Voor mensen die hebben geleden onder al jaren met een constellatie van symptomen, een diagnose, het hebben van een naam voor wat er mis is, is iets van een opluchting. Voor velen is de eerste opvang verandert snel tot wanhoop. De ziekte model dat de meeste mensen weten is er een die acute ziekte past. Je wordt ziek, krijg je behandeld wordt, dan moet je ofwel te herstellen of je sterft. De ziekte model voor chronische ziekte is heel anders. Je wordt ziek, uiteindelijk kom je erachter wat er mis is, je getrakteerd, en je bent ziek, maar hopelijk niet zo ziek blijven als je was zonder behandeling. Het is gemakkelijk op te geven.

Hoewel het waar is dat je nooit zal worden "normaal" als je eens was, of "normale" zoals gezonde mensen die je ziet, je leven is niet voorbij, tenzij je besluit het is. Je lichaam en je leven eruit zien alsof ze zijn uit de hand. Je voelt je hopeloos, hulpeloos en machteloos. Het is tijd om te laten gaan of / of denken.

Niemand is ofwel totaal ziek of helemaal goed. Normaal gezonde mensen hebben tijden als ze ziek zijn. Mensen met een chronische ziekte hebben tijden wanneer ze het gevoel normaal. De mate van gezondheid die we ervaren is continuüm, niet een of de ander. Ongeacht waar u zich op dat de gezondheid continuüm, heb je de macht om een verschil te maken in uw kwaliteit van leven. U mag nooit meer terug te gaan uw "oude normale" dus je moet om een "nieuwe normaal." Dat nieuwe normaal kan worden zitten rond met een solo jammer partij, die dingen waren anders of het kan worden het creëren van een nieuw leven waar chronische ziekte is geïntegreerd in het geheel, maar niet in het midden. Als je eenmaal een bewuste beslissing om het feit dat je chronische ziekte en het is niet weg te accepteren, kun je je aandacht richten op pro-actief in uw medische zorg, de zorg voor uw gezondheid, en het creëren van een nieuw leven.

Als je niet kan onderdrukken woede en je kunt het niet uiten zonder vervreemden anderen , wat moet je dan doen ? Accepteer het feit dat je boos bent . Begraven gevoelens niet sterven . Deze woede is een deel van jou en je kunt niet zomaar knip het uit en gooi het weg . Er verandert niets totdat je accepteren waar je nu bent . Woorden zijn krachtige tools voor het omgaan met boosheid . Schrijf over wat je voelt . Praten met een goede vriend of een vertrouwenspersoon . Klop een kussen ; schreeuwen hardop in de auto of als je alleen bent . Tuurlijk, het klinkt gek , maar wat heb je te verliezen door te proberen ? Wat heb je te winnen ? Kanaal je woede in het leren over uw conditie en het beheer ervan . Doe mee , en werken voor een genezing . Maak een verschil .

Journaling is een uitstekende manier om te onderzoeken , te uiten , en beginnen om woede los . U hoeft niet een fancy boek voor journaling , gewoon een eenvoudige notebook , een pen , en wat rust nodig . Begin met een open - ended uitspraak als " Ik ben boos omdat . . . "," Ik voel me boos wanneer. . . ", Of iets dergelijks . Maak je geen zorgen over grammatica , spelling of interpunctie . En veroordeel jezelf niet voor wat je voelt . De enige regel is om de pen in beweging te houden . Probeer om te schrijven voor 20 minuten per keer. Elke keer dat je schrijft, zal de moeilijke emotie van woede een deel van zijn kracht verliest . Moeilijke emoties hebben een halfwaardetijd erg op radioactieve stoffen . Elke keer dat u drukken de emotie verliest de helft van zijn vermogen tot het weinig meer is dan een vage achtergrondgeluiden.

In de tussentijd proberen bewust te zijn van woede , vooral als je het gevoel alsof je gaat uitbarsten en doen allerlei schade aan uw relaties met anderen . Het oude gezegde op " tellen tot 10 " is een goed advies . Als u reageren op ongepaste , verontschuldig de tweede je je realiseert wat je hebt gedaan . De meeste mensen zullen begrijpen als je een snelle en oprechte verontschuldiging aanbieden .

David J. ' s reactie :

Ik weet dat ik waarschijnlijk te oefenen en beter eten . Maar wat is het nut? Ik ga nooit om zich te ontdoen van deze ziekte . Als ik ga te hebben om de rest van mijn leven ongelukkig te brengen , ga ik doen wat ik wil . Tenminste kan ik genieten van mijn chips , frisdrank en snoep. Zij zijn de enige geneugten ik nog heb. En die medicijnen ? Ze zullen me niet genezen . Ze kunnen allerlei problemen veroorzaken . Het heeft geen zin. Ik ga doen wat ik wil doen . Ik verdien dat veel.