Hoofdstuk 1

Vanaf 500 BC (Alcmaeon) ontwikkelde zich vanuit objectieve observaties van b.v.

dierskeletten een minder mythische en meer rationele benadering van de geneeskunde.

De opvolger van Alcmaeon, Hippocrates, (geboren in 460 B.C. op Kos) (medicus), familie van Aesclepius en Hercules. Zijn patiënten schreef hij rust, oefeningen, dieet, muziek en het gezelschap van vrienden voor. 1. Lateralisatie; de rechterhelft van het lichaam wordt gecontroleerd door het linker

gedeelte van de hersenen en v.v.

2. Beschrijving van psychologische fenomenen zoals melancholie, manie, depressie,

fobie, paranoia en hysterie (ronddolende uterus).

3. Vloeistoffentheorie: beschrijving van vier lichaamsvloeistoffen te weten zwarte en

gele gal, bloed en slijm (beredeneerd vanuit de basiselementen lucht, aarde, vuur

en water). Als deze vloeistoffen niet in balans zijn, wordt de mens ziek.

4. Beschrijving van temperament gebaseerd op de basale lichaamsvloeistoffen.

- teveel zwarte gal >snel ontstemd of melancholisch

- teveel gele gal >lichtgeraakt, opvliegend en manisch (humeurig).

- teveel slijm >apathisch, dom en traag (flegmatisch)

- teveel bloed >te opgewekt en optimistisch

5. Beschrijving van epilepsie; een natuurlijke ziekte veroorzaakt door een

disharmonie in hersenen (i.p.v. een directe goddelijke interventie)

6. Theorie van de dorst; ademen veroorzaakt het droog worden van de membranen

in de mond en in de keel. Dit veroorzaakt zekere gewaarwordingen die we

interpreteren als dorst (weersproken door Claude Bernard in 1855).