Defining heef alleen “language” nodig. Uitgangspunt van defining is dat een woord betekenis verkrijgt doordat het woord gedefinieerd wordt door andere woorden. Grote gevaar is het gevaar van circulariteit dwz. het gebruik van cirkelredenaties.
Bij de semantische condities van communicatie draait het om”
(hoe) kan de betekenis van woorden en zinnen zo algemeen zijn zodat zender en ontvanger de woorden en zinnen begrijpen?
Tijdens dit onderdeel zullen de volgende stromingen worden besproken:
Als framework voor de semantische condities gebruiken we de driehoek van de structuur van betekenis:
Rorty verwerpt de correspondentietheorie van de waarheid (waarheid stemt overeen met werkelijkheid). We kunnen volgens Rorty een uitspraak niet rechtstreeks met de werkelijkheid vergelijken, alleen vergelijken met andere concurrerende uitspraken. Waarheid is niet een eigenschap van de werkelijkheid, maar van onze taal.
Rorty zoekt aldus geen neutrale waarheidscriteria die geldig zijn voor elk taalspel. Hij stapt van Truth naar truth, van een hogere waarheid naar een waarheid als instrument.
Hij zegt hierover: “descriptions do not represent objects but they are tools to achieve relative goals”
Verder is Rorty van mening dat filosofie en wetenschap een instrumentele functie moeten hebben. Praktisch gezien komt dit neer op het beschouwen van de werkelijkheid niet in termen van een onafhankelijke realiteit maar in termen van beschouwing van je medemens.
Als laatste hanteert Rorty het concept Wijsheid. Rorty ziet wijsheid als het vinden van een balans tussen persoonlijke dingen en de buitenwereld.
Enige dissonantie in deze dient opgelost te worden door het aanpassen van jouw vocabulair zodat er wel een juiste samenwerking gevonden kan worden.
Volgens Kant kan reliable knowledge worden verkregen door het bekijken van de wereld als een individuele werkelijkheid.
Als de reliable knowledge alleen kan worden verkregen door de wereld te zien als een individuele werkelijkheid, hoe is het dan mogelijk om wetenschap te beoefenen? Bij wetenschap gaat het namelijk om algemene wetten die in deze visie niet als algemeen kunnen worden bestempeld omdat ze voortkomen uit een individuele werkelijkheid.
Kant biedt de volgende oplossing:
1) Categorieën zijn innate
Alle mensen gebruiken dezelfde instrumenten om de wereld te structureren; als dezelfde instrumenten dezelfde uitkomsten geven kan dus gesproken worden van een algemene uitkomst.
2) Er bestaat een onafhankelijke wereld (de noumenal world)
Alhoewel de mens uit moet gaan van de individuele werkelijkheid bestaat er een onafhankelijke wereld. Deze wereld zal voor grote gedeeltes voor ieder mens overeenkomen, dus ook in hun individuele werkelijkheid.
Kant kan gekenmerkt worden door de introductie van zijn Universele Categorieën waarmee hij een brug slaat tussen het rationalisme (innate ideas) en het empiricisme (zintuiglijke waarneming van de wereld).
Volgens Kant kan de wereld volgens de volgende wetmatigheden worden ingedeeld:
Transcendentaal kan worden gezien als de benodigde condities om iets te kunnen ervaren; het is een gedeelte van de geest.
Idealisme gaat uit van het idee dat iemand zijn eigen ideeën moet bestuderen in plaats van een bestaande wereld.
Volgens Kant zijn er 4 verschillende soorten kennis, namelijk:
1) A priori
2) A posteriori
3) Analytisch
4) Synthetisch
Dit kan gezien worden als een huwelijk tussen a priori en a posteriori kennis
Verhoudingen verschillende types kennis
| A priori | A posteriori |
analytisch | + | - |
synthetisch | + | + |
LET OP: Synthetische a priori kennis heeft betrekking tot causaliteit.
In het geval van Hume is causaliteit het waarnemen van reeks afzonderlinge gebeurtenissen.
Causaliteit volgens Kant is het veronderstellen dat alles een oorzaak heeft. Kant staat hier dus lijnrecht tegenover Hume.
De Duitse filosoof Kant probeert met zijn denkwijze de wetenschap en de filosofie te redden door middel van kritiek.
Uitgangspunt in deze is het vaststellen van de grenzen van menselijke kennis.
Kant probeert dit doel te bereiken door middel van ¾ hoofdvragen:
1) What can we know? (epistemology, metaphysics)
2) What ought we do? (ethics, politics)
3) What may we hope? (religion)
4) What is the human being? (anthropology)
Kant probeert het Rationalisme en Empiricisme samen te laten smelten en het Scepticisme van Hume te falsificeren.
Vanaf dit punt nemen we afscheid van de epistemologie en gaan we verder in de ontologie. Waar de epistemologie ingaat op hoe we betrouwbare informatie kunnen verkrijgen gaat de ontologie in op hoe we verschillende objecten en haar verbindingen kunnen identificeren.
A common world; Het Idealisme van Kant tegen het Relativisme van Rorty.
De visie van Hume heeft de volgende implicaties :
Probleem van inductie
Er bestaat een problematiek bij het vinden van fundamentele wetten.
Mensen kunnen nooit de hele wereld ervaren, niet nu en niet later.
Als voorbeeld nemen we de stelling dat alle zwanen wit zijn; misschien is er op dit moment ergens in de wereld wel een zwarte zwaan of zal die zwaan in de toekomst geboren worden. Hierdoor kan de uitspraak niet finaal zijn.
Probleem van causaliteit
Zonder rationele beredenering kan je niet bewijzen dat er een causaal verband is tussen voorval A en voorval B. vanuit het emipiricisme kan enkel gesteld worden dat B na A is voorgevallen.
Gewoontes
Van empiricisme naar skeptisisme
Uit welke simpele ideeën is een complex idee gevormd?
Kunnen deze simpele ideeën gereduceerd worden tot simpele impressies?
Zijn deze simpele impressies op de juiste manier aan elkaar verbonden?
Als aan deze drie criteria is voldaan kan men spreken van undoubtable knowledge.
