Item gefilterd op datum: december 2012

Astma is een specifiek longziekte die verschilt van emfyseem en chronische obstructieve bronchitis.COPD wordt vaak gebruikt als een soort steno emfyseem, chronische obstructieve bronchitis, of een combinatie van beide te beschrijven, zoals vermeld in vraag 20. COPD heeft altijd betrekking op ziekten die niet zijn astma. De COPD groep van longziekten is niet gerelateerd aan astma, hoewel longemfyseem en chronische obstructieve bronchitis vertonen gelijkenissen met astma, beoordeeld in het volgende antwoord. Verwarring lijkt te ontstaan onder verschillende omstandigheden. In het eerste geval kan COPD-naast elkaar bestaan met astma, typisch in een oudere volwassene met een geschiedenis van roken, en beide voorwaarden samen aanwezig zijn. Ten tweede, sommige artsen in een flagrant misbruik van taal het woord astma te verwijzen naar de kortademigheid kenmerk van de COPD groep longziekten. Ze vertellen hun patiënten met zuivere longemfyseem of chronische obstructieve bronchitis dat ze "een vleugje van astma" in plaats van uit te leggen dat het symptoom van kortademigheid is een fundamentele manifestatie van de COPD. Tenslotte, COPD en astma worden behandeld met geïnhaleerde medicijnen, waarvan sommige effectief in beide condities. Soms twee familie of vrienden met twee verschillende diagnoses kan (kunnen) worden voorgeschreven inhalator dezelfde en die kan leiden tot allerlei veronderstellingen.

Ik moet denken aan een 75-jarige in mijn zorg; hij zwaar had gerookt en had emfyseem gemarkeerd. Hij had in het schoppen zijn voormalige sigaret gewoonte geslaagd, een prestatie die hij en ik waren erg trots. Hij was natuurlijk heel bezorgd over het emfyseem diagnose. Hij legde me uit dat hij was bijzonder verontrust over wat zijn prognose en kwaliteit van leven zou worden time.Over de loop van een jaar, ik voorgeschreven verschillende medicijnen voor de behandeling van zijn longemfyseem en hij me zou zien in het kantoor om de paar maanden voor follow-up. Op een gedenkwaardige bezoek, kwam hij in uitstekende geesten en deelden het nieuws dat zijn 21-jarige kleinzoon die waren gediagnosticeerd met astma op de leeftijd van 6 was in de stad en logeren voor een weekend bezoek. Op dat bezoek, mijn patiënt ontdekte dat hij de identieke geïnhaleerde medicatie die zijn kleinzoon gebruikt voor astma nam, en kondigde grijnzend van oor tot oor: "Nou, Doc, ik bedacht toen dat je me niet alleen zijn behandeling voor longemfyseem, maar voor astma, ook, en dat betekent dat mijn prognose is niet zo slecht. . . "

Ja, afhankelijk natuurlijk van wat uw exacte symptomen zijn. Medische studenten en artsen in gespecialiseerde opleiding worden onderwezen in de vaardigheid van differentiële diagnose. Bij het beoordelen en analyseren verslag van de symptomen van een patiënt, de arts genereert een lijst met verschillende mogelijke voorwaarden die theoretisch verantwoordelijk voor de symptomen zou kunnen zijn. Die lijst van mogelijke omstandigheden wordt de differentiële diagnose. De arts behoort dan zijn de mogelijkheden in volgorde van waarschijnlijkheid. Het meest waarschijnlijk, op basis van de beschikbare informatie, is als eerste vermeld. De volgende stap omvat gewoonlijk proberen te bevestigen of "regel" eerste diagnostische indruk van de arts door het uitvoeren van specifieke tests nodig, naast anamnese en het lichamelijk onderzoek. Bijvoorbeeld, zou de differentiële diagnose van een hardnekkige, dagelijks, droge hoest die langer dan 2 maanden duurt in een 22-jaar-oude rookvrije student in overigens uitstekende gezondheid omvatten astma, UACS (postnasale drip), of GERD, ofwel alleen of in combinatie. De arts zou dus in eerste instantie een evaluatie uit te voeren voor de mogelijkheid van astma en misschien zelfs astma-medicatie. Als de resultaten van deze eerste evaluatie waren niet in overeenstemming met astma en als de student bleef hoesten ondanks behandeling van astma, dan is de arts zou zijn aandacht richten op de tweede mogelijkheid op de differentiële diagnose lijst: postnasale drip. Een proef van juiste medicatie kan helpen bij het beslissen of UACS (postnasale drip) waren verantwoordelijk voor de onderliggende hoest. Als dat de interventie waren ondankbaar en hoest nog steeds sprake, dan dient de arts zou zijn aandacht richten op de mogelijkheid van actieve GERD. Je kunt zien aan het voorbeeld dat het ophelderen van de oorsprong van een chronische hoest meerdere doktersbezoeken kunnen vereisen, samen met een goede dosis geduld! U vindt er ook het voordeel herkennen in het raadplegen van een arts bekwaam in differentiële diagnose, een met de expertise en ervaring om de kans op astma correct te beoordelen, in plaats van iemand die een overzicht van alle mogelijkheden en probeert te regeren in of uit te sluiten elk een.

Verschillende medische aandoeningen zijn welbekend astma (tabel 10) nabootsen, waardoor het soms een uitdagende differentiële diagnose. Stembanden dysfunctie (VCD) syndroom, bijvoorbeeld, vertoont symptomen vergelijkbaar met astma. Specifieke vormen van hart-en vaatziekten, zoals congestief hartfalen, kunnen worden verward voor astma. Sommige artsen gebruiken zelfs de term astma cardiale, een verkeerde benaming, de piepende geluiden geassocieerd met congestief hartfalen te beschrijven. Evenzo kunnen andere dan astma longaandoeningen verantwoordelijk voor symptomen die wijzen op astma. Longemfyseem en chronische obstructieve bronchitis kan lijken op astma, maar een belangrijke geschiedenis van het roken van sigaretten is meestal aanwezig. Pulmonaire sarcoïdose kan piepen veroorzaken. Zeldzame longziekten zoals bronchiolitis obliterans of eosinofielenpneumonie zijn ook af en toe in de differentiële diagnose van asthmalike symptomen. Gemeenschappelijke medische aandoeningen die leiden tot symptomen die lijken op die van astma zijn beoordeeld in vraag 23.

De aanwezigheid van een aanhoudende hoest is altijd abnormaal. Er zijn vele redenen waarom hoest kan ontwikkelen. Ieder van ons heeft een hoest ervaren op een bepaald punt in ourlives, bij ziekte met een luchtweginfectie of een verkoudheid, bijvoorbeeld. De meeste hoest als gevolg van de verkoudheid zijn van korte duur en hebben de neiging op te lossen binnen een maand tijd. Wanneer een hoest langer duurt dan 3-6 weken of gaat uit van een bepaald herhalend patroon, kennis te nemen. Longartsen definiëren een chronische hoest als een hoest die aanwezig is geweest voor meer dan 8 weken. De meerderheid van de mensen met chronische hoest die niet rokers hebben een van de drie oorzaken voor hun hoest: astma, maag reflux (GERD), of postnasale drip syndroom (onlangs omgedoopt UACS voor de bovenste luchtwegen hoest syndroom). Hoest die regelmatig optreedt met of na aërobe oefening wijst er sterk op de aanwezigheid van astma, tenzij het tegendeel is bewezen.

Oefening wordt beschouwd als een symptoom trekker in alle mensen met astma. Oefening niet astma veroorzaken, maar fungeert als een stimulans voor bronchoconstrictie bij astma en leidt tot een verhoogde luchtwegontsteking. Bij jonge kinderen in het bijzonder, moet hoesten bij inspanning nooit worden genegeerd, maar kan de tip-off om de diagnose van astma, omdat hoest is het meest voorkomende symptoom van astma bij kinderen.

Het beantwoorden van de vraag waarom je zou kunnen hoesten na het lopen of joggen zou een evaluatie die moet beginnen met een medische anamnese (inclusief eventuele medicatie die u neemt) vereisen, bespreking van het roken van sigaretten, indien van toepassing, de herziening van de chronologie van het symptoom, en een fysieke onderzoek met veel aandacht aan de sinussen, keel, hart en longen. Aanvullende tests kan onder meer een X-thorax (afhankelijk van uw individuele medische geschiedenis) en longfunctie testing.Question 26 geeft meer informatie over hoe astma wordt gediagnosticeerd.

Nee, dat hoeft niet. De heen en weer beweging van lucht door de longen en tracheobronchiale boom altijd stil. Een wheeze is een abnormaal geluid geproduceerd door turbulente stroming van lucht door de longen. Er zijn veel verschillende oorzaken van piepen Het optreden van een gepiep door zichzelf zonder andere symptomen ongebruikelijk. Het is daarom belangrijk om te weten wanneer het piepen recidiverend of wanneer het wordt geassocieerd met andere long symptomen zoals kortademigheid, hoesten of slijmproductie.

Medische studenten leren dat niet alles wat wheezes is astma. Hoewel de meeste mensen met astma zal op een bepaald punt ervaring piepende ademhaling, niet iedereen die wheezes heeft een diagnose van astma (tabel 9). Sommige mensen die piepen zal uitdraaien op een andere dan astma longaandoening hebben, terwijl anderen zullen piepen ook al is er geen aanwijsbaar longaandoening en de longen lijken volkomen normaal. De eerste categorie omvat de personen die een sigaret longziekten zoals COPD, bijvoorbeeld. Andere longziekten, zoals bronchiëctasie en bronchiolitis, kan ook leiden tot piepen. Bepaalde longinfecties kan piepen in volkomen normaal longen veroorzaken. Sommige mensen zonder longziekte, maar die aan congestief hartfalen kunnen piepen als zij te veel vocht. Weer anderen zouden piepen na een ernstige allergische reactie, zoals een bijensteek, bijvoorbeeld. Maagreflux, genaamd GERD (gastro-oesofageale reflux), is een ziekte van het spijsverteringsstelsel en is een voorbeeld van een niet-pulmonaire aandoening die astma kunnen nabootsen. Evenzo stembanden dysfunctie (VCD) syndroom beïnvloedt het strottenhoofd (larynx) en wordt vaak verward met astma. Tenslotte, en vooral bij kinderen, een piepende ademhaling kan worden veroorzaakt door een vreemd lichaam gevangen in de bronchiale boom. Jonge kinderen, in het bijzonder, verken de wereld door er voorwerpen in hun mond. Vanaf daar is het een korte trip in de luchtwegen. Een vreemd lichaam moet worden opgehaald uit de long passages, meestal via bronchoscopie. Medische tijdschriften en leerboeken hebben de succesvolle ophalen van veel ongelijksoortige items, waaronder vis en kip botten, munten, speelgoed fragmenten, en zelfs een koffie roerder beschreven.

Als u hebt ervaren piepende ademhaling, vooral bij meer dan een gelegenheid en misschien geassocieerd met andere symptomen, overleg met uw arts is de aangewezen volgende cursus van actie. Uw arts kunnen vaststellen zal zijn als de wheeze is te wijten aan astma of niet en kan u adviseren over welke behandelingen zal worden aangegeven in jou.

Gemma's commentaar:
In mijn tienerjaren heb ik deelgenomen aan een kostschool in het noorden van de staat New York. Ik vond dat in de winter kon ik altijd het ontwikkelen van een luidruchtige gepiep als ik opende een raam en nam grote slokken van koude lucht. De verstikkende hoest en lawaaierige ademhaling die volgde was genoeg om me verontschuldigen wat winter "sport" werd genoemd (meestal sneeuwschuiven uit een basketbalveld!), En dat was wat ik wilde. Ik dacht niet dat ik ziek was, gewoon slim. Zeker, ik heb nooit gesproken over deze symptomen met een arts, omdat ze me goed gediend: ze me verontschuldigd ongewenste activiteit. Natuurlijk, zoals wheezes misschien niet zijn gediagnosticeerd als astma. . .

Ja, de meeste mensen met astma kunnen herkennen wanneer ze zijn piepende ademhaling. Zij kunnen zich bewust zijn van de abnormale geluid van piepende ademhaling geworden als ingeademde lucht reist al vernauwde luchtwegen. Men zou kunnen zeggen: "Het klonk als een kat spinnen in mijn borst." Anderen kunnen opmerken een ongemakkelijke medio borst pressure.Wheezing mag nooit worden genegeerd of afgedaan als onbelangrijk.

De meest betrouwbare methode voor een arts om een piepende ademhaling te detecteren is door het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek, dat omvat auscultatie van de longen met een stethoscope.The arts plaatst het borststuk van de stethoscoop op bovenlichaam-over van de patiënt de voorkant, achterkant en zijkanten - en luistert als lucht binnenkomt en verlaat de longen. De patiënt neemt een paar keer diep adem, ademen door zijn of haar mond, zo stil en soepel possible.The arts besteedt veel aandacht aan de symmetrie van de adem geluiden en hoorbare afwijkingen, zoals piepende ademhaling.

In een variante vorm van volwassen astma genoemd hoest variant astma, piepende ademhaling afwezig, en een droge, niet-productieve hoest is het belangrijkste symptoom van astma. De opkomst van piepende ademhaling of van aanhoudende droge hoest in het geval van hoest-variant astma, is altijd belangrijk en moet worden gemeld aan de behandelend arts. De ontwikkeling van een piepende ademhaling wijst op een onvoldoende astma controle en kan het begin van een exacerbatie van de ziekte inluiden. Hetzelfde geldt voor een hoest bij hoest-variant astma, omdat de hoest is gelijk aan een piepende ademhaling.

Een piepende ademhaling is het geluid gegenereerd wanneer de lucht reist al een ademhaling passage ( luchtweg ) , dat is uitgegroeid versmald . De vernauwing kan door afscheiding gevangen in de luchtwegen of vernauwing of vastdraaien rond de luchtweg van de luchtwegen spieren slijm . De luchtwegvernauwing gevolg van astma is omkeerbaar . Medicijnen voor astma voorgeschreven helpen de vernauwde luchtwegen terugkeer naar de normale toestand . Een piepende ademhaling is het best te omschrijven als een hoge toon fluiten sound.Wheezing kan optreden tijdens het inademen ( inspiratoire piepende ademhaling, tijdens de inspiratoire fase van de ademhaling ) , terwijl het uitademen ( expiratoire piepende ademhaling , tijdens de expiratoire fase van de ademhaling ) , of tijdens de gehele adem . Astma is een van de vele voorwaarden die piepende ademhaling kan veroorzaken , zoals nader uitgewerkt in de volgende vraag . Als piepende ademhaling ernstig is, kan worden gehoord zonder een stethoscoop .

Piepende ademhaling bij astma weerspiegelt aanhoudende longontsteking en luchtwegvernauwing of bronchoconstrictie . Het geluid wordt opgewekt door turbulente stroming door vernauwd luchtwegen. De aanwezigheid van een piepende ademhaling bij astma geeft aan dat de astma actief is, en dat er meer intensieve en doeltreffende behandeling is warranted.Wheezing is nooit normaal en mag nooit worden genegeerd . Als luchtwegvernauwing en ontsteking zijn onbehandeld , is er een reëel risico van de ziekte verergeren , wat mogelijk kan levensbedreigend worden .

Astma wordt gekenmerkt door periodes van exacerbaties en kwijtschelding van de symptomen, zoals kort vermeld in vraag 12 (zie tabel 5). Tijdens een remissie van astma, zijn de symptomen goed onder controle en de metingen van de longfunctie te normaliseren. Een verergering van astma, anderzijds, op een toename van longontsteking en vertegenwoordigt een periode van verhoogde activiteit astma. Het geeft een opflakkering van de ziekte. Een verergering van astma manifesteert zich door de ontwikkeling van longklachten. Voorbeelden van exacerbatie of flare symptomen zijn piepende ademhaling, hoesten, nacht longklachten, verhoogde slijmproductie van de longen, kortademigheid of ademnood en druk op de borst of ongemak (Tabel 7).

Tijdens een exacerbatie, meting van de longfunctie, zoals aangegeven door de FEV1 (en piekstroom) er zo uit afnemende waarden. Een exacerbatie ontstaat vaak geleidelijk en begint met milde symptomen. Indien aangevinkt, zal dat lichte verergering verergeren en steeds ernstiger. Milde exacerbaties, die vroeg en adequaat, misschien behandeld met een toenemend gebruik van geïnhaleerde medicijnen-kan worden in de kiem gesmoord met minimale of geen verstoring van gezondheid en levensstijl. Meer geavanceerde exacerbaties kan echter het gebruik van andere geneesmiddelen, zoals corticosteroïden vereist. Ernstige of snel progressieve exacerbaties vereisen ziekenhuis op basis van of afdeling spoedeisende interventie en behandeling.

De term verergering van astma is de verouderde astma-aanval in de wetenschappelijke en medische literatuur verdrongen. Exacerbatie nauwkeuriger beschrijft de geleidelijke karakter van de opbouw in longontsteking tijdens een opflakkering van de ziekte. Sommigen beoefenen kinderartsen, internisten, huisartsen, en astma en allergie specialisten toch nog steeds voor kiezen om de term astma-aanval in het spreken met hun patiënten over astma te gebruiken. Het woord aanval, met zijn toespeling op defensief, impliceert onvoorspelbaarheid, geweld en kwetsbaarheid, terwijl verergering benadrukt omkeerbaarheid en potentiële vergankelijkheid. Ik geef de voorkeur aan de term exacerbatie gebruiken in dit boek, net zoals ik met mijn patiënten, het is nauwkeuriger en is wetenschappelijk geaccepteerd. Maakt niet uit welke terminologie u gebruikt, bedenk dan dat een verergering van astma, zelfs van de mildste soort, mag nooit worden genegeerd of afgedaan als onbelangrijk (Tabel 8).

Behandeling van een astma-exacerbatie bevat altijd een zoektocht naar de oorzaken van het verlies van astmacontrole. Heeft piepende ademhaling ontstaan als gevolg van een infectie van de luchtwegen? Waren het aantal gemiste doses van inhalator medicijnen de boosdoener? Kon het lange wachten bij de bushalte in de ochtend in subzero temperatuur een rol hebben gespeeld? Correcte identificatie van astma triggers niet alleen zorgt voor een beter begrip van uw individuele astma, maar ook leidt tot een meer proactieve aanpak voor het beheren van uw astma, met de nadruk op preventieve maatregelen. Leren om astma geneesmiddelen vergroten wanneer specifieke symptomen van een infectie ontstaan, bijvoorbeeld, kan helpen een flare of een exacerbatie te voorkomen. Een ander voorbeeld van pro-actieve behandeling van astma kunnen zijn intensivering geschikte astma medicijnen voorafgaand aan het begin van de lente weer als je al gediagnosticeerd met boompollen allergie en astma en hebben exacerbaties in voorgaande jaren in verband met bloeiende bomen had.

Medische handboeken ons correct te informeren dat "klassieke" symptomen van astma zijn drie in getal: piepende ademhaling, hoesten, en abnormale sensaties van ademhaling of kortademigheid. Als je studeert voor een kennistest, markeer die drie symptomen op je antwoordblad. U heeft de volledige krediet te krijgen voor de juiste antwoorden en zal zeker scoren een A voor uw astma kennis! Typische symptomen van astma die we zien in het kantoor of kliniek, aan de andere kant, bevatten variaties van de grote drie: een ongewone bewustwording van ademhaling, ongemakkelijk ademhaling, druk op de borst of een gevoel van pijn op de borst, piepende ademhaling of lawaaierige ademhaling, moeilijke ademhaling, hoesten, slijmproductie en kortademigheid bij inspanning of inspanning. Nachtelijke symptomen, zoals ontwaken uit de slaap met ongemakkelijke ademen of piepende ademhaling, zijn aanwijzingen van minder dan optimale astmacontrole en zijn tekenen van een astma-exacerbatie. Astma kan zich uiten in verschillende standen, van mild tot ernstig. Een persoon met een mildere vorm gewoonlijk ervaart verschillende symptomen op verschillende frequentie en intensiteit dan een persoon met een meer ernstige vorm van astma. Kinderen kunnen een aanhoudende hoest (vaak verkeerd gediagnosticeerd als terugkerende bronchitis) hebben als hun enige astmasymptomen. Hoest is in feite de meest voorkomende astmasymptomen bij kinderen. Symptomen van astma kunnen dus verschillen van persoon tot persoon en kan variëren van een individu in de tijd. Astma symptomen zijn meestal episodische; symptomen kunnen komen en gaan, en zijn niet per se continu aanwezig.

Vroeger werd astma beschouwd als een ziekte hoofdzakelijk uit luchtwegvernauwing, genoemd bronchoconstrictie. In de traditionele visie, bronchiale passages omringd door gespecialiseerde spiervezels werd versmald (vernauwde), hetgeen weer leidt tot de ontwikkeling van een "astma-aanval." De traditionele verklaring onrechte benadrukt dat vernauwing van de luchtwegen was het primaire onderliggende gebeurtenis bij astma . De focus van de behandeling van astma gericht alleen op het omkeren van de vernauwing van de luchtwegen. Behandeling van astma dus meestal van opluchting van luchtwegvernauwing eenmaal symptomen van hoesten, pijn op de borst, kortademigheid en piepen was geworden opgericht en erkend bestond. De nadruk werd gelegd op de behandeling van een aanval symptomen, in plaats van op preventieve maatregelen.

De hedendaagse perspectief op astma erkent het belang van bronchoconstrictie, maar wijst het een ondergeschikte rol. De belangrijkste "speler" of "dader" bij astma is een ontsteking. In de hedendaagse model van astma, perioden van actieve ziekte of verergering ontstaan uit een achtergrond van rustige periodes van remissie (tabel 5). Tijdens een exacerbatie, is er verhoogde ontstekingsactiviteit in de astmatische longen. De ontsteking, indien aangevinkt, leidt tot slijm klier stimulatie met overtollige afscheiding en hoesten, en eventuele bronchoconstrictie of luchtwegvernauwing. De verhoogde slijm leidt tot hoesten. De bronchoconstrictie is verantwoordelijk voor de symptomen van kortademigheid, piepende ademhaling en benauwdheid.

Een belangrijk kenmerk van astma is een aanleg voor verhoogde longontsteking. Personen met astma te ontwikkelen verbeterde ontstekingsreacties in de longen, een bevinding die hand in hand gaat met de diagnose van astma. Ze zijn naar verluidt een aangeboren toestand van long basislijn hyperreactiviteit, die soms wordt aangeduid als "twitchy luchtwegen ', een terminologie die strikt genomen onjuist hebben; luchtwegen niet trillen! Ik noem de term zoals het is (helaas) vrij worden gebruikt in gesprekken tussen artsen en hun patiënten in een poging om de kenmerkende verschijnsel van bronchiale hyperreactiviteit te beschrijven. Een gespecialiseerde long-test, een zogenaamde metacholine uitdaging (bronchoprovocation)-test (in vraag 29 beschreven), kan nuttig zijn om clinici bij het evalueren van personen die verdacht worden van het hebben van astma en daarom een staat van long hyperreactiviteit. De neiging om verhoogde uitgangswaarden hyperreactiviteit is waarschijnlijk erfelijk. Verhoogde basislijn hyperreactiviteit verklaart waarom bijvoorbeeld de longen van mensen met astma zijn "gevoelig" inhalatie van verschillende omgevingsstimuli zoals koude lucht, sterke geuren en sigarettenrook. De aanwezigheid van bronchiale hyperreactiviteit is van groot belang voor astma onderzoekers. Het is verleidelijk om te speculeren over een medicijn dat een persoon de bronchiale hyperreactiviteit kan wijzigen en dus verminderen van de ernst van zijn of haar astma.

Het huidige begrip van astma als ziekte voornamelijk ontsteking, met secundaire luchtwegvernauwing (bronchoconstrictie) als gevolg van een verhoogde ontstekingsreactie zowel onderzoek en praktische implicaties (Tabel 6 en Figuur 3). Het staat voor preventieve maatregelen en meer gerichte geneesmiddelen. Het beheersen en beperken van luchtwegontsteking controleert astmasymptomen en leidt tot normalisering van de longfunctie, een uitstekende prognose, en een gezonde levensstijl. Snelle behandeling van een exacerbatie bevat altijd anti-inflammatoire geneesmiddelen naast specifieke behandeling gericht op verlichting van bronchoconstrictie. Erkenning van het belang van ontsteking bij astma heeft geleid tot een beter begrip van astma en de ontwikkeling van meer effectieve behandeling.

Astma exacerbaties voorspelbaar en onvermijdelijk optreden na bepaalde posities, zoals het begin van de koude winter temperaturen, bijvoorbeeld. Sommige mensen "hebben een aanval" elke herfst op de verandering van het seizoen en moet afzien dagelijkse routines, inclusief werk en school, of vrijetijdsbesteding te voorkomen. Behandeling van bewezen symptomen van een "aanval" in de traditionele opvatting kan onder meer een uitbarsting van medicatie, hopelijk in de kantooromgeving, maar eventueel in de hospital.The eigentijdse weergave van astma, benadrukt echter een preventieve aanpak. Een individu met astma en een patroon van verergerende symptomen bij de verandering van het seizoen zou gebaat zijn bij het voorschrijven van stepped-up anti-inflammatoire medicatie als de winter nadert. Door het succesvol beheersen van ontsteking en het houden van een waakzaam oog voor de eventuele gevallen van vroege tekenen en symptomen van de ziekte verergering, zou aanslagen worden voorkomen, samen met aanzienlijke levensstijl verstoringen.