Item gefilterd op datum: december 2012

Ze werden per ongeluk uitgevonden en ze hebben er voor gezorgd dat we meer gingen begrijpen van depressies.

Sinds de ontdekking in 1950 ontdekten verschillende onderzoekers onafhankelijk en bijna simultaan dat antidepressiva de activiteit van catecholamine synapsen in de hersenen doet toenemen. Daaruit leidden ze af dat depressie samenhangt met de verstoorde stimulatie van dopamine en norepinephrine synapsen.

Hedendaagse antidepressiva zijn onder te verdelen in 3 categorieën:

In enkele gevallen is een virale infectie de oorzaak; Borna disease. Tot 1980 kwam de ziekte van Borna alleen voor in de hersenen van Europees vee. Onderzoekers hebben nu veel variëteiten gevonden in een veel groter

Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 32 gebied. Soms is het virus fataal. In mildere vorm geeft het alleen gedragsstoornissen; periodes van fanatieke activiteit afgewisseld met periodes van inactiviteit. Sommige virussen zijn op mensen overgegaan, hoewel de symptomen soms nauwelijks te herkennen zijn. Het Bornavirus komt bij ongeveer 2% van de normale mensen voor, bij 30% van mensen die vaak depressief zijn en bij 13-14% van mensen met een chronische hersenaandoening.

Bij virusdragers blijkt het aantal antigenen toe te nemen bij een depressie en af te nemen als de symptomen afnemen.

Tien tot 20% van de ouders, broers en zussen hebben zelf ook stemmingsstoornissen. Onderzoekers hebben echter nog geen verantwoordelijk gen gevonden.

Misschien is er een meer algemeen risico-gen; iemand met een depressief familielid heeft meer risico op angststoornissen en drugs-of alcoholmisbruik.

Bij normale mensen hangt goede stemming en toegenomen activiteit van de linker prefrontale cortex met elkaar samen. De meeste depressieve mensen hebben afgenomen activiteit in de linker- en toegenomen activiteit in de rechter prefrontale cortex. Om cognitieve problemen op te lossen staren depressieve mensen naar links en niet naar echts, zoals de meeste mensen doen.

Mensen met beschadigingen in de linker hemisfeer hebben vaker last van depressies. In zeldzame gevallen worden mensen met een beschadiging in de rechter hersenhelft manisch.

Major depressie: iemand voelt zich weken lang elke dag droevig en hulpeloos, heeft nergens zin in, overweegt suïcide en kan zich niet voorstellen ooit nog weer gelukkig te worden.

Depressies komen 2 keer zoveel voor bij mannen als bij vrouwen en vooral tussen de 25 en 44 jaar. Een onderzoek in de US wees uit dat 19% van alle mensen wel eens een major depressie heeft gehad.

Het vermogen om ons verdrietig te voelen is nuttig om goede beslissingen te kunnen nemen.

Maar als het een te grote plaats inneemt staat het ons gewone leven in de weg.

Hoofdgedachtes:

- Stemmingsstoornissen en schizofrenie hangen af van biologische- en omgevingsinvloeden.

- Allerlei medicijnen tegen depressiviteit en schizofrenie veranderen de transmissie van verschillende types synapsen. De effectiviteit van medicijnen doet vermoeden dat de afwijking gedeeltelijk veroorzaakt wordt door beïnvloeding van speciale neurotransmitters.

- Een aantal niet pharmaceutische, biologische behandelingen, inclusief electroconvulsieve shock (brengt veranderingen in het slaappatroon), blootstelling aan helder licht en lithiumzout zijn ook effectief tegen bepaalde soorten stoornissen.

- Schozofrenie is misschien het resultaat van genetische of andere problemen die vroeg in de ontwikkeling schade hebben veroorzaakt. Wanneer we een neurologische basis vinden voor een psychiatrische ziekte aarzelen we om het nog een mentale stoornis te noemen. Maar psychotherapie kan de patiënt helpen.

Angsten, obsesieve-compulsieve disorder, slaapstoornissen, gewelddadig gedrag en veel andere psychische stoornissen hebben biologische aspecten. Psychotherapeuten hebben geleerd om psychotherapie te combineren met biologische therapie.

(e.a) injecteerden 6-OHDA in ratten. Dit veroorzaakte laesies in de substantia nigra in 1 hemisfeer.

De substantia nigra is het deel van de hersenen dat degenereert bij de ziekte van Parkinson. De ratten ontwikkelden bewegingsafwijkingen aan 1 kant van het lichaam. Daarna transpanteerden ze een substantia nigra van een foetus. In 29 van de 30 gevallen maakte het transplantaat synapses in wisselende aantallen. Na 4 weken vertoonden de ratten weer veel van hun normale gedrag.

Transplantatie moet nog verder ontwikkeld worden voordat het bij mensen kan worden toegepast.

Toch worden er al experimenten gedaan bij mensen die niets meer te verliezen hebben. Het transplantaat was weefsel van de eigen bijnier. Hoewel dit weefsel geen neuronen bevat produceert het dopamine, de ontbrekende neurotransmitter bij Parkinsonpatiënten. Helaas produceerde dit transplantaat te weinig om nut te hebben.

Transplantaten van foetussen. De resultaten waren slecht tot matig en brachten nog geen genezing. Een andere manier om aan weefsel te komen is weefselkweek en dit weefsel genetisch zo te wijzigen dat het grote hoeveelheden L-dopa produceert en het dan te implanteren. Het nadeel is, dat dit weefsel vaak tumoren veroorzaakt.

Transplantatie van de substantia nigra van foetussen van varkens in menselijke hersenen bij Parkinsonpatiënten blijkt te kunnen; bij een patiënt die na 7 maanden overleed bleek dat een flink aantal neuronen nog leefde en synapses had gemaakt met menselijke neuronen.

Na transplantatie overleven veel patienten het niet, maar voordat ze sterven treedt er wel vaak gedragsherstel op. Het getransplanteerde weefsel scheidt vaak trophic factors af die axonen en dendrieten tot groei stimuleren in het omgevende gebied van het eigen brein van de receptant.

Verder onderzoek heeft uitgewezen, dat injecties met neurotrophinen nut hebben voor ratten en apen met hersenletsel, doordat ze groei van axonen en dendrieten stimuleren. Maar omdat neurotrophinen niet via de bloedbaan vervoerd kunnen worden moeten ze chirurgisch toegediend worden. Misschien ontwikkelen wetenschappers nog eens medicijnen die via de bloedbaan gaan en dezelfde effecten hebben als de neurotrophinen.

Transplantaties van het hersenweefsel blijken beperkte afstotingsproblemen op te leveren. Het

immuunsysteem is in de hersenen minder actief dan elders.

Getransplanteerd hersenweefsel groeit alleen wanneer het afkomstig is van een foetus.

Voor veel medicijnen zijn alleen nog maar dierproeven gedaan;

Nimodipine: voorkomt dat er calcium in de cellen komt, verbetert geheugen voor visuele leertaken bij ratten met visuele-cortex laesies.

Calsiumblockers hadden voor de hersenbeschadiging niet veel nut, vermoedelijk waren ze preventief tegen te veel calcium in de neuronen.

Na de beschadiging worden ze van belang, waarschijnlijk doordat ze de cellulaire funktie verbeteren. Calciumblockers kunnen het leren en het geheugen verbeteren doordat ze overbodige stimulering van het

NMDA-type glutamate synapses voorkomen.

Gangliosiden kunnen misschien sprouting bevorderen en zo het herstellingsproces verbeteren. Het feit dat ze zich hechten aan neuronale membranen suggereert dat ze bijdragen aan herkenning van het ene neuron van het andere in een vroeg stadium van ontwikkeling, zodat ze axonen de goede weg wijzen om synapses te Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 30 vormen. Er is nog niet veel exact bekend over de werking van medicijnen.