Item gefilterd op datum: mei 2014

de studie die zich bezighoudt met erfelijkheidsvraagstukken. De basis van erfelijkheid is een chemicaal dat deoxyribonucleic acid (DNA) heet. DNA heeft de structuur van een dubbele helix en is opgebouwd uit verschillende chemische eenheden die ‘bases’ worden genoemd. Deze bases, adenine (A), thymine (T), cytosine (C), en guanine (G), zijn de letters van de genetische code en kunnen als het ware gelezen worden. Het geheel van genen in het menselijk lichaam is het menselijk genoom.

het resultaat van twee spermacellen die dezelfde eicel bevruchten.

wanneer een reeds bevruchte eicel zich deelt resulteert dit in een eeneiige tweeling. Eeneiig tweelingen zijn altijd van hetzelfde geslacht en hebben hetzelfde genetische materiaal.

wanneer een moeder twee eicellen tegelijkertijd afgeeft, of één eicel zich deelt in de baarmoeder, en deze beide bevrucht raken ontstaat een twee-eiige tweeling. Twee-eiige tweelingen lijken niet meer op elkaar dan een broer en een zus.

Op het moment van bevruchting smelten een eicel en zaadcel samen en vormen de zygote welke zichzelf vervolgens vermenigvuldigd door net zo lang door te gaan met celdeling tot alle benodigde cellen aanwezig zijn.

Het went nooit.

Activiteit gedurende de nachtdienst stelt de biologische klok niet bij (is dus geen goede Zeitgeber). Helder licht zou dat wel zijn, maar meestal is het kunstlicht maar 150-180 lux. Dit stelt het ritme maar matig bij. Bovendien moet het wedijveren met het heldere daglicht wanneer de persoon probeert te slapen. Wanneer nachtdienst wordt verricht bij sterke verlichting (vergelijkbaar met middagzon) kan het ritme in ongeveer 1 week bijgesteld worden.

Mensen die reizen of nachtdiensten draaien hebben geen Zeitgeber. Jet lag:

Omdat mensen een biologisch ritme van meer dan 24 uur hebben kunnen ze beter van het oosten naar het westen reizen dan andersom (ze gaan dan later naar bed, want in het westen is het vroeger dan in het oosten).

Moet bijgesteld worden door “Zeitgeber”, want hij loopt iets voor of iets achter (free-running rithm). Licht is de belangrijkste Zeitgeber voor landdieren (getijden zijn dat voor waterdieren). Wanneer geen consistente lichtbron voorhanden is (b.v. blinden of astronauten) zijn geluiden, maaltijden, sociale interacties en temperatuur de Zeitgeber.

De meeste blinden hebben een vrij normaal circadiaans ritme. Sommigen niet. Een blinde man had een circadiaans ritme van 24½ uur, ondanks een geregeld schema van activiteiten. Wanneer zijn ritme in overeenstemming was met zijn activiteiten sliep hij goed en anders slecht.

Uit experimenten blijkt, dat aanpassing aan een waak-slaapritme dat sterk afwijkt van 24 uur heel moeilijk is (Folkard, Hume, Minors, Waterhouse & Watson 1985).

onderzochten het ritme van een vliegende eekhoorn gedurende 25 dagen. Bij volledige duisternis was de cyclus iets korter dan 24 uur, bij voortdurend licht was de cyclus iets langer. Ook afhankelijk van het gegeven of het proefdier een dag-of nachtdier is en van individuele verschillen. Voor een bepaald individu in een bepaalde omgeving ligt het ritme dus vast.

Zoogdieren (en dus mensen) hebben ritmes in waken-slapen, eten – drinken, lichaamstemperatuur, afscheiding van hormonen, urinevolume, gevoeligheid voor bepaalde medicijnen en veel andere variabelen.

Endogenous circadian rythms