Item gefilterd op datum: maart 2014

Radionuclide ventriculografie wordt ook wel multiplegated overname scannen of gewoon MUGA scan. Deze nucleaire geneeskunde test impliceert het inspuiten van een kleine hoeveelheid radioactieve kleurstof in een ader , vervolgens het nemen van foto's van het hart zoals het pompen blood.Technicians gebruiken een speciale camera om beelden van het hart tijdens rust krijgen en onmiddellijk na de training op een loopband . Als een echo , deze test laat zien hoeveel bloed het hart kan pomp met elke beat . De kleurstof die voor deze test is meestal jodium gebaseerd . Als u of een van uw familieleden ooit een allergische reactie op schelpdieren (die jodium bevatten ) of om zelf jodium heeft gehad , moet u de arts te melden voordat deze procedure .

De resultaten van deze tests ook mogelijk de arts de aard van het probleem met het hart te bepalen. De arts gebruikt deze informatie , samen met de ejectiefractie lezen , om te bepalen welke behandelingen het meest effectief zou zijn .

Victoria's commentaar :

De radionuclide ventriculografie was het type scan hart dat ik had toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd . Nu is mijn cardioloog graag de echocardiogram gebruiken om mijn ejectiefractie meten. Het is ook een stuk handiger voor mij om naar zijn kantoor in plaats van het ziekenhuis. Ook met de echocardiogram , ik heb niet om een IV hebben of krijgen ingespoten met kleurstof.

Een hartkatheterisatie biedt metingen van het hartminuutvolume en de druk in het hart en de grote bloedvaten naar en van het hart . Tijdens de test wordt een katheter ( of holle buis ) ingebracht door een groot bloedvat en in het hart en wordt gebruikt om deze metingen te verkrijgen . Een kleurstof wordt geïnjecteerd in de katheter die het gemakkelijker maakt om de bloedvaten en de structuur van het hart door X- ray . Een speciale camera wordt vervolgens gebruikt om te bepalen hoeveel van de kleurstof wordt uit het hart bij elke slag . De infusie van kleurstof produceert typisch een karakteristieke " opvlieger " gevoel in het lichaam die 10 tot 15 seconden duurt .

Cardiologen catheterizations bij patiënten met angina pectoris en bij patiënten met een voorgeschiedenis van hart- aanval uit te voeren om te bepalen of coronaire hartziekte veroorzaakt hartfalen. Deze procedure produceert röntgenbeelden van de kransslagaders genoemd angiogrammen , evenals beelden van de linker ventrikel . Ze worden gebruikt om de hartfunctie te bewaken .

Belangrijke complicaties van angiografie zeldzaam ( ongeveer 0,1 procent ) , maar ze kunnen voorkomen . Zij omvatten beroerte, hartaanvallen , en nierschade . De meer ervaren het medisch centrum in deze procedure , hoe lager het risico .

In sommige gevallen zal een cardioloog een minder invasieve procedure genaamd een stresstest om de mogelijkheid van coronaire hartziekte te beoordelen . Deze test legt de activiteit van het hart tijdens de oefening , ofwel het lopen op een loopband of trappen een stationaire fiets om te zien of het hart normaal reageert op de stress van de oefening . In andere gevallen waarbij de patiënt niet in staat is dit soort van oefening , zal de cardioloog een geneesmiddel doordringen in de bloedbaan om de hartslag te verhogen of om invloed op de doorstroming van het bloed in het hart en een echocardiogram wordt gebruikt om beelden van het hart te verkrijgen . Als de resultaten van deze procedure wijzen op de aanwezigheid van coronaire hartziekte , een volgende verwijzing voor hartkatheterisatie waarschijnlijk is.

Victoria's commentaar :

Ik had een stresstest toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd met CHF . De artsen gebruikten een radioactieve kleurstof en een speciale camera om een ejectiefractie krijgen . De EKG op de stress test bleek dat ik had wat blokkades in mijn kransslagaders . Ik uiteindelijk had ze vast met een bypassoperatie . De stresstest is vermoeiend en maakte me erg kort van adem .

Een echocardiogram, aangeduid terloops als een cardiale echo of gewoon echo, is een echografisch onderzoek van het hart. Het is een veilige en pijnloze test die in minder dan een uur kan worden afgerond. Het echocardiogram maakt gebruik van geluidsgolven om de structuur en de beweging van het hart te onderzoeken. Het kan gedetailleerde beelden van kamers en kleppen van het hart veroorzaken. Het is geschikt om de grootte van de kamers binnen kleine fracties van een inch en meten van de dikte van de wanden van het hart. Het echocardiogram kan ook de druk verandering (of druk gradiënt) tussen de linker hartkamer en de aorta te meten. Artsen gebruiken deze echocardiogram de pompwerking van het hart bepalen door meting van de ejectiefractie.

Normaal gesproken, het hart werpt ongeveer 60 procent van het bloed in de linker ventrikel elke keer het hart klopt. Patiënten met ejectiefracties van ongeveer 40-45 procent heeft licht depressief ejectiefracties; patiënten met ejectiefracties van ongeveer 30-40 procent heeft matig depressief ejectiefracties, en patiënten met ejectiefracties in de 10-25 procent bereik hebben zwaar depressief ejectiefracties.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat iemand met een normale ejectiefractie lezen kan nog steeds lijdt aan hartfalen. Diastolische dysfunctie is een term die artsen gebruiken om de effecten van de hartspier die zo dik en stijf dat het ventrikel niet uitbreiden naar bloed die vanuit het atrium is geworden beschrijven. Daarom is het ventrikel heeft een kleiner dan normaal volume van het bloed. Terwijl het percentage bloed geduwd in elke hartslag is hoog (de ejectiefractie), de hoeveelheid bloed geduwd in elke hartslag laag (het hartminuutvolume). De patiënt lijdt hartfalen omdat de totale hoeveelheid bloed gepompt is niet voldoende om de behoeften van het lichaam te voldoen.

Victoria's commentaar:

Ik noemde dat ik een echocardiogram minstens een keer per jaar uit mijn cardiologist.He gebruikt het om mijn ejectiefractie controleren. Ik wist niet tot ik dit boek dat het echocardiogram ook kunt kijken naar de hartkleppen en de aorta lezen.

Het ECG is een niet-invasieve testen gebruikt om elektrische activiteit te meten in het hart . Elektrische sensoren , zogenaamde leads, zijn aan vooraf bepaalde posities op de armen , benen en het voorste deel van je borst bevestigd . Deze leads elektrische activiteit , hartslag en hartritme . Een ECG kan afwijkingen van de hartslag , aritmie genoemd diagnose ( zie vraag 87 voor meer details ) , alsmede vergroting van de hartspier , genaamd hypertrofie . Een ECG kan ook helpen om een hartaanval ( myocardiaal infarct ) , hetgeen een veel voorkomende oorzaak van hartfalen te diagnostiseren .

Victoria's commentaar :

Ik krijg een EKG ongeveer vier keer per jaar op het kantoor van mijn cardioloog en ten minste een meer op het kantoor van mijn internist . Ik had een probleem met coronaire hartziekte , dus mijn artsen zeggen dat ze moeten oppassen voor tekenen van een hartaanval . Mijn cardioloog maakte een miniatuur kopie van mijn EKG en ik draag het in mijn tas voor het geval ik heb moeite met ademhalen en moet naar het kantoor van een arts of een meldkamer. Het helpt de artsen om mijn oude ECG zien wanneer ze proberen om te beslissen of ik eventuele wijzigingen in het ECG die een hartaanval kunnen wijzen hebben gehad....

Een röntgenfoto van de borst geeft de grootte van je hart en of er vochtophoping rond het hart in de longen. Het kan ook helpen om andere oorzaken van kortademigheid die kan worden verward met CHF, zoals emfyseem of longontsteking te elimineren. Victoria's commentaar: Ik heb een X-ray iedere keer als ik naar het ziekenhuis met kortademigheid gekregen. Het toont altijd dat ik water in mijn longen uit mijn CHF. Maar ik heb gehoord van andere patiënten die werden behandeld voor CHF toen ze longontsteking had, dus ik denk dat het de moeite waard.

BNP is een eiwit substantie uitgescheiden door de hartkamers in reactie op verhogingen van bloeddruk of verwijding van de ventrikels die optreedt wanneer hartfalen verergert. BNP kan worden gemeten van een eenvoudige bloedtest. BNP bloedspiegels verhogen wanneer de symptomen van hartfalen verergeren en verminderen wanneer het hartfalen toestand is stabiel. De BNP-niveau in een persoon met hartfalen-zelfs iemand wiens toestand is stabiel-is hoger dan bij een persoon met een normale hartfunctie. BNP kan worden gebruikt om oorzaken van kortademigheid bij CHF patiënten die ook kan astma, emfyseem, longontsteking of onderscheiden.

Victoria's commentaar:

Na CHF voor 7 jaar, mijn dokter begon het bestellen van dit bloedonderzoek. Ik vroeg waarom hij bestelde een test om te zien of ik had CHF toen hij al wist dat ik het had. Hij zegt dat het hem helpt om te zien of mijn medicatie goed werkt om de CHF te controleren.

Artsen gebruiken bloedonderzoek om de functie van veel organen in het lichaam te evalueren. Vaak bestelde bloedonderzoek blijkt de functie van de nieren, de lever en schildklier. Tests om het serum cholesterol en triglyceriden te meten kan helpen bij het bepalen van een risico op coronaire hartziekten. Een telling van de witte bloedcellen onder een microscoop kan helpen om infecties te onthullen en een mate van rode bloedcellen kan een kritische vermindering van de rode bloedcellen of anemie onthullen. Anemie is een bloedziekte dat hetzij als er niet voldoende rode bloedcellen of wanneer er onvoldoende hemoglobine in de rode bloedcellen. Hemoglobine is de ijzer bevattende stof in rode bloedcellen die het bloed in staat stelt om zuurstof te transporteren door het lichaam.

Tijdens het onderzoek, de arts zoekt naar een onderliggende oorzaak en beoordeelt hartfunctie. De arts te luisteren naar het hart en de longen van de patiënt, onderzoekt de buik en beoordelen bloedtoevoer naar de armen en benen. De arts maakt gebruik van een stethoscoop om abnormale hartslag geluiden (ook wel mompelt) dat een lekkende of vernauwde klep kan aangeven en vochtophoping te detecteren in de longen op te sporen. De arts kijkt ook voor uitpuilende (opgezwollen) aderen in de nek, een vergrote lever, en voor zwelling (oedeem) in de armen, benen en buik. Deze borden langs met een voorgeschiedenis van hart-en vaatziekten raden hartfalen.

Op basis van de resultaten van het examen, kan de arts voorschrijven om cardiale prestaties verder te evalueren en bepalen van de oorzaak van eventuele problemen.

Uw arts zal u vragen veel vragen over uw klachten en medische geschiedenis. Een openhartige bespreking van uw geschiedenis en symptomen is zeer belangrijk in het helpen van de arts maken een nauwkeurige diagnose. Wees niet bang om te "kijken slecht" door toe te geven aan een slecht dieet en afwezig lichaamsbeweging. Bovendien, geen symptomen van pijn op de borst, vermoeidheid, en de toenemende kortademigheid bagatelliseren.

Een anamnese verzamelt informatie over mogelijke oorzaken van hartfalen, waaronder:

● Geschiedenis van hartgefluister
● Familiegeschiedenis van cardiomyopathie
● Alcohol en illegale drugs (cocaïne, heroïne, anabole steroïden)
● Dieet. Bijvoorbeeld kan vetrijke diëten leiden tot coronaire hartziekte of thiamine deficiëntie kan leiden tot omkeerbare cardiomyopathie.
● Medicatie geschiedenis
● Geschiedenis van hoge bloeddruk, waaronder behandeling
● Geschiedenis van de kindertijd reumatische koorts
● Geschiedenis van endocarditis of intraveneus druggebruik
● Geschiedenis van de behandeling van kanker, in het bijzonder sommige chemotherapie en bestralingen om de borst
● pijnen Voorafgaand borst of een hartaanval
● Recente virale ziekte
● Recente zwangerschap
● Geschiedenis van diabetes of amyloïdose

Victoria's commentaar:

Tijdens mijn eerste bezoek aan de cardioloog, vulde ik veel vragenlijsten over mijn gezondheid en mijn familie. De cardioloog leek me vragen stellen urenlang over wat mijn symptomen waren als, wat ik at, hoe ik gekookt, welke medicijnen ik nam, en op en op. Ik zie nu dat hij probeerde uit te vinden wat risicofactoren waren er voor mijn hartfalen, maar in die tijd was het een echte pijn in de nek.