciaal is of komt door een ervaring. Het nemen van een pil is een heel ander soort gelukkig gevoel dan het gelukkig voelen door een ervaring of activiteit. Ook raakt men aan dit gevoel gewend, waardoor het niet meer als speciaal wordt herkent. Men wil steeds beter en steeds meer, maar daardoor zijn we weer terug bij af.

Preference satisfaction kan ook worden bereikt door Nozick’s ‘experience machine’. Deze geeft je wanneer je maar wilt het gevoel dat je krijgt van bepaalde geluksmomenten. Ieder persoon heeft een aantal uren dat hij kan verblijven in deze experience machine. Maar hierdoor raakt men verveeld. De dingen die veroorzaken dat je je goed doet voelen, zijn dingen die soms gebeuren en zeker niet de hele dag door. Deze gevoelens zijn daarom speciaal. Wanneer je deze gevoelens de hele tijd kunt ervaren, zijn ze niet meer speciaal en raken ze in geprogrammeerd. Daardoor voelt het niet meer als speciaal en gelukkig wanneer deze gevoelens worden ervaren.

Happiness Men wil gelukkig zijn

• Hiervoor zijn er achtergrond condities nodig die de overheid kan bieden, zoals gelijke kansen voor iedereen, keuzemogelijkheden. Concrete voorbeelden zijn verzekeringen, onderwijs, eten etc. Maar dit hangt ook af van de leefcondities.
• Cultuur: als je in een westerse maatschappij leeft heb je bijvoorbeeld een huis nodig, onderwijs, werk. Maar als je in een stam in Afrika leeft heb je juist vaardigheden nodig om eten te vinden en een groep waarin je kan leven.
• Tresholds: je hebt ook beperkingen nodig. Zodat je geen foute keuzes maakt in je
• leven.
• Identifying from the inside: je moet in een cultuur leven waarin je je kan
• identificeren. Jouw waarden moeten overeenstemmen met die van de cultuur waarin je leeft. Als je je niet kan identificeren met de groep waarin je leeft dan kan je ook niet gelukkig zijn in de groep.
• Autonomy: je wilt graag je eigen leven bepalen
• Eigen keuzes maken
• Eigen verantwoordelijkheid hebben
• je mening veranderen als je dat wil.

Legitimiteit is een vrijwillig gegeven toestemming van een groep of individu aan een autoriteit op grond van redelijk constitutionele principes. Dit leidt tot legitieme macht. De staat moet een breed overzicht houden, en als het ware alles controleren om zeker te stellen dat er wordt voldaan aan het maken en houden van bepaalde onderwijsdoelen

Neutrality: onpartijdigheid

- Onpartijdigheid geeft aan dat pluralisme de voorkeur krijgt en toegestaan wordt.

- no comprehensive view; don't take a position

De betekenis van neutraliteit is een lastige. Het houd eigenlijk hetzelfde in als het archimedian point. Er moet volledig onafhankelijk en zonder enige invloed gekeken kunnen worden naar een bepaalde situatie.

Dit is tevens heel lastig omdat de staat erbij betrokken is en deze grenzen moet trekken. Een voorbeeld kan bijvoorbeeld drugsgebruik zijn. Ondanks dat de staat zo veel mogelijk neutraal probeert te blijven moeten er ook regels opgesteld worden die wellicht niet aan het pluralistische beeld voldoen. Helaas kan hier geen rekening mee gehouden worden.

Best interest refereert naar het dat dat ouders het beste moeten doen voor hun kind. Het probleem hiermee is dat er geen duidelijke definitie aan best interest te geven is omdat dit voor elke cultuur anders is. In de Nederlandse cultuur staat autonomie en liberalisme veel meer centraal dan in de Arabische cultuur, waar autoriteit en religie centraal staat als ‘het beste voor het kind’. Er valt hier dus geen vaste waarde aan toe te kennen.

Er zijn twee belangrijke domeinen te onderscheiden op dit gebied:

Medisch--> wanneer men een optie moet kiezen voor een ziek kind.

Voogdij--> wie de voogdij over en kind krijgt na bijv. een scheiding.

De staat zou kinderen moeten verplichten naar school te gaan. Dit om verschillende redenen. Ter eerste zijn kinderen afhankelijke personen die nog niet in staan voor hun eigen keuzes. Ze kijken voornamelijk wat het ze op korte termijn zal opleveren. Niet naar school gaan zal op korte termijn betekenen dat er meer tijd is om te spelen, maar op langere termijn biedt dit kansen op de arbeidsmarkt. Deze kansen op langere termijn zullen zij alleen niet overwegen, aangezien dit nog te ver weg ligt voor hen. Ten tweede zou de overheid een leerplicht ingesteld moeten hebben omdat school de bevolking voorbereid op het goed kunnen functioneren in de maatschappij. Op school leren zij vaardigheden die essentieel zijn om te kunnen functioneren in de maatschappij. Ook zal het leiden tot een hoge opleiding waar degelijk werk mee te vinden is. Dit is voor de welvaart en welzijn van de persoon een voordeel, maar ook voor de economie van de staat is dit essentieel. Deelnemen aan school zorgt ook voor integratie. Het verbreedt iemands kijk op de wereld omdat hij in aanraking komt met meerdere wereldbeelden. Dit zorgt voor een authoritarian point of view. Uiteindelijk kan men, door in aanraking te zijn gekomen met meerdere ideeën, zijn eigen mening vormen. Dit is ook een voordeel voor iemand autonomie.

Ook heeft de school het intrinsieke voordeel dat het bijdraagt aan hoger opgeleid zijn. Hoger opgeleiden dragen ook bij aan een meer welvarende maatschappij, dit is een belang van de staat. Daarnaast zou school verplicht moeten worden voor kinderen omdat het de autonimiteit van het kind bevorderd. Ook moet gekeken worden naar de reproductieve rol van de staat, dus moet de staat onderwijs verplichten. Kan op twee manieren. Het verplichten van kinderen om naar school te gaan kan verantwoord worden vanuit het ‘weak paternalism’.

Of het kan niet omdat de staat dan de rechten van de ouders ondermijnt. Wanneer ouders ervoor kiezen om hun kind thuis les te geven dan hebben zij invloed op de normen & waarden waarmee het kind in aanraking komt. Bij het verplichten van school betekent dat deze waarden & normen verschillen met de normen & waarden van de ouders.