Item gefilterd op datum: december 2012

Volgens Kant zijn er 4 verschillende soorten kennis, namelijk:

1) A priori

2) A posteriori

3) Analytisch

4) Synthetisch

• A priori kennis is kennis die verkregen wordt vóór zintuiglijke waarneming (rationalisme)

• A posteriori kennis is kennis die enkel verkregen kan worden door middel van zintuiglijke waarneming (empiricisme)

• Analytische kennis verheldert objecten op een conceptueel niveau

• Synthetische kennis voegt iets toe aan wat we al weten

Dit kan gezien worden als een huwelijk tussen a priori en a posteriori kennis

Verhoudingen verschillende types kennis

LET OP: Synthetische a priori kennis heeft betrekking tot causaliteit.

In het geval van Hume is causaliteit het waarnemen van reeks afzonderlinge gebeurtenissen.

Causaliteit volgens Kant is het veronderstellen dat alles een oorzaak heeft. Kant staat hier dus lijnrecht tegenover Hume.

De Duitse filosoof Kant probeert met zijn denkwijze de wetenschap en de filosofie te redden door middel van kritiek.

Uitgangspunt in deze is het vaststellen van de grenzen van menselijke kennis.

Kant probeert dit doel te bereiken door middel van ¾ hoofdvragen:

1) What can we know? (epistemology, metaphysics)

2) What ought we do? (ethics, politics)

3) What may we hope? (religion)

4) What is the human being? (anthropology)

Kant probeert het Rationalisme en Empiricisme samen te laten smelten en het Scepticisme van Hume te falsificeren.

Vanaf dit punt nemen we afscheid van de epistemologie en gaan we verder in de ontologie. Waar de epistemologie ingaat op hoe we betrouwbare informatie kunnen verkrijgen gaat de ontologie in op hoe we verschillende objecten en haar verbindingen kunnen identificeren.

A common world; Het Idealisme van Kant tegen het Relativisme van Rorty.

De visie van Hume heeft de volgende implicaties :

Probleem van inductie

Er bestaat een problematiek bij het vinden van fundamentele wetten.

Mensen kunnen nooit de hele wereld ervaren, niet nu en niet later.

Als voorbeeld nemen we de stelling dat alle zwanen wit zijn; misschien is er op dit moment ergens in de wereld wel een zwarte zwaan of zal die zwaan in de toekomst geboren worden. Hierdoor kan de uitspraak niet finaal zijn.

Probleem van causaliteit

Zonder rationele beredenering kan je niet bewijzen dat er een causaal verband is tussen voorval A en voorval B. vanuit het emipiricisme kan enkel gesteld worden dat B na A is voorgevallen.

Gewoontes

Van empiricisme naar skeptisisme

— Uit welke simpele ideeën is een complex idee gevormd?

— Kunnen deze simpele ideeën gereduceerd worden tot simpele impressies?

— Zijn deze simpele impressies op de juiste manier aan elkaar verbonden?

Als aan deze drie criteria is voldaan kan men spreken van undoubtable knowledge.

Hume heeft 2 basisconcepten, namelijk:

1) Impressies

2) Ideeën

• Impressies zijn gebaseerd op directe zintuiglijke waarneming
• Ideeën zijn een samenvoeging van impressies

Verder onderscheidt Hume impressies in simpel en complex en daaruitvolgend uiteraard ook de ideeën in simpel en complex.

Bij een simpele impressie kan men de ervaring niet verder opdelen, zodat men bijvoorbeeld een kleur, geur of smaak specifiek denkt.

Een complexe impressie kan bijvoorbeeld een appel zijn, waaraan een bepaalde kleur, geur en smaak eigen is. Impressies en ideeën lijken overeen te komen.

Verder is er nog het concept van het “false idea”. Hiervan is sprake als een idee wordt geconstrueerd van verkeerde simpele impressies (vb. de vierkante appel).

Hoewel concurrende visies, hebben het empiricisme en rationalisme een ding gemeen:

“Zuivere wetenschap moet gebasseerd zijn op “undoubtable and infallible grounds”

Het grote verschil is dat het empiricisme niet de ratio als startpunt gebruikt maar de zintuiglijke waarneming.

Verder verwerpt het empiricisme het concept van “innate ideas” maar stelt dat de mens is geboren als een tabula rasa.

David Hume was een Schotse filosoof die kritiek had op de rationalistische denkwijze. Kern van de kritiek was dat het rationalisme fenomenen verklaarde en zelfs totaal absurde ideeën als waar bestempelde door enkel via ratio te redeneren zonder daar fysiek bewijs voor te hebben.

Het empiricisme werkt dan ook volgens de methode van zintuiglijke waarneming.

Een synoniem voor het dualisme van Descartes is Substantie Dualisme. Descartes stelde dat er twee fundamenteel verschillende substanties bestaan: mentaal en materieel.

Hierbij zag hij het “Ik” als de denkende, mentale substantie en de materiële wereld als extensieve substantie.

Het “Ik” is volledig onafhankelijk van de materiële wereld waarbij je de materiele wereld niet nodig hebt om een denkende realiteit te bewerkstelligen, in de materiele wereld is ruimtelijkheid de constante factor.

Ondanks de onafhankelijkheid van het “Ik” zag Descartes het menselijk wezen wel als een verbond van geest en lichaam.

1) Helderheid en duidelijkheid

2) Hoe beter iets rationeel beargumenteerd kan worden, hoe groter de kans dat het bestaat

3) “Innate ideas”

Niet alles is afgeleid van empirische observaties. Sommige dingen zijn aanwezig in iemands geest, van nature aangeboren.