Item gefilterd op datum: december 2012

tijdens de kindertijd en adolescentie zijn ongelukken de grootste oorzaak voor het overlijden van een kind. Kinderen uit gezinnen met een lage sociaal economische status lopen een groter risico op ziekten en infecties. Een probleem van de westerse wereld is dat steeds meer kinderen die jonger zijn dan vijf jaar overgewicht hebben (te wijten aan externe factoren). In ontwikkelingslanden zijn juist veel kinderen met een ondergewicht (tekort aan voedsel beïnvloedt groei, lichamelijke conditie, cognitieve en psychosociale ontwikkeling). Kinderen zijn gevoelig voor pesticiden, rook, luchtvervuiling, loodvergiftiging. Hoe lager de sociaaleconomische status van een familie – hoe groter het risico voor het kind op ziekte, verwonding en dood.

vaardigheden waarbij oog-handcoördinatie belangrijk is.

Mensen die zonder corpus callosum geboren zijn zijn anders dan mensen bij wie het later is verwijderd. Wat de ontwikkeling van het CC in de weg heeft gestaan heeft zeker ook invloed op de ontwikkeling van de rest van de hersenen op andere manieren.

Bovendien zal de afwezigheid van het CC de verdere ontwikkeling van de hersenen ook beïnvloeden. Mensen die zonder CC geboren zijn kunnen dingen die split-brainpatienten niet kunnen: ze kunnen van elke hand beschrijven wat ze voelen en van elk ook wat ze zien. Ze kunnen links en rechts iets betasten en dan het verschil aangeven. Beschikbare gegevens pleiten tegen het idee dat er in de rechter hemisfeer ook een taalcentrum zou zijn. Een aannemelijke verklaring is, dat elke hemisfeer zijn eigen verbinding met beide lichaamshelften ontwikkelt. Een andere mogelijke verklaring is, dat er een andere plek is ontstaan waar de informatie wordt uitgewisseld. Buiten de CC hebben mensen nog twee andere grote axonale verbindingen in de voorhersenen; de anterior commissure die de oudste delen van de cerebrale cortex met elkaar verbindt en de hippocampal commissure, die de linker hypocampus met de rechter verbindt. Misschien nemen deze gebieden in hun ontwikkeling voor een deel de taak van het corpus callosum over.

Het corpus callosum komt in de eerste 5 – 10 jaar tot ontwikkeling. Dit ontwikkelingsproces is niet zozeer een groei van nieuwe axonen, maar meer een selectie van bepaalde axonen en uitschakelen van andere. In een eerder stadium van ontwikkeling zijn veel meer axonen ontstaan in het corpus callosum dan het in de volwassenheid nodig heeft. Dat komt omdat elke neuron en andere neuron in de andere hemisfeer moet hebben waarmee hij via het corpus callosum correspondeert. Gedurende het embryonale stadium kunnen de genen niet excact specificeren waar die passende neuronen zijn. Daarom zijn er aanvankelijk veel verbindingen in het corpus callosum. Maar alleen die axonen die verbinding hebben met een precies gelijke cel overleven. Omdat de ontwikkeling van het verbindingspatroon jaren in beslag neemt lijkt het gedrag van jonge kinderen soms wel op het gedrag van een split-brain patient. Om de vergelijkinbg van stimuli tussen je twee handen b.v te kunnen faciliteren is de ontwikkeling van het corpus callosum pas tussen het 3de en 5de jaar voldoende ontwikkeld.

ontdekten dat een sectie van de temporale cortex; het temporale planum bij 65% van de mensen in de linker hersenhelft groter is dan in de rechter. Ook bij kinderen onder de 3 maand bleek dit al zo te zijn (12 van de 14). In de linker hersenhelft was het temporale planum bijna 2 keer zo groot.

Met behulp van MRI-scans van kinderen tussen 5- en 12 jaar bleek; Hoe groter het verschil, hoe beter de resultaten op taaltests. Kinderen bij wie het verschil weinig was, presteerden slechter op taal, maar beter bij bepaalde non-verbale taken.

Kinderen die voor hun 2de jaar een hersenbeschadiging oplopen in de linker hersenhelft ontwikkelen hun taal veel beter dan mensen die die beschadiging later krijgen (vooral volwassenen). Dit duidt er op, dat de rechter hersenhelft deze taaltaak min of meer kan overnemen wanneer zij nog in ontwikkeling is. De vroege kindertijd is een gevoelige periode voor de ontwikkeling van taal. En op je 13e leer je een nieuwe taal sneller dan op je 16e. Kortom; de deur tot gelegenheid tot taalontwikkeling sluit langzaam tussen kindertijd en late adolescentie.

Het menselijk brein is gespecialiseerd in het horen van taalgeluiden. We onderscheiden kleine geluidsverschillen. Dit doet een baby ook al, zelfs een prematuur van 30 weken na de conceptie.

Een incomplete zin prikkelt alleen de linker hemisfeer om een passend woord te zoeken.

Wanneer we twee dingen tegelijkertijd doen die door dezelfde hemisfeer bestuurd worden hinderen ze elkaar (b.v. praten en schrijven).

Het is overdreven om te stellen dat er “linkshersige” en “rechtshersige” mensen zijn.

Voor elk individu wisselt de balans van de activiteit. Het ligt aan de taak welke hemisfeer het meest actief is.

De linker hemisfeer is sequentieel, analytisch en tijdsafhankelijk. Ervaringen zijn opeenvolgende eenheden.

De rechter hemisfeer daarentegen is synthetisch en holistisch; hij werkt vooral met grotere patronen.

Het onderscheid is niet altijd even duidelijk aan te geven. Bij veel taken zijn beide delen actief.

Hoewel de rechter hemisfeer zelf de spraak en het schrijven niet controleert begrijpt de rechter hemisfeer eenvoudige gesproken en geschreven taal wel. Hoewel de rechter hemisfeer voor de meeste taalaspecten ondergeschikt is, is deze hemisfeer verantwoordelijke voor de emotionele inhoud van spraak. Ook voor het herkennen van emoties van anderen in de taal of de stem is de rechter hemisfeer belangrijk. Humor en ironie wordt niet herkend wanneer de rechter hemisfeer niet goed werkt. Ook het herkennen van emoties op het gezicht van anderen verloopt vooral via de rechter hersenhelft. De rechter hersenhelft kan ook beter ingewikkelde visuele patronen begrijpen. Mensen met een beschadiging in de rechter hemisfeer zijn soms hun richtingsgevoel kwijt, want ruimtelijk inzicht wordt vooral vanuit de rechter hemisfeer bestuurd. Split-brain patienten kunnen met hun linkerhand beter een puzzel in elkaar leggen dan met hun rechter. Terwijl de rechterhand van deze mensen beter woorden kan schrijven kan de linkerhand beter tekenen.

De rechter hemisfeer is niet verantwoordelijk voor alle visuele- en ruimtelijke taken; mensen die door een beroerte schade hadden in de rechter hemisfeer konden nog wel een afstand schatten of plaatsen op een landkaart positioneren. Maar wanneer de taak een beroep deed op hun interne representatie (zonder aanschouwelijk materiaal) ging het mis; ze hadden geen interne representatie van visuele en ruimtelijke informatie.

Epilepsie is een excessieve, gesynchroniseerde neuronale activiteit, vooral veroorzaakt door te weinig afscheiding van de inhiberende neurotransmitter GABA. Deze beperkte afscheiding kan velerlei oorzaken hebben.

Er zijn 2 categorieën verschijnselen: de algemene- (grand mal seizure) en de gedeeltelijke aanval (petit mal seizure of absence seizure). Een partiële seizuur met de plaats in de temporale kwab is bekend als de partiële seizuur met complexe symptomatologie of een temporale kwab seizuur of de psychomotor seizuur. In dit geval vertoont de patiënt lichte herhalende bewegingen, maar heeft vooral last complexe psychologische veranderingen (soms zelfs hallucinaties of geweldsaanvallen). Meestal is de epilepsie met medicijnen goed te behandelen. Als laatste redmiddel wordt soms chirurgische de “focus” verwijderd.

Vlak na de split zijn de coördinatieproblemen het ernstigst. Langzaam leren de twee hemisferen bepaalde subcorticale verbindingen tussen de hemisferen te gebruiken. Soms onderdrukt de linker hemisfee de storing in de rechter en neemt de controle over. In andere gevallen leren de hemisferen samen te werken, ook al kunnen ze geen directe informatie uitwisselen.