hechten veel waarde aan zelfexpressie en zelfregulatie. Zij stellen weinig eisen en geven kinderen de gelegenheid hun activiteiten zelf te beoordelen. Deze ouders zijn vaak warm, vragen niet veel en laten de controle los. Het kind is vaak onvolwassen in vergelijking van met leeftijdsgenoten, heeft minder zelfcontrole en gaat weinig op onderzoek uit.
het negeren, isoleren of openlijk niet waarderen van het kind.
het stoppen van ongewenst gedrag door middel van het laten gelden van ouderlijke macht (dreigingen, slaan).
worden toegepast om wenselijk gedrag aan te moedigen, of onwenselijk gedrag te ontmoedigen. Door op redelijke toon met een kind te praten en uitleg te geven (algemeen meest effectief).
Ouders kunnen gebruik maken van verschillende vormen van discipline tijdens de opvoeding. Over het algemeen werkt het beter om wenselijk gedrag van een kind te bekrachtigen, dan onwenselijk gedrag te bestraffen. Lichamelijke straffen (niet de bedoeling om een kind pijn te doen, maar om te corrigeren) worden gezien als meest effectief wanneer dit af en toe wordt toegepast door liefdevolle ouders. Tegenwoordig wordt er wel steeds meer bewijs gevonden dat lichamelijke straffen enkel schade toebrengen aan het kind (harde straffen zijn counterproductief). Discipline gaat over in mishandeling wanneer het kind schade oploopt. Psychologische agressie verwijst naar verbale aanvallen die psychische schade tot gevolg kunnen hebben (schreeuwen, dreigen).
georganiseerde spelletjes met procedures (neemt toe als kinderen naar school gaan).
in de sociale dimensie van spel zijn er zes types. Midred B. Parten onderscheidde zes types van spel, geordend van het minst sociale type naar het meest sociale type. Hoe socialer, hoe meer er sprake is van interactie en samenwerking. Parten ging ervan uit dat de minder sociale types van spel (alleen spelen) zorgen voor sociale, psychologische en educatieve problemen. Tegenwoordig kijken onderzoekers niet alleen of een kind alleen speelt maar ook waarom (verlegenheid).
In het spelgedrag van jongens en meisjes zitten een aantal verschillen. Meisjes spelen over het algemeen rustiger dan jongens. Jongens zijn vaak actiever, rennen in het rond en zijn hardhandig in hun spel. Jongen spelen ook vaak in grote groepen, terwijl meisjes de voorkeur geven aan kleinere, intiemere groepjes meisjes werken vaak samen wanneer zij spelen, jongens bezitten een meer competitieve manier van spelen. Meisjes spelen vaker met speelgoed dat typisch is voor jongens, jongens zijn wat dat betreft meer eenkennig.
gebruiken van ingebeelde objecten, acties of rollen (neemt af als kinderen naar school gaan).
het gebruiken van objecten of materialen om iets te maken.
herhaalde oefeningen in grote spierbewegingen.
spel is belangrijk voor een gezonde ontwikkeling van het lichaam en de hersenen.
