Item gefilterd op datum: december 2012

Dexamethasone (Decadron) een corticosteroïde, een medicijn dat vermindert oedeem (zwelling) ongeveer hersentumoren door het verminderen van de neiging van vloeistof lekken uit de bloedvaten in het omringende hersenweefsel. Naast zijn effecten verminderen oedeem, wordt vaak gebruikt met chemotherapie om misselijkheid en braken te controleren. Dexamethason is verkrijgbaar in intraveneuze vorm of in tabletten.

De meeste hersentumor patiënten dexamethason gegeven voor de operatie, en velen hebben een verbetering van hun symptomen binnen enkele dagen na het begin van de behandeling met dexamethason opgevallen, maar hoge doses dexamethason kan niet worden voortgezet voor onbepaalde tijd vanwege de bijwerkingen die vaak veel heftiger met een geworden langere behandelingsduur.

Omdat dexamethason onderdrukt de normale hormoonproductie door de bijnier, kunnen ernstige bijwerkingen optreden als u plotseling stopt met het. Volg de instructies van uw arts precies bij het nemen van dexamethason of wanneer afbouwen is.

De bijwerkingen van dexamethason variëren met de dosis en duur van het gebruik en ook van patiënt tot patiënt. Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen zijn gewichtstoename, brandend maagzuur, vochtretentie, spierzwakte, verhoogde eetlust, osteoporose, slapeloosheid, depressie, nervositeit, manie / stemmingswisselingen, hoge bloedsuikerspiegel, lage kalium, hoge bloeddruk, dunner wordend haar, huiduitslag of acne, dunne huid, verhoogd risico op infectie, en staar.

Snelle terugtrekking van dexamethason kan spier-en gewrichtspijn, lage bloeddruk, een verlies van eetlust, misselijkheid en braken, lichte koorts en hoofdpijn veroorzaken. Soms is het nodig om de dosis dexamethason blijven op een constant niveau gedurende een langere periode mogelijk maken herstel van steroid ontwenningsverschijnselen. Na herstel, zal uw arts proberen om de drug taps in een trager tempo.

Dexamethason kan ook interactie met veel geneesmiddelen, waaronder anticonvulsiva zoals fenytoïne (Dilantin) en fenobarbital. Dexamethason kan maagklachten bij toediening met aspirine of niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals ibuprofen (Advil).

M. L. 's reactie:

Toen ik nam Decadron, de primaire neveneffect dat ik ervaarde was gewichtstoename. Zowat iedereen die ik ken dat Decadron (of een steroïde) heeft genomen heeft ook ervaren gewichtstoename. De meeste mensen houden niet van om gewicht te krijgen (waaronder ikzelf). Om te gaan door deze ervaring is zeer frustrerend, maar ik moest gewoon "suck it up" en beseffen dat dit was onderdeel van het ziek zijn. Eerlijk gezegd, ik was blij om te leven, maar de gewichtstoename nog stoorde me soms. Ik denk dat het goed is gefrustreerd te zijn wanneer de gewichtstoename optreedt, net zo lang als je niet laat de frustratie verbruikt u. Ik heb gezien de houding andere patiënten 'worden zo negatief als gevolg van hun gewichtstoename. Dit is niet gezond. Vergeet niet, zal het gewicht eraf! Dat beloof ik! Ik kreeg ongeveer 20 pond of meer, en uiteindelijk kwam het allemaal uit. Ik had echt te werken bij het verliezen van de laatste 5 pond, maar ik deed verliezen.

Het is niet altijd gemakkelijk om te weten wanneer u uw arts of zelfs die dokter te bellen om te bellen. Sommige problemen kunnen wachten totdat uw arts u kunt zien in de polikliniek, en een aantal onmiddellijke verzorging nodig. 'S nachts of in het weekend, kan uw arts u naar de eerste hulp om een röntgenfoto, bloedonderzoek, of cultuur te controleren. Zorg ervoor dat u van uw arts te volgen.

Als u net een operatie heeft ondergaan, zal uw neurochirurg wilt u eventuele wijzigingen in uw conditie te melden nadat u uit het ziekenhuis worden ontslagen. Als u een infectie ervaart in de chirurgische wond, koorts hoger dan 100? F, een plotseling begin van een hoofdpijn, of het verhogen van zwakte, bel uw neurochirurg.

Als je ziet een neuroloog voor epileptische aanvallen, zal deze arts uw anti-epileptische medicatie te beheren en alle laboratoriumtests die nodig zouden kunnen volgen. Verwacht niet dat je andere artsen om uw anti-epileptische medicatie aan te passen. Uw neuroloog zal naar verwachting de leiding te nemen in dit gebied en zal eventuele medicatie aanpassingen te maken.

Uw radiotherapeut zal je normaal gesproken ziet minstens een keer per week tijdens uw behandeling. Na de therapie is afgerond, zullen de meeste radiotherapeuten je loslaat terug naar de verzorging van uw neurochirurg, oncoloog, of neuroloog. Als u een complicatie die nodig opname in een ziekenhuis, terwijl u die bestralingstherapie te ontwikkelen, laat uw radiotherapeut weten. Het kan mogelijk zijn om uw behandeling voort te zetten terwijl het ziekenhuis.

In veel gemeenschappen, een medisch oncoloog of neurooncologist gaat uit van de zorg van een hersentumor patiënt na de operatie. De medisch oncoloog of neuro-oncoloog zal samenwerken met de andere specialisten en uw huisarts om eventuele laboratoriumtests of radiologische studies die je nodig hebt regelen. Hoewel uw huisarts kan nog behandelen andere medische problemen die niets met de tumor (zoals hoge bloeddruk en diabetes), zal uw oncoloog de behandeling van de hersentumor en eventuele complicaties gerelateerd aan de tumor aan te pakken.

Aan de andere kant, voor sommige situaties, moet je niet je oncoloog bellen in het midden van de nacht. Bijvoorbeeld, een vulling op uw cholesterol medicatie, de resultaten van een MRI-scan eerder op de dag in te nemen, of een vraag over chemotherapie u vorige maand ontvangen, worden niet beschouwd als noodsituaties. Houd in gedachten dat uw arts (of de partner die kan worden op afroep) geen toegang tot deze informatie na de kantooruren zal hebben.

Zorg ervoor dat u een kaart met alle namen en telefoonnummers in uw portemonnee in het geval dat een andere arts nodig heeft om een van hen te contacteren met betrekking tot uw zorg je artsen te houden. Het is ook een goed idee om uw apotheek en een 24-uurs apotheek aantal beschikbaar voor het geval uw arts moet bellen in een prescription.Table 5 lijsten voorkomende symptomen ervaren door hersentumor patiënten die moeten worden gemeld aan hun arts te hebben.

M. L. 's reactie:

Ik gebruikte om te denken dat de eerste hulp was alleen voor leven of dood situaties, maar dit is niet het geval. Er is slechts in zoverre met uw arts voor u kan doen via de telefoon of in het midden van de nacht, wanneer hun kantoren gesloten en het personeel / verpleegkundigen zijn niet beschikbaar.

Ik weet dat meldkamers zijn waarschijnlijk de laatste plaats op aarde zou je willen zijn als je erg ziek. De meeste zijn erg druk, en het kan uren duren om iets te weten komen of hulp waarom je er bent!

Mijn advies zou zijn om de instructies van uw arts op te volgen, en als hij zegt dat je naar de eerste hulp, dan moet je gaan. Ze zijn 24/7 geopend en in staat om u te helpen zal zijn totdat uw arts is in staat om te reageren.

Een aantal verschillende geneesmiddelen voor chemotherapie kan vroegtijdige menopauze , onregelmatige menstruatie en onvruchtbaarheid veroorzaken bij vrouwen . Chemotherapie drugs kan ook leiden tot onvruchtbaarheid bij mannen . Procarbazine , Temodar , cisplatine en carboplatine zijn geassocieerd met onvruchtbaarheid . Bij sommige patiënten , de steriliteit slechts tijdelijk en vruchtbaarheid hersteld binnen een jaar na het stoppen , maar permanente steriliteit komt vaker voor bij mannen als bij vrouwen die ouder zijn dan 40 jaar op het tijdstip van behandeling .

Hersenen straling kan verminderen of vernietigen van de normale productie van hormonen die de seksuele ontwikkeling en voortplanting beïnvloeden. Mannen kunnen profiteren van testosteron injecties verbeteren libido , verminderen opvliegers en osteoporose te voorkomen . Evenzo kunnen vrouwen die ervaren vroegtijdige menopauze na radiotherapie profiteren van een lage dosis oestrogeen en progesteron vervangende therapie . Deze therapie wordt gewoonlijk voorgeschreven om de symptomen te verlichten plaats vruchtbaarheid te herstellen .

Mannelijke patiënten die verlangen kinderen te verwekken na de behandeling in staat zijn om spermabank voordat de therapie . Voor vrouwelijke patiënten , het behoud en het oogsten van de eieren vereisen aanzienlijk meer tijd en kosten . De behoefte aan therapie zo spoedig mogelijk kan leiden geen voldoende levensvatbare eieren halen .

Sommige patiënten met hypofyse tumoren of tumoren in gebieden in de buurt van de hypofyse kan een abnormale productie van geslachtshormonen hebben bij diagnose . Verstoorde hormoonproductie kan leiden ovarium-of testesinsufficiëntie , resulterend in onvruchtbaarheid . Daarom kunnen deze patiënten niet profiteren van vruchtbaarheidsbehoud strategieën voor de chemotherapie .

M. L. ' s reactie :

Enkele jaren na mijn bestraling en chemotherapie behandelingen toen ik ongeveer 41 , begon ik opvliegers ervaren en wat ik dacht misschien vroegtijdige menopauze zijn. Ik vroeg mijn gynaecoloog over dit en of hij dacht dat dit gerelateerd was aan mijn chemotherapie behandelingen . Ik vroeg hem ook of mijn chemo behandelingen kunnen leiden dat ik onvruchtbaar. Hij gaf aan dat de opvliegers waren meer dan waarschijnlijk te maken met mijn behandelingen van kanker , maar hij speelde ook een aantal tests om mijn hormoonspiegels te controleren. Uit de resultaten bleek dat ik was niet onvruchtbaar , die zeer verrassend was , en ik was blij . Mijn gynaecoloog ook voorgeschreven me een hormoonvervangende medicatie genaamd Premarin . Ik nam het voor een tijdje , en het hielp met de opvliegers , maar het veroorzaakte ook mij om gewicht te winnen . Dus ik sprak met een voedingsdeskundige om te zien of er iets was wat ik kon nemen , dat was meer natuurlijke van een medicijn . Gemalen lijnzaad werd aanbevolen, en ik heb met het voor ongeveer een jaar . Het werkt geweldig , maar vergeet niet te blijven om het te nemen of de opvliegers terug zal komen.

Hersentumor patiënten niet noodzakelijkerwijs gevoeliger voor infecties als gevolg van de tumor, maar kunnen hun behandeling ze het risico plaats voor bepaalde soorten infecties. Veel hersentumor patiënten worden behandeld met steroïden zoals dexamethason voor en na de operatie. Een korte cursus van steroïden meestal niet het risico op infectie verhogen, maar is langdurig gebruik van steroïden (over een periode van weken of maanden) vaak geassocieerd met schimmelinfecties, vooral spruw (candidiasis). Lijster verschijnt als een witte coating op de tong en de achterkant van de keel, en hoewel het pijnloos kan zijn, kan het invloed hebben op de smaak en de eetlust. Uitgebreide candidiasis van de slokdarm en het urogenitale systeem kan pijnlijk zijn en vereisen enkele dagen orale antifungale therapie.

Sommige geneesmiddelen voor chemotherapie, vooral bij gebruik in combinatie met steroïden, verhogen het risico op infectie. Temodar, een geneesmiddel dat meestal niet wordt geassocieerd met een laag aantal witte bloedcellen, van invloed op de subset van witte bloedcellen genaamd lymfocyten die belangrijk zijn bij het voorkomen van schimmel-en virale infecties zijn. Ernstige longinfecties, zoals Pneumocystis, Aspergillus en Nocardia, zeldzaam in de normale populatie, maar zijn levensbedreigend patiënten met lage lymfocyten.

Patiënten met een geschiedenis van herpes infecties kunnen ondervinden een toename van het aantal en de ernst van uitbraken.

Patiënten die een laag aantal neutrofielen (zie vraag 47) als gevolg van chemotherapie te ontwikkelen moet voorzorgsmaatregelen nemen om besmetting te voorkomen en onmiddellijk hun artsen voor koorts, borst congestie, of hoesten.

Patiënten die intraveneuze katheters hebben geïmplanteerd voor het toedienen van chemotherapie een verhoogd risico op infectie en moeten hun arts te informeren wanneer zij ervaren een gevoeligheid rond de katheter of als ze koorts of rillingen ontwikkelen.

Gordelroos, of herpes zoster, is een ernstige virale infectie die vaak begint als een pijnlijk, tintelend cluster van rode blaasjes die snel uitgebreidere langs de loop van een zenuw worden. Vanwege de pijn geassocieerd met een uitbraak van gordelroos, is het belangrijk om deze infectie zo snel mogelijk behandelen. Zelfs met behandeling, kan de getroffen zenuwen pijnlijk voor maanden of jaren na een uitbraak.

Why do I have to go to the emergency room?

The nurse is concerned that you may have a deep vein thrombosis (DVT), a blood clot in a large vein. The large veins of the legs may develop long, thick clots that block the return of blood flow to the heart. This can cause pain and swelling. The most dangerous complication of DVT, however, occurs if the clot breaks away from the walls of the vein and travels to the heart. A large clot can become lodged in the heart valves, but more commonly, the clot becomes lodged in the arteries of the lung. A clot that has clogged the pulmonary arteries is called a pulmonary embolus.

A pulmonary embolus can cause sudden death. It has been estimated that up to 15% of all cancer patients die of pulmonary embolus. Although DVT does not always result in pulmonary embolus, the presence of a clot in the extremities should be taken very seriously. Doctors hospitalize patients with DVT to keep them on bed rest, to begin anticoagulant therapy, and to evaluate for further evidence of pulmonary embolus.

A DVT in the lower limbs can be detected by ultrasound, which can detect blood flow through the veins below the surface of the skin and muscle. The most dangerous clots are those in the deep veins of the thigh and pelvis because these vessels are quite large.

A pulmonary embolus does not always cause symptoms. Some clots break up gradually, releasing a shower of small clots that lodge in the pulmonary vessels. A large clot typically causes shortness of breath, chest pain, or a cough. Although a chest Xray may be normal, other tests, such as a ventilation/ perfusion scan or a chest computed tomography (CT) angiogram, may show a loss of normal blood flow to one or both lungs. Patients may require supplemental oxygen for several days because of this blockage of blood flow to the lung.

Anticoagulants (blood thinners), such as heparin, enoxaparin (Lovenox), dalteparin (Fragmin), tinzaparin (Innohep), and fondaparinux (Arixtra), prevent the development of further clots; however, these drugs are all given by injection. Many patients prefer to take an oral anticoagulant called warfarin (Coumadin). Patients taking warfarin must be closely monitored with regular blood tests because of the drug’s interactions with other medications and certain foods.

Some DVT patients, including those with recent neurosurgery, are at risk for bleeding complications from anticoagulants. Such patients may benefit from the placement of an inferior vena cava (IVC) filter, which is an internal device that is placed into the large vein below the heart to act as a screen for blood clots that may break off and travel to the heart and lungs. An inferior vena cava filter is often used in combination with an anticoagulant because DVT may still form in the limbs, causing pain and swelling (Figure 26).

It is not always possible to predict or prevent DVT. Patients who are not ambulatory, who have had recent surgery, and who have a history of DVT should discuss ways to reduce the risk of DVT and pulmonary embolus with their doctors. Some doctors always prescribe a blood thinner if the patient is expected to be immobile for a long period of time, even if the patient has not had a previous history of blood clots.

Bepaalde soorten van tumoren zijn vaker geassocieerd met aanvallen. Deze omvatten lagere kwaliteit tumoren zoals oligodendroglioom, astrocytoom, ganglioglioma en dysembryoplastic neuroepitheel tumoren. Soms bruto totale resectie van de tumor mogelijk, en slechts kortdurende behandeling met anticonvulsiva vereist, zolang de patiënt seizurefree gebleven na de operatie. Sommige patiënten kan chirurgische verwijdering van zowel de tumor en een aangrenzend gebied dat wordt bepaald tijdens de operatie om de oorsprong van de aanvallen te hebben. Dit kan je ook toestaan uiteindelijke stopzetting van de behandeling met anticonvulsiva, maar zal uw arts zorgvuldig uw situatie beoordelen voordat u wijzigingen aanbrengt in uw anticonvulsieve therapie.

Voor patiënten met een resterende tumor op een MRI (magnetic resonance imaging) scan, wordt anticonvulsieve therapie vaak voortgezet. Tumorprogressie, drug interactions, en elektrolyt onevenwichtigheden kan leiden tot nieuwe aanvallen, zelfs als anti-epileptische geneesmiddelen worden gebruikt. Het is uiterst belangrijk om te voldoen aan de aanbevelingen van uw arts met betrekking tot anti-epileptische medicatie en follow-up. Nooit taper of uw anti-epileptische medicatie te stoppen zonder met uw arts.

Het is belangrijk om uw anti-epileptische medicatie consequent innemen. Ook kan ernstige fysieke of emotionele stress, alcohol, een lage bloedsuikerspiegel, en extreme vermoeidheid het risico van aanvallen verhogen. Uw arts kan ook voorschrijven "rescue" medicatie zoals de Klonopin wafer of vloeibare Ativan die kunnen worden gebruikt in geval van nood om een aanval te stoppen.

M. L. 's reactie:

Zoals eerder vermeld, terwijl op vakantie met mijn familie in juli 2008, vond ik op de harde manier dat iemand een aanval kan hebben na 9 jaren van vermindering! Met absoluut geen waarschuwing dan ook, ervoer ik 3 grand mal aanvallen en belandde in de ICU 3 days.with mijn eerste diagnose in 2000, heb ik nooit zeker wist of ik een aanval in mijn slaap had meegemaakt dus mijn neuroloog had aanbevolen dat ik neem anticonvulsieve medicatie voor onbepaalde tijd. Terwijl ik was niet enthousiast over deze aanbeveling, bleef ik de medicatie in te nemen. Ik nam het voor ongeveer 3 of 4 jaar, en in al die tijd heb ik nooit een aanval gehad. Af en toe, mijn dokters vroeg ik of ik mijn anti-epileptische medicatie (Keppra) helemaal kon stoppen omdat ik niet een aanval had gehad. Sommige artsen zeiden dat ik kon afbouwen Keppra, anderen waren tegen. Dus, natuurlijk, ik luisterde naar degene die zei dat ik het kon stoppen!

Als men zou denken, de aanvallen ervoer ik in 2008 waren zeer beangstigend voor mijn man en ik, als niets van dat ooit eerder was gebeurd. De dokter deed er een MRI-scan, die normaal was, maar ik begon weer op Keppra. Ik weet nog steeds niet waarom, na 9 jaar, had ik de aanvallen, maar ik kan alleen maar veronderstellen dat het de vermoeidheid van laat opblijven voor meerdere nachten in een rij en het zijn uit mijn gewone routine die mogelijk hebben bijgedragen.

Zodra ik terug thuis kwam, ging ik terug naar mijn artsen te zien en vertelde hen alles wat er was gebeurd. Ik had nog een MRI-scan en een EEG, die zowel normaal waren. Binnen een week of zo, had ik mijn kracht terug en voelde helemaal terug naar normaal, maar ik nam een paar weken voordat ik ging weer aan het werk.

In Texas, is een niet toegestaan om te rijden voor 6 maanden na een aanval. Dat was waarschijnlijk het slechtste ding over het hebben van een aanval. Ik ben gewoon dankbaar dat ik niet een had tijdens het rijden.

Ongeveer een derde van alle hersentumor patiënten hebben aanvallen. Deze aanvallen kunnen optreden als het eerste symptoom of kunnen voordoen maanden of jaren na diagnose van een hersentumor. Sommige soorten tumoren zijn vaker geassocieerd met aanvallen, vooral bij oligodendrogliomen. Ook sommige gebieden van de hersenen, zoals de temporale kwab, zijn meer vatbaar voor aanvallen (figuur 25).

Epileptische aanvallen kunnen worden aangemerkt als gedeeltelijke of gegeneraliseerd. Partiële aanvallen afkomstig van een specifiek gebied in de hersenen vaak het gebied rond de tumor. Een partiële aanval kan hebben motorische symptomen zoals handbewegingen of zintuiglijke symptomen zoals gevoelloosheid of tintelingen. Een eenvoudige partiële aanval niet het bewustzijn wordt gebracht; een complex partiële aanval doet afbreuk bewustzijn en de patiënt niet onthouden.

Gegeneraliseerde aanvallen betrekken zowel hersenhelften en aantasting bewustzijn. Een tonisch-clonische aanval, voorheen epileptisch insult, impliceert spasme van het lichaam, ledematen en rompspieren, en de patiënt kan ademhalingsproblemen hebben. De patiënt verliest het bewustzijn tijdens de aanval en kan worden verward na de aanval. Zwakte, spierpijn en hoofdpijn komen vaak voor na een tonisch-clonische aanval.

Status epilepticus, de voortzetting van een aanval of een reeks aanvallen, zonder weer bij bewustzijn, is een levensbedreigende aandoening. Patiënten met een status epilepticus moeten worden behandeld op een intensive care unit met intraveneuze medicatie en extra zuurstof.

Een elektro-encefalogram (EEG) kan nuttig zijn bij het bepalen of de afleveringen je ervaren bent aanvallen, maar een normaal EEG niet volledig de mogelijkheid van een epileptische aandoening elimineren. In sommige ziekenhuizen, 24 uur EEG-monitoring is beschikbaar om te bepalen of een patiënt frequente aanvallen die niet kunnen worden gedetecteerd met een standaard EEG.

Het is belangrijk om uw arts over een aanvallen te vertellen en op te merken of aanvallen worden steeds vaker of meer ernstig. Uw arts kan vaak medicijnen voorschrijven om de frequentie en de ernst van de aanvallen verminderen.

Een neurologische uitval (mutatie van de hersenen die resulteert in abnormale of verminderde functie) niet noodzakelijkerwijs chirurgie of andere therapie. De grootte en de locatie van uw tumor kan eigenlijk het creëren van een neurologische uitval. Dit kan verbeteren wanneer de tumor wordt verwijderd en de druk op de nabijgelegen hersenstructuren weer normaal.

Neurochirurgen nauwkeurig de positie van de tumor in verhouding tot de andere hersenstructuren evalueren. Het type van chirurgie aanbevolen is afhankelijk van of permanente neurologische uitval worden voorkomen. Het is echter mogelijk dat de tumor zal moeilijker te verwijderen zijn dan verwacht of die bloeden of andere complicaties pas na operatie. De neurochirurg zal al deze risico's uit te leggen voor de operatie.

De tijdelijke handicap die kunnen optreden na een operatie, die vaak verbetert bij herstel, moet worden onderscheiden van de late effecten van stralingstherapie en chemotherapie. Hoewel het verlies van kracht of coördinatie is schokkend om sommige patiënten, kan intellectuele achteruitgang en verlies van het korte-termijn geheugen nog meer verwoestende. Deze effecten op het cognitief functioneren kan optreden bij patiënten die in remissie hebben bereikt, daarom moeten klinische proeven die deze effecten te bestuderen patiënten die cognitieve verlies scheiden vanwege tumorprogressie.

De meeste studies van cognitieve achteruitgang na de behandeling van hersentumoren hebben voorgedaan bij kinderen. Deze kinderen waren overlevenden op lange termijn (5 jaar of langer), en de meeste chirurgie en radiotherapie hadden gekregen. Kinderen die jonger waren ten tijde van de diagnose, die groter stralingsvelden hadden en die intracraniale druk ten tijde van de diagnose was gestegen bleken een verhoogd risico op IQ verlies en slechte prestaties op school.

In een studie van volwassenen die primaire en metastatische hersentumoren overleefden gedurende ten minste 1 jaar, 12% leed dementie en andere 6% leed psychische problemen stralingstherapie. Een andere studie van de volwassenen behandeld voor kwaadaardige hersentumoren bleek dat jongere patiënten hadden meer kans om te verbeteren in de tijd, en de meeste patiënten waren in staat om terug te keren naar hun vorige baan.

Patiënten met een hoog risico op cognitieve achteruitgang omvatten die die zeer jong of zeer oud op het tijdstip van diagnose en behandeling, die tumoren van de hersenhelften hebben, en degenen die stralingsdoses die dagelijks grote fracties omvatten.

Hoewel chemotherapie kan ook leiden tot cognitieve achteruitgang, is het soms moeilijk om de effecten van chemotherapie scheiden van die veroorzaakt door radiotherapie bij patiënten die beide soorten zijn behandeld. Bijvoorbeeld, lange termijn overlevenden van primaire centrale zenuwstelsel (CZS) lymfoom hebben een hoger percentage van cognitieve achteruitgang met chemotherapie en hele hersenen bestralingstherapie. Hoge dosis chemotherapie gepaard met bloed-hersen barrière verstoring heeft echter niet geleid tot aanzienlijke verstandelijke handicap. Het behandelingssucces is toegenomen het aantal langdurige overlevenden van primaire CZS-lymfoom, en dus heeft recent onderzoek concentreert op intellectuele in patiënten. Als gevolg hiervan hebben een aantal behandelingsprotocollen voor CNS lymfoom wholebrain stralingstherapie geëlimineerd.

Preventie van toxiciteit op lange termijn van radiotherapie is een gebied van actief onderzoek. Uw radiotherapeut kan in staat zijn om u te adviseren over de beschikbare strategieën die het risico van toekomstige complicaties kan verminderen.

M. L. 's reactie:

Mijn man en mijn ouders waren bang dat ik uit een hersenoperatie zou komen een veranderd person.When een persoon gaat naar de operatiekamer voor andere vormen van chirurgie, hij of zij komt fysiek veranderd, wat betekent dat de persoon een blaas niet kunnen hebben niet meer of niet meer hebben van een borst. De persoon die de emotionele toestand kan tijdelijk onstabiel zijn, maar de geest blijft hetzelfde. Wanneer een persoon ondergaat operatie aan de hersenen, bestaat de vrees dat de persoon die uit de operatie komt niet dezelfde persoon die ging naar binnen Je hersenen controles al uw functies, zoals geheugen, spraak en motoriek zal zijn . Als een tumor is op een locatie in de buurt van een van deze functionele gebieden, is er een zeer goede kans dat u dezelfde essentie niet kan hebben dat je ooit had. De gedachte dat "je komt niet uit de weg ging je in" is elke patiënt en zorg verzorger.

Als het waar is, waarom niet deze behandelingen onderzocht?

Er is een explosie van belang geweest in de zogenaamde niet-toxische therapieën. Patiënten interesse dergelijke therapie kan die nu onderzoeken en aan klinische proeven op een aantal locaties. De National Institutes of Health Nationale Centrum voor complementaire en alternatieve geneeskunde meldt dat een geschatte $ 27000000000 wordt besteed aan alternatieve en complementaire therapieën, zoals kruiden, vitamines, plantenextracten, haaienkraakbeen, en honderden anderen. Sommige, maar niet alle, supplementen bestudeerd. Beoordelingen van de resultaten van deze proeven zijn nu beschikbaar.

Dr Stephen Tomasovic, hoogleraar moleculaire en cellulaire oncologie van het MD Anderson Cancer Center, heeft een lijst van complementaire en alternatieve therapieën en beoordelingen van de wetenschappelijke gegevens, inclusief de resultaten van dierproeven en klinische proeven samengesteld. Deze informatie is beschikbaar op het web op: www.mdanderson. org / afdelingen / Cimer. De lijst omvat de traditionele Chinese geneeskunde, kruiden en planten therapieën, biologische middelen, speciale diëten en energie therapieën. Daarnaast bevat de site informatie met betrekking tot interacties met andere geneesmiddelen, een verklarende woordenlijst van termen, en een hoofdstuk "Vaak gestelde vragen".

In het verleden, onderzoekers die geïnteresseerd zijn in het bestuderen van kruiden-supplementen of niet-traditionele therapie waren hadden moeite het aantrekken van financiering voor dierproeven en klinische proeven. Er zijn nu een aantal bronnen van financiering voor dergelijke studies, met inbegrip van subsidies voor onderzoek door de National Institutes of Health. Patiënten die geïnteresseerd zijn in klinische proeven voor complementaire en alternatieve therapieën moeten bereid zijn om andere behandelingen afzien zijn, terwijl op de klinische proef om te voorkomen verwarrend de resultaten van de studie.

ML's commentaar: Vroeg op, mijn man gelezen over klinische proeven op het internet. Nader onderzoek heeft aangegeven ons dat klinische proeven zijn een zeer goede zaak. Deelname aan een klinische studie werd nooit aan mij aangeboden, maar ik begrijp dat mijn tumor, anaplastisch oligodendroglioom, is niet zo vaak, en er waren geen klinische proeven in mijn omgeving voor nieuw gediagnosticeerde tumoren. Omdat de meerderheid van mijn tumor was gereseceerd door middel van chirurgie, zou ik niet in aanmerking voor fase II klinische studies geweest. Deze proeven vereisen een zichtbare tumor aanwezig MRI van een patiënt te zijn. Mijn tumor reageerde zo goed op bestraling en chemotherapie die ik nog steeds niet genoeg zichtbare tumor te komen voor een klinische proef. . . maar dit vind ik prima! Zoals ik heb verder om meer te leren over klinische studies door de jaren heen, zou ik graag een paar woorden van voorzichtigheid bieden. Ten eerste, een locatie die de term "onderzoekscentrum" die eraan verbonden zijn te vertalen naar "betere" treatment.When spreken met hersentumor patiënten en / of hun familie, ik heb gemerkt bij verschillende gelegenheden dat dit iets is dat ze geloven. Het is belangrijk voor u om te weten dat dit niet het geval is en dat soms mensen kunnen worden misleid omdat een bepaald centrum heeft een naam die goed is erkend door het grote publiek of heeft de term "onderzoekscentrum" die eraan verbonden zijn.

Ten tweede, heb ik geconstateerd dat veel hersentumor patiënten en families denken dat een klinische proef is beter dan de standaard behandeling therapie. Nogmaals, dit is niet waar. Als een zaak van de feiten, op het moment van het schrijven van deze update, ik ben een 9-jaar hersentumor overlevende. Ik heb niet deelgenomen aan een klinische proef, noch werd behandeld ik bij een "bekende" onderzoekscentrum. Met dat gezegd, ik heb ontvangen de beste behandeling beschikbaar is tijdens de tijd van mijn behandeling therapie (2000-2002).

Een laatste punt dat ik wil maken over klinische studies is het belang van ervoor te zorgen dat u uw plaatselijke arts geïnformeerd over uw behandelingen en de beslissingen die worden gemaakt te houden. Tijdens uw klinische proef, kunnen besluiten worden genomen over uw behandeling, en als uw lokale arts (en) zijn niet op de hoogte van de wijzigingen, dan is een aantal problemen kunnen ontstaan, bijvoorbeeld bepaalde bijwerkingen die moeten onmiddellijk worden behandeld (bijvoorbeeld een bloedplaatjestransfusie) misschien niet zo gemakkelijk worden aangepakt als men zou denken.

Ik heb nu een oppervlakte van nieuwe tumor op mijn MRI-scan. Ik ben geïnteresseerd in een klinische proef, maar een aantal van de klinische proeven die ik heb gezien niet toe patiënten die een eerdere chemotherapie om participate.Why hebben gehad is dit?

Klinische studies inschrijven patiënten die zeer vergelijkbaar-aan het level playing field, zo te zeggen. In een fase II klinische studie, waarin het doel van de proef is om de doeltreffendheid van een nieuw geneesmiddel te testen, patiënten die geen chemotherapie hebben allen reageren vaak beter dan patiënten die meerdere soorten chemotherapie hebben. Onderzoekers hebben een betere kans van de evaluatie van de belofte van een nieuw geneesmiddel als patiënten die "zwaar voorbehandelde" niet ingeschreven.

Vaak is een doelstelling van de klinische proef is om de mogelijke bijwerkingen van een nieuwe behandeling te bepalen. Bij het selecteren van deelnemers voor dit type proef, beenmergstatus van een patiënt is een belangrijke factor. Beenmergstatus is de term die gebruikt oncologen om de verwachte herstel van de beenmergcellen-de cellen die zich ontwikkelen in de witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes te beschrijven. Deze reserve is uitgeput wanneer patiënten meerdere behandelingscycli van sommige geneesmiddelen voor chemotherapie (met name BCNU en CCNU) hebben gehad. Een patiënt van wie het beenmerg is uitgedund door eerdere chemotherapie kan transfusie van bloedplaatjes of groeifactoren zoals Neupogen nodig na elke volgende chemokuur te helpen het bloedbeeld terug te keren naar een normaal niveau. Als dat patiënt in een klinische proef ontworpen om de neveneffecten van een nieuwe behandeling bestuderen, kunnen nieuwe geneesmiddel bloedcellen verlagen tot zeer lage niveaus. De patiënt kan verlaging van de dosis van het nieuwe medicijn nodig om verder te gaan chemotherapie, die vervolgens kan verminderen van de kans dat het nieuwe medicijn effectief zal zijn.

Zeer gezonde patiënten met een goede beenmerg reserve, een normale nierfunctie en een normale leverfunctie zijn de favoriete onderwerpen voor klinische trial onderzoekers die hopen dat een zeer succesvolle geneesmiddel snel kan worden goedgekeurd voor algemeen gebruik. Ook is het belangrijk om te onthouden dat klinische proeven niet worden geschreven naar individuele patiënten profiteren. Ze worden geschreven naar nieuwe therapeutische strategieën.