Bestaat er nog een arbeiderscultuur?

In Marxistische termen staat het arbeidersbewustzijn op een heel laag pitje. Ieder beschouwt zich meer als individu dan als lid van een bepaalde groep. Klasse-intrinsiek, subjectief groepsbewustzijn is dus ook bijna verdwenen.

In de huidige dienstenmaatschappij zijn ze een minderheid geworden. Daarenboven zijn de levensomstandigheden erg verbeterd, hun sociale zekerheid gegarandeerd en hun inkomen sterk gestegen.

Desondanks dit alles is er nog steeds een (afnemend) betekenisvol verschil tussen de waardebeleving en de levensstijl van de arbeiders en die van de middenklassers.

• Arbeiders nemen een meer instrumentele houding aan t.o.v. hun werk (inkomen) i.p.v. er een intrinsieke waarde in te zien.
• Arbeiders hebben een realistische habitus; een zure-druiven-logica.
• Andere vrijetijdsbeleving bv. boksen <-> judo => hoe abstracter en ritueler een gevecht, hoe meer geësthetiseerd, hoe meer de sport aanleunt bij de levensomstandigheden van de intellectuele beroepen (i.p.v. lichaamskracht, energie en snelheid).