Communicatie als een productie en uitwisseling van betekenissen.
Nadruk op hoe boodschappen of teksten interageren met mensen om zo betekenissen tot stand te brengen
Verschillen in de betekenisgeving tussen zender en ontvanger niet noodzakelijk als “fout” beschouwd, maar als bv. Culturele verschillen tussen partijen
Centrale methode is semiotiek ( studie van tekens en tekensystemen)
Richt zich primair op de producten van communicatie ( kunstwerken,reclamespots,…) en dus niet op de communicatieve handelingen.
Teksten maken en lezen worden als parallelle processen beschouwd.
