De tweede cognitieve revolutie (ca. 1980)

• Reactie op tekortkomingen van de symbolische benadering:

- Beperkt succes op aantal cognitieve gebieden: perceptie, patroonherkenning, taalgebruik, leren, aansturen motoriek, e.a.

- Weinig contact met neurowetenschappen

- Weinig neurowetenschappelijke aanwijzingen voor fysische symboolsystemen

• Grote vorderingen in de neurowetenschappen, o.a. door betere onderzoeksmethoden en imaging technieken: ontwikkeling cognitieve neurowetenschappen.
• Opkomst in de taalwetenschap van de cognitieve taalwetenschap. Deze was minder geïnspireerd door logica en computers en minder gericht op formalisatie. Het ziet syntax en semantiek als verweven met elkaar en cognitieve processen in het algemeen.
• Opkomst in de cognitieve psychologie, AI en filosofie van benaderingen die een grotere rol toekennen aan de rol van het lichaam, de context en de cultuur in cognitie.
• Opkomst van dynamische systemen benadering
• Opkomst van evolutionaire cognitieve psychologie

Neurale Netwerken benadering (connectionisme, parallel distributed processing) biedt een alternatief:

• behoudt het idee van cognitie als informatieverwerking, met representaties en computationalisme (cognitie = computatie).
• verwerpt de computermetafoor en de notie van een fysisch symboolsysteem en zoekt meer aansluiting bij de werking van de hersenen.

Het formele en neurale niveau blijken bij het connectionisme veel dichter bij elkaar te liggen. Computaties geschieden door neuronale eenheden. Dit biedt een betere mogelijkheid voor aansluiting bij neurowetenschappen.