de drie ‘subsystemen’ binnen het wereldsysteem.

Een aantal instellingen en regionale organisaties bevorderen de samenhang tussen de landen. Een van de belangrijkste instellingen is de Wereldhandelsorganisatie (WTO) die zich bezig houdt met de spelregels van de handel en dienstverlening tussen landen. Die zijn er vooral op gericht om de economie te liberaliseren. Dat is het afschaffen van belemmeringen voor het vrije marktmechanisme, waaronder de ‘grensbelemmeringen’.

De liberalisering kan zich richten op de volgende drie zaken:

1. Handelsbelemmeringen. Het vrije verkeer van goederen.

2. Kapitaal. Een vrij kapitaalverkeer betekent dat investeringen daar kunnen plaatsvinden, waar dat bedrijfseconomisch het gunstigste is.

3. Mensen zouden zich vrij moeten kunnen verplaatsen, vrije migratie.

Overal hebben staten zich georganiseerd in economische en/of politieke samenwerkingsvorming of blokvorming. Dat kan een aantal vormen aannemen:

1. Vrijhandelszones. Dit is voor het afschaffen vaan onderlinge handelsbarrières.

2. Douane-unie. Betalen aan alle landen die lid zijn.

3. Gemeenschappelijke markt spreekt van vrij verkeer van goederen, kapitaal en arbeidskrachten.

4. Economische unie. Er is sprake van een gemeenschappelijk economisch beleid.

Vooral in de centrumregio’s zijn deze blokken economisch en politiek machtig. Naar buiten is het nog deels gesloten door handelsblokken en er zijn nog meer handelsbelemmeringen. Dit gaat ten koste van de boeren in armere landen.