Stelde voorschriften voor, dit zijn dimensies om psychologische problemen te ordenen, door het onderzoeken en het beschrijven van de relatie tussen wetenschappelijke bevindingen en de heersende culturele krachten van een gegeven tijdperk.

Concreet evalueerde de strategie van Watson een aantal mogelijke, onderliggende veronderstellingen en implicaties van theoretische posities. Deze strategie is handig als een evaluerend middel om de problemen en implicaties van verschillende theoretische posities binnen de psychologie te verklaren.

(Zoals zijn auteur, ben ik geen historicus, maar een psycholoog die schrijft over de historische voorontwikkelingen van mijn discipline in de helderste manier dat ik kan, zonder enige toewijding of verbondenheid aan een specifieke interpretatie van historische gebeurtenissen.)

Suggereert dat sociale en culturele krachten paradigmas, of modellen, van de wetenschap ontwikkelen in verschillende stadia en dat wetenschappelijk werk gebeurt binnen een gegeven paradigma gedurende een beperkte tijdsperiode totdat het paradigma is vervangen. Deze verandering van modellen is een nevenverschijnsel van zowel de culturele noden van de tijd waarin ze gebruikt worden en van zowel de onmogelijkheid van het oude paradigma om zich aan te passen aan nieuwe wetenschappelijke bevindingen.

Kuhn beschouwt de wetenschappelijke vooruitgang dus als een cyclisch proces. Binnen een gegeven wetenschappelijk paradigma, dat aanvaard is door alle wetenschappers, ontstaat een anomalie (onregelmatigheid) dat niet door dit paradigma kan worden uitgelegd of waaraan het paradigma zich niet kan aanpassen. Er ontstaat dus een crisis en er worden nieuwe theorieën ontwikkeld om dit ongeschikte model te vervangen.

Ten slotte wint één enkele visie de aanhang en toewijding van een groep van wetenschappers die een wetenschappelijke revolutie beginnen tot het nieuwe model is aanvaard. Wanneer er opnieuw een onregelmatigheid verschijnt, herhaalt deze cyclus zich opnieuw.

oftwel “de geest van de tijd”, stelt dan weer dat gebeurtenissen een momentum hebben waarin de juiste persoon op de juiste plaats een innovatie kan veroorzaken.

zegt dat alle historische vooruitgang gebeurt door de acties van grote personen die in staat waren om gebeurtenissen te synthetiseren en die door hun eigen inspanningen de loop van deze gebeurtenissen konden ombuigen en veranderen in de richting van innovatie.