Item gefilterd op datum: mei 2014

Het is zo dat binnen onze samenleving men vrij individueel leeft omdat binnen onze cultuur er zodanige voorzieningen zijn dat we geen andere mensen nodig hebben om te kunnen overleven. Individuele belangen zijn bijvoorbeeld een huis hebben met voldoende privé ruimte. Daarentegen kan een sociaal belang zijn dat als je buurman zijn huis kwijtraakt door een brand, je hem een kamer in je huis aan kan bieden om tijdelijk onderdak te hebben. Hierdoor worden jou persoonlijke belangen bedreigd door sociale belangen en de maatschappij. Dit kan een conflict opleveren waarbij gekozen moet worden tussen die individuele en sociale belangen. Dit simpele voorbeeld kan natuurlijk naar een veel groter geheel worden doorgetrokken. Iets wat voor een individu zeer van belang kan zijn, kan verschillen voor een grotere groep.

Descriptive pluralisme: Beschrijft de situatie. Je hebt vele keuzes en opties, meerdere alternatieven en verschillende kansen.

Prescriptive pluralisme: Pluralisme is een goed iets, het voorziet van alternatieven, verschillende manieren om aan te sluiten op de samenleving.

Pluralisme zorgt dus voor keuzemogelijkheden in de samenleving. Dit is belangrijk zodat mensen zich, ongeacht hun gedachtegang, toch een plekje in de samenleving kunnen vinden en elkaar daar kunnen aanvullen en bekritiseren. Door dit contact met andere mensen ontwikkel je ook je eigen autonomiteit, en dat houd de samenleving in beweging. Wanneer dit niet zou gebeuren is er grote kans op dictatuur (en dat is slecht voor welzijn). Er moeten wel grenzen gesteld worden door de overheid. Het kan namelijk ook zo zijn dat mensen beslissingen willen nemen die niet in het belang van de meeste mensen zijn. De overheid beschermt mensen door de keuzes in te perken.

Autonomie betekent dat je de capaciteit bezit om jezelf te onderhouden en te verzorgen. Daarnaast moet je verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes en acties. Benodigdheden hiervoor zijn bijvoorbeeld een goede gezondheid, voldoende informatie om vergelijkingen te maken en keuzes te maken, de vrijheid om toegang te hebben tot je autonomie en het vermogen om te reflecteren op je eigen kunnen. Autonomie zorgt voor zelfstandigheid in de samenleving. Het is goed dat mensen eigen keuzes blijven maken, zodat de samenleving geen dictatuur wordt. Een dictatuur zou namelijk slecht zijn voor het welzijn van de individuen in de betreffende samenleving.

Rationaliteit is het consistent handelen op basis van rede. Rede beschrijft degene die in staat is om eerlijk, gevoelig en proportioneel te zijn in de uitoefening van rationaliteit. Rationaliteit is belangrijk omdat de rede alleen blind is voor moraliteit, en dit wel een belangrijk punt is de argumentatie. Het is belangrijk dat er een mate van balans in deze twee ingredienten gezocht wordt.

Voorbeeld van de driehoek, die drie zijde heeft. Er is geen logische duidelijkheid, zoals bij de driehoek, over stelen etc.

Rede heeft een limiet omdat men niet eeuwig door kan blijven redeneren en er op een gegeven moment wel degelijk conclusies getrokken moeten worden. Redenen alleen zijn blind voor moraliteit

Moreel relativisme betekend dus dat er geen waarheid bestaat, dat er geen goed of fout is. Dit zou op verschillende fronten een gevaar kunnen opleveren. Zo zou het bijvoorbeeld kunnen zijn dat een knokploeg, die stelen, vandalisme pleegt en mensen aanvalt, er zeker van kunnen zijn dat zij dit straffeloos kunnen doen. Er is namelijk niemand die zou kunnen zeggen dat het fout is wat zij doen, want er bestaat geen goed of fout.

• Fallibalisme (inzien dat jij niet altijd weet wat de waarheid is) spreekt moreel relativisme tegen, terwijl we dat wel kennen in onze samenleving
• Moreel relativisme is inconsistent, er worden oerwouden gekapt, waarop mensen roepen dat het niet goed is. Alleen al dat zeggen spreek morele relativiteit tegen.
• In gezinnen gaat morele relativiteit verloren. Ouders oordelen over de grenzen voor hun kinderen. Dit spreek morele relativiteit tegen.

Relativisme houdt in dat wat voor jou waar kan zijn, voor een ander niet per definitie waar hoeft te zijn. Er is bestaat niet zoiets als morele waarheid, alleen verschillende meningen die allemaal gelijkwaardig aan elkaar zijn. Moraliteit is een kwestie van smaak, voorkeur of gevoel. Het heeft niets te maken met objectieve feiten. Het is goed dat we vragen stellen bij onze moraliteit. Het is bekend dat je kun leren van andere culturen en dat onze moraal slecht één kijk is tussen de vele verschillende manieren. Daarnaast is het zo dat moraal altijd verschuift en veranderd. Wanneer we het over moraliteit hebben, is de waarheid relatief. Dit is exact de reden waarom het verkeerd zou zijn om één perspectief op te leggen bij een ander. We zien dat moraal een gevoelige kwestie is. Dit zorgt voor knelpunten in de samenleving. De samenleving heeft waarheden nodig om op gebaseerd te zijn en om te kunnen functioneren. Wanneer niets meer waar is zullen studies onnodig zijn, beroepen vrij in te vullen en mensen kunnen slecht oordelen en kennis verwerven. Dit is geen goede sociale ontwikkeling: Doordat vele mensen geloven in morele waarheden en hun leven hier naar inrichten is het vaak een valkuil dat grote dominante groepen in de samenleving een alwetende groep gaan vormen. Hier is dan vaak geen kritiek meer op uit te oefenen waardoor andere groepen met andere ideeën snel als minder worden beschouwd. Dit kan dus ook voor sociale ongelijkheid zorgen. Zo kan het bijvoorbeeld zo zijn dat leraren bang worden om politiek incorrect te zijn door al die waarheden en daarom moreel onderwijs en andere delen van het onderwijs weglaten. Ook voor de rechtbank is moraliteit een lastig punt. Zij worden al snel gezien als intolerant en autoritair.

Het milgram experiment vertelde verschillende deelnemers dat één de leraar was en de ander de leerling. De leraar werd meegenomen naar een andere kamer en werd gevraagd de leerling een electrische schok te geven wanneer deze een fout maakte. Het voltage werd steeds hoger, naarmate er meer fouten gemaakt werden, zelfs zo erg dat de leerling pijn ervoer bij de schokken. Het experiment heeft aangetoond dat mensen erg veel doen wanneer autoriteiten zeggen dat het goed is om te doen. Veel verder dan voorheen gedacht werd. Iedereen heeft in zich de wilskracht om autoriteit uit te stellen, toch zorgde de druk van de autoriteiten ervoor dat dit gevoel overwhelmed werd.

Het leuke aan ‘de rede’ is dat mensen er alleen maar in meegaan als je echt geloofd dat het klopt. Deze kritische gedachte over ‘rede’ filtert automatisch alle ‘false beliefs’. De rede wordt alleen maar toegelaten in het menselijke brein, wanneer er een duidelijke kern van waarheid in zit. De rede kun je van twee kanten bekijken. Het geeft niet automatisch het geloof van de leraar in haar leerlingen, maar het laat de waarheid zien. De leraar kan de rede gebruiken om te overtuigen, het kan ook laten zien dat jij het zelf verkeerd hebt. (Dit risico moeten leraren met zich meenemen, soms vergeten ze het).

Op een autoritaire school is er geen ruimte voor discussie. Niet over de lesstof maar ook niet over de algehele normen en waarden (the moral code). De leerkracht bepaald wat goed en fout is en wanneer een leerling het hier niet mee eens is, en dit laat merken, zal deze gestraft worden. Wat hier nou verkeerd aan is? Het is verkeerd dat je mensen oplegt waar zij in moeten geloven en hoe zij moeten leven.

Met autoriteiten bedoelen we vaak de overheid. Het gaat in elk geval om mensen die zeggen wat er moet gebeuren, met de bedoeling dat hier naar geluisterd wordt. Het hoeft niet altijd om de overheid te gaan, je kan ook een autoritair schoolhoofd hebben bijvoorbeeld. In sommige gevallen is autoriteit nodig om alles goed te laten gaan. In een complexe wereld, zoals die waarin wij leven, is het in veel gevallen nodig om bepaalde regels te hebben waar mensen zich aan moeten houden. Als deze er niet zijn wordt het een zooitje. Deze regels worden burgers opgelegd door de autoriteiten. Autoriteiten zijn ook nodig om sommige beroepen te kunnen laten bestaan. Zoals leraren, schoolhoofden, politie en rechters. Wanneer kan de autoriteit dan wel verkeerd zijn? In het geval van morele zaken. Je moet je eigen morele kompas vasthouden, zodat je zelf beslissingen kan maken. Niet alles wat wordt opgelegd van bovenaf is goed en het is belangrijk daar kritisch naar te blijven kijken. Ook kan de autoriteit dingen opleggen waar jij je als persoon niet goed bij voelt. Het is belangrijk dat er ruimte is om dat te blijven uitspreken, zodat autoriteiten nooit de volledige macht in handen kunnen krijgen.